1 Ἐὰν δέ τις λάβῃ γυναῖκα καὶ συνοικήσῃ αὐτῇ, καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εὕρῃ χάριν ἐναντίον αὐτοῦ, ὅτι εὗρεν ἐν αὐτῇ ἄσχημον πρᾶγμα, καὶ γράψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου καὶ δώσει εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς καὶ ἐξαποστελεῖ αὐτὴν ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, 2 καὶ ἀπελθοῦσα γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ, 3 καὶ μισήσῃ αὐτὴν ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατος καὶ γράψει αὐτῇ βιβλίον ἀποστασίου καὶ δώσει εἰς τὰς χεῖρας αὐτῆς καὶ ἐξαποστελεῖ αὐτὴν ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ, ἢ ἀποθάνῃ ὁ ἀνὴρ ὁ ἔσχατος, ὃς ἔλαβεν αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα, 4 οὐ δυνήσεται ὁ ἀνὴρ ὁ πρότερος ὁ ἐξαποστείλας αὐτὴν ἐπαναστρέψας λαβεῖν αὐτὴν ἑαυτῷ γυναῖκα μετὰ τὸ μιανθῆναι αὐτήν, ὅτι βδέλυγμά ἐστιν ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου· καὶ οὐ μιανεῖτε τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρῳ.
5 Ἐὰν δέ τις λάβῃ γυναῖκα προσφάτως, οὐκ ἐξελεύσεται εἰς τὸν πόλεμον, καὶ οὐκ ἐπιβληθήσεται αὐτῷ οὐδὲν πρᾶγμα· ἀθῷος ἔσται ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ ἐνιαυτὸν ἕνα, εὐφρανεῖ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ἣν ἔλαβεν.
6 Οὐκ ἐνεχυράσεις μύλον οὐδὲ ἐπιμύλιον, ὅτι ψυχὴν οὗτος ἐνεχυράζει.
7 Ἐὰν δὲ ἁλῷ ἄνθρωπος κλέπτων ψυχὴν τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ τῶν υἱῶν Ισραηλ καὶ καταδυναστεύσας αὐτὸν ἀποδῶται, ἀποθανεῖται ὁ κλέπτης ἐκεῖνος· καὶ ἐξαρεῖς τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.
8 Πρόσεχε σεαυτῷ ἐν τῇ ἁφῇ τῆς λέπρας· φυλάξῃ σφόδρα ποιεῖν κατὰ πάντα τὸν νόμον, ὃν ἐὰν ἀναγγείλωσιν ὑμῖν οἱ ἱερεῖς οἱ Λευῖται· ὃν τρόπον ἐνετειλάμην ὑμῖν, φυλάξασθε ποιεῖν. 9 μνήσθητι ὅσα ἐποίησεν κύριος ὁ θεός σου τῇ Μαριαμ ἐν τῇ ὁδῷ ἐκπορευομένων ὑμῶν ἐξ Αἰγύπτου.
10 Ἐὰν ὀφείλημα ᾖ ἐν τῷ πλησίον σου, ὀφείλημα ὁτιοῦν, οὐκ εἰσελεύσῃ εἰς τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐνεχυράσαι τὸ ἐνέχυρον· 11 ἔξω στήσῃ, καὶ ὁ ἄνθρωπος, οὗ τὸ δάνειόν σού ἐστιν ἐν αὐτῷ, ἐξοίσει σοι τὸ ἐνέχυρον ἔξω. 12 ἐὰν δὲ ὁ ἄνθρωπος πένηται, οὐ κοιμηθήσῃ ἐν τῷ ἐνεχύρῳ αὐτοῦ· 13 ἀποδόσει ἀποδώσεις τὸ ἐνέχυρον αὐτοῦ περὶ δυσμὰς ἡλίου, καὶ κοιμηθήσεται ἐν τῷ ἱματίῳ αὐτοῦ καὶ εὐλογήσει σε, καὶ ἔσται σοι ἐλεημοσύνη ἐναντίον κυρίου τοῦ θεοῦ σου.
14 Οὐκ ἀπαδικήσεις μισθὸν πένητος καὶ ἐνδεοῦς ἐκ τῶν ἀδελφῶν σου ἢ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν ἐν ταῖς πόλεσίν σου· 15 αὐθημερὸν ἀποδώσεις τὸν μισθὸν αὐτοῦ, οὐκ ἐπιδύσεται ὁ ἥλιος ἐπ᾽ αὐτῷ, ὅτι πένης ἐστὶν καὶ ἐν αὐτῷ ἔχει τὴν ἐλπίδα· καὶ οὐ καταβοήσεται κατὰ σοῦ πρὸς κύριον, καὶ ἔσται ἐν σοὶ ἁμαρτία.
16 Οὐκ ἀποθανοῦνται πατέρες ὑπὲρ τέκνων, καὶ υἱοὶ οὐκ ἀποθανοῦνται ὑπὲρ πατέρων· ἕκαστος τῇ ἑαυτοῦ ἁμαρτίᾳ ἀποθανεῖται.
