1 ὁ ἀγαπῶν παιδείαν ἀγαπᾷ αἴσθησιν,
ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους ἄφρων.
2 κρείσσων ὁ εὑρὼν χάριν παρὰ κυρίῳ,
ἀνὴρ δὲ παράνομος παρασιωπηθήσεται.
3 οὐ κατορθώσει ἄνθρωπος ἐξ ἀνόμου,
αἱ δὲ ῥίζαι τῶν δικαίων οὐκ ἐξαρθήσονται.
4 γυνὴ ἀνδρεία στέφανος τῷ ἀνδρὶ αὐτῆς·
ὥσπερ δὲ ἐν ξύλῳ σκώληξ, οὕτως ἄνδρα ἀπόλλυσιν γυνὴ κακοποιός.
5 λογισμοὶ δικαίων κρίματα,
κυβερνῶσιν δὲ ἀσεβεῖς δόλους.
6 λόγοι ἀσεβῶν δόλιοι,
στόμα δὲ ὀρθῶν ῥύσεται αὐτούς.
7 οὗ ἐὰν στραφῇ, ἀσεβὴς ἀφανίζεται,
οἶκοι δὲ δικαίων παραμένουσιν.
8 στόμα συνετοῦ ἐγκωμιάζεται ὑπὸ ἀνδρός,
νωθροκάρδιος δὲ μυκτηρίζεται.
9 κρείσσων ἀνὴρ ἐν ἀτιμίᾳ δουλεύων ἑαυτῷ
ἢ τιμὴν ἑαυτῷ περιτιθεὶς καὶ προσδεόμενος ἄρτου.
10 δίκαιος οἰκτίρει ψυχὰς κτηνῶν αὐτοῦ,
τὰ δὲ σπλάγχνα τῶν ἀσεβῶν ἀνελεήμονα.
11 ὁ ἐργαζόμενος τὴν ἑαυτοῦ γῆν ἐμπλησθήσεται ἄρτων,
οἱ δὲ διώκοντες μάταια ἐνδεεῖς φρενῶν.
11a ὅς ἐστιν ἡδὺς ἐν οἴνων διατριβαῖς,
ἐν τοῖς ἑαυτοῦ ὀχυρώμασιν καταλείψει ἀτιμίαν.
12 ἐπιθυμίαι ἀσεβῶν κακαί,
αἱ δὲ ῥίζαι τῶν εὐσεβῶν ἐν ὀχυρώμασιν.
13 δι᾽ ἁμαρτίαν χειλέων ἐμπίπτει εἰς παγίδας ἁμαρτωλός,
ἐκφεύγει δὲ ἐξ αὐτῶν δίκαιος.
13a ὁ βλέπων λεῖα ἐλεηθήσεται,
ὁ δὲ συναντῶν ἐν πύλαις ἐκθλίψει ψυχάς.
14 ἀπὸ καρπῶν στόματος ψυχὴ ἀνδρὸς πλησθήσεται ἀγαθῶν,
ἀνταπόδομα δὲ χειλέων αὐτοῦ δοθήσεται αὐτῷ.
15 ὁδοὶ ἀφρόνων ὀρθαὶ ἐνώπιον αὐτῶν,
εἰσακούει δὲ συμβουλίας σοφός.
16 ἄφρων αὐθημερὸν ἐξαγγέλλει ὀργὴν αὐτοῦ,
κρύπτει δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀτιμίαν πανοῦργος.
17 ἐπιδεικνυμένην πίστιν ἀπαγγέλλει δίκαιος,
ὁ δὲ μάρτυς τῶν ἀδίκων δόλιος.
18 εἰσὶν οἳ λέγοντες τιτρώσκουσιν μαχαίρᾳ,
γλῶσσαι δὲ σοφῶν ἰῶνται.
19 χείλη ἀληθινὰ κατορθοῖ μαρτυρίαν,
μάρτυς δὲ ταχὺς γλῶσσαν ἔχει ἄδικον.
20 δόλος ἐν καρδίᾳ τεκταινομένου κακά,
οἱ δὲ βουλόμενοι εἰρήνην εὐφρανθήσονται.
21 οὐκ ἀρέσει τῷ δικαίῳ οὐδὲν ἄδικον,
οἱ δὲ ἀσεβεῖς πλησθήσονται κακῶν.
