1 Καὶ ταῦτα τὰ δικαιώματα, ἃ παραθήσεις ἐνώπιον αὐτῶν. 2 ἐὰν κτήσῃ παῖδα Εβραῖον, ἓξ ἔτη δουλεύσει σοι· τῷ δὲ ἑβδόμῳ ἔτει ἀπελεύσεται ἐλεύθερος δωρεάν. 3 ἐὰν αὐτὸς μόνος εἰσέλθῃ, καὶ μόνος ἐξελεύσεται· ἐὰν δὲ γυνὴ συνεισέλθῃ μετ᾽ αὐτοῦ, ἐξελεύσεται καὶ ἡ γυνὴ μετ᾽ αὐτοῦ. 4 ἐὰν δὲ ὁ κύριος δῷ αὐτῷ γυναῖκα, καὶ τέκῃ αὐτῷ υἱοὺς ἢ θυγατέρας, ἡ γυνὴ καὶ τὰ παιδία ἔσται τῷ κυρίῳ αὐτοῦ, αὐτὸς δὲ μόνος ἐξελεύσεται. 5 ἐὰν δὲ ἀποκριθεὶς εἴπῃ ὁ παῖς Ἠγάπηκα τὸν κύριόν μου καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ παιδία, οὐκ ἀποτρέχω ἐλεύθερος· 6 προσάξει αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πρὸς τὸ κριτήριον τοῦ θεοῦ καὶ τότε προσάξει αὐτὸν ἐπὶ τὴν θύραν ἐπὶ τὸν σταθμόν, καὶ τρυπήσει αὐτοῦ ὁ κύριος τὸ οὖς τῷ ὀπητίῳ, καὶ δουλεύσει αὐτῷ εἰς τὸν αἰῶνα. — 7 ἐὰν δέ τις ἀποδῶται τὴν ἑαυτοῦ θυγατέρα οἰκέτιν, οὐκ ἀπελεύσεται ὥσπερ ἀποτρέχουσιν αἱ δοῦλαι. 8 ἐὰν μὴ εὐαρεστήσῃ τῷ κυρίῳ αὐτῆς ἣν αὑτῷ καθωμολογήσατο, ἀπολυτρώσει αὐτήν· ἔθνει δὲ ἀλλοτρίῳ οὐ κύριός ἐστιν πωλεῖν αὐτήν, ὅτι ἠθέτησεν ἐν αὐτῇ. 9 ἐὰν δὲ τῷ υἱῷ καθομολογήσηται αὐτήν, κατὰ τὸ δικαίωμα τῶν θυγατέρων ποιήσει αὐτῇ. 10 ἐὰν δὲ ἄλλην λάβῃ ἑαυτῷ, τὰ δέοντα καὶ τὸν ἱματισμὸν καὶ τὴν ὁμιλίαν αὐτῆς οὐκ ἀποστερήσει. 11 ἐὰν δὲ τὰ τρία ταῦτα μὴ ποιήσῃ αὐτῇ, ἐξελεύσεται δωρεὰν ἄνευ ἀργυρίου. 12 Ἐὰν δὲ πατάξῃ τίς τινα, καὶ ἀποθάνῃ, θανάτῳ θανατούσθω· 13 ὁ δὲ οὐχ ἑκών, ἀλλὰ ὁ θεὸς παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ, δώσω σοι τόπον, οὗ φεύξεται ἐκεῖ ὁ φονεύσας. 14 ἐὰν δέ τις ἐπιθῆται τῷ πλησίον ἀποκτεῖναι αὐτὸν δόλῳ καὶ καταφύγῃ, ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου μου λήμψῃ αὐτὸν θανατῶσαι. — 15 ὃς τύπτει πατέρα αὐτοῦ ἢ μητέρα αὐτοῦ, θανάτῳ θανατούσθω. 16 ὁ κακολογῶν πατέρα αὐτοῦ ἢ μητέρα αὐτοῦ τελευτήσει θανάτῳ. — 17 ὃς ἐὰν κλέψῃ τίς τινα τῶν υἱῶν Ισραηλ καὶ καταδυναστεύσας αὐτὸν ἀποδῶται, καὶ εὑρεθῇ ἐν αὐτῷ, θανάτῳ τελευτάτω. — 18 ἐὰν δὲ λοιδορῶνται δύο ἄνδρες καὶ πατάξῃ τις τὸν πλησίον λίθῳ ἢ πυγμῇ, καὶ μὴ ἀποθάνῃ, κατακλιθῇ δὲ ἐπὶ τὴν κοίτην, 19 ἐὰν ἐξαναστὰς ὁ ἄνθρωπος περιπατήσῃ ἔξω ἐπὶ ῥάβδου, ἀθῷος ἔσται ὁ πατάξας· πλὴν τῆς ἀργίας αὐτοῦ ἀποτείσει καὶ τὰ ἰατρεῖα. — 20 ἐὰν δέ τις πατάξῃ τὸν παῖδα αὐτοῦ ἢ τὴν παιδίσκην αὐτοῦ ἐν ῥάβδῳ, καὶ ἀποθάνῃ ὑπὸ τὰς χεῖρας αὐτοῦ, δίκῃ ἐκδικηθήτω. 