1 Καὶ αὕτη ἡ εὐλογία, ἣν εὐλόγησεν Μωυσῆς ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ τοὺς υἱοὺς Ισραηλ πρὸ τῆς τελευτῆς αὐτοῦ· 2 καὶ εἶπεν
Κύριος ἐκ Σινα ἥκει
καὶ ἐπέφανεν ἐκ Σηιρ ἡμῖν
καὶ κατέσπευσεν ἐξ ὄρους Φαραν σὺν μυριάσιν Καδης,
ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ ἄγγελοι μετ᾽ αὐτοῦ.
3 καὶ ἐφείσατο τοῦ λαοῦ αὐτοῦ,
καὶ πάντες οἱ ἡγιασμένοι ὑπὸ τὰς χεῖράς σου·
καὶ οὗτοι ὑπὸ σέ εἰσιν,
καὶ ἐδέξατο ἀπὸ τῶν λόγων αὐτοῦ
4 νόμον, ὃν ἐνετείλατο ἡμῖν Μωυσῆς,
κληρονομίαν συναγωγαῖς Ιακωβ.
5 καὶ ἔσται ἐν τῷ ἠγαπημένῳ ἄρχων
συναχθέντων ἀρχόντων λαῶν
ἅμα φυλαῖς Ισραηλ.
6 Ζήτω Ρουβην καὶ μὴ ἀποθανέτω
καὶ ἔστω πολὺς ἐν ἀριθμῷ.
7 Καὶ αὕτη Ιουδα
Εἰσάκουσον, κύριε, φωνῆς Ιουδα,
καὶ εἰς τὸν λαὸν αὐτοῦ εἰσέλθοισαν·
αἱ χεῖρες αὐτοῦ διακρινοῦσιν αὐτῷ,
καὶ βοηθὸς ἐκ τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ ἔσῃ.
8 Καὶ τῷ Λευι εἶπεν
Δότε Λευι δήλους αὐτοῦ
καὶ ἀλήθειαν αὐτοῦ τῷ ἀνδρὶ τῷ ὁσίῳ,
ὃν ἐπείρασαν αὐτὸν ἐν πείρᾳ,
ἐλοιδόρησαν αὐτὸν ἐπὶ ὕδατος ἀντιλογίας· 9 ὁ λέγων τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρί Οὐχ ἑόρακά σε,
καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ οὐκ ἐπέγνω
καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἀπέγνω·
ἐφύλαξεν τὰ λόγιά σου
καὶ τὴν διαθήκην σου διετήρησεν. 10 δηλώσουσιν τὰ δικαιώματά σου τῷ Ιακωβ
καὶ τὸν νόμον σου τῷ Ισραηλ·
ἐπιθήσουσιν θυμίαμα ἐν ὀργῇ σου
διὰ παντὸς ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου. 11 εὐλόγησον, κύριε, τὴν ἰσχὺν αὐτοῦ
καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτοῦ δέξαι·
κάταξον ὀσφὺν ἐχθρῶν ἐπανεστηκότων αὐτῷ,
καὶ οἱ μισοῦντες αὐτὸν μὴ ἀναστήτωσαν.
12 Καὶ τῷ Βενιαμιν εἶπεν
Ἠγαπημένος ὑπὸ κυρίου κατασκηνώσει πεποιθώς,
καὶ ὁ θεὸς σκιάζει ἐπ᾽ αὐτῷ πάσας τὰς ἡμέρας,
καὶ ἀνὰ μέσον τῶν ὤμων αὐτοῦ κατέπαυσεν.
13 Καὶ τῷ Ιωσηφ εἶπεν
Ἀπ᾽ εὐλογίας κυρίου ἡ γῆ αὐτοῦ
ἀπὸ ὡρῶν οὐρανοῦ καὶ δρόσου
καὶ ἀπὸ ἀβύσσων πηγῶν κάτωθεν 14 καὶ καθ᾽ ὥραν γενημάτων ἡλίου τροπῶν
καὶ ἀπὸ συνόδων μηνῶν 15 καὶ ἀπὸ κορυφῆς ὀρέων ἀρχῆς
καὶ ἀπὸ κορυφῆς βουνῶν ἀενάων 16 καὶ καθ᾽ ὥραν γῆς πληρώσεως.
καὶ τὰ δεκτὰ τῷ ὀφθέντι ἐν τῷ βάτῳ
ἔλθοισαν ἐπὶ κεφαλὴν Ιωσηφ,
καὶ ἐπὶ κορυφῆς δοξασθεὶς ἐν ἀδελφοῖς. 17 πρωτότοκος ταύρου τὸ κάλλος αὐτοῦ,
κέρατα μονοκέρωτος τὰ κέρατα αὐτοῦ·
ἐν αὐτοῖς ἔθνη κερατιεῖ ἅμα ἕως ἐπ᾽ ἄκρου γῆς.
