1 Ιωσηφ δὲ κατήχθη εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐκτήσατο αὐτὸν Πετεφρης ὁ εὐνοῦχος Φαραω, ἀρχιμάγειρος, ἀνὴρ Αἰγύπτιος, ἐκ χειρὸς Ισμαηλιτῶν, οἳ κατήγαγον αὐτὸν ἐκεῖ. 2 καὶ ἦν κύριος μετὰ Ιωσηφ, καὶ ἦν ἀνὴρ ἐπιτυγχάνων καὶ ἐγένετο ἐν τῷ οἴκῳ παρὰ τῷ κυρίῳ τῷ Αἰγυπτίῳ. 3 ᾔδει δὲ ὁ κύριος αὐτοῦ ὅτι κύριος μετ᾽ αὐτοῦ καὶ ὅσα ἂν ποιῇ, κύριος εὐοδοῖ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ. 4 καὶ εὗρεν Ιωσηφ χάριν ἐναντίον τοῦ κυρίου αὐτοῦ, εὐηρέστει δὲ αὐτῷ, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, ἔδωκεν διὰ χειρὸς Ιωσηφ. 5 ἐγένετο δὲ μετὰ τὸ κατασταθῆναι αὐτὸν ἐπὶ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καὶ ἐπὶ πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, καὶ ηὐλόγησεν κύριος τὸν οἶκον τοῦ Αἰγυπτίου διὰ Ιωσηφ, καὶ ἐγενήθη εὐλογία κυρίου ἐν πᾶσιν τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτῷ ἐν τῷ οἴκῳ καὶ ἐν τῷ ἀγρῷ. 6 καὶ ἐπέτρεψεν πάντα, ὅσα ἦν αὐτῷ, εἰς χεῖρας Ιωσηφ καὶ οὐκ ᾔδει τῶν καθ᾽ ἑαυτὸν οὐδὲν πλὴν τοῦ ἄρτου, οὗ ἤσθιεν αὐτός. Καὶ ἦν Ιωσηφ καλὸς τῷ εἴδει καὶ ὡραῖος τῇ ὄψει σφόδρα. 7 καὶ ἐγένετο μετὰ τὰ ῥήματα ταῦτα καὶ ἐπέβαλεν ἡ γυνὴ τοῦ κυρίου αὐτοῦ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς ἐπὶ Ιωσηφ καὶ εἶπεν Κοιμήθητι μετ᾽ ἐμοῦ. 8 ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, εἶπεν δὲ τῇ γυναικὶ τοῦ κυρίου αὐτοῦ Εἰ ὁ κύριός μου οὐ γινώσκει δι᾽ ἐμὲ οὐδὲν ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ καὶ πάντα, ὅσα ἐστὶν αὐτῷ, ἔδωκεν εἰς τὰς χεῖράς μου 9 καὶ οὐχ ὑπερέχει ἐν τῇ οἰκίᾳ ταύτῃ οὐθὲν ἐμοῦ οὐδὲ ὑπεξῄρηται ἀπ᾽ ἐμοῦ οὐδὲν πλὴν σοῦ διὰ τὸ σὲ γυναῖκα αὐτοῦ εἶναι, καὶ πῶς ποιήσω τὸ ῥῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο καὶ ἁμαρτήσομαι ἐναντίον τοῦ θεοῦ; 10 ἡνίκα δὲ ἐλάλει τῷ Ιωσηφ ἡμέραν ἐξ ἡμέρας, καὶ οὐχ ὑπήκουσεν αὐτῇ καθεύδειν μετ᾽ αὐτῆς τοῦ συγγενέσθαι αὐτῇ. — 11 ἐγένετο δὲ τοιαύτη τις ἡμέρα, εἰσῆλθεν Ιωσηφ εἰς τὴν οἰκίαν ποιεῖν τὰ ἔργα αὐτοῦ, καὶ οὐθεὶς ἦν τῶν ἐν τῇ οἰκίᾳ ἔσω, 12 καὶ ἐπεσπάσατο αὐτὸν τῶν ἱματίων λέγουσα Κοιμήθητι μετ᾽ ἐμοῦ. καὶ καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς ἔφυγεν καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 13 καὶ ἐγένετο ὡς εἶδεν ὅτι κατέλιπεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ ἐν ταῖς χερσὶν αὐτῆς καὶ ἔφυγεν καὶ ἐξῆλθεν ἔξω, 14 καὶ ἐκάλεσεν τοὺς ὄντας