1 Ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.
Κύριε, ἐκέκραξα πρὸς σέ, εἰσάκουσόν μου·
πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ.
2 κατευθυνθήτω ἡ προσευχή μου ὡς θυμίαμα ἐνώπιόν σου,
ἔπαρσις τῶν χειρῶν μου θυσία ἑσπερινή.
3 θοῦ, κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου
καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου.
4 μὴ ἐκκλίνῃς τὴν καρδίαν μου εἰς λόγους πονηρίας
τοῦ προφασίζεσθαι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις
σὺν ἀνθρώποις ἐργαζομένοις ἀνομίαν,
καὶ οὐ μὴ συνδυάσω μετὰ τῶν ἐκλεκτῶν αὐτῶν.
5 παιδεύσει με δίκαιος ἐν ἐλέει καὶ ἐλέγξει με,
ἔλαιον δὲ ἁμαρτωλοῦ μὴ λιπανάτω τὴν κεφαλήν μου,
ὅτι ἔτι καὶ ἡ προσευχή μου ἐν ταῖς εὐδοκίαις αὐτῶν.
6 κατεπόθησαν ἐχόμενα πέτρας οἱ κριταὶ αὐτῶν·
ἀκούσονται τὰ ῥήματά μου ὅτι ἡδύνθησαν.
7 ὡσεὶ πάχος γῆς διερράγη ἐπὶ τῆς γῆς,
διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ ἡμῶν παρὰ τὸν ᾅδην.
8 ὅτι πρὸς σέ, κύριε κύριε, οἱ ὀφθαλμοί μου·
ἐπὶ σὲ ἤλπισα, μὴ ἀντανέλῃς τὴν ψυχήν μου.
9 φύλαξόν με ἀπὸ παγίδος, ἧς συνεστήσαντό μοι,
καὶ ἀπὸ σκανδάλων τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν.
10 πεσοῦνται ἐν ἀμφιβλήστρῳ αὐτοῦ ἁμαρτωλοί·
κατὰ μόνας εἰμὶ ἐγὼ ἕως οὗ ἂν παρέλθω.
Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Shpëto-më, o Zot, prei njeriut keq, ruei-më prei njeriut shtrembëtë,
2 të cillëtë mendojënë të këqia ndë zemërë, gjithë ditënë mbëlidhenë për luftëna.
3 Prefnë gjuhën’ e vet porsi të gjarpënit, vëner aspidhe ashtë ndënë buzët t’atyne. Selah.
4 Ruei-më, o Zot, prei dorësë të pabesit, shpëto-më prei njeriut shtrembëtë, të cillëtë mendohenë me rrëshqitunë hapat’ e mia.
5 Madhështorëtë pshefnë kurth kundrë meje, edhe shtrinë rrieta me tërkuzë ndë kambët të mia, ngrefnë leqe për mue. Selah.
6 Thashë Zotit: Ti je Perëndia em, ven’-i vesh, o Zot, zanit lutëjesë s’eme.
7 Zot Perëndi, fuqia e shpëtimit t’em, ti më mbulove kryetë ndë ditët të luftësë.
8 Mos i apish, o Zot, të pa-besit dëshërimetë, mos lash me u mbaruem mendimi i ati, qi të mos naltohenë. Selah.
9 Kryet’ e atyne qi më qarkojënë, e mbuloftë të keqt’ e buzëvet atyne.
10 Rafshinë thëngjij të ndezunë mbi ata, u hethshinë ndë ziarrm, ndë gropa të thella, qi të mos ngrihenë ma .
11 Njeri gojë-keq mos qindroftë mbi dhet, të keqtë ka me ndiekunë njerin’ e shtrembëtë, për të vdierrë.
12 E di, se Zoti ka me bamë gjyqin’ e të vobegëvet, edhe gjyqin’ e të nevojëshimvet.
13 Por të dreitëtë kanë me lavduem emëninë tand, edhe të dreitëtë kanë me ndenjunë për-anë faqesë s’ate.