1 κύριε, τίς ἐπίστευσεν τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; καὶ ὁ βραχίων κυρίου τίνι ἀπεκαλύφθη; 2 ἀνηγγείλαμεν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς παιδίον, ὡς ῥίζα ἐν γῇ διψώσῃ, οὐκ ἔστιν εἶδος αὐτῷ οὐδὲ δόξα· καὶ εἴδομεν αὐτόν, καὶ οὐκ εἶχεν εἶδος οὐδὲ κάλλος· 3 ἀλλὰ τὸ εἶδος αὐτοῦ ἄτιμον ἐκλεῖπον παρὰ πάντας ἀνθρώπους, ἄνθρωπος ἐν πληγῇ ὢν καὶ εἰδὼς φέρειν μαλακίαν, ὅτι ἀπέστραπται τὸ πρόσωπον αὐτοῦ, ἠτιμάσθη καὶ οὐκ ἐλογίσθη. 4 οὗτος τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καὶ περὶ ἡμῶν ὀδυνᾶται, καὶ ἡμεῖς ἐλογισάμεθα αὐτὸν εἶναι ἐν πόνῳ καὶ ἐν πληγῇ καὶ ἐν κακώσει. 5 αὐτὸς δὲ ἐτραυματίσθη διὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν καὶ μεμαλάκισται διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν· παιδεία εἰρήνης ἡμῶν ἐπ᾽ αὐτόν, τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν. 6 πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν, ἄνθρωπος τῇ ὁδῷ αὐτοῦ ἐπλανήθη· καὶ κύριος παρέδωκεν αὐτὸν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. 7 καὶ αὐτὸς διὰ τὸ κεκακῶσθαι οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα· ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη καὶ ὡς ἀμνὸς ἐναντίον τοῦ κείροντος αὐτὸν ἄφωνος οὕτως οὐκ ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ. 8 ἐν τῇ ταπεινώσει ἡ κρίσις αὐτοῦ ἤρθη· τὴν γενεὰν αὐτοῦ τίς διηγήσεται; ὅτι αἴρεται ἀπὸ τῆς γῆς ἡ ζωὴ αὐτοῦ, ἀπὸ τῶν ἀνομιῶν τοῦ λαοῦ μου ἤχθη εἰς θάνατον. 9 καὶ δώσω τοὺς πονηροὺς ἀντὶ τῆς ταφῆς αὐτοῦ καὶ τοὺς πλουσίους ἀντὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ὅτι ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ. 10 καὶ κύριος βούλεται καθαρίσαι αὐτὸν τῆς πληγῆς· ἐὰν δῶτε περὶ ἁμαρτίας, ἡ ψυχὴ ὑμῶν ὄψεται σπέρμα μακρόβιον· καὶ βούλεται κύριος ἀφελεῖν 11 ἀπὸ τοῦ πόνου τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, δεῖξαι αὐτῷ φῶς καὶ πλάσαι τῇ συνέσει, δικαιῶσαι δίκαιον εὖ δουλεύοντα πολλοῖς, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν αὐτὸς ἀνοίσει. 12 διὰ τοῦτο αὐτὸς κληρονομήσει πολλοὺς καὶ τῶν ἰσχυρῶν μεριεῖ σκῦλα, ἀνθ᾽ ὧν παρεδόθη εἰς θάνατον ἡ ψυχὴ αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς ἀνόμοις ἐλογίσθη· καὶ αὐτὸς ἁμαρτίας πολλῶν ἀνήνεγκεν καὶ διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν παρεδόθη.
1 Kush i besoj të leçiturit t’ënë? Edhe mbë cilin’ u sbulua krahu i Zotit?
2 Sepse hipi përpara ati posi bim’ e ngjomë, edhe posi rrënjë nga dheu i thatë, s’ka fytyrë, as bukuri; edhe e pam atë, edhe s’kishte bukuri që t’e dëshëronim atë.
3 Zënë për asgjë, e hedhurë tej nga njerëzitë; njeri me shtrëngime, edhe i provuarë nga sëmundëjetë, edhe posi (njeri) që këthenjënë faqenë prej ati, nuk’ u zu për gjë, edhe e kujtuam atë për asgjë.
4 Ay me të vërtetë mbajti sëmundëjetë t’ona, edhe u ngarkua me shtrëngimetë t’anë; edhe neve e kujtuam atë të vrarë e të plagosurë nga Perëndia, edhe të vuajturë.
5 Po ay u plagos për të dalat t’ona nga nomi, vuajti për panomitë t’ona; muntimi, (që pruri) paqtimnë t’ënë, ishte mbi atë, edhe neve u shëruam nga plagët’ e ati.
6 Neve të gjithë u suallëm andej e këtej posi dhën, gjithë-se-cili (prej nesh) u këthye nd’ udhët të ti, edhe Zoti vuri mbi atë gjithë panominë t’onë.
7 Ay ishte i shtrënguar’ e i munduarë, po nukë hapi golën’ e ti; u pru posi qënq për të therë, edhe posi dele pa zë përpara ati që e qeth, kështu nukë hapi golën’ e ti.
8 U rrëmbye nga shtrëngata e nga gjukata, edhe brezin’ e ati kush do ta tregonjë? Sepse u ngrit nga dheu i të gjallëvet, u plagos për të dalat’ e gjëndëjesë s’ime nga nomi.
9 Edhe varri i ati u bë bashkë me keq-bërësitë, po ndë vdekëjet t’ati (qe) bashkë me të pasurinë, sepse nukë bëri panomi, as (nuk’ u gjënt) kobim ndë golët t’ ati.
10 Po Zoti deshi ta mundonte, e pocaqisi (atë). (Po) passi të apç shpirtin’ e ati dhuratë për fale, do të shohë bij bijsh, do të sgjasë dit, edhe dashurimi i Zotit do të venjë mbarë ndë dorët t’ati.
11 Do të shohë pemët’ e të dhëmburit shpirtit ti, (edhe) do të nginjetë; shërbëtori im i dreiti do të nxierrë të dreitë shumë vetë me të njohuritë të ti, sepse do të mbanjë panomit’ e atyreve.
12 Përandaj do t’i ap ati (piesë) bashkë me të mëdhenjtë, edhe do të ndanjë plaçka me të fortëtë, sepse ay dha shpirtin’ e ti ndë vdekëje, edhe u numërua me të paudhëtë, edhe ay mbarti falet’ e shumë vetëve, edhe do të lajmësonjë për të paudhëtë.