1 Αὗται αἱ παιδεῖαι Σαλωμῶντος αἱ ἀδιάκριτοι,
ἃς ἐξεγράψαντο οἱ φίλοι Εζεκιου τοῦ
βασιλέως τῆς Ιουδαίας.
2 Δόξα θεοῦ κρύπτει λόγον,
δόξα δὲ βασιλέως τιμᾷ πράγματα.
3 οὐρανὸς ὑψηλός, γῆ δὲ βαθεῖα,
καρδία δὲ βασιλέως ἀνεξέλεγκτος.
4 τύπτε ἀδόκιμον ἀργύριον,
καὶ καθαρισθήσεται καθαρὸν ἅπαν·
5 κτεῖνε ἀσεβεῖς ἐκ προσώπου βασιλέως,
καὶ κατορθώσει ἐν δικαιοσύνῃ ὁ θρόνος αὐτοῦ.
6 μὴ ἀλαζονεύου ἐνώπιον βασιλέως
μηδὲ ἐν τόποις δυναστῶν ὑφίστασο·
7 κρεῖσσον γάρ σοι τὸ ῥηθῆναι Ἀνάβαινε πρός με,
ἢ ταπεινῶσαί σε ἐν προσώπῳ δυνάστου.
ἃ εἶδον οἱ ὀφθαλμοί σου, λέγε.
8 μὴ πρόσπιπτε εἰς μάχην ταχέως,
ἵνα μὴ μεταμεληθῇς ἐπ᾽ ἐσχάτων.
ἡνίκα ἄν σε ὀνειδίσῃ ὁ σὸς φίλος,
9 ἀναχώρει εἰς τὰ ὀπίσω, μὴ καταφρόνει,
10 μή σε ὀνειδίσῃ μὲν ὁ φίλος,
ἡ δὲ μάχη σου καὶ ἡ ἔχθρα οὐκ ἀπέσται,
ἀλλ᾽ ἔσται σοι ἴση θανάτῳ.
10a χάρις καὶ φιλία ἐλευθεροῖ,
ἃς τήρησον σεαυτῷ, ἵνα μὴ ἐπονείδιστος γένῃ,
ἀλλὰ φύλαξον τὰς ὁδούς σου εὐσυναλλάκτως.
11 μῆλον χρυσοῦν ἐν ὁρμίσκῳ σαρδίου,
οὕτως εἰπεῖν λόγον.
12 εἰς ἐνώτιον χρυσοῦν σάρδιον πολυτελὲς δέδεται,
λόγος σοφὸς εἰς εὐήκοον οὖς.
13 ὥσπερ ἔξοδος χιόνος ἐν ἀμήτῳ κατὰ καῦμα ὠφελεῖ,
οὕτως ἄγγελος πιστὸς τοὺς ἀποστείλαντας αὐτόν·
ψυχὰς γὰρ τῶν αὐτῷ χρωμένων ὠφελεῖ.
14 ὥσπερ ἄνεμοι καὶ νέφη καὶ ὑετοὶ ἐπιφανέστατοι,
οὕτως οἱ καυχώμενοι ἐπὶ δόσει ψευδεῖ.
15 ἐν μακροθυμίᾳ εὐοδία βασιλεῦσιν,
γλῶσσα δὲ μαλακὴ συντρίβει ὀστᾶ.
16 μέλι εὑρὼν φάγε τὸ ἱκανόν,
μήποτε πλησθεὶς ἐξεμέσῃς.
17 σπάνιον εἴσαγε σὸν πόδα πρὸς τὸν σεαυτοῦ φίλον,
μήποτε πλησθείς σου μισήσῃ σε.
18 ῥόπαλον καὶ μάχαιρα καὶ τόξευμα ἀκιδωτόν,
οὕτως καὶ ἀνὴρ ὁ καταμαρτυρῶν τοῦ φίλου αὐτοῦ μαρτυρίαν ψευδῆ.
19 ὀδοὺς κακοῦ καὶ ποὺς παρανόμου ὀλεῖται ἐν ἡμέρᾳ κακῇ.
20 ὥσπερ ὄξος ἕλκει ἀσύμφορον,
οὕτως προσπεσὸν πάθος ἐν σώματι καρδίαν λυπεῖ.
20a ὥσπερ σὴς ἱματίῳ καὶ σκώληξ ξύλῳ,
οὕτως λύπη ἀνδρὸς βλάπτει καρδίαν.
21 ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, τρέφε αὐτόν,
ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν·
22 τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ,
ὁ δὲ κύριος ἀνταποδώσει σοι ἀγαθά.
23 ἄνεμος βορέας ἐξεγείρει νέφη,
πρόσωπον δὲ ἀναιδὲς γλῶσσαν ἐρεθίζει.
24 κρεῖττον οἰκεῖν ἐπὶ γωνίας δώματος
ἢ μετὰ γυναικὸς λοιδόρου ἐν οἰκίᾳ κοινῇ.