17 Οὐκ ἐκκλινεῖς κρίσιν προσηλύτου καὶ ὀρφανοῦ καὶ χήρας καὶ οὐκ ἐνεχυράσεις ἱμάτιον χήρας· 18 καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐλυτρώσατό σε κύριος ὁ θεός σου ἐκεῖθεν· διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
19 Ἐὰν δὲ ἀμήσῃς ἀμητὸν ἐν τῷ ἀγρῷ σου καὶ ἐπιλάθῃ δράγμα ἐν τῷ ἀγρῷ σου, οὐκ ἐπαναστραφήσῃ λαβεῖν αὐτό· τῷ πτωχῷ καὶ τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται, ἵνα εὐλογήσῃ σε κύριος ὁ θεός σου ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν σου. 20 ἐὰν δὲ ἐλαιαλογήσῃς, οὐκ ἐπαναστρέψεις καλαμήσασθαι τὰ ὀπίσω σου· τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται· καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο. 21 ἐὰν δὲ τρυγήσῃς τὸν ἀμπελῶνά σου, οὐκ ἐπανατρυγήσεις αὐτὸν τὰ ὀπίσω σου· τῷ προσηλύτῳ καὶ τῷ ὀρφανῷ καὶ τῇ χήρᾳ ἔσται· 22 καὶ μνησθήσῃ ὅτι οἰκέτης ἦσθα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ, διὰ τοῦτο ἐγώ σοι ἐντέλλομαι ποιεῖν τὸ ῥῆμα τοῦτο.
1 Kur të marrë ndonjë njeri grua, edhe të martonetë, edhe të koditnjë të mos i duket’ e hieshëme ndër syt t’ atij, sepse gjeti tek ajo ndonjë gjë të shëmtuarë, atëherë le t’i shkruanjë asaj kartë ndarëje, edhe le t’ja apë ndë dorë, edhe le ta dëbonjë nga shtëpia e tij. 2 Edhe ajo si të ikënjë nga shtëpia e atij, munt të venjë e të martonetë me tietërë burr. 3 Edhe ndë e mërzittë atë i dyti burr, e t’i shkruanjë asaj kartë ndarëje, e t’ja apë ndë dorë, edhe ta dëbonjë atë nga shtëpia e tij, a ndë vdektë burri i dytë, që e pat marrë për grua, 4 i pari burri i asaj që e pat lëshuarë s’munt ta marrë atë prap për grua, passi u pëgë, sepse ësht’ e ndyrë përpara Zotit; edhe të mos biesh fal mb’ atë dhe, që po t’ep Zoti Perëndia yt për të trashëguarë.
5 Ndë pastë marrë grua ndonjë njeri rishtazi, të mos dalë ndë luftë, edhe të mos i ngarkonetë gjë atij, po të jet’ i lirë ndë shtëpi të tij një vit, edhe të gëzonjë gruan’ e tij që mori.
6 Të mos marrë ndonjë (njeri) për penk gur mulliri, as të siprëminë as të poshtrinë, sepse merr jetë për penk.
7 Ndë u zëntë ndonjë (njeri) tuke viedhë ndonjë vetë nga të vëllezërit’ e tij prej së bijsh Israilit, edhe ta skllavosë atë e ta shesnjë, atëherë ky viedhësi të vritetë; edhe të shuajsh të keqenë nga mezi yt.
8 Kij kujdes plagësë krromësë, të ruajsh me kujdes, e të bënjç gjithë sa të mësonjënë priftëritë Levitëtë, sikundrë i urdhërova ata, të kini kujdes të bëni. 9 Kujtohu ç’i bëri Mariamësë Zoti Perëndia yt mb’ udhë, si dualltë nga Egjyftëria.
10 Kur t’i huajsh ndonjë gjë t’afërmit tënt, të mos hynjç ndë shtëpit t’atij për të marrë pengun’ e atij; 11 të qëndrojsh jashtë, edhe ay njeriu që i huan do të bierë ty pengunë. 12 Edhe njeriu ndë ësht’ i vobegëtë, të mos fleç me pengun’ e atij; 13 me të vërtesë t’ja apsh pengunë mbë të perënduarët të diellit, edhe të flerë ndë rrobët të tij, edhe do të bekonjë, edhe do të jetë dëreitëri për ty përpara Zotit Perëndisë tënt.
14 Të mos ja bëjsh paudhë punëtorit, të vobegut e të nevolëshëmit, nga t’ët-vëllezër, a nga të huajët’ e tu ndë dhet tënt, përbrënda dyeret tua. 15 Atë ditë t’i apsh pagën’ atij, pa perënduarë dielli mb’ atë, sepse ësht’ i vobek, edhe ka shpëresënë mb’ atë, që të mos i klëthasë Zotit kundrë teje, e të zihetë për fal.
16 Atëritë të mos vritenë për djemt, as djemtë të mos vritenë për atërit, i si cili të vritetë për falin’ e tij. 17 Mos ja bëjsh shtrëmbëtë të huajit, të varfërit, as mos marrsh rrobën’ e së vesë për penk, 18 po të kujtonesh se ke qënë shërbëtuar ndë Egjyftëri, edhe Zoti Perëndia yt të shpërbleu së atejmi, përandaj unë po të urdhëronj të bënjç këtë punë.
19 Kur të korrsh të korrëtë t’at nd’ arët tënde, edhe të harronjç ndonjë dorëzë nd’ arët, të mos kthenesh ta marrsh: le të jetë për të huajinë, e për të varfërinë, e për të venë, që të të bekonjë Zoti Perëndia yt ndër gjithë punët të duaret tua. 20 Si të shkunç ullinjtë, të mos përkoqsh përsëri degatë: le të jetë për të huajinë, e për të varfërinë, e për të venë. 21 Si të vielç vëreshtinë tënt, mos e përkoqsh përsëri: le të jetë për të huajinë, e për të varfërinë, e për të venë.
22 Edhe të kujtonesh se ke qënë shërbëtuar ndë dhet të Egjyftërisë, përandaj unë po të urdhëronj të bënjç këtë punë.