1 Ἀκούσατε ταῦτα, οἶκος Ιακωβ οἱ κεκλημένοι τῷ ὀνόματι Ισραηλ καὶ οἱ ἐξ Ιουδα ἐξελθόντες οἱ ὀμνύοντες τῷ ὀνόματι κυρίου θεοῦ Ισραηλ μιμνῃσκόμενοι οὐ μετὰ ἀληθείας οὐδὲ μετὰ δικαιοσύνης 2 καὶ ἀντεχόμενοι τῷ ὀνόματι τῆς πόλεως τῆς ἁγίας καὶ ἐπὶ τῷ θεῷ τοῦ Ισραηλ ἀντιστηριζόμενοι, κύριος σαβαωθ ὄνομα αὐτῷ. 3 Τὰ πρότερα ἔτι ἀνήγγειλα, καὶ ἐκ τοῦ στόματός μου ἐξῆλθεν καὶ ἀκουστὸν ἐγένετο· ἐξάπινα ἐποίησα, καὶ ἐπῆλθεν. 4 γινώσκω ἐγὼ ὅτι σκληρὸς εἶ, καὶ νεῦρον σιδηροῦν ὁ τράχηλός σου, καὶ τὸ μέτωπόν σου χαλκοῦν. 5 καὶ ἀνήγγειλά σοι πάλαι, πρὶν ἐλθεῖν ἐπὶ σὲ ἀκουστόν σοι ἐποίησα· μὴ εἴπῃς ὅτι Τὰ εἴδωλά μου ἐποίησαν, καὶ μὴ εἴπῃς ὅτι Τὰ γλυπτὰ καὶ τὰ χωνευτὰ ἐνετείλατό μοι. 6 ἠκούσατε πάντα, καὶ ὑμεῖς οὐκ ἔγνωτε· ἀλλὰ καὶ ἀκουστά σοι ἐποίησα τὰ καινὰ ἀπὸ τοῦ νῦν, ἃ μέλλει γίνεσθαι, καὶ οὐκ εἶπας. 7 νῦν γίνεται καὶ οὐ πάλαι, καὶ οὐ προτέραις ἡμέραις ἤκουσας αὐτά· μὴ εἴπῃς ὅτι Ναί, γινώσκω αὐτά. 8 οὔτε ἔγνως οὔτε ἠπίστω, οὔτε ἀπ᾽ ἀρχῆς ἤνοιξά σου τὰ ὦτα· ἔγνων γὰρ ὅτι ἀθετῶν ἀθετήσεις καὶ ἄνομος ἔτι ἐκ κοιλίας κληθήσῃ. 9 ἕνεκεν τοῦ ἐμοῦ ὀνόματος δείξω σοι τὸν θυμόν μου καὶ τὰ ἔνδοξά μου ἐπάξω ἐπὶ σοί, ἵνα μὴ ἐξολεθρεύσω σε. 10 ἰδοὺ πέπρακά σε οὐχ ἕνεκεν ἀργυρίου, ἐξειλάμην δέ σε ἐκ καμίνου πτωχείας· 11 ἕνεκεν ἐμοῦ ποιήσω σοι, ὅτι τὸ ἐμὸν ὄνομα βεβηλοῦται, καὶ τὴν δόξαν μου ἑτέρῳ οὐ δώσω.
12 Ἄκουέ μου, Ιακωβ καὶ Ισραηλ ὃν ἐγὼ καλῶ· ἐγώ εἰμι πρῶτος, καὶ ἐγώ εἰμι εἰς τὸν αἰῶνα, 13 καὶ ἡ χείρ μου ἐθεμελίωσεν τὴν γῆν, καὶ ἡ δεξιά μου ἐστερέωσεν τὸν οὐρανόν· καλέσω αὐτούς, καὶ στήσονται ἅμα 14 καὶ συναχθήσονται πάντες καὶ ἀκούσονται. τίς αὐτοῖς ἀνήγγειλεν ταῦτα; ἀγαπῶν σε ἐποίησα τὸ θέλημά σου ἐπὶ Βαβυλῶνα τοῦ ἆραι σπέρμα Χαλδαίων. 15 ἐγὼ ἐλάλησα, ἐγὼ ἐκάλεσα, ἤγαγον αὐτὸν καὶ εὐόδωσα τὴν ὁδὸν αὐτοῦ. 16 προσαγάγετε πρός με καὶ ἀκούσατε ταῦτα· οὐκ ἀπ᾽ ἀρχῆς ἐν κρυφῇ ἐλάλησα οὐδὲ ἐν τόπῳ γῆς σκοτεινῷ· ἡνίκα ἐγένετο, ἐκεῖ ἤμην, καὶ νῦν κύριος ἀπέσταλκέν με καὶ τὸ πνεῦμα αὐτοῦ. 17 οὕτως λέγει κύριος ὁ ῥυσάμενός σε ὁ ἅγιος Ισραηλ Ἐγώ εἰμι ὁ θεός σου, δέδειχά σοι τοῦ εὑρεῖν σε τὴν ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσῃ ἐν αὐτῇ. 18 καὶ εἰ ἤκουσας τῶν ἐντολῶν μου, ἐγένετο ἂν ὡσεὶ ποταμὸς ἡ εἰρήνη σου καὶ ἡ δικαιοσύνη σου ὡς κῦμα θαλάσσης· 19 καὶ ἐγένετο ἂν ὡς ἡ ἄμμος τὸ σπέρμα σου καὶ τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας σου ὡς ὁ χοῦς τῆς γῆς· οὐδὲ νῦν οὐ μὴ ἐξολεθρευθῇς, οὐδὲ ἀπολεῖται τὸ ὄνομά σου ἐνώπιόν μου.
