1 Ὁ λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ησαιαν υἱὸν Αμως περὶ τῆς Ιουδαίας καὶ περὶ Ιερουσαλημ
2 Ὅτι ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμφανὲς τὸ ὄρος κυρίου καὶ ὁ οἶκος τοῦ θεοῦ ἐπ᾽ ἄκρων τῶν ὀρέων καὶ ὑψωθήσεται ὑπεράνω τῶν βουνῶν· καὶ ἥξουσιν ἐπ᾽ αὐτὸ πάντα τὰ ἔθνη, 3 καὶ πορεύσονται ἔθνη πολλὰ καὶ ἐροῦσιν Δεῦτε καὶ ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος κυρίου καὶ εἰς τὸν οἶκον τοῦ θεοῦ Ιακωβ, καὶ ἀναγγελεῖ ἡμῖν τὴν ὁδὸν αὐτοῦ, καὶ πορευσόμεθα ἐν αὐτῇ· ἐκ γὰρ Σιων ἐξελεύσεται νόμος καὶ λόγος κυρίου ἐξ Ιερουσαλημ. 4 καὶ κρινεῖ ἀνὰ μέσον τῶν ἐθνῶν καὶ ἐλέγξει λαὸν πολύν, καὶ συγκόψουσιν τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐ λήμψεται ἔτι ἔθνος ἐπ᾽ ἔθνος μάχαιραν, καὶ οὐ μὴ μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν.
5 Καὶ νῦν, ὁ οἶκος τοῦ Ιακωβ, δεῦτε πορευθῶμεν τῷ φωτὶ κυρίου. 6 ἀνῆκεν γὰρ τὸν λαὸν αὐτοῦ τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ, ὅτι ἐνεπλήσθη ὡς τὸ ἀπ᾽ ἀρχῆς ἡ χώρα αὐτῶν κληδονισμῶν ὡς ἡ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ τέκνα πολλὰ ἀλλόφυλα ἐγενήθη αὐτοῖς. 7 ἐνεπλήσθη γὰρ ἡ χώρα αὐτῶν ἀργυρίου καὶ χρυσίου, καὶ οὐκ ἦν ἀριθμὸς τῶν θησαυρῶν αὐτῶν· καὶ ἐνεπλήσθη ἡ γῆ ἵππων, καὶ οὐκ ἦν ἀριθμὸς τῶν ἁρμάτων αὐτῶν· 8 καὶ ἐνεπλήσθη ἡ γῆ βδελυγμάτων τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ προσεκύνησαν οἷς ἐποίησαν οἱ δάκτυλοι αὐτῶν· 9 καὶ ἔκυψεν ἄνθρωπος, καὶ ἐταπεινώθη ἀνήρ, καὶ οὐ μὴ ἀνήσω αὐτούς. 10 καὶ νῦν εἰσέλθετε εἰς τὰς πέτρας καὶ κρύπτεσθε εἰς τὴν γῆν ἀπὸ προσώπου τοῦ φόβου κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, ὅταν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν. 11 οἱ γὰρ ὀφθαλμοὶ κυρίου ὑψηλοί, ὁ δὲ ἄνθρωπος ταπεινός· καὶ ταπεινωθήσεται τὸ ὕψος τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὑψωθήσεται κύριος μόνος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. 12 ἡμέρα γὰρ κυρίου σαβαωθ ἐπὶ πάντα ὑβριστὴν καὶ ὑπερήφανον καὶ ἐπὶ πάντα ὑψηλὸν καὶ μετέωρον, καὶ ταπεινωθήσονται, 13 καὶ ἐπὶ πᾶσαν κέδρον τοῦ Λιβάνου τῶν ὑψηλῶν καὶ μετεώρων καὶ ἐπὶ πᾶν δένδρον βαλάνου Βασαν 14 καὶ ἐπὶ πᾶν ὄρος καὶ ἐπὶ πάντα βουνὸν ὑψηλὸν 15 καὶ ἐπὶ πάντα πύργον ὑψηλὸν καὶ ἐπὶ πᾶν τεῖχος ὑψηλὸν 16 καὶ ἐπὶ πᾶν πλοῖον θαλάσσης καὶ ἐπὶ πᾶσαν θέαν πλοίων κάλλους· 17 καὶ ταπεινωθήσεται πᾶς ἄνθρωπος, καὶ πεσεῖται ὕψος ἀνθρώπων, καὶ ὑψωθήσεται κύριος μόνος ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ. 18 καὶ τὰ χειροποίητα πάντα κατακρύψουσιν 19 εἰσενέγκαντες εἰς τὰ σπήλαια καὶ εἰς τὰς σχισμὰς τῶν πετρῶν καὶ εἰς τὰς τρώγλας τῆς γῆς ἀπὸ προσώπου τοῦ φόβου κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, ὅταν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν. 20 τῇ γὰρ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐκβαλεῖ ἄνθρωπος τὰ βδελύγματα αὐτοῦ τὰ ἀργυρᾶ καὶ τὰ χρυσᾶ, ἃ ἐποίησαν προσκυνεῖν, τοῖς ματαίοις καὶ ταῖς νυκτερίσιν 21 τοῦ εἰσελθεῖν εἰς τὰς τρώγλας τῆς στερεᾶς πέτρας καὶ εἰς τὰς σχισμὰς τῶν πετρῶν ἀπὸ προσώπου τοῦ φόβου κυρίου καὶ ἀπὸ τῆς δόξης τῆς ἰσχύος αὐτοῦ, ὅταν ἀναστῇ θραῦσαι τὴν γῆν.