αὗται μυριάδες Εφραιμ,
καὶ αὗται χιλιάδες Μανασση.
18 Καὶ τῷ Ζαβουλων εἶπεν
Εὐφράνθητι, Ζαβουλων, ἐν ἐξοδίᾳ σου
καί, Ισσαχαρ, ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτοῦ. 19 ἔθνη ἐξολεθρεύσουσιν, καὶ ἐπικαλέσεσθε ἐκεῖ
καὶ θύσετε θυσίαν δικαιοσύνης,
ὅτι πλοῦτος θαλάσσης θηλάσει σε
καὶ ἐμπόρια παράλιον κατοικούντων.
20 Καὶ τῷ Γαδ εἶπεν
Εὐλογημένος ἐμπλατύνων Γαδ·
ὡς λέων ἀνεπαύσατο
συντρίψας βραχίονα καὶ ἄρχοντα. 21 καὶ εἶδεν ἀπαρχὴν αὐτοῦ,
ὅτι ἐκεῖ ἐμερίσθη γῆ ἀρχόντων
συνηγμένων ἅμα ἀρχηγοῖς λαῶν·
δικαιοσύνην κύριος ἐποίησεν
καὶ κρίσιν αὐτοῦ μετὰ Ισραηλ.
22 Καὶ τῷ Δαν εἶπεν
Δαν σκύμνος λέοντος
καὶ ἐκπηδήσεται ἐκ τοῦ Βασαν.
23 Καὶ τῷ Νεφθαλι εἶπεν
Νεφθαλι πλησμονὴ δεκτῶν
καὶ ἐμπλησθήτω εὐλογίαν παρὰ κυρίου·
θάλασσαν καὶ λίβα κληρονομήσει.
24 Καὶ τῷ Ασηρ εἶπεν
Εὐλογητὸς ἀπὸ τέκνων Ασηρ
καὶ ἔσται δεκτὸς τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ.
βάψει ἐν ἐλαίῳ τὸν πόδα αὐτοῦ· 25 σίδηρος καὶ χαλκὸς τὸ ὑπόδημα αὐτοῦ ἔσται,
καὶ ὡς αἱ ἡμέραι σου ἡ ἰσχύς σου.
26 Οὐκ ἔστιν ὥσπερ ὁ θεὸς τοῦ ἠγαπημένου·
ὁ ἐπιβαίνων ἐπὶ τὸν οὐρανὸν βοηθός σου
καὶ ὁ μεγαλοπρεπὴς τοῦ στερεώματος. 27 καὶ σκέπασις θεοῦ ἀρχῆς
καὶ ὑπὸ ἰσχὺν βραχιόνων ἀενάων
καὶ ἐκβαλεῖ ἀπὸ προσώπου σου ἐχθρὸν
λέγων Ἀπόλοιο. 28 καὶ κατασκηνώσει Ισραηλ πεποιθὼς
μόνος ἐπὶ γῆς Ιακωβ
ἐπὶ σίτῳ καὶ οἴνῳ,
καὶ ὁ οὐρανὸς αὐτῷ συννεφὴς δρόσῳ. 29 μακάριος σύ, Ισραηλ·
τίς ὅμοιός σοι λαὸς σῳζόμενος ὑπὸ κυρίου;
ὑπερασπιεῖ ὁ βοηθός σου,
καὶ ἡ μάχαιρα καύχημά σου·
καὶ ψεύσονταί σε οἱ ἐχθροί σου,
καὶ σὺ ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτῶν ἐπιβήσῃ.
1 Edhe ky ësht’ ay bekimi që bekoi Moisiu, njeriu i Perëndisë, të bijt’ e Israilit përpara vdekëjesë tij,
2 edhe tha: Zoti erdhi nga Sinai, edhe u duk ndër ata nga Seiri. Ndriti nga mali i Paranit, edhe erdhi bashkë me dhietë milë shënjtorë. Nga e diathta e atij dolli zjarr nomi për ata.
3 Po, deshi gjëndëjenë. Ndënë dorët tënde janë gjithë shënjtorët’ e atij, edhe rrininë ndër këmbët tua, që të mirrinë fjalët’ e tua.
4 Moisiu na urdhëroi për nom trashëgimin’ e përmbëledhëjesë Jakovit.
5 Edhe ishte mbëret ndë Jeshurun, kur u mbëlothnë të parët’ e gjëndëjesë bashkë me farat e Israilit.
6 Rroftë Reubeni, e mos vdektë, edhe qoft’ e shumë gjëndëja e atij.
7 Edhe ky është (bekimi) i Judhësë, edhe tha: Dëgjo, o Zot, zën’ e Judhësë, edhe bier-e ndë gjëndëjet t’atij; duart’ e atij qofshinë mjaft për atë, edhe ndih-i kundrë arëmiqet atij.