22 βδέλυγμα κυρίῳ χείλη ψευδῆ,
ὁ δὲ ποιῶν πίστεις δεκτὸς παρ᾽ αὐτῷ.
23 ἀνὴρ συνετὸς θρόνος αἰσθήσεως,
καρδία δὲ ἀφρόνων συναντήσεται ἀραῖς.
24 χεὶρ ἐκλεκτῶν κρατήσει εὐχερῶς,
δόλιοι δὲ ἔσονται εἰς προνομήν.
25 φοβερὸς λόγος καρδίαν ταράσσει ἀνδρὸς δικαίου,
ἀγγελία δὲ ἀγαθὴ εὐφραίνει αὐτόν.
26 ἐπιγνώμων δίκαιος ἑαυτοῦ φίλος ἔσται,
αἱ δὲ γνῶμαι τῶν ἀσεβῶν ἀνεπιεικεῖς.
ἁμαρτάνοντας καταδιώξεται κακά,
ἡ δὲ ὁδὸς τῶν ἀσεβῶν πλανήσει αὐτούς.
27 οὐκ ἐπιτεύξεται δόλιος θήρας,
κτῆμα δὲ τίμιον ἀνὴρ καθαρός.
28 ἐν ὁδοῖς δικαιοσύνης ζωή,
ὁδοὶ δὲ μνησικάκων εἰς θάνατον.
1 Kush do rregullin, do dijen,
por kush e urren qortimin, çnjerëzohet.
2 Kush është i mirë ka përkrahjen e Zotit,
ndërsa njeriun dinak e dënon.
3 Askush nuk zë rrënjë me prapësi,
por rrënja e të drejtëve nuk lëviz.
4 Një grua zonjë është kurorë për të shoqin,
por gruaja që turpëron është kalbësirë për eshtrat e tij.
5 Të drejtët mendojnë drejtësinë,
të paudhët këshillojnë mashtrimin.
6 Fjalët e të paudhëve janë pritë gjakatare,
por të drejtët do t'i çlirojë goja e vet.
7 Të paudhët bien e s'janë më,
por shtëpia e të drejtëve qëndron.
8 Njeriu lavdërohet sipas mençurisë së tij,
por mendjeçarturit do të përbuzen.
9 Më mirë i shpërfillur, por me shërbëtor,
sesa i mburrur, por i pangrënë.
10 I drejti kujdeset për bagëtitë e veta,
por ndjenjat e të paudhëve janë mizore.
11 Kush punon tokën e vet do të ngihet me bukë,
kush rend pas kotësive është i pamend.
12 Dëshira e keqbërësit është rrjetë prapësish,
rrënja e të drejtëve lulëzon.
13 Buzët e përdala janë kurthi i të ligut,
por i drejti do të shpëtojë nga ankthi.
14 Njeriu ngihet me të mirat që nxjerr nga goja,
secili shpërblehet sipas veprave që bën.
15 I marri kujton se sillet drejt,
por kush dëgjon këshillën është i urtë.
16 I marri e tregon qartë zemërimin e vet,
ndërsa i mprehti e fsheh turpërimin.
17 Kush thotë të vërtetën, shpall drejtësinë,
por dëshmitari i rremë, mashtrimin.
18 Kush flet pa menduar është si shpatë therëse,
por gjuha e të urtëve është shërim.
19 Goja e së vërtetës, qëndron përgjithmonë,
por gjuha gënjeshtare vetëm për pak.
20 Në zemrën e mendjekëqijve ka mashtrim,
këshilltarëve të paqes u takon gëzimi.
21 Të drejtin nuk do ta zërë asnjë mjerim,
ndërsa të paudhët do të jenë mbushur me të këqija.
22 Buzët gënjeshtare i neveriten Zotit,
por atë e gëzon kush thotë të vërtetën.
23 Njeriu i mençur nuk e shfaq dijen,
kurse zemra e të marrëve kumton marrëzinë.
24 Dora e punëtorit do të mbizotërojë
e dora e përtacit do të nënshtrohet.
25 Ankthi i zemrës e thyen burrin,
ndërsa një fjalë e mirë e gëzon.
26 I drejti e drejton të afërtin e vet,
por udha e të paudhëve ngatërron vetë ata.
27 Përtaci nuk do të ketë gjah për të pjekur,
por zelli i jep njeriut pasuri të çmueshme.
28 Në udhën e drejtësisë është jeta,
nuk ka vdekje në shtigjet e saj.