1 Fiala që iu fol Isaisë të birit Amosit mbë të faniturë, për Judhënë e për Jerusalimënë.
2 Ndër dit të pastajme mali i shtëpisë Zotit do të qëndronjë ndë majët të malevet, edhe do të lartonetë sipër malevet, edhe gjithë kombatë do të rriedhënë nd’ atë;
3 edhe shumë gjëndëje do të venë, edhe do të thonë: Eni, edhe le të ngjitemi ndë malt të Zotit, ndë shtëpit të Perëndisë Jakovit. Edhe do të na mësonjë udhët’ e tia, edhe do të ecëjmë rrugavet ati. Sepse nomi do të dalë nga Siona, edhe fial’ e Zotit nga Jerusalima.
4 Edhe do të gjukonjë ndë mest të kombavet, edhe do të qërtonjë shumë gjëndëje. Edhe do të rrahënë thikat’ e tyre për majën’ e plorit, edhe shtijëzat’ e tyre për drapërat. Nukë do të ngrerë thikë komp kundrë kombi, as nukë do të xënë më luftë.
5 O shtëpi e Jakovit, eni, edhe le t’ecëjmë ndë dritët të Zotit.
6 Me të vërtetë ti hoqe dorë nga gjëndëja jote, nga shtëpia e Jakovit, sepse u mbushnë nga an’ e të Lindurit, edhe u bënë shortëtarë, posi Filistejtë, edhe u poqnë bashkë me djemt’ e kombavet huajë.
7 Edhe dheu i atyreve u mbush me argjënt e me ar, edhe s’kanë të mbaruarë thesarët’ e atyreve; dheu i atyreve u mbush me kuaj, edhe s’kanë të mbaruarë qerret’ e atyreve.
8 Edhe dheu i atyreve u mbush me idhulla. Lutnë ndërtesën’ e duaret tyre, atë që bënë gishtrat’ e atyreve:
9 Edhe njeriu i poshtrë u kurrus, edhe njeriu i math u përunj, edhe nukë do t’i ndëlenjç ata.
10 Hyrë ndë shkëmp të gurit, edhe u fshih ndë dhet, nga frik’ e Zotit, edhe nga lavdia e madhëris’ ati.
11 Syt’ e njeriut që janë të lartë do t’unjenë, edhe madhështia e njerëzet do të kurrusetë, po vetëmë Zoti do të lartonet’ atë ditë.
12 Sepse dit’ e Zotit ushtërivet (do të vinjë) mbi ç’do krye-lartë e madhështuar, edhe mbi gjithë-se-cilinë që ngre vetëhenë. Edhe do të përunjetë.
13 Edhe mbi gjithë dullenjat’ e Livanit, të lartat’ e të gjatatë, edhe mbi gjithë lisat’ e Bashanësë,
14 edhe mbi gjithë malet’ e lartë, edhe mbi gjithë kodrat’ e larta,
15 edhe mbi ç’do pirk të lartë, edhe mbi ç’do mur të thururë,
16 edhe mbi të gjitha lundrat’ e Tharshishësë, edhe mbi gjithë të parat’ e pëlqyera.
17 Edhe shtati i njeriut do të kurrusetë, edhe madhështia e njerëzet do të përunjetë, po vetëmë Zoti do të lartonet’ atë ditë.
18 Edhe idhullatë do të rrëzonenë të tëra.
19 Edhe ata do të hynjënë ndëpër shpellat e shqembevet, e ndëpër vërat e dheut, nga frika e Zotit, edhe nga lavdia e madhëris’ ati, kur të ngrihetë të lëkuntnjë dhenë.
20 Atë ditë, njeriu do t’u hedhë urithvet e lakuriqëset idhullat’ e tia t’argjënttatë, e idhullat’ e tia t’artatë, që bëri për vetëhen’ e ti t’u faletë,
21 Që të hynjënë ndër të çarat’ e shkëmbevet, e ndër shpellat’ e gurëvet, nga frika e Zotit, edhe nga lavdia e madhëris’ ati kur të ngrihetë të tuntnjë dhenë.
22 Hiqni dorë nga njeriu, që ka frymë ndër fejet të hundësë: Sepse për ç’punë vlen ay?