ἐν τῇ οἰκίᾳ καὶ εἶπεν αὐτοῖς λέγουσα Ἴδετε, εἰσήγαγεν ἡμῖν παῖδα Εβραῖον ἐμπαίζειν ἡμῖν· εἰσῆλθεν πρός με λέγων Κοιμήθητι μετ᾽ ἐμοῦ, καὶ ἐβόησα φωνῇ μεγάλῃ· 15 ἐν δὲ τῷ ἀκοῦσαι αὐτὸν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, καταλιπὼν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾽ ἐμοὶ ἔφυγεν καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 16 καὶ καταλιμπάνει τὰ ἱμάτια παρ᾽ ἑαυτῇ, ἕως ἦλθεν ὁ κύριος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. 17 καὶ ἐλάλησεν αὐτῷ κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα λέγουσα Εἰσῆλθεν πρός με ὁ παῖς ὁ Εβραῖος, ὃν εἰσήγαγες πρὸς ἡμᾶς, ἐμπαῖξαί μοι καὶ εἶπέν μοι Κοιμηθήσομαι μετὰ σοῦ· 18 ὡς δὲ ἤκουσεν ὅτι ὕψωσα τὴν φωνήν μου καὶ ἐβόησα, κατέλιπεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ παρ᾽ ἐμοὶ καὶ ἔφυγεν καὶ ἐξῆλθεν ἔξω. 19 ἐγένετο δὲ ὡς ἤκουσεν ὁ κύριος αὐτοῦ τὰ ῥήματα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ, ὅσα ἐλάλησεν πρὸς αὐτὸν λέγουσα Οὕτως ἐποίησέν μοι ὁ παῖς σου, καὶ ἐθυμώθη ὀργῇ. 20 καὶ λαβὼν ὁ κύριος Ιωσηφ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸ ὀχύρωμα, εἰς τὸν τόπον, ἐν ᾧ οἱ δεσμῶται τοῦ βασιλέως κατέχονται ἐκεῖ ἐν τῷ ὀχυρώματι.
21 Καὶ ἦν κύριος μετὰ Ιωσηφ καὶ κατέχεεν αὐτοῦ ἔλεος καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν ἐναντίον τοῦ ἀρχιδεσμοφύλακος, 22 καὶ ἔδωκεν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τὸ δεσμωτήριον διὰ χειρὸς Ιωσηφ καὶ πάντας τοὺς ἀπηγμένους, ὅσοι ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ, καὶ πάντα, ὅσα ποιοῦσιν ἐκεῖ. 23 οὐκ ἦν ὁ ἀρχιδεσμοφύλαξ τοῦ δεσμωτηρίου γινώσκων δι᾽ αὐτὸν οὐθέν· πάντα γὰρ ἦν διὰ χειρὸς Ιωσηφ διὰ τὸ τὸν κύριον μετ᾽ αὐτοῦ εἶναι, καὶ ὅσα αὐτὸς ἐποίει, κύριος εὐώδου ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ.
1 Edhe Josifnë’ e sbritnë ndë Egjyptëri, edhe Potifari i dredhuri i Faraonit, i pari ruanjëset (mbëretit), Egjyptiani, e bleu atë nga duart’ e Ismailitëve, të cilët’ e sbritnë atie.
2 Edhe Zoti ishte bashkë me Josifnë, edhe (ay) ishte një njeri i mbarë, edhe gjëndej ndë shtëpi të zot, Egjyptianit. 3 Edhe i zoti e pa, se Zoti (ishte) bashkë me atë, edhe Zoti ja bënte mbarë ndë duart t’ati gjithë ç’bënte. 4 Edhe Josifi gjeti hirë përpara ati, edhe i shërbente, edhe e vuri atë të parë mbi shtëpit të ti, edhe dha ndër duart t’ati gjithë ç’kishte.
