1 Αλληλουια.
Ἐξομολογεῖσθε τῷ κυρίῳ, ὅτι χρηστός,
ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ
2 εἰπάτωσαν οἱ λελυτρωμένοι ὑπὸ κυρίου,
οὓς ἐλυτρώσατο ἐκ χειρὸς ἐχθροῦ.
3 ἐκ τῶν χωρῶν συνήγαγεν αὐτοὺς
ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν καὶ βορρᾶ καὶ θαλάσσης.
4 ἐπλανήθησαν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐν ἀνύδρῳ,
ὁδὸν πόλεως κατοικητηρίου οὐχ εὗρον
5 πεινῶντες καὶ διψῶντες,
ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν αὐτοῖς ἐξέλιπεν·
6 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,
καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐρρύσατο αὐτοὺς
7 καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς εἰς ὁδὸν εὐθεῖαν
τοῦ πορευθῆναι εἰς πόλιν κατοικητηρίου.
8 ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ
καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,
9 ὅτι ἐχόρτασεν ψυχὴν κενὴν
καὶ ψυχὴν πεινῶσαν ἐνέπλησεν ἀγαθῶν. —
10 καθημένους ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου,
πεπεδημένους ἐν πτωχείᾳ καὶ σιδήρῳ,
11 ὅτι παρεπίκραναν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ
καὶ τὴν βουλὴν τοῦ ὑψίστου παρώξυναν,
12 καὶ ἐταπεινώθη ἐν κόποις ἡ καρδία αὐτῶν,
ἠσθένησαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ βοηθῶν·
13 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,
καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτοὺς
14 καὶ ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἐκ σκότους καὶ σκιᾶς θανάτου
καὶ τοὺς δεσμοὺς αὐτῶν διέρρηξεν.
15 ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ
καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,
16 ὅτι συνέτριψεν πύλας χαλκᾶς
καὶ μοχλοὺς σιδηροῦς συνέκλασεν. —
17 ἀντελάβετο αὐτῶν ἐξ ὁδοῦ ἀνομίας αὐτῶν,
διὰ γὰρ τὰς ἀνομίας αὐτῶν ἐταπεινώθησαν·
18 πᾶν βρῶμα ἐβδελύξατο ἡ ψυχὴ αὐτῶν,
καὶ ἤγγισαν ἕως τῶν πυλῶν τοῦ θανάτου·
19 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,
καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἔσωσεν αὐτούς,
20 ἀπέστειλεν τὸν λόγον αὐτοῦ καὶ ἰάσατο αὐτοὺς
καὶ ἐρρύσατο αὐτοὺς ἐκ τῶν διαφθορῶν αὐτῶν.
21 ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ
καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων
22 καὶ θυσάτωσαν θυσίαν αἰνέσεως
καὶ ἐξαγγειλάτωσαν τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν ἀγαλλιάσει. —
23 οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν θάλασσαν ἐν πλοίοις
ποιοῦντες ἐργασίαν ἐν ὕδασι πολλοῖς,
24 αὐτοὶ εἴδοσαν τὰ ἔργα κυρίου
καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ ἐν τῷ βυθῷ·
25 εἶπεν, καὶ ἔστη πνεῦμα καταιγίδος,
καὶ ὑψώθη τὰ κύματα αὐτῆς·
26 ἀναβαίνουσιν ἕως τῶν οὐρανῶν
καὶ καταβαίνουσιν ἕως τῶν ἀβύσσων,
ἡ ψυχὴ αὐτῶν ἐν κακοῖς ἐτήκετο,
27 ἐταράχθησαν, ἐσαλεύθησαν ὡς ὁ μεθύων,
καὶ πᾶσα ἡ σοφία αὐτῶν κατεπόθη·
28 καὶ ἐκέκραξαν πρὸς κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαι αὐτούς,
καὶ ἐκ τῶν ἀναγκῶν αὐτῶν ἐξήγαγεν αὐτοὺς
29 καὶ ἐπέταξεν τῇ καταιγίδι, καὶ ἔστη εἰς αὔραν,
καὶ ἐσίγησαν τὰ κύματα αὐτῆς·
30 καὶ εὐφράνθησαν, ὅτι ἡσύχασαν,
καὶ ὡδήγησεν αὐτοὺς ἐπὶ λιμένα θελήματος αὐτῶν.
