1 Ἰδοὺ ἐπὶ τὰ ὄρη οἱ πόδες εὐαγγελιζομένου καὶ ἀπαγγέλλοντος εἰρήνην· ἑόρταζε, Ιουδα, τὰς ἑορτάς σου, ἀπόδος τὰς εὐχάς σου, διότι οὐ μὴ προσθήσωσιν ἔτι τοῦ διελθεῖν διὰ σοῦ εἰς παλαίωσιν Συντετέλεσται, ἐξῆρται. 2 ἀνέβη ἐμφυσῶν εἰς πρόσωπόν σου ἐξαιρούμενος ἐκ θλίψεως· σκόπευσον ὁδόν, κράτησον ὀσφύος, ἄνδρισαι τῇ ἰσχύι σφόδρα, 3 διότι ἀπέστρεψεν κύριος τὴν ὕβριν Ιακωβ καθὼς ὕβριν τοῦ Ισραηλ, διότι ἐκτινάσσοντες ἐξετίναξαν αὐτοὺς καὶ τὰ κλήματα αὐτῶν, διέφθειραν 4 ὅπλα δυναστείας αὐτῶν ἐξ ἀνθρώπων, ἄνδρας δυνατοὺς ἐμπαίζοντας ἐν πυρί· αἱ ἡνίαι τῶν ἁρμάτων αὐτῶν ἐν ἡμέρᾳ ἑτοιμασίας αὐτοῦ, καὶ οἱ ἱππεῖς θορυβηθήσονται 5 ἐν ταῖς ὁδοῖς, καὶ συγχυθήσονται τὰ ἅρματα καὶ συμπλακήσονται ἐν ταῖς πλατείαις· ἡ ὅρασις αὐτῶν ὡς λαμπάδες πυρὸς καὶ ὡς ἀστραπαὶ διατρέχουσαι. 6 καὶ μνησθήσονται οἱ μεγιστᾶνες αὐτῶν καὶ φεύξονται ἡμέρας καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν τῇ πορείᾳ αὐτῶν καὶ σπεύσουσιν ἐπὶ τὰ τείχη καὶ ἑτοιμάσουσιν τὰς προφυλακὰς αὐτῶν. 7 πύλαι τῶν ποταμῶν διηνοίχθησαν, καὶ τὰ βασίλεια διέπεσεν, 8 καὶ ἡ ὑπόστασις ἀπεκαλύφθη, καὶ αὕτη ἀνέβαινεν, καὶ αἱ δοῦλαι αὐτῆς ἤγοντο καθὼς περιστεραὶ φθεγγόμεναι ἐν καρδίαις αὐτῶν. 9 καὶ Νινευη, ὡς κολυμβήθρα ὕδατος τὰ ὕδατα αὐτῆς, καὶ αὐτοὶ φεύγοντες οὐκ ἔστησαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐπιβλέπων. 10 διήρπαζον τὸ ἀργύριον, διήρπαζον τὸ χρυσίον, καὶ οὐκ ἦν πέρας τοῦ κόσμου αὐτῆς· βεβάρυνται ὑπὲρ πάντα τὰ σκεύη τὰ ἐπιθυμητὰ αὐτῆς. 11 ἐκτιναγμὸς καὶ ἀνατιναγμὸς καὶ ἐκβρασμὸς καὶ καρδίας θραυσμὸς καὶ ὑπόλυσις γονάτων καὶ ὠδῖνες ἐπὶ πᾶσαν ὀσφύν, καὶ τὸ πρόσωπον πάντων ὡς πρόσκαυμα χύτρας. 12 ποῦ ἐστιν τὸ κατοικητήριον τῶν λεόντων καὶ ἡ νομὴ ἡ οὖσα τοῖς σκύμνοις, οὗ ἐπορεύθη λέων τοῦ εἰσελθεῖν ἐκεῖ, σκύμνος λέοντος καὶ οὐκ ἦν ὁ ἐκφοβῶν; 13 λέων ἥρπασεν τὰ ἱκανὰ τοῖς σκύμνοις αὐτοῦ καὶ ἀπέπνιξεν τοῖς λέουσιν αὐτοῦ καὶ ἔπλησεν θήρας νοσσιὰν αὐτοῦ καὶ τὸ κατοικητήριον αὐτοῦ ἁρπαγῆς. 14 ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σέ, λέγει κύριος παντοκράτωρ, καὶ ἐκκαύσω ἐν καπνῷ πλῆθός σου, καὶ τοὺς λέοντάς σου καταφάγεται ῥομφαία, καὶ ἐξολεθρεύσω ἐκ τῆς γῆς τὴν θήραν σου, καὶ οὐ μὴ ἀκουσθῇ οὐκέτι τὰ ἔργα σου.
Shkatërrimi i Ninivës
1 «Ja, mbi male,
këmba e kasnecit,
e atij që paqen shpall.
Kremtoji festat, o Judë,
përmbushi zotimet e tua,
se i poshtri nuk do të të pushtojë më,
ai mori fund krejt.
2 Shpartalluesi po vjen kundër teje.
Ruaji kullat, vrojtoje udhën,
ngjishi ijët e mblidhe tërë fuqinë.
3 Se Zoti ia ktheu lavdinë Jakobit,
ia ktheu lavdinë Izraelit,
ndonëse grabitësit i bastisën
e të mbjellat ua rrënuan.
4 Shqytet e trimave kuqëlojnë,
luftëtarët në kërmëz vezullojnë.
Karrocat flakërojnë,
kur për luftë i rreshton,
heshtat i fërgëllojnë.
5 Të tërbuara, karrocat rrugëve vërshojnë,
lart e poshtë shesheve vrapojnë.
Duken porsi rrufeja,
turren porsi shkreptima.
6 I mbledh prijësit,
por rrugës ata pengohen.
Drejt mureve armiqtë shpejtojnë,
dashi gati u bë.
7 U hapën portat e lumenjve,
pallati mbretëror u drodh.
8 Ninivën e zhveshën, e rrëmbyen,
shërbëtoret e saj vajtojnë,
gugatin porsi pëllumba,
gjoksin rrahin fort.
9 Niniva është si liqeni
uji i të cilit shteron.
“Ndaluni! Ndaluni!”.
Por askush nuk kthehet mbrapsht.
10 Rrëmbeni argjend!
Rrëmbeni ar!
Thesaret nuk kanë fund,
përplot me sende të çmuara.
11 Bastisje, plaçkitje e shkatërrim!
Zemra mpaket, gjunjët dridhen, shtati ngjethet,
fytyrat e të gjithëve zverdhen.
12 Ç'po ndodh me këtë strofull luanësh,
me këtë shpellë këlyshësh luani?
Ku luani, luanesha e pjella e tyre
bridhnin pa u trazuar.
13 Ku luani shqyente mjaftueshëm për këlyshët
e pre për luaneshat sillte.
E mbushte shpellën me pre,
strofullin me mish të shqyer.
14 “Ja, jam kundra teje!”, kumton Zoti.
Do të t'i djeg qerret, tym do të t'i bëj,
shpata do t'i përpijë këlyshët e luanëve të tu.
Do ta zhduk prej faqes së dheut prenë që zure,
kasnecëve të tu kurrë s'do t'u dëgjohet zëri».