1 Ἐὰν δὲ γένηται ἀντιλογία ἀνὰ μέσον ἀνθρώπων καὶ προσέλθωσιν εἰς κρίσιν καὶ κρίνωσιν καὶ δικαιώσωσιν τὸν δίκαιον καὶ καταγνῶσιν τοῦ ἀσεβοῦς, 2 καὶ ἔσται ἐὰν ἄξιος ᾖ πληγῶν ὁ ἀσεβῶν, καὶ καθιεῖς αὐτὸν ἔναντι τῶν κριτῶν καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν ἐναντίον αὐτῶν κατὰ τὴν ἀσέβειαν αὐτοῦ ἀριθμῷ. 3 τεσσαράκοντα μαστιγώσουσιν αὐτόν, οὐ προσθήσουσιν· ἐὰν δὲ προσθῶσιν μαστιγῶσαι αὐτὸν ὑπὲρ ταύτας τὰς πληγὰς πλείους, ἀσχημονήσει ὁ ἀδελφός σου ἐναντίον σου.
4 Οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα.
5 Ἐὰν δὲ κατοικῶσιν ἀδελφοὶ ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ ἀποθάνῃ εἷς ἐξ αὐτῶν, σπέρμα δὲ μὴ ᾖ αὐτῷ, οὐκ ἔσται ἡ γυνὴ τοῦ τεθνηκότος ἔξω ἀνδρὶ μὴ ἐγγίζοντι· ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς εἰσελεύσεται πρὸς αὐτὴν καὶ λήμψεται αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα καὶ συνοικήσει αὐτῇ. 6 καὶ ἔσται τὸ παιδίον, ὃ ἐὰν τέκῃ, κατασταθήσεται ἐκ τοῦ ὀνόματος τοῦ τετελευτηκότος, καὶ οὐκ ἐξαλειφθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐξ Ισραηλ. 7 ἐὰν δὲ μὴ βούληται ὁ ἄνθρωπος λαβεῖν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ ἀναβήσεται ἡ γυνὴ ἐπὶ τὴν πύλην ἐπὶ τὴν γερουσίαν καὶ ἐρεῖ Οὐ θέλει ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρός μου ἀναστῆσαι τὸ ὄνομα τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἐν Ισραηλ, οὐκ ἠθέλησεν ὁ ἀδελφὸς τοῦ ἀνδρός μου. 8 καὶ καλέσουσιν αὐτὸν ἡ γερουσία τῆς πόλεως αὐτοῦ καὶ ἐροῦσιν αὐτῷ, καὶ στὰς εἴπῃ Οὐ βούλομαι λαβεῖν αὐτήν, 9 καὶ προσελθοῦσα ἡ γυνὴ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ἔναντι τῆς γερουσίας καὶ ὑπολύσει τὸ ὑπόδημα αὐτοῦ τὸ ἓν ἀπὸ τοῦ ποδὸς αὐτοῦ καὶ ἐμπτύσεται εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ καὶ ἀποκριθεῖσα ἐρεῖ Οὕτως ποιήσουσιν τῷ ἀνθρώπῳ, ὃς οὐκ οἰκοδομήσει τὸν οἶκον τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ· 10 καὶ κληθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν Ισραηλ Οἶκος τοῦ ὑπολυθέντος τὸ ὑπόδημα.
11 Ἐὰν δὲ μάχωνται ἄνθρωποι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἄνθρωπος μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ, καὶ προσέλθῃ γυνὴ ἑνὸς αὐτῶν ἐξελέσθαι τὸν ἄνδρα αὐτῆς ἐκ χειρὸς τοῦ τύπτοντος αὐτὸν καὶ ἐκτείνασα τὴν χεῖρα ἐπιλάβηται τῶν διδύμων αὐτοῦ, 12 ἀποκόψεις τὴν χεῖρα αὐτῆς· οὐ φείσεται ὁ ὀφθαλμός σου ἐπ᾽ αὐτῇ.
13 Οὐκ ἔσται ἐν τῷ μαρσίππῳ σου στάθμιον καὶ στάθμιον, μέγα ἢ μικρόν· 14 οὐκ ἔσται ἐν τῇ οἰκίᾳ σου μέτρον καὶ μέτρον, μέγα ἢ μικρόν· 15 στάθμιον ἀληθινὸν καὶ δίκαιον ἔσται σοι, καὶ μέτρον ἀληθινὸν καὶ δίκαιον ἔσται σοι, ἵνα πολυήμερος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ· 16 ὅτι βδέλυγμα κυρίῳ τῷ θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα, πᾶς ποιῶν ἄδικον.
