1 Καὶ συνετέλεσεν Μωυσῆς λαλῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους πρὸς πάντας υἱοὺς Ισραηλ· 2 καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Ἑκατὸν καὶ εἴκοσι ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον, οὐ δυνήσομαι ἔτι εἰσπορεύεσθαι καὶ ἐκπορεύεσθαι, κύριος δὲ εἶπεν πρός με Οὐ διαβήσῃ τὸν Ιορδάνην τοῦτον. 3 κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου αὐτὸς ἐξολεθρεύσει τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου, καὶ κατακληρονομήσεις αὐτούς· καὶ Ἰησοῦς ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησεν κύριος. 4 καὶ ποιήσει κύριος αὐτοῖς καθὰ ἐποίησεν Σηων καὶ Ωγ, τοῖς δυσὶ βασιλεῦσιν τῶν Αμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ιορδάνου, καὶ τῇ γῇ αὐτῶν, καθότι ἐξωλέθρευσεν αὐτούς. 5 καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς κύριος ὑμῖν, καὶ ποιήσετε αὐτοῖς καθότι ἐνετειλάμην ὑμῖν. 6 ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ φοβοῦ μηδὲ δειλία μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος μεθ᾽ ὑμῶν ἐν ὑμῖν οὐ μή σε ἀνῇ οὔτε μή σε ἐγκαταλίπῃ.
7 Καὶ ἐκάλεσεν Μωυσῆς Ἰησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔναντι παντὸς Ισραηλ Ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσελεύσῃ πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι αὐτοῖς, καὶ σὺ κατακληρονομήσεις αὐτὴν αὐτοῖς· 8 καὶ κύριος ὁ συμπορευόμενος μετὰ σοῦ οὐκ ἀνήσει σε οὐδὲ μὴ ἐγκαταλίπῃ σε· μὴ φοβοῦ μηδὲ δειλία.
9 Καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου εἰς βιβλίον καὶ ἔδωκεν τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς υἱοῖς Λευι τοῖς αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου καὶ τοῖς πρεσβυτέροις τῶν υἱῶν Ισραηλ. 10 καὶ ἐνετείλατο αὐτοῖς Μωυσῆς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων Μετὰ ἑπτὰ ἔτη ἐν καιρῷ ἐνιαυτοῦ ἀφέσεως ἐν ἑορτῇ σκηνοπηγίας 11 ἐν τῷ συμπορεύεσθαι πάντα Ισραηλ ὀφθῆναι ἐνώπιον κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἂν ἐκλέξηται κύριος, ἀναγνώσεσθε τὸν νόμον τοῦτον ἐναντίον παντὸς Ισραηλ εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν· 12 ἐκκλησιάσας τὸν λαόν, τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ ἔκγονα καὶ τὸν προσήλυτον τὸν ἐν ταῖς πόλεσιν ὑμῶν, ἵνα ἀκούσωσιν καὶ ἵνα μάθωσιν φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν, καὶ ἀκούσονται ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου· 13 καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν, οἳ οὐκ οἴδασιν, ἀκούσονται καὶ μαθήσονται φοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας, ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν.