31 ἐξομολογησάσθωσαν τῷ κυρίῳ τὰ ἐλέη αὐτοῦ
καὶ τὰ θαυμάσια αὐτοῦ τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων,
32 ὑψωσάτωσαν αὐτὸν ἐν ἐκκλησίᾳ λαοῦ
καὶ ἐν καθέδρᾳ πρεσβυτέρων αἰνεσάτωσαν αὐτόν. —
33 ἔθετο ποταμοὺς εἰς ἔρημον
καὶ διεξόδους ὑδάτων εἰς δίψαν,
34 γῆν καρποφόρον εἰς ἅλμην
ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ.
35 ἔθετο ἔρημον εἰς λίμνας ὑδάτων
καὶ γῆν ἄνυδρον εἰς διεξόδους ὑδάτων
36 καὶ κατῴκισεν ἐκεῖ πεινῶντας,
καὶ συνεστήσαντο πόλιν κατοικεσίας
37 καὶ ἔσπειραν ἀγροὺς καὶ ἐφύτευσαν ἀμπελῶνας
καὶ ἐποίησαν καρπὸν γενήματος,
38 καὶ εὐλόγησεν αὐτούς, καὶ ἐπληθύνθησαν σφόδρα,
καὶ τὰ κτήνη αὐτῶν οὐκ ἐσμίκρυνεν.
39 καὶ ὠλιγώθησαν καὶ ἐκακώθησαν
ἀπὸ θλίψεως κακῶν καὶ ὀδύνης.
40 ἐξεχύθη ἐξουδένωσις ἐπ᾽ ἄρχοντας,
καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς ἐν ἀβάτῳ καὶ οὐχ ὁδῷ.
41 καὶ ἐβοήθησεν πένητι ἐκ πτωχείας
καὶ ἔθετο ὡς πρόβατα πατριάς.
42 ὄψονται εὐθεῖς καὶ εὐφρανθήσονται,
καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξει τὸ στόμα αὐτῆς.
43 τίς σοφὸς καὶ φυλάξει ταῦτα
καὶ συνήσουσιν τὰ ἐλέη τοῦ κυρίου;
1 Alleluia. Lavduroni Zotinë, se asht’ i mirë, se përdëllim’ i ati ashtë për gjithë jetënë.
2 Cilli mundetë me folunë për të fuqishimet punët e Zotit, me bamë të ndigjohenë gjithë lavdurimet’ e ati?
3 Lum ata qi ruejënë gjyq, edhe punojënë dreitëni mbë ç’do kohë.
4 Kujto-më, o Zot, ndë pëlqim të popullit t’yt, vështro-më me shpëtiminë tand,
5 qi të shof të mirën’ e të sgjedhunavet tu, qi të gëzohem ndë gëzim të kombit t’yt, qi të mburrem bashkë me trashëgiminë tand.
6 Fëjyem bashkë me atenitë t’anë, punuem kundrë ligjësë, punuem pa udhë.
7 Atenitë t’anë ndë Misirë s’kupëtuenë mërekullit’ e tua, edhe nukë mbaitnë mend të shumën’ e përdëllimit t’yt, edhe të idhënuenë tue shkuem për-anë detit, ndë Det të Kuq.
8 Por ai i shpëtoi për emënin’ e vet, qi të bante me u ngjofunë fuqia e vet.
9 Edhe qirtoi Detin’ e Kuq, edhe u tha; edhe u hoqi udhënë ndëpër abyssa, porsi ndëpër shkretinë,
10 edhe i shpëtoi prei dorës’ ati qi i kishte mëni, edhe i shpërbleu prei dorës’ anëmikut.
11 Edhe ujënate mbuluen’ anëmiqt e atyneve, s’mbeti as nji prei asish.
12 Ateherë i besuenë fjalës’ ati, edhe kënduenë lavdurimin’ e ati.
13 Por shpeit harruenë punët’ e ati, nukë pritnë këshillën’ e ati,
14 por dëshëruenë fort ndë shkretinët, edhe gërganë Perëndinë ndë vend të thate.
