1 Τὸ ῥῆμα τῆς φάραγγος Σιων.
Τί ἐγένετό σοι νῦν, ὅτι ἀνέβητε πάντες εἰς δώματα 2 μάταια; ἐνεπλήσθη ἡ πόλις βοώντων· οἱ τραυματίαι σου οὐ τραυματίαι μαχαίρας, οὐδὲ οἱ νεκροί σου νεκροὶ πολέμου. 3 πάντες οἱ ἄρχοντές σου πεφεύγασιν, καὶ οἱ ἁλόντες σκληρῶς δεδεμένοι εἰσίν, καὶ οἱ ἰσχύοντες ἐν σοὶ πόρρω πεφεύγασιν. 4 διὰ τοῦτο εἶπα Ἄφετέ με πικρῶς κλαύσομαι, μὴ κατισχύσητε παρακαλεῖν με ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ γένους μου. 5 ὅτι ἡμέρα ταραχῆς καὶ ἀπωλείας καὶ καταπατήματος καὶ πλάνησις παρὰ κυρίου σαβαωθ ἐν φάραγγι Σιων· πλανῶνται ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου, πλανῶνται ἐπὶ τὰ ὄρη. 6 οἱ δὲ Αιλαμῖται ἔλαβον φαρέτρας, ἀναβάται ἄνθρωποι ἐφ᾽ ἵπποις καὶ συναγωγὴ παρατάξεως. 7 καὶ ἔσονται αἱ ἐκλεκταὶ φάραγγές σου πλησθήσονται ἁρμάτων, οἱ δὲ ἱππεῖς ἐμφράξουσι τὰς πύλας σου· 8 καὶ ἀνακαλύψουσιν τὰς πύλας Ιουδα καὶ ἐμβλέψονται τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς οἴκους τῆς πόλεως 9 καὶ ἀνακαλύψουσιν τὰ κρυπτὰ τῶν οἴκων τῆς ἄκρας Δαυιδ. καὶ εἴδοσαν ὅτι πλείους εἰσὶν καὶ ὅτι ἀπέστρεψαν τὸ ὕδωρ τῆς ἀρχαίας κολυμβήθρας εἰς τὴν πόλιν 10 καὶ ὅτι καθείλοσαν τοὺς οἴκους Ιερουσαλημ εἰς ὀχύρωμα τοῦ τείχους τῇ πόλει. 11 καὶ ἐποιήσατε ἑαυτοῖς ὕδωρ ἀνὰ μέσον τῶν δύο τειχέων ἐσώτερον τῆς κολυμβήθρας τῆς ἀρχαίας καὶ οὐκ ἐνεβλέψατε εἰς τὸν ἀπ᾽ ἀρχῆς ποιήσαντα αὐτὴν καὶ τὸν κτίσαντα αὐτὴν οὐκ εἴδετε. 12 καὶ ἐκάλεσεν κύριος σαβαωθ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ κλαυθμὸν καὶ κοπετὸν καὶ ξύρησιν καὶ ζῶσιν σάκκων, 13 αὐτοὶ δὲ ἐποιήσαντο εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα σφάζοντες μόσχους καὶ θύοντες πρόβατα ὥστε φαγεῖν κρέα καὶ πιεῖν οἶνον λέγοντες Φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνῄσκομεν. 14 καὶ ἀνακεκαλυμμένα ταῦτά ἐστιν ἐν τοῖς ὠσὶν κυρίου σαβαωθ, ὅτι οὐκ ἀφεθήσεται ὑμῖν αὕτη ἡ ἁμαρτία, ἕως ἂν ἀποθάνητε.
15 Τάδε λέγει κύριος σαβαωθ Πορεύου εἰς τὸ παστοφόριον πρὸς Σομναν τὸν ταμίαν καὶ εἰπὸν αὐτῷ 16 Τί σὺ ὧδε καὶ τί σοί ἐστιν ὧδε, ὅτι ἐλατόμησας σεαυτῷ ὧδε μνημεῖον καὶ ἐποίησας σεαυτῷ ἐν ὑψηλῷ μνημεῖον καὶ ἔγραψας σεαυτῷ ἐν πέτρᾳ σκηνήν; 17 ἰδοὺ δὴ κύριος σαβαωθ ἐκβαλεῖ καὶ ἐκτρίψει ἄνδρα καὶ ἀφελεῖ τὴν στολήν σου 18 καὶ τὸν στέφανόν σου τὸν ἔνδοξον καὶ ῥίψει σε εἰς χώραν μεγάλην καὶ ἀμέτρητον, καὶ ἐκεῖ ἀποθανῇ· καὶ θήσει τὸ ἅρμα σου τὸ καλὸν εἰς ἀτιμίαν καὶ τὸν οἶκον τοῦ ἄρχοντός σου εἰς καταπάτημα, 19 καὶ ἀφαιρεθήσῃ ἐκ τῆς οἰκονομίας σου καὶ ἐκ τῆς στάσεώς σου. 20 καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καλέσω τὸν παῖδά μου Ελιακιμ τὸν τοῦ Χελκιου 21 καὶ ἐνδύσω αὐτὸν τὴν στολήν σου καὶ τὸν στέφανόν σου δώσω αὐτῷ καὶ τὸ κράτος καὶ τὴν οἰκονομίαν σου δώσω εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, καὶ ἔσται ὡς πατὴρ τοῖς ἐνοικοῦσιν ἐν Ιερουσαλημ καὶ τοῖς ἐνοικοῦσιν ἐν Ιουδα. 22 καὶ δώσω τὴν δόξαν Δαυιδ αὐτῷ, καὶ ἄρξει, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἀντιλέγων. 23 καὶ στήσω αὐτὸν ἄρχοντα ἐν τόπῳ πιστῷ, καὶ ἔσται εἰς θρόνον δόξης τοῦ οἴκου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ. 24 καὶ ἔσται πεποιθὼς ἐπ᾽ αὐτὸν πᾶς ἔνδοξος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου καὶ ἔσονται ἐπικρεμάμενοι αὐτῷ. 25 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ — τάδε λέγει κύριος σαβαωθ — κινηθήσεται ὁ ἄνθρωπος ὁ ἐστηριγμένος ἐν τόπῳ πιστῷ καὶ πεσεῖται, καὶ ἀφαιρεθήσεται ἡ δόξα ἡ ἐπ᾽ αὐτόν, ὅτι κύριος ἐλάλησεν.