14 Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἰδοὺ ἠγγίκασιν αἱ ἡμέραι τοῦ θανάτου σου· κάλεσον Ἰησοῦν καὶ στῆτε παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐντελοῦμαι αὐτῷ. καὶ ἐπορεύθη Μωυσῆς καὶ Ἰησοῦς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ ἔστησαν παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου. 15 καὶ κατέβη κύριος ἐν νεφέλῃ καὶ ἔστη παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἔστη ὁ στῦλος τῆς νεφέλης παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς. 16 καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Ἰδοὺ σὺ κοιμᾷ μετὰ τῶν πατέρων σου, καὶ ἀναστὰς ὁ λαὸς οὗτος ἐκπορνεύσει ὀπίσω θεῶν ἀλλοτρίων τῆς γῆς, εἰς ἣν οὗτος εἰσπορεύεται ἐκεῖ εἰς αὐτήν, καὶ ἐγκαταλείψουσίν με καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαθήκην μου, ἣν διεθέμην αὐτοῖς. 17 καὶ ὀργισθήσομαι θυμῷ εἰς αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ καταλείψω αὐτοὺς καὶ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾽ αὐτῶν, καὶ ἔσται κατάβρωμα, καὶ εὑρήσουσιν αὐτὸν κακὰ πολλὰ καὶ θλίψεις, καὶ ἐρεῖ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Διότι οὐκ ἔστιν κύριος ὁ θεός μου ἐν ἐμοί, εὕροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα. 18 ἐγὼ δὲ ἀποστροφῇ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾽ αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διὰ πάσας τὰς κακίας, ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἐπέστρεψαν ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους. 19 καὶ νῦν γράψατε τὰ ῥήματα τῆς ᾠδῆς ταύτης καὶ διδάξετε αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ καὶ ἐμβαλεῖτε αὐτὴν εἰς τὸ στόμα αὐτῶν, ἵνα γένηταί μοι ἡ ᾠδὴ αὕτη εἰς μαρτύριον ἐν υἱοῖς Ισραηλ. 20 εἰσάξω γὰρ αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν δοῦναι αὐτοῖς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, καὶ φάγονται καὶ ἐμπλησθέντες κορήσουσιν· καὶ ἐπιστραφήσονται ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους καὶ λατρεύσουσιν αὐτοῖς καὶ παροξυνοῦσίν με καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαθήκην μου. 21 καὶ ἀντικαταστήσεται ἡ ᾠδὴ αὕτη κατὰ πρόσωπον μαρτυροῦσα, οὐ γὰρ μὴ ἐπιλησθῇ ἀπὸ στόματος αὐτῶν καὶ ἀπὸ στόματος τοῦ σπέρματος αὐτῶν· ἐγὼ γὰρ οἶδα τὴν πονηρίαν αὐτῶν, ὅσα ποιοῦσιν ὧδε σήμερον πρὸ τοῦ εἰσαγαγεῖν με αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν. 22 καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ. 23 καὶ ἐνετείλατο Μωυσῆς Ἰησοῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσάξεις τοὺς υἱοὺς Ισραηλ εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν κύριος αὐτοῖς, καὶ αὐτὸς ἔσται μετὰ σοῦ.
24 Ἡνίκα δὲ συνετέλεσεν Μωυσῆς γράφων πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου εἰς βιβλίον ἕως εἰς τέλος, 25 καὶ ἐνετείλατο τοῖς Λευίταις τοῖς αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου λέγων 26 Λαβόντες τὸ βιβλίον τοῦ νόμου τούτου θήσετε αὐτὸ ἐκ πλαγίων τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, καὶ ἔσται ἐκεῖ ἐν σοὶ εἰς μαρτύριον. 27 ὅτι ἐγὼ ἐπίσταμαι τὸν ἐρεθισμόν σου καὶ τὸν τράχηλόν σου τὸν σκληρόν· ἔτι γὰρ ἐμοῦ ζῶντος μεθ᾽ ὑμῶν σήμερον παραπικραίνοντες ἦτε τὰ πρὸς τὸν θεόν, πῶς οὐχὶ καὶ ἔσχατον τοῦ θανάτου μου; 28 ἐκκλησιάσατε πρός με τοὺς φυλάρχους ὑμῶν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ὑμῶν καὶ τοὺς κριτὰς ὑμῶν καὶ τοὺς γραμματοεισαγωγεῖς ὑμῶν, ἵνα λαλήσω εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ διαμαρτύρωμαι αὐτοῖς τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν· 29 οἶδα γὰρ ὅτι ἔσχατον τῆς τελευτῆς μου ἀνομίᾳ ἀνομήσετε καὶ ἐκκλινεῖτε ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν, καὶ συναντήσεται ὑμῖν τὰ κακὰ ἔσχατον τῶν ἡμερῶν, ὅτι ποιήσετε τὸ πονηρὸν ἐναντίον κυρίου παροργίσαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν ὑμῶν.
