1 Athèr u affruene atii prei Jeruԑalemit Sckribet, e Fariseit, tui than:
2 Psè discèpuit e tuu ciartin adetet e t’ moccvet? psè nuk laain duurt e veta kuur hâân buk.
3 E ai tui pergièg tha atyne: Psè edhè ju ciàrtini urdhnimin i Tenԑòt per sebèt t’ adètëvet tuja? Psè Ԑotỳn tha:
4 Nneerò baben e nânen, e: Kusc t’ keet maλkue baben, ja nânen, let vritet.
5 E ju po thoni: Gith‐kusc t’ keet than babs, ja nânës: Cfar do dhuntii ci âsct bââ prei mejet, kaa me vièft tyy:
6 E nuk kaa me nneerue baben e vet, ja nânen e vet: e keni ciàrt urdhnimin i Tenԑòt per sebèt t’ adetit tui.
7 T’ ipokrit, mir profetizoi per ju Isaìa, tui than:
8 Ky popuλ po m’ nneeròn me goi: por ԑemra e atyne âsct largh prei meje.
9 E paa arsye po nneeroin mue, tui msue dotrinat, e urdhnimet nièrԑvet.
10 E thirri nnei veti haλkun, e tha atyne: Nniini, e merrni‐vesc.
11 Jò scka hîîn n’ goi, nnyen nièrin: por scka dell prei gojet, cikiò âsct ci nnyen nièrin.
12 Athèr u avitne discèpuit e tii, e thane atii: A di ti se Fariseit, tui nnie ket fiàl, jan sckannaλizuem?
13 E ai tui pergièg tha: Gith pem, ci nuk vûûni Baba jem i cièλs, kaa meu sckuλ.
14 Mos kciỳrni atà: jan t’ verbet, e priist t’ vèrbëvet. Por gni i verbet n’ perzièλt gni tièter t’ verbet, t’ dyy bien n’ grop.
15 E Pièter tui pergièg, tha atii: Scpiegona nee ket scemλtỳr.
16 E ai tha: E edhè ju alaa jeni paa menn?
17 Nuk merrni‐vesc se gith scka, ci hîîn n’ goi, sckon n’ bark, e prei ndyi dell priàscta?
18 E scka dell prei gojet, vièn prei ԑemret, e kiò nnyen nièrin:
19 Psè prei ԑèmret dallin mennimet e kccia, giaksiit, kurveniit, dhunniit, hainiit, descmiit e rrêêscme, t’ trumet.
20 Ktò jan, ci nnyin nièrin. Por me hângher paa laa duurt, nuk nnyen nièrin.
21 E duul Jeԑu prei assì venni e sckoi n’ ân t’ Tirit, e Sidonit.
22 E cè gni grue Cananea dallun prei assì hudùtsc bertitti, tui than atii: Kii miscrier per mue, o Ԑot, biir i Davidit: e bia e eme âsct munnue këcc prei diàλit.
23 E ai s’ dha far gievapi. E tui affrue discèpuit e tii lutscin atè tui than: Lsciöe atè: psè po bertèt mas nesc.
24 E ai tui pergièg tha: Nuk jam ciue vec se per berret, ci jan bièrrun prei scpies Iԑraèlit.
25 E ajò u affrue, e adhroi atè, tui than: O Ԑot, nnimò mue.
26 E ai tui pergièg tha: S’ âsct mir me marr buken e biivet, e me ja citt ciènëvet.
27 E ajò tha: Asctù, Ԑot: psè edhè klysct hâân dronzat, ci bien prei sofret ԑotniivet vet.
28 Athèr tui pergièg Jeԑu, tha assai: O grue, feja jote âsct e madhe: u bâft tyy sikursè do. E u scnosc e bia assai prei assì sahati.
