1 Οἱ ἐμοὶ λόγοι εἴρηνται ὑπὸ θεοῦ,
βασιλέως χρηματισμός, ὃν ἐπαίδευσεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ.
2 τί, τέκνον, τηρήσεις; τί; ῥήσεις θεοῦ·
πρωτογενές, σοὶ λέγω, υἱέ·
τί, τέκνον ἐμῆς κοιλίας;
τί, τέκνον ἐμῶν εὐχῶν;
3 μὴ δῷς γυναιξὶ σὸν πλοῦτον
καὶ τὸν σὸν νοῦν καὶ βίον εἰς ὑστεροβουλίαν.
4 μετὰ βουλῆς πάντα ποίει,
μετὰ βουλῆς οἰνοπότει·
οἱ δυνάσται θυμώδεις εἰσίν,
οἶνον δὲ μὴ πινέτωσαν,
5 ἵνα μὴ πιόντες ἐπιλάθωνται τῆς σοφίας
καὶ ὀρθὰ κρῖναι οὐ μὴ δύνωνται τοὺς ἀσθενεῖς.
6 δίδοτε μέθην τοῖς ἐν λύπαις
καὶ οἶνον πίνειν τοῖς ἐν ὀδύναις,
7 ἵνα ἐπιλάθωνται τῆς πενίας
καὶ τῶν πόνων μὴ μνησθῶσιν ἔτι.
8 ἄνοιγε σὸν στόμα λόγῳ θεοῦ
καὶ κρῖνε πάντας ὑγιῶς·
9 ἄνοιγε σὸν στόμα καὶ κρῖνε δικαίως,
διάκρινε δὲ πένητα καὶ ἀσθενῆ.
10 Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει;
τιμιωτέρα δέ ἐστιν λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη.
11 θαρσεῖ ἐπ᾽ αὐτῇ ἡ καρδία τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς,
ἡ τοιαύτη καλῶν σκύλων οὐκ ἀπορήσει·
12 ἐνεργεῖ γὰρ τῷ ἀνδρὶ ἀγαθὰ πάντα τὸν βίον.
13 μηρυομένη ἔρια καὶ λίνον ἐποίησεν εὔχρηστον ταῖς χερσὶν αὐτῆς.
14 ἐγένετο ὡσεὶ ναῦς ἐμπορευομένη μακρόθεν,
συνάγει δὲ αὕτη τὸν βίον.
15 καὶ ἀνίσταται ἐκ νυκτῶν
καὶ ἔδωκεν βρώματα τῷ οἴκῳ
καὶ ἔργα ταῖς θεραπαίναις.
16 θεωρήσασα γεώργιον ἐπρίατο,
ἀπὸ δὲ καρπῶν χειρῶν αὐτῆς κατεφύτευσεν κτῆμα.
17 ἀναζωσαμένη ἰσχυρῶς τὴν ὀσφὺν αὐτῆς
ἤρεισεν τοὺς βραχίονας αὐτῆς εἰς ἔργον.
18 ἐγεύσατο ὅτι καλόν ἐστιν τὸ ἐργάζεσθαι,
καὶ οὐκ ἀποσβέννυται ὅλην τὴν νύκτα ὁ λύχνος αὐτῆς.
19 τοὺς πήχεις αὐτῆς ἐκτείνει ἐπὶ τὰ συμφέροντα,
τὰς δὲ χεῖρας αὐτῆς ἐρείδει εἰς ἄτρακτον.
20 χεῖρας δὲ αὐτῆς διήνοιξεν πένητι,
καρπὸν δὲ ἐξέτεινεν πτωχῷ.
21 οὐ φροντίζει τῶν ἐν οἴκῳ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ὅταν που χρονίζῃ·
πάντες γὰρ οἱ παρ᾽ αὐτῆς ἐνδιδύσκονται.
22 δισσὰς χλαίνας ἐποίησεν τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς,
ἐκ δὲ βύσσου καὶ πορφύρας ἑαυτῇ ἐνδύματα.
23 περίβλεπτος δὲ γίνεται ἐν πύλαις ὁ ἀνὴρ αὐτῆς,
ἡνίκα ἂν καθίσῃ ἐν συνεδρίῳ μετὰ τῶν γερόντων κατοίκων τῆς γῆς.
24 σινδόνας ἐποίησεν καὶ ἀπέδοτο,
περιζώματα δὲ τοῖς Χαναναίοις.
25 στόμα αὐτῆς διήνοιξεν προσεχόντως καὶ ἐννόμως
καὶ τάξιν ἐστείλατο τῇ γλώσσῃ αὐτῆς.
26 ἰσχὺν καὶ εὐπρέπειαν ἐνεδύσατο
καὶ εὐφράνθη ἐν ἡμέραις ἐσχάταις.