30 Καὶ ἐλάλησεν Μωυσῆς εἰς τὰ ὦτα πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ τὰ ῥήματα τῆς ᾠδῆς ταύτης ἕως εἰς τέλος
1 Edhe Moisiu vate e foli këto fialë gjith’ Israilit, edhe u tha atyre: 2 Një qint e njëzet vieç (jam) unë sot, s’munt të hynj e të dal më. Edhe Zoti më tha: S’e ke për të kapërcyerë këtë Iordhaninë. 3 Zoti Perëndia yt, ay do të shkonjë përpara teje, ay do të prishnjë këta komba përpara teje, edhe ti do të trashëgojsh ata: Jisui, ay do të shkonjë përpara teje, sikundrë foli Zoti. 4 Edhe do t’ua bënjë atyre Zoti, si ja bëri Shihonit e Gogut, mbëretëret Amorejvet, edhe dheut atyre, të cilëtë i shoi. 5 Edhe Zoti do t’i apë ndë dorë ata përpara jush, që t’ua bëni atyre pas gjith’ urdhërimesh që u urdhërova juve. 6 Bëhi burra e mirrni zëmërë, e mos kini frikë, as mos u frikësoni prej sysh atyre, sepse Zoti Perëndia yt, ay është që shkon bashkë me ty; nukë do të të lërë, as nukë do të heqë dorë prej teje. 7 Edhe Moisiu thirri Jisunë, e i tha atij përpara gjith’ Israilit: Bëju burr e merr zëmërë, sepse ti do të fuç këtë gjëndëje nd’ atë dhe, që u u përbetua Zoti atëret atyre t’ua apë, edhe ti do t’ua ndajsh me shortë atë atyre; 8 edhe Zoti, ay (është) që shkon përpara teje; ay do të jetë bashkë me ty, nukë do të lërë, as nukë do të heqë dorë prej teje: mos druaj, as mos u frikëso. 9 Edhe Moisiu shkroi këtë nom, edhe ua dha ndë dorë priftëret të bijet Leviut, që mbanin’ arkën’ e dhiatësë Zotit, edhe gjithë pleqet Israilit. 10 Edhe Moisiu urdhëroi ata, e tha: Ndë funt (ç’do) të shtati vit, ndë kohët të vitit ndëlesësë, të kremten’ e tendë-ngulëjesë, 11 kur të mbëlidhetë gjith’ Israili që të duketë përpara Zotit Perëndisë tënt, nd’ atë vënt që të sgjethnjë, të këndojsh këtë nom përpara gjith’ Israilit për të dëgjuar’ ata. 12 Mbëlith gjëndëjenë, burrat’ e gratë, e djemtë, edhe të huajinë tënt që ke përbrënda dyeret tua, që të gjegjenë, e të xënë, e t’i kenë frikë Zotit Perëndisë tuaj, edhe që të mbanë vesh të bënjënë gjithë fjalët’ e këtij nomi. 13 Edhe që të gjegjenë djemt’ e atyreve që nukë dinë, edhe të xënë t’i kenë frikë Zotit Perëndisë tuaj gjithë dit, sa të rroni mbi atë dhe që po kapërceni Jordhaninë për të trashëguar’ atë. 14 Edhe Zoti i tha Moisiut: Na tek po afronenë dit e vdekëjesë s’ate; thirrë Jisunë, edhe dilni përpara tendësë deshmimit, që ta urdhëronj atë. Edhe vate Moisiu, edhe Jisui, e duallë përpara tendësë deshmimit. 15 Edhe Zoti u duk ndë tendët ndë shtyllë të resë, edhe shtylla e resë qëndroi mbi derët të tendësë. 