1 Καὶ ἐγένετο ἐν ταῖς ἡμέραις Αχαζ τοῦ Ιωαθαμ τοῦ υἱοῦ Οζιου βασιλέως Ιουδα ἀνέβη Ραασσων βασιλεὺς Αραμ καὶ Φακεε υἱὸς Ρομελιου βασιλεὺς Ισραηλ ἐπὶ Ιερουσαλημ πολεμῆσαι αὐτὴν καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν πολιορκῆσαι αὐτήν. 2 καὶ ἀνηγγέλη εἰς τὸν οἶκον Δαυιδ λέγοντες Συνεφώνησεν Αραμ πρὸς τὸν Εφραιμ· καὶ ἐξέστη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ καὶ ἡ ψυχὴ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ὃν τρόπον ὅταν ἐν δρυμῷ ξύλον ὑπὸ πνεύματος σαλευθῇ. 3 καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Ησαιαν Ἔξελθε εἰς συνάντησιν Αχαζ σὺ καὶ ὁ καταλειφθεὶς Ιασουβ ὁ υἱός σου πρὸς τὴν κολυμβήθραν τῆς ἄνω ὁδοῦ τοῦ ἀγροῦ τοῦ γναφέως 4 καὶ ἐρεῖς αὐτῷ Φύλαξαι τοῦ ἡσυχάσαι καὶ μὴ φοβοῦ, μηδὲ ἡ ψυχή σου ἀσθενείτω ἀπὸ τῶν δύο ξύλων τῶν δαλῶν τῶν καπνιζομένων τούτων· ὅταν γὰρ ὀργὴ τοῦ θυμοῦ μου γένηται, πάλιν ἰάσομαι. 5 καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Αραμ καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ρομελιου, ὅτι ἐβουλεύσαντο βουλὴν πονηρὰν περὶ σοῦ λέγοντες 6 Ἀναβησόμεθα εἰς τὴν Ιουδαίαν καὶ συλλαλήσαντες αὐτοῖς ἀποστρέψομεν αὐτοὺς πρὸς ἡμᾶς καὶ βασιλεύσομεν αὐτῆς τὸν υἱὸν Ταβεηλ, 7 τάδε λέγει κύριος σαβαωθ Οὐ μὴ ἐμμείνῃ ἡ βουλὴ αὕτη οὐδὲ ἔσται· 8 ἀλλ᾽ ἡ κεφαλὴ Αραμ Δαμασκός, ἀλλ᾽ ἔτι ἑξήκοντα καὶ πέντε ἐτῶν ἐκλείψει ἡ βασιλεία Εφραιμ ἀπὸ λαοῦ, 9 καὶ ἡ κεφαλὴ Εφραιμ Σομορων, καὶ ἡ κεφαλὴ Σομορων υἱὸς τοῦ Ρομελιου· καὶ ἐὰν μὴ πιστεύσητε, οὐδὲ μὴ συνῆτε.