21 ἐὰν δὲ διαβιώσῃ ἡμέραν μίαν ἢ δύο, οὐκ ἐκδικηθήσεται· τὸ γὰρ ἀργύριον αὐτοῦ ἐστιν. — 22 ἐὰν δὲ μάχωνται δύο ἄνδρες καὶ πατάξωσιν γυναῖκα ἐν γαστρὶ ἔχουσαν, καὶ ἐξέλθῃ τὸ παιδίον αὐτῆς μὴ ἐξεικονισμένον, ἐπιζήμιον ζημιωθήσεται· καθότι ἂν ἐπιβάλῃ ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικός, δώσει μετὰ ἀξιώματος· 23 ἐὰν δὲ ἐξεικονισμένον ἦν, δώσει ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, 24 ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός, 25 κατάκαυμα ἀντὶ κατακαύματος, τραῦμα ἀντὶ τραύματος, μώλωπα ἀντὶ μώλωπος. — 26 ἐὰν δέ τις πατάξῃ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ οἰκέτου αὐτοῦ ἢ τὸν ὀφθαλμὸν τῆς θεραπαίνης αὐτοῦ καὶ ἐκτυφλώσῃ, ἐλευθέρους ἐξαποστελεῖ αὐτοὺς ἀντὶ τοῦ ὀφθαλμοῦ αὐτῶν. 27 ἐὰν δὲ τὸν ὀδόντα τοῦ οἰκέτου ἢ τὸν ὀδόντα τῆς θεραπαίνης αὐτοῦ ἐκκόψῃ, ἐλευθέρους ἐξαποστελεῖ αὐτοὺς ἀντὶ τοῦ ὀδόντος αὐτῶν.
28 Ἐὰν δὲ κερατίσῃ ταῦρος ἄνδρα ἢ γυναῖκα, καὶ ἀποθάνῃ, λίθοις λιθοβοληθήσεται ὁ ταῦρος, καὶ οὐ βρωθήσεται τὰ κρέα αὐτοῦ· ὁ δὲ κύριος τοῦ ταύρου ἀθῷος ἔσται. 29 ἐὰν δὲ ὁ ταῦρος κερατιστὴς ᾖ πρὸ τῆς ἐχθὲς καὶ πρὸ τῆς τρίτης, καὶ διαμαρτύρωνται τῷ κυρίῳ αὐτοῦ, καὶ μὴ ἀφανίσῃ αὐτόν, ἀνέλῃ δὲ ἄνδρα ἢ γυναῖκα, ὁ ταῦρος λιθοβοληθήσεται, καὶ ὁ κύριος αὐτοῦ προσαποθανεῖται. 30 ἐὰν δὲ λύτρα ἐπιβληθῇ αὐτῷ, δώσει λύτρα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ ὅσα ἐὰν ἐπιβάλωσιν αὐτῷ. 31 ἐὰν δὲ υἱὸν ἢ θυγατέρα κερατίσῃ, κατὰ τὸ δικαίωμα τοῦτο ποιήσουσιν αὐτῷ. 32 ἐὰν δὲ παῖδα κερατίσῃ ὁ ταῦρος ἢ παιδίσκην, ἀργυρίου τριάκοντα δίδραχμα δώσει τῷ κυρίῳ αὐτῶν, καὶ ὁ ταῦρος λιθοβοληθήσεται. — 33 ἐὰν δέ τις ἀνοίξῃ λάκκον ἢ λατομήσῃ λάκκον καὶ μὴ καλύψῃ αὐτόν, καὶ ἐμπέσῃ ἐκεῖ μόσχος ἢ ὄνος, 34 ὁ κύριος τοῦ λάκκου ἀποτείσει· ἀργύριον δώσει τῷ κυρίῳ αὐτῶν, τὸ δὲ τετελευτηκὸς αὐτῷ ἔσται. — 35 ἐὰν δὲ κερατίσῃ τινὸς ταῦρος τὸν ταῦρον τοῦ πλησίον, καὶ τελευτήσῃ, ἀποδώσονται τὸν ταῦρον τὸν ζῶντα καὶ διελοῦνται τὸ ἀργύριον αὐτοῦ καὶ τὸν ταῦρον τὸν τεθνηκότα διελοῦνται. 36 ἐὰν δὲ γνωρίζηται ὁ ταῦρος ὅτι κερατιστής ἐστιν πρὸ τῆς ἐχθὲς καὶ πρὸ τῆς τρίτης ἡμέρας, καὶ διαμεμαρτυρημένοι ὦσιν τῷ κυρίῳ αὐτοῦ, καὶ μὴ ἀφανίσῃ αὐτόν, ἀποτείσει ταῦρον ἀντὶ ταύρου, ὁ δὲ τετελευτηκὼς αὐτῷ ἔσται.
