1 N’ at sahàt u affruene discèpuit tu Jeԑu, tui than: Zili mennòn, se âsct mââ i madhi n’ reɣnii t’ cièλvet?
2 E Jeԑu tui thirr veti gni fmii, vûûni atè n’ miedìss t’ tyne,
3 E tha: Per t’ vertèt po ju tham, n’ mos ju sièλsci, e n’ mos ju bâfsci sikursè fmiit, nuk keni me hîî n’ reɣnii t’ cièλvet.
4 Gith‐kusc praa ci t’ posctnohet sikùr ky fmii, ky âsct mââ i madhi n’ reɣnii t’ cièλvet.
5 E gith‐kusc ci t’ pret n’ emn tem gni fmii sikùr ktè, m’ pret mue.
6 E kusc t’ keet dhan sckanuλ gnenit prei kssisc t’ vòghleve, ci bessoin n’ mue, mââ mir per tè me ju ken vièrr n’ ciàf gni guur mulinit gomarit, e meu citt n’ funn t’ deetit.
7 Vai haλi dyrgnââs prei sckànuλvet. Psè nevòj âsct ci t’ viin sckànuλët: por medèt per at nièri, per fai t’ zilit vièn sckànuλi.
8 E se dora jote, o kâma jote t’ nep tyy sckanuλ: këpùt atè, e citt largh prei tejet: âsct mââ mir per tyy me hîî n’ jet me gni kâm, o me gni dor mengut, se me e pass t’ dyyjat duurt, o t’ dyyjat kâmt e me ken i cittun n’ ԑiàrm t’ paa‐sosmë.
9 E se syni yt t’ ep sckanuλ tyy, zirre atè, e citte largh prei tejet: âsct mââ mir per tyy me hîî n’ jet me gni syy, se me i pass t’ dyy syyt e me ken i cittun n’ ԑiàrm t’ gehenemit.
10 Kciỳrni t’ mos perbuԑni gnenin kssisc t’ voghle: psè une po ju tham, ci êgnit e tyne n’ cièλt sciòffin gith her fàcien e Babs tem, ci âsct n’ cièλt.
11 Psè i Biri i nièrit âsct ardhun me scelbue scka iscte ken bièrrun.
12 Si po ju duket? me pass gni nièri gni cint dele, e gnena prei assòsc me i hup: as lêê t’ nânndhètt e nânnat tièra n’ malt, e sckon per me kerkue atè, ci kaa tret?
13 E n’ ciλòft me e gièt atè: Per t’ vertèt po ju tham ci mââ fort gheԑohet permì atè se permì nânndhètt e nânnat, ci nuk patne tretun.
14 Cisctù nuk âsct vuλnessa e Babs jui, ci âsct n’ cièλt, ci t’ birret gni prei kssisc t’ voghle.
15 E vλau jyt n’ t’ pasct fye tyy, sckò, e ciertöe atè syy me syy. N’ t’ nnighiòft tyy, kee fitue vλaan tânne.
16 E n’ mos nnighiòft tyy, merr edhè me veti gni, a dyy tieer, psè n’ goi dyyvet, a tre ispatvet temeλohet gith puna.
17 E n’ mos nnighiòft atà, thui kiscs. E n’ mos nnighiòft kiscen, t’ jeet tyy sikursè gni gentil, e gni publikàn.
18 Per t’ vertèt po tham juve, gith scka, ci t’ keni lidh permî dhee, kaa me ken lidh edhè n’ cièλ: e gith scka, ci t’ keni ԑghidh permì tok, kaa me ken ԑghidh edhè n’ cièλ.
19 Prap po ju tham, se psè dyy prei jusc n’ u uidiscin permì tok, per me lyp cdo kafsc, kaa me ju dhanun atyne prei Babs tem, ci âsct n’ cièλt.
20 E ku jan dyy, o tre vet mledhun n’ emn tem, atỳ jam n’ miedìss t’ tyne.
21 Athèr u affrue Piètri atii, e i tha: Ԑot, deri saa her ci t’ m’ bâin fai mue vλau jem, kam me ja fall atii? deri sctat her?
