1 Μετὰ δὲ τὰ ῥήματα ταῦτα ἐγενήθη ῥῆμα κυρίου πρὸς Αβραμ ἐν ὁράματι λέγων Μὴ φοβοῦ, Αβραμ· ἐγὼ ὑπερασπίζω σου· ὁ μισθός σου πολὺς ἔσται σφόδρα. 2 λέγει δὲ Αβραμ Δέσποτα, τί μοι δώσεις; ἐγὼ δὲ ἀπολύομαι ἄτεκνος· ὁ δὲ υἱὸς Μασεκ τῆς οἰκογενοῦς μου, οὗτος Δαμασκὸς Ελιεζερ. 3 καὶ εἶπεν Αβραμ Ἐπειδὴ ἐμοὶ οὐκ ἔδωκας σπέρμα, ὁ δὲ οἰκογενής μου κληρονομήσει με. 4 καὶ εὐθὺς φωνὴ κυρίου ἐγένετο πρὸς αὐτὸν λέγων Οὐ κληρονομήσει σε οὗτος, ἀλλ᾽ ὃς ἐξελεύσεται ἐκ σοῦ, οὗτος κληρονομήσει σε. 5 ἐξήγαγεν δὲ αὐτὸν ἔξω καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀνάβλεψον δὴ εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἀρίθμησον τοὺς ἀστέρας, εἰ δυνήσῃ ἐξαριθμῆσαι αὐτούς. καὶ εἶπεν Οὕτως ἔσται τὸ σπέρμα σου. 6 καὶ ἐπίστευσεν Αβραμ τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰς δικαιοσύνην. 7 εἶπεν δὲ πρὸς αὐτόν Ἐγὼ ὁ θεὸς ὁ ἐξαγαγών σε ἐκ χώρας Χαλδαίων ὥστε δοῦναί σοι τὴν γῆν ταύτην κληρονομῆσαι. 8 εἶπεν δέ Δέσποτα κύριε, κατὰ τί γνώσομαι ὅτι κληρονομήσω αὐτήν; 9 εἶπεν δὲ αὐτῷ Λαβέ μοι δάμαλιν τριετίζουσαν καὶ αἶγα τριετίζουσαν καὶ κριὸν τριετίζοντα καὶ τρυγόνα καὶ περιστεράν. 10 ἔλαβεν δὲ αὐτῷ πάντα ταῦτα καὶ διεῖλεν αὐτὰ μέσα καὶ ἔθηκεν αὐτὰ ἀντιπρόσωπα ἀλλήλοις, τὰ δὲ ὄρνεα οὐ διεῖλεν. 11 κατέβη δὲ ὄρνεα ἐπὶ τὰ σώματα, τὰ διχοτομήματα αὐτῶν, καὶ συνεκάθισεν αὐτοῖς Αβραμ. 12 περὶ δὲ ἡλίου δυσμὰς ἔκστασις ἐπέπεσεν τῷ Αβραμ, καὶ ἰδοὺ φόβος σκοτεινὸς μέγας ἐπιπίπτει αὐτῷ. 13 καὶ ἐρρέθη πρὸς Αβραμ Γινώσκων γνώσῃ ὅτι πάροικον ἔσται τὸ σπέρμα σου ἐν γῇ οὐκ ἰδίᾳ, καὶ δουλώσουσιν αὐτοὺς καὶ κακώσουσιν αὐτοὺς καὶ ταπεινώσουσιν αὐτοὺς τετρακόσια ἔτη. 14 τὸ δὲ ἔθνος, ᾧ ἐὰν δουλεύσωσιν, κρινῶ ἐγώ· μετὰ δὲ ταῦτα ἐξελεύσονται ὧδε μετὰ ἀποσκευῆς πολλῆς. 15 σὺ δὲ ἀπελεύσῃ πρὸς τοὺς πατέρας σου μετ᾽ εἰρήνης, ταφεὶς ἐν γήρει καλῷ. 16 τετάρτη δὲ γενεὰ ἀποστραφήσονται ὧδε· οὔπω γὰρ ἀναπεπλήρωνται αἱ ἁμαρτίαι τῶν Αμορραίων ἕως τοῦ νῦν. 17 ἐπεὶ δὲ ἐγίνετο ὁ ἥλιος πρὸς δυσμαῖς, φλὸξ ἐγένετο, καὶ ἰδοὺ κλίβανος καπνιζόμενος καὶ λαμπάδες πυρός, αἳ διῆλθον ἀνὰ μέσον τῶν διχοτομημάτων τούτων. 18 ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διέθετο κύριος τῷ Αβραμ διαθήκην λέγων Τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ Αἰγύπτου ἕως τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου, ποταμοῦ Εὐφράτου, 19 τοὺς Καιναίους καὶ τοὺς Κενεζαίους καὶ τοὺς Κεδμωναίους 20 καὶ τοὺς Χετταίους καὶ τοὺς Φερεζαίους καὶ τοὺς Ραφαϊν 21 καὶ τοὺς Αμορραίους καὶ τοὺς Χαναναίους καὶ τοὺς Ευαίους καὶ τοὺς Γεργεσαίους καὶ τοὺς Ιεβουσαίους.
