1 Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν·
τῷ Δαυιδ. Κύριε, οὐχ ὑψώθη μου ἡ καρδία,
οὐδὲ ἐμετεωρίσθησαν οἱ ὀφθαλμοί μου,
οὐδὲ ἐπορεύθην ἐν μεγάλοις
οὐδὲ ἐν θαυμασίοις ὑπὲρ ἐμέ.
2 εἰ μὴ ἐταπεινοφρόνουν,
ἀλλὰ ὕψωσα τὴν ψυχήν μου
ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισμένον ἐπὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ,
ὡς ἀνταπόδοσις ἐπὶ τὴν ψυχήν μου.
3 ἐλπισάτω Ισραηλ ἐπὶ τὸν κύριον
ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.
1 Këngë shtegtimesh.
Prej thellësive të thërras, o Zot,
2 o Zot, dëgjoje thirrmën time,
le ta dëgjojnë veshët e tu
zërin e përgjërimit tim.
3 Po t'i mbash mend paudhësitë, o Zot,
o Zot, kush qëndron vallë?
4 Por pranë teje gjendet falja,
ndaj dhe të druajnë.
5 E pres Zotin, e pret shpirti im,
te fjala e tij e kam vënë shpresën.
6 Shpirti im e pret Zotin më shumë se rojat mëngjesin,
më shumë se rojat mëngjesin.
7 Shpreso në Zotin, o Izrael,
se pranë Zotit është mirësia
e pranë tij është i madh shpëtimi.
8 Ai do ta shpengojë Izraelin
nga të gjitha paudhësitë e tij.