22 Tha Jeԑu atii: Nuk t’ tham tyy deri sctat her: por deri m’ sctatdhètt her sctat here.
23 Per ktè reɣnia e cièλvet perghiââhet gni nièrit krail, ci do me bââ essàp me yԑmeciàrt e vet.
24 E si pat fiλue me scikiue essapin, i pruune gni perpara, ci kiscte borg atii dhett mii talentat.
25 E tui mos pass kâh me e pague, urdhnoi ԑotnia tii me scitt atè, e t’ sciòccien e tii, e t’ biit, e gith saa kiscte, e t’ pagùhei borgi.
26 E ai yԑmeciaar tui raa nner kâm, lutet atè tui than: M’ durò mue, e kam me t’ i laa tyy githat.
27 E ԑotnia tui pass dhimt per at yԑmeciaar, lscioi atè, e ja falli borgin.
28 E dallun prei ndyi ai yԑmeciàri gièt gnenin prei sciòkesc ysmeciaar, ci i kiscte borg atii gni cint denaar: e tui kap n’ fyt ja zirte fryymen, tui than: M’ laai sckaf m’ kee borg.
29 E tui raa nner kâm ysmeciàri sciòcci i tii, bâte rigiaa atii, tui than: Kii n’ mue durìm, e t’ githat i kam me ti laa.
30 E ai nuk descti: por sckoi, e sctini atè n’ hapsane deri saa t’ ja kiscte paguem borgin.
31 E tui paa ysmeciàrt sciòkt e tii scka bâhei, u trisctuene fort: e sckuene, e kalzuene ԑotniis e vet gith scka, ci iscte bââmun.
32 Athèr ԑotnia i vet thirri atè: e i tha: Y ԑmeciàri mrapsct, une t’ kam fall tyy gith borgin psè m’ bâne rigiaa:
33 E as vièfti edhè tyy me pass t’ dhimtun per ysmeciàrin sciòccin tân, sikursè edhè une kam pass dhimt per tyy?
34 E u idhnue ԑotnia i tii e e dha n’ dor t’ gelatvet, deri saa t’ kiscte paguem gith borgin.
35 Ksctù edhè Baba jem i cièλs kaa me bââ juve, n’ mos falt t’ gith i zili me gith ԑemer vλaut vet.
KAPTINA XVIII.
1 Nd’atë herë erthnë dishepujtë te Iesui, e i thanë: Vallë cilli ashtë ma i math ndë mbëretënit të qillvet?
2 Edhe Iesui thirri për-anë vetëhesë nji çun të vogëlë, edhe e qindroi ndë miedis t’atyneve,
3 e tha: Për të vërtet po u thom juve, ndë mos u këthefshi, e të baheni porsi çunat’ e vogjilë, s’keni me hymë ndë mbëretënit të qillvet.
4 Kush të përvejë pra vetëvetëhenë porsi kyi çun i vogëlë, kyi ashtë ma i math ndë mbëretënit të qillvet.
5 Edhe kush të presi nji kësi çuni të vogëlë, mb’emënit t’em, ka pritunë mue.
6 Por kush të shkandalizojë nji prei kësish të vogjilish qi më besojnë, ashtë mirë për ate me u varë nji gur mullini mbë qafë t’ati, edhe me u zhytunë ndë fund të detit.
7 Mjer mbë botënë për shkandujt! Sepse ashtë nevojë me ardhunë shkandujtë; por mjer ati nieriu, qi vien shkandulli prei ati!
8 Edhe ndë të shkandalizoftë dora jote a kamba jote, prei, edhe hidhi prei teje: ma mirë ashtë për tyi me hymë ndë jetët i çalë, a dorë-cunk, se tue pasunë dy duer, a dy kambë, me u hedhunë ndë ziarrm të pasosunë.
9 Edhe ndë të shkandalizoftë syni yt, nxire, edhe hidhe prei teje: ma mirë ashtë për tyi me hymë ndë jetët me nji sy vetëmë, se tue pasunë dy, me u hedhunë ndë xhehenem të ziarrmit.
10 Shikoni mos bani mbë asgja nji prei kësish të vogjilish, sepse po u thom juve, se engjujt’ e atyneve ndë qillt shofinë gjithënji faqen e t’im et qi ashtë ndë qillt.
11 Sepse i bir’ i nieriut erdhi me shpëtuem të hupuninë.
12 Qish u duketë juve? Ndë pastë nji nieri nji qind dhen, edhe me hupunë nji prei atyneve, nukë len të nandë-dhet e nandëtë, e vete ndëpër malet me kërkuem të hupuninë?
