1 Κύριε ὁ θεός μου, δοξάσω σε, ὑμνήσω τὸ ὄνομά σου, ὅτι ἐποίησας θαυμαστὰ πράγματα, βουλὴν ἀρχαίαν ἀληθινήν· γένοιτο, κύριε. 2 ὅτι ἔθηκας πόλεις εἰς χῶμα, πόλεις ὀχυρὰς τοῦ πεσεῖν αὐτῶν τὰ θεμέλια· τῶν ἀσεβῶν πόλις εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ οἰκοδομηθῇ. 3 διὰ τοῦτο εὐλογήσει σε ὁ λαὸς ὁ πτωχός, καὶ πόλεις ἀνθρώπων ἀδικουμένων εὐλογήσουσίν σε· 4 ἐγένου γὰρ πάσῃ πόλει ταπεινῇ βοηθὸς καὶ τοῖς ἀθυμήσασιν διὰ ἔνδειαν σκέπη, ἀπὸ ἀνθρώπων πονηρῶν ῥύσῃ αὐτούς, σκέπη διψώντων καὶ πνεῦμα ἀνθρώπων ἀδικουμένων. 5 εὐλογήσουσίν σε ὡς ἄνθρωποι ὀλιγόψυχοι διψῶντες ἐν Σιων ἀπὸ ἀνθρώπων ἀσεβῶν, οἷς ἡμᾶς παρέδωκας. 6 καὶ ποιήσει κύριος σαβαωθ πᾶσι τοῖς ἔθνεσιν ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο. πίονται εὐφροσύνην, πίονται οἶνον, χρίσονται μύρον. 7 ἐν τῷ ὄρει τούτῳ παράδος ταῦτα πάντα τοῖς ἔθνεσιν· ἡ γὰρ βουλὴ αὕτη ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη. 8 κατέπιεν ὁ θάνατος ἰσχύσας, καὶ πάλιν ἀφεῖλεν ὁ θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ παντὸς προσώπου· τὸ ὄνειδος τοῦ λαοῦ ἀφεῖλεν ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν. 9 καὶ ἐροῦσιν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν, ἐφ᾽ ᾧ ἠλπίζομεν καὶ ἠγαλλιώμεθα, καὶ εὐφρανθησόμεθα ἐπὶ τῇ σωτηρίᾳ ἡμῶν. 10 ὅτι ἀνάπαυσιν δώσει ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ ὄρος τοῦτο, καὶ καταπατηθήσεται ἡ Μωαβῖτις, ὃν τρόπον πατοῦσιν ἅλωνα ἐν ἁμάξαις· 11 καὶ ἀνήσει τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ὃν τρόπον καὶ αὐτὸς ἐταπείνωσεν τοῦ ἀπολέσαι, καὶ ταπεινώσει τὴν ὕβριν αὐτοῦ ἐφ᾽ ἃ τὰς χεῖρας ἐπέβαλεν· 12 καὶ τὸ ὕψος τῆς καταφυγῆς τοῦ τοίχου σου ταπεινώσει, καὶ καταβήσεται ἕως τοῦ ἐδάφους.
1 Zot, ti je Perëndia im: do të të lartonj, do të lavdonj emërinë tënt, sepse bëre (punë) të çudiçime; këshillat’ e tua që ndë kryet të herësë (janë) besë e të vërtetë.
2 Sepse ti bëre qytetinë qipi, qytetin’ e fortë gërmadhë, muret’ e kombavet huajë, që të mos jetë qytet; kurrë ndonjëherë nukë do të ndërtonenë.
3 Përandaj gjëndëja e fortë do të të lavduronjë, qyteti i kombavet frikëshim do të të ketë frikë.
4 Sepse iu bëre fuqi të vobegut, fuqi të nevolëshimit ndë shtrëngim t’ ati, mpshtetëje kundrë erësë fortë, hie kundrë vapësë, kur (përpiqetë) fryma e të frikëshimvet posi thëllim (kundrë) muri.
5 Do të pushojsh zallahin’ e kombavet huajë, posi vapënë ndë vënt të thatë, vapënë me hien’ e resë; kënka e të frikëshimvet do të përunjetë.
6 Edhe ndë këtë mal Zoti i ushtërivet do të bënjë për gjithë gjëndëjet gosti me (gjellë) të majme, gosti me verë ndë të vielët të tyre, me (gjellë) të majme plot me palcë, me verë të kulluarë mbë të vielët.
7 Edhe ndë këtë mal do të humpnjë faqen’ e mbulesës’ ati që mbulon gjithë gjëndëjetë, edhe mbulesënë që mbulon gjithë kombat.
8 Do të përpijë mortinë ndë mundëjet; edhe Zoti Perëndia do të fshinjë lot nga gjithë faqetë, edhe do të heqë turpërin’ e gjëndëjesë ti nga gjithë dheu, sepse Zoti foli.
9 Atë ditë do të thonë: Na, ky (është) Perëndia ynë, pritëm atë, edhe do të na shpëtonjë; ky (është) Zoti, pritëm atë, do të gëzonemi e do të ngazëllonemi ndë shpëtim të ti.
10 Sepse ndë këtë mal do të prëhetë dor’ e Zotit, edhe Moabi do të shkeletë ndën’ atë, sikundrë shkeletë kashta për vëndin’ e plehëvet.
11 Edhe do të ndenjë duart’ e tia ndë mest t’atyreve, posi ay që bën mbë not nden (duartë) për të bërë mbë not; edhe do të përunjë madhështin’ e atyreve bashkë me punët’ e liga të duaret atyre.
12 Edhe muret’ e tu të lartët’ e të fortëtë do të unjen’ e do të rrëzonen’ e do të sheshonenë gjer sheshit.