1 Τότε στήσεται ἐν παρρησίᾳ πολλῇ ὁ δίκαιος
κατὰ πρόσωπον τῶν θλιψάντων αὐτὸν
καὶ τῶν ἀθετούντων τοὺς πόνους αὐτοῦ.
2 ἰδόντες ταραχθήσονται φόβῳ δεινῷ
καὶ ἐκστήσονται ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆς σωτηρίας·
3 ἐροῦσιν ἐν ἑαυτοῖς μετανοοῦντες
καὶ διὰ στενοχωρίαν πνεύματος στενάξονται καὶ ἐροῦσιν
4 Οὗτος ἦν, ὃν ἔσχομέν ποτε εἰς γέλωτα
καὶ εἰς παραβολὴν ὀνειδισμοῦ οἱ ἄφρονες·
τὸν βίον αὐτοῦ ἐλογισάμεθα μανίαν
καὶ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ ἄτιμον.
5 πῶς κατελογίσθη ἐν υἱοῖς θεοῦ
καὶ ἐν ἁγίοις ὁ κλῆρος αὐτοῦ ἐστιν;
6 ἄρα ἐπλανήθημεν ἀπὸ ὁδοῦ ἀληθείας,
καὶ τὸ τῆς δικαιοσύνης φῶς οὐκ ἐπέλαμψεν ἡμῖν,
καὶ ὁ ἥλιος οὐκ ἀνέτειλεν ἡμῖν·
7 ἀνομίας ἐνεπλήσθημεν τρίβοις καὶ ἀπωλείας
καὶ διωδεύσαμεν ἐρήμους ἀβάτους,
τὴν δὲ ὁδὸν κυρίου οὐκ ἐπέγνωμεν.
8 τί ὠφέλησεν ἡμᾶς ἡ ὑπερηφανία;
καὶ τί πλοῦτος μετὰ ἀλαζονείας συμβέβληται ἡμῖν;
9 παρῆλθεν ἐκεῖνα πάντα ὡς σκιὰ
καὶ ὡς ἀγγελία παρατρέχουσα·
10 ὡς ναῦς διερχομένη κυμαινόμενον ὕδωρ,
ἧς διαβάσης οὐκ ἔστιν ἴχνος εὑρεῖν
οὐδὲ ἀτραπὸν τρόπιος αὐτῆς ἐν κύμασιν·
11 ἢ ὡς ὀρνέου διιπτάντος ἀέρα
οὐθὲν εὑρίσκεται τεκμήριον πορείας,
πληγῇ δὲ μαστιζόμενον ταρσῶν πνεῦμα κοῦφον
καὶ σχιζόμενον βίᾳ ῥοίζου
κινουμένων πτερύγων διωδεύθη,
καὶ μετὰ τοῦτο οὐχ εὑρέθη σημεῖον ἐπιβάσεως ἐν αὐτῷ·
12 ἢ ὡς βέλους βληθέντος ἐπὶ σκοπὸν
τμηθεὶς ὁ ἀὴρ εὐθέως εἰς ἑαυτὸν ἀνελύθη
ὡς ἀγνοῆσαι τὴν δίοδον αὐτοῦ·
13 οὕτως καὶ ἡμεῖς γεννηθέντες ἐξελίπομεν
καὶ ἀρετῆς μὲν σημεῖον οὐδὲν ἔσχομεν δεῖξαι,
ἐν δὲ τῇ κακίᾳ ἡμῶν κατεδαπανήθημεν.
14 ὅτι ἐλπὶς ἀσεβοῦς ὡς φερόμενος χνοῦς ὑπὸ ἀνέμου
καὶ ὡς πάχνη ὑπὸ λαίλαπος διωχθεῖσα λεπτὴ
καὶ ὡς καπνὸς ὑπὸ ἀνέμου διεχύθη
καὶ ὡς μνεία καταλύτου μονοημέρου παρώδευσεν.
15 Δίκαιοι δὲ εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσιν,
καὶ ἐν κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν,
καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ ὑψίστῳ.
16 διὰ τοῦτο λήμψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας
καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς κυρίου,
ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτοὺς
καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν.