13 Edhe ndë e gjetë, për të vërtet po u thom juve, se gëzohetë ma tepërë për atë, se për nandë-dhet’ e nandëtë qi s’kanë hupunë.
14 Kështu nuk’ asht’ e dashunë përpara Atit tuei qi ashtë ndë qillt, me hupunë nji prei kësish të vogjilish.
15 Edhe ndë të baftë faj yt vëlla, shko, edhe qirtoje ndërmiet teje, edhe ati vetëmë; ndë të ndëgjoftë, e fitove t’yt vëlla,
16 por ndë mos të ndëgjoftë, merr bashkë me vetëhe edhe nji a dy vetë , për me “qindruem çdo fjalë ndë gojë dy a tre deshmitarve”.
17 Edhe ndë mos u ndëgjoft’ atyneve, thueja kishësë; edhe ndë mos i ndëgjoft’ edhe kishësë, atëherë ai le të jetë te ti porsi gjintari edhe publikani.
18 Për të vërtet po u thom juve: Qish të lithni mbi dhet, kanë me qenë lidhunë ndë qiell; edhe qish të sgjidhni mbi dhet, kanë me qenë sgjidhunë ndë qiell.
19 Përsëri po u thom juve, se ndë qofshinë mbi dhet dy vetë prei jush me nji fjalë, për çdo farë gjaje qi të lypinë, ka me u bam’ atyneve prei t’im et qi ashtë ndë qillt.
20 Sepse ku të jenë dy, a tre vetë mbëledhunë mb’emën t’em, atie jam edhe unë ndë miedis t’atyneve.
21 Atëherë i erdhi për-anë Pietri, e tha: Zot ndë më baftë faj em vëlla, sa herë do t’ia ndëjej? Deri mbë shtatë herë?
22 Iesui i thotë: Nukë të thom - Deri mbë shtatë herë, por - Deri mbë shtatë-herë ka shtatë-dhetë.
23 Përandai mbëretënia e qillvet u përgjait me nji nieri mbëret, qi deshi me vum’ ore llogari me shërbëtorët’ e vet.
24 Edhe kur filloi me vum’ ore llogari , i pruni nji detuer qi i kishte detyrë dhetë mijë tallanta.
25 Edhe mbassi s’kishte me ia lamë, i zoti ati urdhënoi me u shitun’ ai, edhe grueja e ati, edhe të bijt’, edhe gjithë qish kishte, edhe me u lamë detyra .
26 Shërbëtori pra i ra ndër kambë, e i lutei, tue thanë: Zot, bahu zemër-gjanë mbë mue, edhe kam me t’i lamë të gjitha.
27 Edhe të zotit si iu dhimpt ai shërbëtori, e lishoi, edhe ia la detyrënë.
28 Por ai shërbëtori si duel, gjeti nji prei shërbëtorëvet shokvet vet, qi i kishtë detyrë nji qind dinarë; edhe si e zuni, e kapte për fyti, tue thanë: Më laj ç’detyrë më ke.
29 Atëherë pra shërbëtori shoqi vet i ra ndër kambë, e i lutei, tue thanë: Bahu zemërë-gjanë mbë mue, edhe kam me t’i lamë të gjitha.
30 Edhe ai nukë donte, por shkoi, edhe e vuni ndë burk, deri sa t’i lajë detyrënë.
31 Edhe shërbëtorëtë shokët’ e ati kur panë se qish u ba, u idhënuenë fort, edhe erthnë, e i diftuenë të zotit vet gjithë qish u ba.
32 Atëherë i zoti ati e thirri mbas vetëhesë, e i tha: Shërbëtor i keq, gjith’ atë detyrë ta lashë, sepse m’u lute;
33 nukë duhei edhe ti ta ndëjeishe shërbëtorinë shoqinë tand, sikurse të ndëjeva edhe unë?
34 Edhe i zoti ati u zemërue, edhe e dha ndër duer t’atyneve qi mundojnë, deri sa të lajë gjithë detyrënë qi i kishte.
35 Kështu edhe em Atë qiellori ka me ua bamë juve ndë mos ia falshi me gjithë zemërat tueja gjithë-se-cilli të vëllait vet fajet’ e atyneve.