25 ὥσπερ ὕδωρ ψυχρὸν ψυχῇ διψώσῃ προσηνές,
οὕτως ἀγγελία ἀγαθὴ ἐκ γῆς μακρόθεν.
26 ὥσπερ εἴ τις πηγὴν φράσσοι καὶ ὕδατος ἔξοδον λυμαίνοιτο,
οὕτως ἄκοσμον δίκαιον πεπτωκέναι ἐνώπιον ἀσεβοῦς.
27 ἐσθίειν μέλι πολὺ οὐ καλόν,
τιμᾶν δὲ χρὴ λόγους ἐνδόξους.
28 ὥσπερ πόλις τὰ τείχη καταβεβλημένη καὶ ἀτείχιστος,
οὕτως ἀνὴρ ὃς οὐ μετὰ βουλῆς τι πράσσει.
1 Edhe këto (janë) fialët’ e urta të Sollomonit, që mbëlothnë njerëzit’ e Ezeqiut, mbëretit Judhësë.
2 Lavdia e Perëndisë (është) të mbulonjë kafshënë, edhe lavdia e mbëretëret (është) të gjenjë kafshënë.
3 Të lartët’ e qiellit, e të thellët’ e dheut, e zemëra e mbëretëret s’kanë të kërkuarë.
4 Hiq ndryshkunë nga argjëndi, edhe do të dalë enë te argjëndari;
5 hiq të paudhëtë prej sysh mbëretit, edhe froni i ati do të forconetë ndë dreitëri.
6 Mos u mburr përpara mbëretit, edhe mos rri ndë vënt të mëdhenjet,
7 sepse më mirë (është) të të thonë: Hip këtu, se të sbreç përpara sysh të madhit, që panë syt’ e tu.
8 Mos shko shpejt të zihesh, mbase nukë (di se) ç’të bëjsh më ndë funt, kur të të turpëronjë i afërmi yt.
9 Ndreq gjyqinë tënt (vetëmë) bashkë me të afërminë tënt, edhe mos sbulo të fshehëtënë te tiatri,
10 se mos të shanjë ay që dëgjon, edhe nukë hiqetë turpëria jote.
11 Fiala që flitetë tek ka vëndinë është (posi) mollë t’arta ndër enë t’argjëntta.
12 Posi vëthë t’artë, edhe posi stoli prej ari të këthiellëtë, (ësht’) i urti që qërton veshn’ e dëgjuarshim.
13 Posi të ftohëtit’ e borësë ndë kohë të korrit, (kështu ësht’) i lajmi besëtar tek ata që e dërgonjënë, sepse prën shpirtet’ e të zotëret ti.
14 Kush mburretë për dhurëtin’ e gënjeshtrë (i gjan) resë e erësë pa shi.
15 Zotërisë i mbushetë mëndëja nga durimi; edhe gluh’ e ëmbëlë thyen eshtëra.
16 Gjete mjaltë? Mos ha tepërë, se mos fryhesh tepërë nga ajo, edhe ta viellsh.
17 Rrallë vërë këmbënë tënde ndë shtëpit të afërmit, se mos rëndonetë e të mërzitnjë.
18 Ay njeri që deshmon deshmi të rreme kundrë të afërmit ti, (është posi) kopaçë, e (posi) thikë, e (posi) shëgjet’ e hollë.
19 Besa e të pabesit ndë ditë të zezë, (është posi) dhëmb’ i kalburë, e (posi) këmb’ e dalë vëndit.
20 (Posi) ay që svesh rrobënë ndë kohë të ftohëtë, (e posi) uthëlla mbi nitrët, kështu (ësht’) ay që i këndon kënkë zëmërësë helmuarë.
21 Ndë ka uri arëmiku yt, ep-i bukë të hajë, edhe ndë ka et, ep-i ujë të pijë,
22 sepse do të grumbullonjç thëngjij zjarri mbi kryet t ati, edhe Zoti do të ta shpaguanjë.
23 Er’ e borësë dëbon shinë, edhe faqëja e vrërëtë gluhënë që pështëllin.
24 Më mirë të rrijë (njeriu) ndë çip të kasollësë, se ndë shtëpi të madhe bashkë me grua që i k’ënda të zihetë.
25 (Posi) ujët’ e ftohëtë ndë shpirt të eçim, kështu (është) zër’ i mirë nga dheu i largë.
26 I dreiti kur fëlen përpara të paudhit (është) posi gjurr’ e trubullë, e (posi) kroi i prishurë.
27 (Sikundrë) nuk’ (është) mirë të hajë njeri shumë mjaltë, kështu (nuk’ është) mirë të kërkonjë lavdin’ e ti.
28 Kush nukë përmba shpirtin’ e ti, (është posi) qytet i rrëzuarë, e pa mur.