1 Τῷ Δαυιδ.
Ἐξομολογήσομαί σοι, κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου,
ὅτι ἤκουσας τὰ ῥήματα τοῦ στόματός μου,
καὶ ἐναντίον ἀγγέλων ψαλῶ σοι.
2 προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου
καὶ ἐξομολογήσομαι τῷ ὀνόματί σου
ἐπὶ τῷ ἐλέει σου καὶ τῇ ἀληθείᾳ σου,
ὅτι ἐμεγάλυνας ἐπὶ πᾶν ὄνομα τὸ λόγιόν σου.
3 ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε, ταχὺ ἐπάκουσόν μου·
πολυωρήσεις με ἐν ψυχῇ μου ἐν δυνάμει.
4 ἐξομολογησάσθωσάν σοι, κύριε, πάντες οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς,
ὅτι ἤκουσαν πάντα τὰ ῥήματα τοῦ στόματός σου,
5 καὶ ᾀσάτωσαν ἐν ταῖς ὁδοῖς κυρίου,
ὅτι μεγάλη ἡ δόξα κυρίου,
6 ὅτι ὑψηλὸς κύριος καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορᾷ
καὶ τὰ ὑψηλὰ ἀπὸ μακρόθεν γινώσκει.
7 ἐὰν πορευθῶ ἐν μέσῳ θλίψεως, ζήσεις με·
ἐπ᾽ ὀργὴν ἐχθρῶν μου ἐξέτεινας χεῖρά σου,
καὶ ἔσωσέν με ἡ δεξιά σου.
8 κύριος ἀνταποδώσει ὑπὲρ ἐμοῦ.
κύριε, τὸ ἔλεός σου εἰς τὸν αἰῶνα,
τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου μὴ παρῇς.
1 Brigjeve të lumenjve të Babilonisë,
atje uleshim e qanim, Sionin tek kujtonim.
2 Nëpër shelgje në mes të saj,
aty i varëm qestet tona.
3 Atje robëruesit na kërkuan këngë,
shtypësit këngë hareje:
«Na këndoni këngët e Sionit».
4 Por si t'i këndojmë këngët e Zotit
në dhe të huaj?
5 M'u thaftë dora e djathtë,
në të harrofsha, o Jerusalem.
6 M'u kaptë gjuha pas qiellze,
në mos të kujtofsha më, o Jerusalem,
në mos të mbajtsha si gëzimin më të madh.
7 Mbaji mend, o Zot, bijtë e Edomit,
ata që ditën e zezë të Jerusalemit thoshin:
«Rrënojeni, me themele rrënojeni!».
8 Dhe ti, o bijë e Babilonisë,
ke për t'u shkatërruar,
ndaj lum kush do të marrë shpagim
për ato që na ke bërë.
9 Lum ai që do t'i kapë foshnjat e tua
e do t'i përplasë pas shkëmbit.