10 Καὶ προσέθετο κύριος λαλῆσαι τῷ Αχαζ λέγων 11 Αἴτησαι σεαυτῷ σημεῖον παρὰ κυρίου θεοῦ σου εἰς βάθος ἢ εἰς ὕψος. 12 καὶ εἶπεν Αχαζ Οὐ μὴ αἰτήσω οὐδ᾽ οὐ μὴ πειράσω κύριον. 13 καὶ εἶπεν Ἀκούσατε δή, οἶκος Δαυιδ· μὴ μικρὸν ὑμῖν ἀγῶνα παρέχειν ἀνθρώποις; καὶ πῶς κυρίῳ παρέχετε ἀγῶνα; 14 διὰ τοῦτο δώσει κύριος αὐτὸς ὑμῖν σημεῖον· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Εμμανουηλ· 15 βούτυρον καὶ μέλι φάγεται· πρὶν ἢ γνῶναι αὐτὸν ἢ προελέσθαι πονηρὰ ἐκλέξεται τὸ ἀγαθόν· 16 διότι πρὶν ἢ γνῶναι τὸ παιδίον ἀγαθὸν ἢ κακὸν ἀπειθεῖ πονηρίᾳ τοῦ ἐκλέξασθαι τὸ ἀγαθόν, καὶ καταλειφθήσεται ἡ γῆ, ἣν σὺ φοβῇ ἀπὸ προσώπου τῶν δύο βασιλέων. 17 ἀλλὰ ἐπάξει ὁ θεὸς ἐπὶ σὲ καὶ ἐπὶ τὸν λαόν σου καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ πατρός σου ἡμέρας, αἳ οὔπω ἥκασιν ἀφ᾽ ἧς ἡμέρας ἀφεῖλεν Εφραιμ ἀπὸ Ιουδα, τὸν βασιλέα τῶν Ἀσσυρίων. 18 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ συριεῖ κύριος μυίαις, ὃ κυριεύει μέρους ποταμοῦ Αἰγύπτου, καὶ τῇ μελίσσῃ, ἥ ἐστιν ἐν χώρᾳ Ἀσσυρίων, 19 καὶ ἐλεύσονται πάντες καὶ ἀναπαύσονται ἐν ταῖς φάραγξι τῆς χώρας καὶ ἐν ταῖς τρώγλαις τῶν πετρῶν καὶ εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς πᾶσαν ῥαγάδα καὶ ἐν παντὶ ξύλῳ. 20 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ξυρήσει κύριος τῷ ξυρῷ τῷ μεγάλῳ καὶ μεμεθυσμένῳ, ὅ ἐστιν πέραν τοῦ ποταμοῦ βασιλέως Ἀσσυρίων, τὴν κεφαλὴν καὶ τὰς τρίχας τῶν ποδῶν καὶ τὸν πώγωνα ἀφελεῖ. 21 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ θρέψει ἄνθρωπος δάμαλιν βοῶν καὶ δύο πρόβατα, 22 καὶ ἔσται ἀπὸ τοῦ πλεῖστον ποιεῖν γάλα βούτυρον καὶ μέλι φάγεται πᾶς ὁ καταλειφθεὶς ἐπὶ τῆς γῆς. 23 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ πᾶς τόπος, οὗ ἐὰν ὦσιν χίλιαι ἄμπελοι χιλίων σίκλων, εἰς χέρσον ἔσονται καὶ εἰς ἄκανθαν· 24 μετὰ βέλους καὶ τοξεύματος εἰσελεύσονται ἐκεῖ, ὅτι χέρσος καὶ ἄκανθα ἔσται πᾶσα ἡ γῆ. 25 καὶ πᾶν ὄρος ἀροτριώμενον ἀροτριαθήσεται, καὶ οὐ μὴ ἐπέλθῃ ἐκεῖ φόβος· ἔσται γὰρ ἀπὸ τῆς χέρσου καὶ ἀκάνθης εἰς βόσκημα προβάτου καὶ εἰς καταπάτημα βοός.
1 Edhe ndër dit të Ahazit, të birit Jothamit, të birit Uziahut, mbëretit Judhësë, Rezini mbëreti i Syrisë, edhe Pekahu i biri Remaliahut, mbëreti i Israilit, u ngjitnë ndë Jerusalimë, që ta luftoninë, po nukë muntnë ta pushtoninë.
2 Edhe i dhanë zë shtëpisë Dhavidhit, e thanë: Syria lithnë fialë bashkë me Efraimnë. Edhe zëmër’ e Ahazit, edhe zëmër’ e gjëndëjes’ ati u tunt, posi drunjt’ e pyllit që tundenë nga era.
3 Atëhere Zoti i tha Isaisë: Tashi dil-i përpara Ahazit, ti edhe Shear-jashubi yt-bir, nd’ anët të udhës’ ujit banjësë re nga udh’ e madhe prej arësë larësit,
4 edhe thuaj ati: Mba vesh, edhe prëhu, mos u frikëso, as mos të të shuhetë zëmëra, për të dy bishtrat’ e këtyre hunjve që tymonjënë, për zemëratën’ e egrë të Rezinit e të Syrisë, edhe të birit Remaliahut.
