1 Ἐγὼ ἀνὴρ ὁ βλέπων πτωχείαν ἐν ῥάβδῳ θυμοῦ αὐτοῦ ἐπ᾽ ἐμέ·
2 παρέλαβέν με καὶ ἀπήγαγεν εἰς σκότος καὶ οὐ φῶς,
3 πλὴν ἐν ἐμοὶ ἐπέστρεψεν χεῖρα αὐτοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν.
4 Ἐπαλαίωσεν σάρκας μου καὶ δέρμα μου, ὀστέα μου συνέτριψεν·
5 ἀνῳκοδόμησεν κατ᾽ ἐμοῦ καὶ ἐκύκλωσεν κεφαλήν μου καὶ ἐμόχθησεν,
6 ἐν σκοτεινοῖς ἐκάθισέν με ὡς νεκροὺς αἰῶνος.
7 Ἀνῳκοδόμησεν κατ᾽ ἐμοῦ, καὶ οὐκ ἐξελεύσομαι, ἐβάρυνεν χαλκόν μου·
8 καί γε κεκράξομαι καὶ βοήσω, ἀπέφραξεν προσευχήν μου·
9 ἀνῳκοδόμησεν ὁδούς μου, ἐνέφραξεν τρίβους μου, ἐτάραξεν.
10 Ἄρκος ἐνεδρεύουσα αὐτός μοι, λέων ἐν κρυφαίοις·
11 κατεδίωξεν ἀφεστηκότα καὶ κατέπαυσέν με, ἔθετό με ἠφανισμένην·
12 ἐνέτεινεν τόξον αὐτοῦ καὶ ἐστήλωσέν με ὡς σκοπὸν εἰς βέλος.
13 Εἰσήγαγεν τοῖς νεφροῖς μου ἰοὺς φαρέτρας αὐτοῦ·
14 ἐγενήθην γέλως παντὶ λαῷ μου, ψαλμὸς αὐτῶν ὅλην τὴν ἡμέραν·
15 ἐχόρτασέν με πικρίας, ἐμέθυσέν με χολῆς.
16 Καὶ ἐξέβαλεν ψήφῳ ὀδόντας μου, ἐψώμισέν με σποδόν·
17 καὶ ἀπώσατο ἐξ εἰρήνης ψυχήν μου, ἐπελαθόμην ἀγαθὰ
18 καὶ εἶπα Ἀπώλετο νῖκός μου καὶ ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ κυρίου.
19 Ἐμνήσθην ἀπὸ πτωχείας μου καὶ ἐκ διωγμοῦ μου πικρίας καὶ χολῆς μου·
20 μνησθήσεται καὶ καταδολεσχήσει ἐπ᾽ ἐμὲ ἡ ψυχή μου·
21 ταύτην τάξω εἰς τὴν καρδίαν μου, διὰ τοῦτο ὑπομενῶ.
25 Ἀγαθὸς κύριος τοῖς ὑπομένουσιν αὐτόν, ψυχῇ ἣ ζητήσει αὐτὸν ἀγαθὸν
26 καὶ ὑπομενεῖ καὶ ἡσυχάσει εἰς τὸ σωτήριον κυρίου.
27 ἀγαθὸν ἀνδρὶ ὅταν ἄρῃ ζυγὸν ἐν νεότητι αὐτοῦ.
28 Καθήσεται κατὰ μόνας καὶ σιωπήσεται, ὅτι ἦρεν ἐφ᾽ ἑαυτῷ·
30 δώσει τῷ παίοντι αὐτὸν σιαγόνα, χορτασθήσεται ὀνειδισμῶν.
31 Ὅτι οὐκ εἰς τὸν αἰῶνα ἀπώσεται κύριος·
32 ὅτι ὁ ταπεινώσας οἰκτιρήσει κατὰ τὸ πλῆθος τοῦ ἐλέους αὐτοῦ·
33 ὅτι οὐκ ἀπεκρίθη ἀπὸ καρδίας αὐτοῦ καὶ ἐταπείνωσεν υἱοὺς ἀνδρός.
34 Τοῦ ταπεινῶσαι ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ πάντας δεσμίους γῆς,
35 τοῦ ἐκκλῖναι κρίσιν ἀνδρὸς κατέναντι προσώπου ὑψίστου,
36 καταδικάσαι ἄνθρωπον ἐν τῷ κρίνεσθαι αὐτὸν κύριος οὐκ εἶπεν.