17 λήμψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ
καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν·
18 ἐνδύσεται θώρακα δικαιοσύνην
καὶ περιθήσεται κόρυθα κρίσιν ἀνυπόκριτον·
19 λήμψεται ἀσπίδα ἀκαταμάχητον ὁσιότητα,
20 ὀξυνεῖ δὲ ἀπότομον ὀργὴν εἰς ῥομφαίαν,
συνεκπολεμήσει δὲ αὐτῷ ὁ κόσμος ἐπὶ τοὺς παράφρονας.
21 πορεύσονται εὔστοχοι βολίδες ἀστραπῶν
καὶ ὡς ἀπὸ εὐκύκλου τόξου τῶν νεφῶν ἐπὶ σκοπὸν ἁλοῦνται,
22 καὶ ἐκ πετροβόλου θυμοῦ πλήρεις ῥιφήσονται χάλαζαι·
ἀγανακτήσει κατ᾽ αὐτῶν ὕδωρ θαλάσσης,
ποταμοὶ δὲ συγκλύσουσιν ἀποτόμως·
23 ἀντιστήσεται αὐτοῖς πνεῦμα δυνάμεως
καὶ ὡς λαῖλαψ ἐκλικμήσει αὐτούς·
καὶ ἐρημώσει πᾶσαν τὴν γῆν ἀνομία,
καὶ ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν.
1 tunc stabunt iusti in magna constantia
adversus eos qui se angustaverunt
et qui abstulerunt labores illorum
2 videntes turbabuntur timore horribili
et mirabuntur in subitatione insperatae
salutis
3 dicent inter se paenitentiam agentes
et per angustiam spiritus gementes
hi sunt quos habuimus aliquando in risu
et in similitudine inproperii
4 nos insensati vitam illorum aestimabamus insaniam
et finem illorum sine honore
5 quomodo conputati sunt inter filios Dei
et inter sanctos sors illorum est
6 ergo erravimus a via veritatis
et iustitiae lumen non luxit nobis
et sol non est ortus nobis
7 lassati sumus in via iniquitatis et perditionis
et ambulavimus vias difficiles
viam autem Domini ignoravimus
8 quid nobis profuit superbia
aut quid divitiarum iactatio
contulit nobis
9 transierunt omnia illa tamquam umbra
et tamquam nuntius percurrens
10 et tamquam navis quae pertransit fluctuantem
aquam
cuius cum praeterierit non est vestigium invenire
neque semitam carinae illius in fluctibus
11 aut avis quae transvolat in
aere
nullum invenitur argumentum itineris illius
sed tantum sonitus est alarum verberans levem
ventum
et scindens per vim itineris aerem
commotis alis transvolavit
et post hoc nullum signum invenitur itineris illius
12 aut tamquam sagittae emissae in locum destinatum
divisus aer continuo in se reclusus est
ut ignoretur transitus illius
13 sic et nos nati continuo desivimus esse
et virtutis quidem signum nullum valuimus ostendere
in malignitate autem nostra consumpti sumus
14 talia dixerunt et
peccaverunt
15 quoniam spes impii tamquam lanugo est quae a vento tollitur
et tamquam spuma gracilis quae a procella dispergitur
et tamquam fumus qui a vento diffusus est
et tamquam memoria hospitis unius diei praetereuntis
16 iusti autem in perpetuum vivent
et apud Dominum est merces eorum
et cogitatio illorum apud Altissimum
17 ideo accipient regnum decoris et diadema speciei de manu Domini
quoniam dextera sua teget eos
et brachio suo defendet illos
18 accipiet armaturam zelus illius
et armabit creaturam ad ultionem inimicorum
19 induet pro torace iustitiam
et accipiet pro galea iudicium certum
20 sumet scutum inexpugnabilem aequitatem
21 acuet autem duram iram in lanceam
et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos
22 ibunt directae emissiones fulgorum
et tamquam a bene curvato arcu nubium exterminabuntur
et ad certum locum insilient
23 et a petrosa ira plenae mittentur grandines
et scandescet in illos aqua maris
et flumina concurrent duriter
24 contra illos stabit spiritus virtutis
et tamquam turbedo venti dividet illos
et ad heremiam perducet omnem terram iniquitatis
et malignitas evertet sedes potentium