5 Sepse Syria, e Efraimi, edhe i biri i Remaliahut, këshilluanë këshillë të keqe kundrë teje, e thanë:
6 Le të ngjitemi kundrë Judhësë, edhe le ta shtrëngojmë, edhe le ta ndajmë atë për vetëhenë t’onë, edhe le të vëmë mbëret ndë mes t’ati, të bir e Tabeilit.
7 Kështu thotë Zoti Perëndi: Këjo nukë do të qëndronjë, as nukë do të bënetë.
8 Sepse kryet’ e Syrisë (është) Dhamaska, edhe kryet’ e Dhamaskësë (është) Rezini, edhe për gjashtë-dhiet’ e pesë viet Efraimi do të thyhetë, që të mos jetë (më) gjëndëje.
9 Edhe kryet’ e Efraimit (është) Samaria, edhe kryet’ e Samarisë (ësht’) i biri i Remaliahut. Ndë mos besofshi, me të vërtetë nukë do të forcohi.
10 Edhe Zoti i foli prap Ahazit, e tha:
11 Kërko shenjë nga Zoti Perëndia yt, kërko këtë a ndë funt, a lart përsiprë.
12 Po Ahazi tha: Nukë do të kërkonj, as nukë do të ngas Zonë.
13 Edhe (Isaia) tha: Pa dëgjoni tashi, o shtëpi e Dhavidhit. A pun’ e vogëlë (është) për ju të rëndoni njerës, po do të rëndoni edhe Perëndinë t’im?
14 Përandaj Zoti vetë do t’u apë juve një shenjë. Na vërgjiresha tek do të mbarsetë e do të piellë bir, edhe do t’i kluhet’ emëri Emmanuil.
15 Do të hajë gjalpë e mjaltë, gjersa të xërë të hedhë tej të keqenë, edhe të sgjedhë të mirënë.
16 Sepse përpara se të xërë diali të hedhë tej të keqenë, edhe të sgjedhë të mirënë, dheu që urren (ti), do të lihetë nga të dy mbëretërit’ e ati.
17 Zoti do të bierë dit mbi ty, e mbë gjëndëjenë tënde, edhe mbi shtëpit të t’yt-et, të cilatë s’kanë ardhë që atë ditë që u nda Efraimi nga Judha, (me anë) të mbëretit Asyrisë.
18 Edhe atë ditë Zoti do t’u vërshëllenjë mizavet mb’-at-anë lumravet Egjyftërisë, edhe bletëvet që janë ndë dhet të Asyrisë;
19 edhe do të vinjënë, e do të prëhenë të gjitha ndëpër fushat’ e shkretuara, e ndër vërat’ e shkembevet, e mbë ç’do ferrë, e mbë ç’do dru të bukurë.
20 Atë ditë, Zoti do të rruanjë me atë rronjësinë që ka pajtuarë përtej lumit, bashkë me mbëretin’ e Asyrisë, kryetë edhe qimet’ e këmbëvet, do t’i heqë edhe mjekrënë.
21 Edhe atë ditë, ay njeri që ushqen një lopë e dy dele,
22 do të hajë gjalpë nga klumështi i shumëtë që do t’apënë, sepse gjithë-se-cili që të mbesë ndë mest të dheut do të hajë gjalpë e mjaltë.
23 Edhe atë ditë, ç’do vënt që ishinë nd’ atë një qint vëreshtë nga një milë argjënde, do të jetë për driza e për gjëmba.
24 Do të vinjën’ atie me shëgjeta e me harqe, sepse gjithë dheu do të bënetë driza e gjëmba.
25 Edhe ç’do mal i punuarë me dhiqel, tek s’pat ardhë frikë drizash e gjëmbash, do të bënetë për të lëshuarë lopëtë, e për të shkelë nga dhëntë.