20 Ἔξελθε ἐκ Βαβυλῶνος φεύγων ἀπὸ τῶν Χαλδαίων· φωνὴν εὐφροσύνης ἀναγγείλατε, καὶ ἀκουστὸν γενέσθω τοῦτο, ἀπαγγείλατε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς, λέγετε Ἐρρύσατο κύριος τὸν δοῦλον αὐτοῦ Ιακωβ. 21 καὶ ἐὰν διψήσωσιν, δι᾽ ἐρήμου ἄξει αὐτούς, ὕδωρ ἐκ πέτρας ἐξάξει αὐτοῖς· σχισθήσεται πέτρα, καὶ ῥυήσεται ὕδωρ, καὶ πίεται ὁ λαός μου. 22 οὐκ ἔστιν χαίρειν τοῖς ἀσεβέσιν, λέγει κύριος.
1 Pa dëgjoni këtë, o shtëpia e Jakovit, ju që u kluajttë me emërin’ e Israilit, edhe që keni dalë nga gurra e Judhësë; ju që bëni be mb’ emërit të Zotit, edhe zini n’gojë Perëndin’ e Israilit, (po) jo ndë të vërtetë, as ndë të dreitë.
2 Sepse marrën’ emërin’ e tyre nga qyteti i shënjtëruarë, edhe mpshtetenë mbë Perëndin’ e Israilit; emëri i ati (është) Zoti i ushtërivet.
3 Që atëherë dhashë zë për ato të së krejsë herësë, edhe duallë nga gola ime, edhe i leçita ato, i bëra (ato) pa pandehurë, edhe u bënë.
4 Sepse e di se je i ashpërë, edhe qafa jote (është) dell i hekurtë, edhe balli yt i ramtë.
5 Edhe që atëherë të dhashë zë (për këtë), përpara se të bënej ta çpalla këtë, që të mos thuash: Idhulla ime bëri këto; edhe e gëdhëndura ime, edhe e derdhura ime, urdhëroi këto.
6 Dëgjove: shih këto të gjitha, edhe nukë do të rrëfeni ju? Që tashi po të leçit ty të ra, po më fort të fshehëta, edhe ato që nuk’ i dije ti.
7 Tashi u bënë, edhe jo që moti, edhe as përpara kësaj dite nukë dëgjove për ato, që të mos thuash: Na unë tek i dinjam këto.
8 As dëgjove, as dije, as që së krejsë here t’u hapnë veshëtë, sepse e dinjam se me të vërtetë do të shpabesesh, edhe që nga barku u kluajte nom-prishës.
9 Për punë të emëritë t’im do të sgjas zemërimnë t’im, edhe për lavdurimnë t’im do të mbahem te ti, kaqë sa të mos të prish.
10 Na tek të qërova, po jo posi argjënt: të bëra të sgjedhur ndë poç të shkririt të së shtrëngatësë.
11 Për punët t’ime, për punët t’ime, do të bënj (këtë), sepse qysh do të ndyret (emëri im)? Po, nukë do t’i ap tietri lavdinë t’ime.
12 Pa dëgjo-më, Jakov, edhe Israil që të grisha unë: unë vetë jam, un’ i pari, un’ edhe i pastajmi.
13 Edhe dora ime themelosi dhenë, edhe e diathta ime mati me pëllëmbë qiejetë; (kur) i thërres ata, dalënë përpara bashkë.
14 Mbëlidhi ju të gjithë, edhe dëgjoni: cili nga këta dha zë për këto? Zoti deshi atë, (andaj) do të mbaronjë dashurimin’ e ati mbi Vavillonënë, edhe krahu i ati (do të jetë mbi) Halldhejt.
15 Unë, unë fola, po, thirra atë, prura atë, edhe unë do t’ja bënj mbarë udhën’ ati.
16 Afrohi tek unë, dëgjoni këtë: që së krejsë here nukë fola ndë të fshehëtë, që kurë se u bë këjo, un’ (ishnjam) atie; edhe tashi më dërgoi Zoti Perëndia, edhe fryma e ati.
17 Kështu thotë Zoti, Shpërblimtari yt, Shënjti i Israilit: Unë (jam) Zoti Perëndia yt, që të mësonj për të mirënë tënde, që të heq ndëpër atë udhë, që duhetë të veç.
18 Makar të dëgjonje urdhërimet’ e mi! Atëherë paqtimi yt do t’ishte posi lum, edhe dreitëria jote posi valët’ e detit;
19 edhe fara jote do t’ishte posi rëra, edhe niprit’ e barkut tënt posi zajet’ e asaj; emëri i ati nukë do të këputej, as nukë do të shuhej prej sysh mi.
20 Dilni nga Vavillona, ikni nga Halldhejtë, me zë brohorie epni zë, leçitnia këtë, çpalleni këtë gjer ndë funt të dheut, thojni: Zoti shpëtoi shërbëtorin’ e ti Jakovinë.
21 Edhe nukë patnë et, kur u hiqte udhën’ atyre ndëpër shkretëtirët, bëri për ata të rriedhën’ ujëra nga shkëmbi; edhe çau shkëmbinë, edhe ujëratë rrudhë.
22 S’ka paqtim për të pabesëtë, thotë Zoti.