17 Μνήσθητι ὅσα ἐποίησέν σοι Αμαληκ ἐν τῇ ὁδῷ ἐκπορευομένου σου ἐξ Αἰγύπτου, 18 πῶς ἀντέστη σοι ἐν τῇ ὁδῷ καὶ ἔκοψέν σου τὴν οὐραγίαν, τοὺς κοπιῶντας ὀπίσω σου, σὺ δὲ ἐπείνας καὶ ἐκοπίας, καὶ οὐκ ἐφοβήθη τὸν θεόν· 19 καὶ ἔσται ἡνίκα ἐὰν καταπαύσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἀπὸ πάντων τῶν ἐχθρῶν σου τῶν κύκλῳ σου ἐν τῇ γῇ, ᾗ κύριος ὁ θεός σου δίδωσίν σοι ἐν κλήρῳ κατακληρονομῆσαι, ἐξαλείψεις τὸ ὄνομα Αμαληκ ἐκ τῆς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν καὶ οὐ μὴ ἐπιλάθῃ.
1 Ndë gjaftë ndonjë të ndarë ndë mest të njerëzet, edhe të vinjënë mbë gjyq, e t’i gjukonjënë, atëherë të nxierrënë të dërejtë të dërejtinë, edhe të dënonjënë faltorinë. 2 Edhe faltori ndë është për të rrahurë, gjukatësi të urdhëronjë ta venë poshtë, edhe t’i bienë me ca shqepë përpara atij pas falit atij. 3 Dyzet shqepë munt t’i bierë atij, jo më tepërë, mbase, shton t’i bierë atij më tepërë se këto me shumë frushkullimë, duketë yt-vëlla i ndyrë ndër syt të tu.
4 Mos i mbëçelsh golënë kaut kur shin.
5 Ndë ndenjshinë bashkë vëllezër, edhe të vdesë njëri nga ata, e të mos ketë djem, gruaja e të vdekurit të mos martonetë me të huajë: i vëllai burrit asaj të hynjë te ajo, edhe ta marrë atë për grua, edhe t’i lanjë asaj detyrën’ e kunatit. 6 Edhe diali i parë që të lintnjë të kluhetë mb’ emërit të vëllait vdekurë, edhe të mos shuhet’ emëri i atij nga Israili. 7 Po ndë mos i pëlqeftë njeriut të marrë gruan’ e të vëllait, atëherë gruaja e të vëllait le të vejë ndë derë te pleqtë, e le të thotë: I vëllai burrit t’im s’do të ngrerë emërin’ e të vëllait ndë Israil, s’do të më lanjë detyrën’ e kunatit. 8 Atëherë pleqt’ e qytetit atij, të thërrasën’ atë, e t’i flasënë; edhe ay ndë qëndroftë, e të thotë: S’ më pëlqen ta marr, 9 atëherë gruaja e të vëllait të vinjë te ay përpara pleqet, edhe të sgjithnjë shollëzën’ e atij prej këmbës’ atij, edhe ta mpshtynjë ndër sy, edhe të përgjegjet’ e t’i thotë: Kështu do t’i bënet’ atij njeriu, që s’do të ndërtonjë shtëpin’ e të vëllat. 10 Edhe emëri i atij do të kluhetë ndë Israil: Shtëpia e atij që ka sgjidhurë shollëzënë.
11 Ndë qoftë se zihenë njerës shoq me shoq, edhe gruaja e njërit afronetë për të shpëtuarë burrin’ e saj nga dora e atij që e rreh, edhe të ndenjë dorën’ e saj, e ta zërë nga mboletë, 12 atëherë t’i preç dorën’ asaj, mos të kursenetë syri.
13 Të mos kesh ndë thest tënt ç’do duar zigjesh, të math e të vogëlë. 14 Të mos kesh ndë shtëpit tënde ç’do duar masash, të madhe e të vogëlë. 15 Të kesh ziq të vërtetë e të dërejtë, që të shumohenë dit’ e tua mb’ atë dhe që t’ ep Zoti Perëndia yt. 16 Sepse gjith’ ata që bënjënë këto, gjith’ ata që bënjënë pa udhë, janë të ndyrë te Zoti Perëndia yt.
17 Kujtohu se ç’të bëri Amaliku mb’ udhë, si dualltë nga Egjyftëria: 18 me ç’mëndyrë të dolli kundrë mb’ udhë, edhe të preu njerëzit’ e prapsëm, gjith’ ata të pafuqishëmitë që ishinë prapa teje, kur ishje lodhur’ e këputurë, edhe s’pat frikë Perëndinë. 19 Përandaj Zoti Perëndia yt si të dha të prëjturë nga të gjith’ arëmiqt’ e tu rreth e rrotullë, nd’ atë dhe që t’ ep Zoti Perëndia yt për trashëgim që ta trashëgonjç, atëherë të shuajsh emërin’ e Amalikut përposhtë qiellit: të mos harrojsh.