1 Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.
2 Εἰσάκουσον, ὁ θεός, τῆς φωνῆς μου ἐν τῷ δέεσθαί με,
ἀπὸ φόβου ἐχθροῦ ἐξελοῦ τὴν ψυχήν μου.
3 ἐσκέπασάς με ἀπὸ συστροφῆς πονηρευομένων,
ἀπὸ πλήθους ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν,
4 οἵτινες ἠκόνησαν ὡς ῥομφαίαν τὰς γλώσσας αὐτῶν,
ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν πρᾶγμα πικρὸν
5 τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν ἀποκρύφοις ἄμωμον,
ἐξάπινα κατατοξεύσουσιν αὐτὸν καὶ οὐ φοβηθήσονται.
6 ἐκραταίωσαν ἑαυτοῖς λόγον πονηρόν,
διηγήσαντο τοῦ κρύψαι παγίδας·
εἶπαν Τίς ὄψεται αὐτούς;
7 ἐξηρεύνησαν ἀνομίας,
ἐξέλιπον ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσει.
προσελεύσεται ἄνθρωπος, καὶ καρδία βαθεῖα,
8 καὶ ὑψωθήσεται ὁ θεός.
βέλος νηπίων ἐγενήθησαν αἱ πληγαὶ αὐτῶν,
9 καὶ ἐξησθένησαν ἐπ᾽ αὐτοὺς αἱ γλῶσσαι αὐτῶν.
ἐταράχθησαν πάντες οἱ θεωροῦντες αὐτούς,
10 καὶ ἐφοβήθη πᾶς ἄνθρωπος.
καὶ ἀνήγγειλαν τὰ ἔργα τοῦ θεοῦ
καὶ τὰ ποιήματα αὐτοῦ συνῆκαν.
11 εὐφρανθήσεται δίκαιος ἐπὶ τῷ κυρίῳ καὶ ἐλπιεῖ ἐπ᾽ αὐτόν,
καὶ ἐπαινεσθήσονται πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.
1 Psalm i Davidit, kur ishte në shkretëtirën e Judës.
2 O Perëndi, Perëndia im, ty të kërkoj.
Për ty ka etje shpirti im,
ty të dëshiron trupi im
në këtë tokë të thatë, të shkretë e pa ujë.
3 Në shenjtërore erdha e të sodita,
pashë fuqinë e lavdinë tënde.
4 Mirësia jote është më e mirë se jeta,
buzët e mia do të të lavdërojnë.
5 Do të të bekoj gjithë jetën time,
duart do t'i ngre në emrin tënd.
6 Do të ngihem me gjithë të mirat,
goja ime do të të lavdërojë me buzë të hareshme.
7 Edhe në shtrat ty të kujtoj,
të kam ndër mend në çdo orë të natës,
8 se ti më je bërë ndihmë,
nën hijen e krahëve të tu brohoras.
9 Te ti kapet fort shpirti im,
e djathta jote më mban.
10 Rënçin në thellësi të tokës
ata që duan të më rrënojnë.
11 Rënçin nga tehu i shpatës,
pre u bëfshin për çakejtë.
12 Por mbreti do të gëzohet me Perëndinë.
Kush betohet në emrin e Perëndisë do të fitojë lavdi
dhe goja e gënjeshtarëve do të mbyllet.