15 Edhe ai u dha qish i lypnë, por u dërgoi sëmundëje gjithë shpirtënavet.
16 Por patnë zmir edhe Moisenë ndë ushtërit, edhe Aaroninë shenjtin’ e Zotit.
17 U hap dheu, e përpiu Dhathanë, edhe mbëloi përmbëledhëjen’ e Abiramit.
18 Edhe u ndes ziarrm ndë përmbëledhëjet t’atyneve: flaka doq të pabesëtë.
19 Edhe ndërtuenë viç ndë Horeb, edhe lutnë të derdhunin’ idhullë ,
20 edhe ndërruenë lavdin’ e vet me shëmbëllim kau qi ha bar.
21 Harruenë Perëndinë qi i shpëtoi, i cilli banipunë të mëdha ndë Misirë,
22 mërekulli ndë dhe të Hamit, punë të frikshime ndë Det te Kuq.
23 Edhe tha me rrenuem ata, të mos ndenjëke përpara ati Moiseu i sgjedhun’ i ati, kur zu me i dërrmuem, qi të këthente zemërimin’ e ati, për mos me rrenuem ata .
24 Por nukë zunë për gja as dhen’ e dëshërueshim, nuk’ i besuenë fjalës ati.
25 Edhe murmuruenë ndër tendat të veta, nukë ndigjuenë zanin’ e Zotit.
26 Përandai ngriti dorën’ e vet mbi ata, për me i rrenuem ndë shkretinët,
27 edhe me rrëzuem farën’ e atyneve ndër kombet, edhe me përdamë ata ndëpër vendet.
28 Edhe u ngjitnë mbas Baal-peorit, edhe hangrën kurbane të vdekunish,
29 edhe ndesnë ate me të punuemet e veta kaqi, sa u shumue ndër ata varra.
30 Ateherë ndenji Finehesi, e bani gjyq, edhe pushoi varra.
31 Edhe iu numërue për dreitëni bres mbas brezi për gjithë jetënë.
32 Edhe nxen’ ate ndë ujënat të Kundrë-fjalësë, edhe Moiseu hoq keq për ata,
33 se i idhënuenë shpirtinë kaqi, sa foli pa mend me buzët e veta.
34 Nukë prishnë ata kombetë, qi u pat thanë Zoti,
35 por u përzienë bashkë me kombet, edhe mësuenë punët’ e atyneve.
36 Edhe u shërbyenë të latuemevet idhuj , të cillët’ u banë kurth ndër ata,
37 edhe banë kurban bijt’ e vet, edhe bijat’ e veta diajvet,
38 edhe derthnë gjak të pafajm, gjakun’ e të bijvet edhe të bijavet, të cillët’ i banë kurban mbë të latuemit idhujt e Hanaanit, edhe u ndye dheu prei gjaknash.
39 Edhe u pëganë me vepërat e veta, edhe kurvënuenë me punët e veta.
40 Përandai u zemërue fort Zoti kundrë popullit vet, edhe i erth të ndytë prei trashigimit vet.
41 Edhe dha ata ndër duert të kombevet, edhe i zotënuen’ ata qi i kishinë mëni.
42 Edhe i shtrënguen’ anëmiqt e atyneve, edhe u përvunë ndënë duert t’atyneve.
43 Shumë herë i shpëtoi ata, por ata e idhënuenë me këshillet e veta, andai u përvunë për pa-ligjënit e veta.
44 Por Zoti pa shtrëngimin’ e atyneve, kur ndigjoi klithmën’ e atyneve,
45 edhe kujtoi dhiaten’ e vet, edhe u pendue mbas të shumëtit përdëllimit vet.
46 Edhe i bani me gjetunë përdëllim përpara gjith’ atyneve qi i patnë skllavosunë.
47 Shpëto-na, o Zot Perëndia ynë, edhe mbëlith-na prei kombesh, qi të lavduroim’ emëninë tand të shenjtënueminë, edhe të mburremi ndë lavdurimt tand.
48 I bekuem qoftë Zoti Perëndia i Israelit për gjithë jetën’ e jetësë. Edhe le të thotë gjithë populli: Amen. Alleluia.