8 Edhe për Levinë tha: Thummimet’ e tua edhe Urimet’ e tua qofshinë bashkë me njerinë tënt të shënjtëruarinë, të cilit i sgjodhe zemrënë ndë Masah, (edhe me) atë u hëngre me fjalë ndër ujërat të Meribahësë,
9 i cili i tha t’et e s’ëmësë: Nuk’ e pashë, edhe i cili mohoi të vëllezëritë, as nukë njohu të bijtë, sepse ruajtnë fjalënë tënde, edhe mbajtnë dhiatënë tënde.
10 Do t’i mësonjënë Jakovit gjyqet’ e tu, edhe nominë tënt Israilit; do të vënë thimiamë përpara teje, edhe kurbane të diegura-gjithë mbi theroret tënde.
11 Beko, o Zot, tufat’ e ushtëris’ atij, edhe prit punët’ e duaret atij, thyej mezin’ e atyre që ngrenë krye kundrë atij, edhe atyre që mërzitnjën’ atë, kaqë sa të mos ngrihenë më.
12 Për Veniamininë tha: I dashuri i Zotit do të rrijë me siguri afër’ atij, (Zoti) do ta mbulonjë gjithë dit, edhe do të prëhetë ndë mest ndë krahavet tij.
13 Edhe për Josifnë tha: Qoftë bekuarë prej Zotit dheu i atij, nga dhuratat’ e qiellit të paçëmuaratë, nga vesa, e nga thellësira që gjëndetë poshtë,
14 edhe nga pemët’ e diellit të paçëmuaratë, e nga dhuratat’ e hënësë të paçëmuaratë,
15 e nga të mirat’ e sgjedhura të bieshkavet vietëra, e nga të mirat’ e paçëmuara të malevet përjetëshim,
16 e nga të mirat’ e paçëmuara të dheut, e nga të mbushurit’ e atij; edhe pëlqimi i atij që u duk ndë ferrët arthtë mbi kryet të Josifit, edhe mbi majët të sgjedhurit vëllezëret tij.
17 Lavdia e atij (qoftë posi) e demit atij që ka lindurë përpara, edhe brinjt’ e atij posi brinjt’ e vetëm-bririt; me ata do t’u bierë me brinj kombavet gjer mb’ anët të dheut; edhe ato (janë) të dhietë milët’ e Efraimit, edhe ato janë të një milët’ e Manasehut.
18 Edhe për Zebulluninë tha: Gëzohu, o Zebullun, ndë të dalët tënt; edhe (ti), o Isahar, ndër tëndat tua.
19 Do të thërrasënë gjëndëjetë ndë malt, atie do të bënjënë kurbane dëreitërie, sepse do të thithënë të plotën’ e detit, edhe thesarët’ e fshehurë të rërësë.
20 Edhe për Gadhinë tha: (Qoftë) bekuar’ ay që sgjeron Gadhë, rri posi leon, edhe çqyenë krah e krye.
21 Edhe proi për vetëhen’ e tij piesën’ e parë, sepse atie ish ruajturë piesa e nom-vënësit; edhe erdhi me të parët’ e gjëndëjesë, lau dëreitërin’ e Zotit edhe gjyqet’ e atij bashkë me Israilinë.
22 Edhe për Daninë tha: Dani (është) këlysh leoni: do të këcenjë nga Bashana.
23 Edhe për Naftalinë tha: O Naftaliu i nginjurë me pëlqim, e i mbushurë me bekimin’ e Zotit, trashëgo anën’ e të perënduarit e të mes-ditësë.
24 Edhe për Asherinë tha: Qoftë bekuarë nga djemtë Asheri, qoft’ i priturë ndër vëllezërit, edhe le të ngjyenjë këmbën’ e tij ndë val.
25 Këpucët’ e tua (qofshinë) hekur’ e rame, edhe fuqia jote posi dit e tua.
26 Asndonjë nuk’ (është) si Perëndia i Jeshurunit, i cili sbret mbi qiejet për ndihmënë tënde, edhe me gjithë madhërin’ e atij mbi qëndresët.
27 Perëndia i përjetëshim është mbulesë, edhe krahat’ e përjetëshim (janë) mpshtetëje. Edhe do të përzërë arëmikunë përpara teje, edhe do të thotë: Prish-e.
28 Atëherë Israili do të rrijë vetëmë ndë siguri, syri i Jakovit (do të jetë) mbë dhe gruri e vere, edhe qiejet’ e atij do të pikonjënë vesë.
29 Lumthi ti, o Israil. Kush është si ti, o gjëndëje e shpëtuarë nga Zoti, i cili është mburonja e ndihmësë s’ate, edhe kordha e madhërisë s’ate! Edhe arëmiqt’ e tu do t’unjënë kryetë ndënë ty, edhe ti do të shkelsh mbi qafët t’atyre.