1 Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ, ὁπότε ἀπεδίδρασκεν ἀπὸ προσώπου Αβεσσαλωμ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ.
2 Κύριε, τί ἐπληθύνθησαν οἱ θλίβοντές με;
πολλοὶ ἐπανίστανται ἐπ᾽ ἐμέ·
3 πολλοὶ λέγουσιν τῇ ψυχῇ μου
Οὐκ ἔστιν σωτηρία αὐτῷ ἐν τῷ θεῷ αὐτοῦ.
διάψαλμα.
4 σὺ δέ, κύριε, ἀντιλήμπτωρ μου εἶ,
δόξα μου καὶ ὑψῶν τὴν κεφαλήν μου.
5 φωνῇ μου πρὸς κύριον ἐκέκραξα,
καὶ ἐπήκουσέν μου ἐξ ὄρους ἁγίου αὐτοῦ.
διάψαλμα.
6 ἐγὼ ἐκοιμήθην καὶ ὕπνωσα·
ἐξηγέρθην, ὅτι κύριος ἀντιλήμψεταί μου.
7 οὐ φοβηθήσομαι ἀπὸ μυριάδων λαοῦ
τῶν κύκλῳ συνεπιτιθεμένων μοι.
8 ἀνάστα, κύριε, σῶσόν με, ὁ θεός μου,
ὅτι σὺ ἐπάταξας πάντας τοὺς ἐχθραίνοντάς μοι ματαίως,
ὀδόντας ἁμαρτωλῶν συνέτριψας.
9 τοῦ κυρίου ἡ σωτηρία,
καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου ἡ εὐλογία σου.
Psallm’ e Davidit, kur iku prei sysh të birit vet Absalomit.
1 Zot, sa u shumuen’ anëmiqt e mi! Shumë vetë ngrenë krye kundrë meje.
2 Shumë vetë thonë për shpirtinë t’em: Nuk’ ashtë shpëtim për atë te Perëndia. Selah.
3 Por ti, o Zot, je mburonjë rreth meje, lavdia eme, edhe ai qi nalton kryetë t’em.
4 Thërrita me zaninë t’em te Zoti, edhe më ndëgjoi prei malit shenjtënisë vet. Selah.
5 Unë rash’ e fjeta; u sqova, se Zoti më forcon.
6 Nukë do të frikohem prei dhetë mijënash populli, atyneve qi qindrojënë kundrë meje përqark.
7 Ngreu, o Zot, shpëto-më, o Perëndia em, se ti u re gjith’ anëmiqvet mi mbë nofullët, theve dhambët’ e të pa-besëvet.
8 Shpëtimi asht i Zotit, bekimi yt ashtë mbi popullinë tand. Selah.