1 Καὶ ἐκίνησεν ἐκεῖθεν Αβρααμ εἰς γῆν πρὸς λίβα καὶ ᾤκησεν ἀνὰ μέσον Καδης καὶ ἀνὰ μέσον Σουρ καὶ παρῴκησεν ἐν Γεραροις. 2 εἶπεν δὲ Αβρααμ περὶ Σαρρας τῆς γυναικὸς αὐτοῦ ὅτι Ἀδελφή μού ἐστιν· ἐφοβήθη γὰρ εἰπεῖν ὅτι Γυνή μού ἐστιν, μήποτε ἀποκτείνωσιν αὐτὸν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως δι᾽ αὐτήν. ἀπέστειλεν δὲ Αβιμελεχ βασιλεὺς Γεραρων καὶ ἔλαβεν τὴν Σαρραν. 3 καὶ εἰσῆλθεν ὁ θεὸς πρὸς Αβιμελεχ ἐν ὕπνῳ τὴν νύκτα καὶ εἶπεν Ἰδοὺ σὺ ἀποθνῄσκεις περὶ τῆς γυναικός, ἧς ἔλαβες, αὕτη δέ ἐστιν συνῳκηκυῖα ἀνδρί. 4 Αβιμελεχ δὲ οὐχ ἥψατο αὐτῆς καὶ εἶπεν Κύριε, ἔθνος ἀγνοοῦν καὶ δίκαιον ἀπολεῖς; 5 οὐκ αὐτός μοι εἶπεν Ἀδελφή μού ἐστιν; καὶ αὐτή μοι εἶπεν Ἀδελφός μού ἐστιν. ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ καὶ ἐν δικαιοσύνῃ χειρῶν ἐποίησα τοῦτο. 6 εἶπεν δὲ αὐτῷ ὁ θεὸς καθ᾽ ὕπνον Κἀγὼ ἔγνων ὅτι ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ ἐποίησας τοῦτο, καὶ ἐφεισάμην ἐγώ σου τοῦ μὴ ἁμαρτεῖν σε εἰς ἐμέ· ἕνεκεν τούτου οὐκ ἀφῆκά σε ἅψασθαι αὐτῆς. 7 νῦν δὲ ἀπόδος τὴν γυναῖκα τῷ ἀνθρώπῳ, ὅτι προφήτης ἐστὶν καὶ προσεύξεται περὶ σοῦ καὶ ζήσῃ· εἰ δὲ μὴ ἀποδίδως, γνῶθι ὅτι ἀποθανῇ σὺ καὶ πάντα τὰ σά. 8 καὶ ὤρθρισεν Αβιμελεχ τὸ πρωὶ καὶ ἐκάλεσεν πάντας τοὺς παῖδας αὐτοῦ καὶ ἐλάλησεν πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν, ἐφοβήθησαν δὲ πάντες οἱ ἄνθρωποι σφόδρα. 9 καὶ ἐκάλεσεν Αβιμελεχ τὸν Αβρααμ καὶ εἶπεν αὐτῷ Τί τοῦτο ἐποίησας ἡμῖν; μή τι ἡμάρτομεν εἰς σέ, ὅτι ἐπήγαγες ἐπ᾽ ἐμὲ καὶ ἐπὶ τὴν βασιλείαν μου ἁμαρτίαν μεγάλην; ἔργον, ὃ οὐδεὶς ποιήσει, πεποίηκάς μοι. 10 εἶπεν δὲ Αβιμελεχ τῷ Αβρααμ Τί ἐνιδὼν ἐποίησας τοῦτο; 11 εἶπεν δὲ Αβρααμ Εἶπα γάρ Ἄρα οὐκ ἔστιν θεοσέβεια ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ, ἐμέ τε ἀποκτενοῦσιν ἕνεκεν τῆς γυναικός μου. 12 καὶ γὰρ ἀληθῶς ἀδελφή μού ἐστιν ἐκ πατρός, ἀλλ᾽ οὐκ ἐκ μητρός· ἐγενήθη δέ μοι εἰς γυναῖκα. 13 ἐγένετο δὲ ἡνίκα ἐξήγαγέν με ὁ θεὸς ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός μου, καὶ εἶπα αὐτῇ Ταύτην τὴν δικαιοσύνην ποιήσεις ἐπ᾽ ἐμέ· εἰς πάντα τόπον, οὗ ἐὰν εἰσέλθωμεν ἐκεῖ, εἰπὸν ἐμὲ ὅτι Ἀδελφός μού ἐστιν. 14 ἔλαβεν δὲ Αβιμελεχ χίλια δίδραχμα πρόβατα καὶ μόσχους καὶ παῖδας καὶ παιδίσκας καὶ ἔδωκεν τῷ Αβρααμ καὶ ἀπέδωκεν αὐτῷ Σαρραν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ. 15 καὶ εἶπεν Αβιμελεχ τῷ Αβρααμ Ἰδοὺ ἡ γῆ μου ἐναντίον σου· οὗ ἐάν σοι ἀρέσκῃ, κατοίκει. 16 τῇ δὲ Σαρρα εἶπεν Ἰδοὺ δέδωκα χίλια δίδραχμα τῷ ἀδελφῷ σου· ταῦτα ἔσται σοι εἰς τιμὴν τοῦ προσώπου σου καὶ πάσαις ταῖς μετὰ σοῦ· καὶ πάντα ἀλήθευσον. 17 προσηύξατο δὲ Αβρααμ πρὸς τὸν θεόν, καὶ ἰάσατο ὁ θεὸς τὸν Αβιμελεχ καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰς παιδίσκας αὐτοῦ, καὶ ἔτεκον· 18 ὅτι συγκλείων συνέκλεισεν κύριος ἔξωθεν πᾶσαν μήτραν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Αβιμελεχ ἕνεκεν Σαρρας τῆς γυναικὸς Αβρααμ.