1 Pas këtyre punëve, erdhi fiala e Zotit te Avrami ndë të faniturë, e i tha: Mos u frikëso, Avram, unë (jam) mburonjësi yt, paga jote (do të jetë) fort e madhe.
2 Edhe Avrami tha: O Zot Perëndi, ç’do të më apç, kur unë po shkonj pa dialë, edhe trashëgimtari i shtëpisë s’eme (është) ky Eliezeri nga Dhamaska? 3 Prapë Avrami tha: Na tek nukë më dhe farë, edhe na tek do të më trashëgonjë (shërbëtori) i lindurë ndë shtëpi time. 4 Edhe na fjala e Zotit (tek erdhi) te ay, e i tha: Nukë do të të trashëgonjë ky, po ay që do të dalë nga zorrët’ e tua, ay do të të trashëgonjë. 5 Edhe e pruri atë jashtë, e i tha: Tashi vështro lart ndë qiell, edhe numëro yjetë, ndë munç t’i numëronjç ata; edhe i tha ati: Kështu do të jetë fara jote. 6 Edhe ay i besoi Zotit, edhe iu njoh ati për dreitëri.
7 Edhe i tha ati: Unë (jam) Zoti që të nxora nga Ura e Halldhevet, që të ap ty këtë dhe për trashëgim. 8 Edhe ay tha: O Zot Perëndi, nga do ta njoh se kam për të trashëguar atë? 9 Edhe (ay) i tha ati: Merrmë një mështierrë tre vieç, edhe një dhi tre vieç, edhe një dash tre vieç, edhe një turtull, edhe një pëllump. 10 Edhe ay mori për atë të gjitha këto, edhe i çau ato ndë mest, edhe vuri gjithë-se-cilënë copë kundruell shoqesë saj, po zoqtë nuk’ i çau. 11 Edhe sbritnë shpest’ e egrë mbi kurmat, edhe Avrami i dëboi ato.
12 Edhe mbë të perënduarët të diellit, Avrami ra mbë një gjum të rëndë, edhe na një frikë fort e errëtë tek ra mbi atë. 13 Edhe (Zoti) i tha Avramit: Ta diç me të vërtetë se fara jote do të rrijë ndë dhe të huajë që nuk’ ësht’ i tyre, edhe do t’i bënjënë shërbëtorë ata, edhe do t’i shtrëngonjën’ ata, katrë qint viet, 14 po unë do të gjukonj atë komp që do të bënenë shërbëtorë tek ay, pastaj do të dalënë me gjë të madhe, 15 po ti do të shkonjç te atëritë tu me paqtim, do të këllitesh ndë varr me pleqëri të mirë, 16 edhe mbë të katrëtinë bres do të kthenenë këtu, sepse edhe nuk’ është mbushurë panomia e Amorrevet.
17 Edhe kur perëndoi dielli, e u err fort, na një kuminë tek po nxirte tym, edhe një llambadhe ziarri, e cila depërtoi ndërmest atyre copavet që ishinë çarë dyshë.
18 Atë ditë Zoti bëri dhiatë me Avramnë, tuke thënë: Këtë dhe ja kam dhënë farësë sate, që nga lumi i Egjyptërisë, gjer ndë lum të math, ndë lum’ të Efratit,
19 Kenetët’ e Kenezetët’, e Kedhmonetëtë, e Hettetët’, e Ferezetët’, e Rafaimëtë,
20 e Amorrejt’, e Hanaanitët, e Gjergjesejt’, e Jevusejtë.