37 Ἐὰν δέ τις κλέψῃ μόσχον ἢ πρόβατον καὶ σφάξῃ αὐτὸ ἢ ἀποδῶται, πέντε μόσχους ἀποτείσει ἀντὶ τοῦ μόσχου καὶ τέσσαρα πρόβατα ἀντὶ τοῦ προβάτου.
1 Tashi këta (janë) gjyqetë, që do të bësh përpara atyreve. 2 Ndë blefsh shërbëtuar evre, gjashtë viet ka për të shërbyerë, e të shtatinë (vit) ta lironjç, dhurëti. 3 Ndë pastë hyrë i vetëmë, i vetëmë do të dalë; ndë pastë pasurë grua, atëhere edhe gruaja e ati do të dalë bashkë me atë. 4 Ndë i pastë dhënë ati grua i zoti, edhe t’i ketë piellë bij a bila, gruaja edhe djemt’ e asai do të jenë të zot, edhe ay do të dalë i vetëmë. 5 Po shërbëtori ndë thëntë faqeza: Dua tem zot, (e) gruanë time, e djemt’ e mi, nukë dua të dal i lirë, 6 atëhere i zoti do të bierë atë te gjykatësitë, edhe do të bierë atë te dera, a te shtylla e derësë, edhe i zoti do t’i shponjë ati veshinë me truelënë, edhe do t’i shërbenjë ati gjithë jetënë.
7 Edhe ndë shittë ndonjë bilën’ e ti për shërbëtore, s’ka për të dalë sikundrë dalënë shërbëtoretë. 8 Ndë mos e pëlqeftë atë i zoti, që e vloi për vetëhet të ti, atëhere do ta shpërblenjë atë; nukë do të ketë pushtet ta shesë ndë komp të huajë, sepse dolli i pabesë te ajo. 9 Po ndë e vloftë atë mbë të birrë, atëhere do t’ia bënjë asai pas udhësë së bilavet. 10 Ndë marrtë një tietërë për vetëhe, nukë do t’i shterë asai ushqimnë, (e) rrobat’ e asai, detyrën’ e martesës’ asai. 11 Po ndë mos i bëftë asai këto të tria, atëhere do të dalë dhurëti pa argjënt.
12 Kush t’i bierë ndonjë njeriu, edhe të vdesë, do të vritetë fare, 13 po ndë mos pastë përgjuarë, po Perëndia (ja) dha ndë dorë, atëhere unë do të të dëftonj vënt, se ku të ikënjë, 14 edhe ndë u ngrittë ndonjë kundrë të afërmit të ti, që ta vrasë fshehurazi, nga theroreja ime do ta shkëpuç atë, që të vritetë.