1 Edhe Avraami u nis andej, nga ana e mesditësë, edhe ndenji ndërmest Kadheshit e Shurit, edhe ndenji i huajë ndë Gjerarë. 2 Edhe Avraami tha për Sarrënë gruan’ e ti, (se): Është ime motërë. Edhe Avimelehu mbëreti i Gjerarësë dërgoi, e mori Sarrënë. 3 Edhe Perëndia erdhi tek Avimelehu natënë ndë ëndërrë, e i tha: Na ti tek vdes për punë të gruasë që more, sepse ajo është martuarë me burrë. 4 Edhe Avimelehu nuk’ ishte afruarë tek ajo, edhe (ay) tha: Zot, a do të vraç një komp të dreitë? 5 A nukë më tha ay, (se): Ësht’ ime motërë? Edhe ajo vetë përsëri më tha (se): Është im vëlla. Me të këthiellë të zemrësë sime, edhe me të dreitë të duarvet mia bëra këtë. 6 Edhe Perëndia i tha ati nd’ëndërrë: Edhe un’ e di se me të këthiellë të zemrësë sate bëre këtë, andaj edhe unë të ndala të mos fëlenjç tek unë, përandaj nukë të lashë t’i piekç asaj, 7 tashi pra epi prapë gruanë burrit, sepse është profit, edhe do të lutetë për ty, edhe do të rronjç, po ndë mos ja dhënç prapë, ta dish se do të vdeç krejt ti, edhe gjithë të tutë.
8 Edhe Avimelehu mëngoi ndë mëngjes, edhe thirri gjithë shërbëtorët’ e ti, edhe u foli atyre gjithë këto fialë ndë vesh t’atyre, edhe njerëzit’ u frikësuanë fort. 9 Edhe Avimelehu thirri Avraamnë, e i tha: Ç’ (është) këjo që na bëre? Edhe ç’faj të kam bërë unë ty, që prure mbi mua, edhe mbi mbëretërit time faj të math? Bëre një punë tek unë, që nukë duhej të bënej. 10 Edhe Avimelehu i tha Avraamit: Ç’pe, që bëre këtë punë? 11 Edhe Avraami tha: Sepse unë thashë: Me të vërtetë s’ka frikë Perëndie ndë këtë vënt; edhe do të më vrasënë për gruanë time, 12 po me të vërtetë ësht’ ime motërë, e bija tim et, por jo e bij’ e simëje, edhe u bë gruaja ime, 13 edhe kur më bëri Perëndia të dal nga shtëpia e tim et, i thashë asaj: Do të më bënjç këtë nderë: ndë çdo vënt që të vemi, thuaj për mua, se: Ky ësht’ im vëlla.
14 Edhe Avimelehu mori dhen, e qe, e shërbëtorë, e shërbëtore, e ja dha Avraamit, edhe i dha prapë Sarrënë gruan’ e ati. 15 Edhe Avimelehu tha: Na dheu im (tek është) përpara teje, rri ku të të pëlqenjë. 16 Edhe Sarrës’ i tha: Na tek i dhashë një mijë argjënde tyt vëllai, na ay (është) për ty një mbulesë sysh ndër gjith’ ata që janë bashkë me ty, edhe bashkë me gjithë (të tierëtë). (Kështu) u qërtua ajo.
17 Edhe Avraami iu lut Perëndisë, edhe Perëndia shëndoshi Avimelehunë, edhe gruan’ e ati, edhe shërbëtoret’ e ati, edhe puallnë (djem). 18 Sepse Zoti kishte mbyllurë krejt çdo shtrat ndë shtëpi të Avimelehut, për punë të Sarrësë gruas’Avraamit.