29 E si pat sckue Jeԑu prei knei, erdh kâh âna e deetit e Galilees: e tui hyp n’ mal, u ull atỳ.
30 E u affruene atii sciùm haλk, tui pass me veti t’ paa‐goi, t’ verbet, t’ sckièpet, t’ sakatet, e sciùm t’ tieer: e cittne atà nner kâmt t’ tii, e scnosci atà:
31 Kacc ci haλku ciudìthei, tui paa t’ paa‐goi tui fol, t’ sckièpet tui ezz, t’ verbet tui paam: e levdoiscin Ԑotin e Iԑraèlit.
32 E Jeԑu, thirri nnei veti discèpuit e vet, e tha: Kam t’ dhimtun per ket haλk, psè jan trii ditta ci cinnroin me mue, e nuk kan scka me hângher: e s’ due me i lân atà me sckue gninuescem, aboλà mos t’ jessin n’ rugh.
33 E thane atii discèpuit: E kâh do t’ nzièrrin na n’ sckretii kacc sciùm buk, per me nghîî gith ket haλk?
34 E tha Jeԑu atyne: Saa buk keni? E atà i pergièɣne: Sctat, e dissaa pesckt t’ voghle.
35 E urdhnoi haλkut, ci t’ ùllei n’ tok.
36 E tui marr sctat bukt, e pesckit, e tui fall nneerës, i theu, e i dha discèpuivet vet, e discèpuit i dhane pòpuλit.
37 E t’ gith hângrene, e u nghîîne: e scka teproi prei zopasc, mlodhne sctat scport plott.
38 E atà, ci patne hângher, iscin kater mii burra, pos t’ voghlit e graat.
39 E si lscioi haλkun, hîîni n’ bark: e sckoi n’ kufî t’ Magedanit.
KAPTINA XV.
1 Atëherë vinë te Iesui Shkruesit’ edhe Fariseitë prei Ierusalemit, e i thonë:
2 Përse dishepujt’ e tu kapërcejnë fjalënë qi kanë lanë pleqtë? Sepse s’lajnë duert’ e veta, kur hanë bukë.
3 Por ai u përgjeq, e u tha atyneve: Përse edhe ju kapërceni porosin’ e Perëndisë, për fjalënë qi keni lanë ju?
4 Sepse Perëndia porositi, tue thanë: “Ndero tët at’ e tët amë”, edhe: “Ai qi flet keq për të i atin’ a për t’amënë le të vritetë.”
5 Por ju thoni, se kush t’i thotë të i atit a s’amësë, se çdo të mirë qi të shofish prei meje ashtë dhunëti, miaft , edhe mundetë të mos nderojë të i atin’ e vet, a t’amën’ e vet.
6 Edhe s’mbaitët porosin’ e Perëndisë, për fjalënë qi keni lanë ju.
7 Hipokritëna, mirë profetizoi Isaia për ju, tue thanë:
8 Kyi populli më afrohetë me gojën’ e vet, edhe më nderon me buzët; por zemëra e atyne ashtë lark prei meje.
9 Edhe kot më nderojnë, tue mësuem mësime qi janë porosia nierëzish.
10 Edhe si thiri gjindëjenë, u tha atyneve:
11 Ndëgjoni, edhe merrni vesht: Qish hyn ndë gojët, nukë përlyen nierinë; por qish del prei gojësë, këjo përlyen nierinë.
12 Atëherë u afruenë dishepujt’ e ati’ e i thanë: A e di, se Fariseitë kur ndëgjuenë këte fjalë, u shkandalizuenë?
13 Edhe ai u përgjeq, e tha: Çdo bimë qi s’e ka mbiellë Ati em qiellori, ka me u shkulunë.
14 Leni ata, se janë të verbëtë qi u tërhekin’ udhënë të verbënavet. Edhe i verbëti ndë i tërheqt’ udhënë të verbëtit, të dy kanë me ranë ndë gropët.