5 Edhe që mb’atë herë, kur e vuri atë të parë mbi shtëpit të ti, edhe mbi gjithë ç’kishte, Zoti bekoi shtëpin’ e Egjyptianit për punë të Josifit, edhe bekimi i Zotit ishte mbë gjithë ç’kishte ndë shtëpit e nd’ arat. 6 Edhe dha ndë duart të Josifit gjithë ç’kishte, edhe nukë donte asgjë nga gjëj’ e ti, veçe bukënë që hante, edhe Josifi ishte i hieshim, e i bukurë mbë të parët.
7 Edhe pas këtyre punëve, gruaja e të zot shtiu syt’ e saj mbë Josifinë, edhe tha: Fli bashkë me mua. 8 Po ay nukë donte, edhe i tha gruasë të zot: Na im zot te nukë njeh asgjë nga ato që janë bashkë me mua ndë shtëpit, edhe gjithë sa ka i dha ndë duart të mia,
9 edhe s’është tiatërë më i math se unë ndë këtë shtëpi, as nuk’ është mbajturë për mua tietërë gjë përveç teje, sepse je gruaja e ati, edhe qysh të bënj këtë të keqe të madhe, e të fëlenj kundrë Perëndisë? 10 Edhe (ajo) ndonëse i fliste përditë Josifit, po ky nuk’ i dëgjonte asaj të flinte bashkë me atë, që të përzihej bashkë me atë.
11 Edhe një ditë (Josifi) hyri ndë shtëpi për të bërë punët’ e tia, edhe nuk’ (ishte) atie ndë shtëpi asndonjë nga njerëzit’ e shtëpisë. 12 Edhe ajo e rrëmbeu atë prej rrobesh ati, e tha: Fli bashkë me mua, po ay la rroben’ e ti ndë duart t’asaj, edhe iku, e dolli jashtë. 13 Edhe (ajo) kur pa, se la rroben’ e ti ndë duart t’asaj, e iku jashtë, 14 u thirri njerëzet shtëpisë saj, e u foli edhe tha: Pa shihni, na pruri një njeri Evre të na turpëronjë, hyri tek unë për të fjeturë bashkë me mua, edhe unë klitha me zë të math, 15 edhe posa dëgjoi se unë ngrita zën’ e thirra, la rroben’ e ti përpara meje edhe iku, e dolli jashtë.
16 Edhe vu rroben’ e ti përanë vetëhesë, gjersa erdhi i zoti ndë shtëpi të ti. 17 Edhe (ajo) i tha ati pas këtyre fialëve, tuke thënë: Shërbëtori Evreu, që na prure, hyri tek unë që të më turpëronte, 18 edhe kur ngrita zënë, e thërrita, la rroben’ e ti përpara meje, e iku jashtë.
19 Edhe i zoti kur dëgjoi fialët’ e së shoqesë, që i foli ati, e i tha: Kështu më bëri shërbëtori yt, iu ndes zemërimi.
20 Edhe i zoti Josifit mori atë, edhe e hodhi ndë burk, nd’atë vënt tek ishinë mbyllë brënda të lidhurit’ e mbëretit, edhe mbeti atie ndë burgut. 21 Po Zoti ishte bashkë me Josifnë, edhe i derthte përdëllim, e i epte hirë përpara të parit ruanjëset burgut. 22 Edhe i pari ruanjëset burgut dha ndë duart të Josifit gjithë të lidhuritë që ishinë ndë burgut, edhe gjithë ç’bëneshin’ atie, ay (i) bënte.
23 Edhe i pari ruanjëset burgut nukë vështronte asgjë nga ato (që ishinë) ndë duart t’ati, sepse Zoti (ishte) bashkë me atë, edhe Zoti ja bënte mbarë ati (gjithë) sa bënte.