15 Edhe kush t’i bierë t’et a s’ëmësë, do të vritetë fare.
16 Edhe kush të viedhë njeri, edhe ta shesë, a ndë u gjënttë ndë dorë t’ati, do të vritetë fare.
17 Edhe kush të flasë keq për tanë, a për t’ëmënë, do të vritetë fare.
18 Edhe ndë u hëngrëshinë me fialë njerës, edhe njëri t’i bierë tiatrit me gur a me grusht, edhe të mos vdesë, por të dergjetë ndë shtrat, 19 ndë u ngritë, edhe të ecënjë jashtë me stapin’ e ti, atëhere ay që i ra do të jet’ i lirë, vetëmë do t’i lanjë pagënë për sa kohë ndenji pa punë, edhe do t’i ketë kujdes gjersa të shëronetë fare.
20 Edhe ndë i raftë ndonjë shërbëtorit ti a shërbëtoresë ti me stap, edhe të vdesë ndënë duart t’ati, do të mundonetë fare, 21 po ndë rroftë një ditë, a dy, nukë do të mundonetë, sepse ësht’ argjëndi i ati.
22 Ndë u zënçinë burra, e t’i bienë gruasë mbarsurë, e të dalë diali i asai, po të mos i gjajë ndonjë e keqe, do t’i paguanjë fare atë pagë që t’i kërkonjë burri i asai, edhe do t’e lanjë, pas (fialësë) gjukatëset. 23 Po ndë i gjaftë ndonjë e keqe, atëhere do të apç jetë ndë vënt jete, 24 sy ndë vënt syri, dhëmp ndë vënt dhëmbi, dorë ndë vënt dore, këmbë ndë vënt këmbe, 25 të diegurë ndë vënt të dieguri, plagë ndë vënt plage, të rënë ndë vënt të rëni.
26 Ndë i raftë njeri syrit shërbëtorit ti, a syrit shërbëtoresë ti, edhe ta verbonjë atë, do ta lironjë atë nga puna e syrit ati. 27 Edhe ndë nxierrtë dhëmbin’ e shërbëtorit ti, a dhëmbin’ e shërbëtoresë ti, do ta lironjë atë nga puna e dhëmbit ati.
28 Edhe ndonjë ka ndë i raftë me bri burri a gruaje edhe të vdesë, (atëhere) do të vritetë me gurë, edhe mishi i ati të mos hahetë, por i zoti kaut të jetë pa faj. 29 Po kau ndë bij me bri që përpara, e iu bë deshmi të zot, edhe nukë ruajti atë, ndë vraftë burr a grua, kau do të vritetë me gurë, po do të vritetë edhe i zoti. 30 Ndë i vufshin’ ati nderë shpërblimi, do t’e apë për shpërblimin’ e jetës’ ati, sado që t’i vënë ati. 31 A ndë i rëntë me bri ndonjë biri, a ndë i rëntë me bri ndonjë bile, do t’i bënet’ ati pas këti gjyqi. 32 Kau ndë i raftë me bri shërbëtori a shërbëtoreje, do t’i apë të zot atyre tridhietë shekëlla argjëndi, edhe kau do të vritetë me gurë.
33 Edhe ndë haptë gropë ndonjë, a ndë rëmoftë gropë ndonjë, edhe të mos e mbulonjë, edhe të bierë nd’atë ka a gomar, 34 i zoti gropësë do të paguanjë dëminë, (e) do t’u apë argjëndinë të zot atyre, edhe kafsha që u vra do të jet’ e ati.
35 Edhe kau i ndonjëj ndë i rëntë me bri kaut të afërmit ati, edhe të ngorthnjë, atëhere do të shesënë kanë e gjallë, edhe do të ndanjën argjëndin’ e ati, edhe atë që u vra do t’e ndanjënë po ashtu. 36 Po ndë dihej, se kau bij me bri që përpara, edhe i zoti nuk’ e ruante atë, do t’i lanjë kanë fare ndë vënt të kaut, edhe ay (kau) që u vra do të jet’ i ati.