15 Edhe Pietri u përgjeq, e i tha: Diftona këte parabullë.
16 Edhe Iesui tha: Edhe por pa mend jeni ju?
17 Edhe nukë po merrni vesht, se çdo gja qi hyn ndë gojët, sdryp ndë barkut, edhe nxiretë prei të dalunit.
18 Por ato qi dalinë prei gojësë, dalinë prei zemrësë; edhe këto përlyejnë nierinë.
19 Sepse prei zemrësë dalinë mendime të këqia, vrasa, ndynësina, kurvënia, të viedhuna, dëshmi-rrena, vlasfimia;
20 këto jan’ ato qi përlyejnë nierinë, por me ngranë me duer të palame, nukë përlyen nierinë.
21 Edhe Iesui duel prei andej, e iku ndë anë të Tyrës’ e të Sidonësë.
22 Edhe qe nji grue Hananeje te duel prei atyne synoresh, e i bërtiste, tue thanë: Përdëllemë, Zot, i bir’ i Davidit, se eme bijë mundohetë keq prei diallit.
23 Por ai nuk’ iu përgjeq asai ndonji fjalë. Edhe dishepujt’ e ati i erthnë përanë, e i luteshinë, tue thanë: Lishoje atë, sepse bërtet mbrapa nesh.
24 Por ai u përgjeq, e tha: Nuk’ u dërgueshë ngjeti , veç mbë dhent e hupuna të shtëpisë Israelit.
25 Mbasandai ajo erdhi, edhe e adhuronte tue thanë: Zot, ndihmomë.
26 Por ai u përgjeq, e tha: Nuk’ ashtë mirë me marrë nieri bukën’ e dielmvet, e me ua hedhunë këlyshvet qenvet.
27 Edhe ajo tha: Po, Zot, por edhe këlysht’ e qenvet hanë prei thërrmiash qi bienë prei truvezësë të zotënavet vet.
28 Atëherë Iesui u përgjeq, e i tha: O grue, besa jote asht’ e madhe, t’u baftë tyi si daç. Edhe e bija e asai u shëndosh çë mb’ate herë.
29 Edhe Iesui sdrypi prei andej, e erdhi ndaj detin’ e Galilesë; edhe hipi ndë malt, e rrinte atie.
30 Edhe erthnë tek ai shumë gjindëje, qi kishin me vetëhe të çalë, të verbëtë, shurdha, dorëcunga, edhe shumë të tierë; edhe i hothnë përanë kambëvet Iesuit, edhe ai i shëndoshi,
31 kaqi sa u mërekulluenë gjindëja, kur panë shurdha tue folunë, dorëcunga shëndoshunë, të çalë tue ecunë, edhe të verbëtë tue pamë; edhe lavduenë Perëndin’ e Israelit.
32 Atëherë Iesui thirri përanë dishepujt’ e vet, e tha: Më dhimbetë gjindëja, sepse kanë tri ditt tashti qi mbesinë përanë meje, e s’kanë se qish me ngranë; edhe s’due me i lishuem pa ngranë, se mos lodhenë mb’udhë.
33 Edhe dishepujt’ e ati i thonë: Ku na gjindenë këtu ndë shkreti kaqi bukë, sa të ngihetë kaqi gjindëje?
34 Edhe Iesui u thot’ atyneve: Sa bukë keni? Edhe ata thanë: Shtatë, edhe pak peshq të vogjilë.
35 Edhe ai urdhënoi gjindëjenë me u ulunë për dhe.
36 Edhe ai muer shtatë bukët’ edhe peshqitë, u fal nders, edhe i theu, edhe ua dha dishepujvet vet, edhe dishepujtë gjindëjesë.
37 Edhe hangrën të gjithë, e u nginë; edhe ngritnë tepëricën’ e copavet, shtatë shporta plot.
38 Edhe ata qi hangrën ishinë katër mijë burra, veç gravet, e çunavet vogjilë.
39 Edhe si lishoi gjindëjenë, hyni ndë lundrët, edhe erdhi ndë synoret Magdala.