Të faniturit’ e grykësë të parit.
1 Ç’(pate) ti tashi, që hipe ndër dhomat, o ti e gjitha?
2 Ti e plota me klithmë, qytet zallahie, qytet gëzimi; të vrarët’ e tu nuk’ u vranë me thikë. As nukë vdiqnë ndë luftë.
3 Gjithë krerët’ e tu iknë bashkë; (tuke ikurë) nga harku u lithnë të gjithë sa u gjetnë te ti; ata që iknë lark u lithnë bashkë.
4 Përandaj thashë: Hiqi prej meje, do të klaj hidhurë; mos përpiqi të më ngushulloni për rrëmbullën’ e së bilësë gjëndëjesë s’ime.
5 Sepse (është) ditë turbullimi, e të shkeluri, e të vrari mëndëjenë ndë grykët të parit, prej Zotit Perëndis’ ushtërivet, (dit’ e) të rrëzuarit murevet, edhe klithma do të harinjë ndër malet.
6 Edhe Elami mori kuletënë me qerre burrash e me kalorës, edhe Qiri sbuloi mburonjënë.
7 Edhe grykat’ e tua të sgjedhuratë u mbushnë me qerre, edhe kalorësitë qëndruanë me sërë përpara portësë.
8 Edhe u ngrit mbulesa e Judhësë, edhe atë ditë shtive sytë ndër armët të shtëpisë pyllit.
9 Edhe patë se murishtat’ e qytetit Dhavidhit janë shumë, edhe mbëlothtë ujërat’ e udhës’ ujit poshtë.
10 Edhe numëruatë shtëpit’ e Jerusalimësë, edhe prishtë shtëpitë që të forconenë muretë.
11 Bëtë ndër mest të dy murevet për ujët’ e udhësë ujit së vietërë, po nukë shtitë sytë të Krietari i këtyreve, as nukë vutë re atë që ndërtoi që moti.
12 Edhe atë ditë Zoti Perëndia i fuqivet u thirri për të klarë, e për vajë, e për të rruarë (flokëtë), e për të ngjeshurë thes.
13 Po na (tek është) gas e gëzim: po therënë qe, e po bënjënë kurban berra, e po hanë mishra, e po pinë verë, (tuke thënë): Le të hamë e le të pimë, sepse nesërë do të vdesëmë.
14 Edhe m’u shpall ndër veshët prej Zotit ushtërivet: Me të vërtetë këjo panomia juaj nukë do të qëronetë gjersa të vdisni, thotë Perëndia i fuqivet.
15 Kështu thotë Zoti Perëndia i ushtërivet: Shko, hyrë te ky thesar-ronjësi, te Shebnai, kujdestari i shtëpisë, (e thuaj):
16 Ç’ke këtu? Edhe cilinë ke këtu, që të ndërtonjç këtu varr për vetëhenë tënde? Ndërton varrin’ e ti lart, edhe pret ndë shkempt të ndenjurë për vetëhen’ e ti.
17 Na Zoti tek do të të hedhë jashtë me të hedhurë të fortë, edhe do të të mbulonjë (me turpëri).
18 Me të vërtetë do të të rrotullonjë, e do të të hedhë me fërtymë posi lamsh mbë vënt të gjërë; atie do të vdeç, edhe atie (do të jenë) qerret’ e lavdisë s’ate, o turpëri e shtëpisë t’yt-zot.
19 Edhe do të të heq nga vëndi yt, edhe do të të rrëzonj nga shkalla jote.
20 Edhe atë ditë do të thërres shërbëtorinë t’im Eliaqimnë të birin’ e Hilqiahut,
21 edhe do t’i vesh ati stolinë tënde, e do t’i ngjesh ati brezinë tënt, e do t’i ap ati ndë dorë pushtetinë tënt, edhe do të jetë atë ndër vëndësit të Jerusalimësë, e ndë shtëpit të Judhësë.
22 Edhe do të vë ndë supt t’ati hapësin’ e shtëpisë Dhavidhit; edhe do të hapnjë, edhe as ndonjë nukë do të mbyllnjë; edhe do të mbyllnjë, edhe as ndonjë nukë do të hapnjë.
23 Edhe do t’e forconj atë (posi) hu ndë vënt të fortë, edhe do të jetë posi fron lavdie ndë shtëpi t’et.
24 Edhe mb’ atë do të varnjënë gjithë lavdin’ e shtëpisë t’et, nipërit’ e stërnipëritë, gjith’ enët’ e vogëla, që nga enët’ e qeftevet, gjer mbë gjith’ enët’ e qelqevet.
25 Atë ditë, thotë Zoti i ushtërivet, perona që është ngulurë ndë vënt të shëndoshë do të luanjë, edhe do të nxiret’ e do të bierë. Edhe barra që është mb’ atë do të rrëzonetë, sepse Zoti foli.