16 Edhe Zoti i tha Moisiut: Na ti tek do të flësh bashkë me atërit e tu, edhe këjo gjëndëje do të ngrihetë, e do të kurvëronjë prapa perëndirash të huaj t’atij dheut që hyn nd’ atë, edhe do të heqë dorë prej meje, e do të thyenjë dhiatënë t’ime që bëra me ata; 17 atëherë do të dhizetë zëmërimi im kundrë atyre atë ditë, edhe do të heq dorë nga ata, edhe do të fsheh faqenë t’ime nga ata, edhe do të tretenë; edhe do t’i gjenjën’ ata shumë të këqia e shtrëngata, kaqë sa do të thonë atë ditë: A nukë na gjetnë këto të këqia, sepse Perëndia ynë nuk’ (është) ndë mest nesh? 18 Edhe unë me të vërtetë do të fsheh faqenë t’ime nga ata atë ditë, për gjith’ ato të këqia që bënë, sepse u kthyenë ndër perëndira të huajë. 19 Tashi pra shkruani për vetëhenë tuaj këtë kënkë, edhe ua mësoni të bijet Israilit; vineni ndë golët t’atyre, që të jetë tek unë ajo kënkë për deshmim kundrë të bijet Israilit. 20 Sepse si t’i këllas ata nd’ atë dhe që u u përbetuash’ atëret atyre, dhe që rrieth klumësht e mjaltë, edhe ata si të hanë, e të nginjenë, e të mblushenë, atëherë do të kthenenë ndër perëndira të huajë, e do të lutnjën’ ata, edhe do të më zëmëronjënë, e do të thyenjënë dhiatënë t’ime. 21 Edhe si t’i gjenjën’ ata shumë të këqia e shtrëngata, këjo kënkë do të deshmonjë kundrë atyre posi deshmitar, sepse nukë do të harronetë nga gola e farës’ atyre, sepse unë njoh të ligën’ e atyre, që po bënjën’ edhe sot, përpara se t’i këllas ata nd’ atë dhe që u përbetuashë. 22 Edhe Moisiu shkroi këtë kënkë atë ditë, edhe ua mësoi të bijet Israilit. 23 Edhe urdhëroi Jisunë të bir’ e Naviut, e tha: Bëju burr e merr zëmërë, sepse ti do të këllaç të bijt’ e Israilit nd’ atë dhe që u u përbetuash’ atyre, edhe unë do të jem bashkë me ty. 24 Edhe Moisiu si mbaroi së shkruari fjalët’ e këtij nomi ndë vivlit, gjer ndë funt, 25 atëherë Moisiu urdhëroi Levitëtë, që mbanin’ arkën’ e dhiatësë Zotit, edhe tha: 26 Merrni këtë vivlin’ e nomit, edhe vireni mbi ijët të arkësë dhiatësë Zotit Perëndisë tuaj, edhe të jet’ atie për deshmim kundrë teje, 27 sepse un’ e di të pabinduritë t’at, edhe qafënë tënde t’ashpërënë. Na, kur sot që jam gjall bashkë me ju, nuk’ i dëgjuatë Zotit, po sa më tepërë pas vdekëjesë s’ime? 28 Mbëlithmëni gjithë pleqt’ e faravet tuaja, edhe të parëtë tuaj, që të flas këto fjalë për të dëgjuar’ ata, edhe të thërres për deshmitarë qiellin’ edhe dhenë kundrë atyreve, 29 sepse e di se pas vdekëjesë s’ime do të prishi fare, edhe do të priri nga udha që u urdhërova juve; edhe do t’u gjenjënë juve të këqia mbë dit të pastajme, sepse do të bëni keq ndër sy të Zotit, kaqë sa të zëmëroni atë me punët’ e duaret tuaja. 30 Edhe Moisiu foli, për të dëgjuarë gjithë përmbëledhëja e Israilit, fjalët e kësaj kënke gjer ndë funt.