27 στεγναὶ διατριβαὶ οἴκων αὐτῆς,
σῖτα δὲ ὀκνηρὰ οὐκ ἔφαγεν.
28 τὸ στόμα δὲ ἀνοίγει σοφῶς καὶ νομοθέσμως,
ἡ δὲ ἐλεημοσύνη αὐτῆς ἀνέστησεν τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ ἐπλούτησαν,
καὶ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς ᾔνεσεν αὐτήν
29 Πολλαὶ θυγατέρες ἐκτήσαντο πλοῦτον,
πολλαὶ ἐποίησαν δυνατά,
σὺ δὲ ὑπέρκεισαι καὶ ὑπερῆρας πάσας.
30 ψευδεῖς ἀρέσκειαι καὶ μάταιον κάλλος γυναικός·
γυνὴ γὰρ συνετὴ εὐλογεῖται,
φόβον δὲ κυρίου αὕτη αἰνείτω.
31 δότε αὐτῇ ἀπὸ καρπῶν χειρῶν αὐτῆς,
καὶ αἰνείσθω ἐν πύλαις ὁ ἀνὴρ αὐτῆς.
1 Fialët’ e mbëretit Lemuil, profitia që i mësoi e ëma.
2 Ç’(është), biri im? Edhe ç’(është), dial’ i barkut t’im? Edhe ç’(është), biri i uratavet mia?
3 Mos i apsh fuqinë tënde gravet, as udhët’ e tua atyreve që prishnjënë mbëretëritë.
4 Nuk’ (është) për mbëretëritë, o Lemuil, nuk’ (është) për mbëretëritë të pinë verë, as për zotërinjtë (të pinë) të pira të forta,
5 se tuke pirë mos harronjënë nomnë, edhe shtrëmbëronjënë gjyqin’ e ati që shtrëngonetë.
6 Epuni të pira të forta atyre që janë të shtrënguarë, edhe verë atyre që kanë helmuarë shpirtinë,
7 që të pinë e të haronjënë vobezin’ e tyre, edhe mos kujtonjënë më fatin’ e tyre të zinë.
8 Hap golënë tënde për të pagolinë, për gjyqin’ e gjith’ atyre që janë të lënë.
9 Hap golënë tënde, edhe gjuko dreitë, edhe mburo të vobegunë e të nevolëshiminë.
10 Kush munt të gjenjë grua të mirë? Sepse e këtilla (është) shumë më e vëlyerë se margaritarëtë.
11 Zemëra e burrit asaj shpëren mb’ atë, edhe nukë do t’i shteretë gjë nga të shumatë.
12 Do t’i bierë ati të mira, e jo të këqia, gjithë dit e jetësë saj.
13 Kërkon lesh e li, edhe i k’ënda të punonjë me duart’ e saja.
14 Është posi lundra e tregjetarëvet: bie ushqimnë e saj për së largu.
15 Edhe ngrihetë kur është po natë, edhe ep të ngrënë ndë shtëpit të saj, edhe punë shërbëtorevet saja.
16 Vështron arë, edhe e blen, edhe vë vështë nga puna e duaret saja.
17 Ngjesh mezin’ e saj me fuqi, edhe forcon krahët’ e saj.
18 Ndien se tregjetia e saj ësht’ e mirë; kandilëj e saj nukë shuhetë natënë.
19 Vë dorën’ e saj ndë bosht, edhe mba ndë dorë të saj furkënë.
20 Hap dorën’ e saj ndër të vobeqt, edhe nden duart’ e saja ndër të nevolëshëmit.
21 Nuk’ i ka frikë borësë për shtëpin’ e saj, sepse gjithë shtëpia e asaj është veshurë me dy palë të veshura.
22 Bën mbulesa për vetëhen’ e saj; rroba e asaj (është) vishnje edhe e kuqe.
23 Burri i asaj njihetë ndër portat, kur rri ndë mest të pleqvet vëndit.
24 Bën pëlhurë të hollë, edhe e shet, edhe u ep breza tregjetarëvet.
25 (Është) veshurë me fuqi e me bukuri, edhe gëzonetë për motinë që vien.
26 Hap golën’ e saj me urtësi, edhe mbi gluhë t’asaj (është) nom dashurie.
27 Rri sgjuarë ndë qiveri të shtëpisë saj, edhe nukë ha bukë purtese.
28 Djemt’ e asaj ngrihen’ edhe e lavdëronjënë, po edhe burri i asaj e lavduron.
29 Shumë bila kanë qënë të vëlyera, po ti i kapërceve të gjitha.
30 Hiri (ësht’) i rrem, edhe bukuria e kotë, po gruaja që i ka frikë Zotit, ajo do të lavduronetë.
31 Epni asaj prej pemësë duaret asaj, edhe punët’ e asaj le ta lavdëronjën’ atë ndër portat.