37 Τίς οὕτως εἶπεν, καὶ ἐγενήθη; κύριος οὐκ ἐνετείλατο,
38 ἐκ στόματος ὑψίστου οὐκ ἐξελεύσεται τὰ κακὰ καὶ τὸ ἀγαθόν;
39 τί γογγύσει ἄνθρωπος ζῶν, ἀνὴρ περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτοῦ;
40 Ἐξηρευνήθη ἡ ὁδὸς ἡμῶν καὶ ἠτάσθη, καὶ ἐπιστρέψωμεν ἕως κυρίου·
41 ἀναλάβωμεν καρδίας ἡμῶν ἐπὶ χειρῶν πρὸς ὑψηλὸν ἐν οὐρανῷ
42 Ἡμαρτήσαμεν, ἠσεβήσαμεν, καὶ οὐχ ἱλάσθης.
43 Ἐπεσκέπασας ἐν θυμῷ καὶ ἀπεδίωξας ἡμᾶς· ἀπέκτεινας, οὐκ ἐφείσω.
44 ἐπεσκέπασας νεφέλην σεαυτῷ εἵνεκεν προσευχῆς,
45 καμμύσαι με καὶ ἀπωσθῆναι ἔθηκας ἡμᾶς ἐν μέσῳ τῶν λαῶν.
46 Διήνοιξαν ἐφ᾽ ἡμᾶς τὸ στόμα αὐτῶν πάντες οἱ ἐχθροὶ ἡμῶν·
47 φόβος καὶ θυμὸς ἐγενήθη ἡμῖν, ἔπαρσις καὶ συντριβή·
48 ἀφέσεις ὑδάτων κατάξει ὁ ὀφθαλμός μου ἐπὶ τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς τοῦ λαοῦ μου.
49 Ὁ ὀφθαλμός μου κατεπόθη, καὶ οὐ σιγήσομαι τοῦ μὴ εἶναι ἔκνηψιν,
50 ἕως οὗ διακύψῃ καὶ ἴδῃ κύριος ἐξ οὐρανοῦ·
51 ὁ ὀφθαλμός μου ἐπιφυλλιεῖ ἐπὶ τὴν ψυχήν μου παρὰ πάσας θυγατέρας πόλεως.
52 Θηρεύοντες ἐθήρευσάν με ὡς στρουθίον οἱ ἐχθροί μου δωρεάν,
53 ἐθανάτωσαν ἐν λάκκῳ ζωήν μου καὶ ἐπέθηκαν λίθον ἐπ᾽ ἐμοί,
54 ὑπερεχύθη ὕδωρ ἐπὶ κεφαλήν μου· εἶπα Ἀπῶσμαι.
55 Ἐπεκαλεσάμην τὸ ὄνομά σου, κύριε, ἐκ λάκκου κατωτάτου·
56 φωνήν μου ἤκουσας Μὴ κρύψῃς τὰ ὦτά σου εἰς τὴν δέησίν μου.
57 εἰς τὴν βοήθειάν μου ἤγγισας ἐν ᾗ σε ἡμέρᾳ ἐπεκαλεσάμην· εἶπάς μοι Μὴ φοβοῦ.
58 Ἐδίκασας, κύριε, τὰς δίκας τῆς ψυχῆς μου, ἐλυτρώσω τὴν ζωήν μου·
59 εἶδες, κύριε, τὰς ταραχάς μου, ἔκρινας τὴν κρίσιν μου·
60 εἶδες πᾶσαν τὴν ἐκδίκησιν αὐτῶν εἰς πάντας διαλογισμοὺς αὐτῶν ἐν ἐμοί.
61 Ἤκουσας τὸν ὀνειδισμὸν αὐτῶν, πάντας τοὺς διαλογισμοὺς αὐτῶν κατ᾽ ἐμοῦ,
62 χείλη ἐπανιστανομένων μοι καὶ μελέτας αὐτῶν κατ᾽ ἐμοῦ ὅλην τὴν ἡμέραν,
63 καθέδραν αὐτῶν καὶ ἀνάστασιν αὐτῶν· ἐπίβλεψον ἐπὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν.
64 Ἀποδώσεις αὐτοῖς ἀνταπόδομα, κύριε, κατὰ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν,
65 ἀποδώσεις αὐτοῖς ὑπερασπισμὸν καρδίας, μόχθον σου αὐτοῖς,
66 καταδιώξεις ἐν ὀργῇ καὶ ἐξαναλώσεις αὐτοὺς ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ, κύριε.
Alef
1 Njeriu që e pa mjerimin, jam unë,
nën shkopin e zemërimit të tij.
Alef
2 Ai më shtyu e më endi
në errësirën pa dritë.
Alef
3 Ai e ktheu dorën e tij
gjithmonë veç kundër meje.
Bet
4 Blojë m'i bëri eshtrat,
më shkretoi mish e lëkurë.
Bet
5 Bëri ledhe kundër meje,
helm e stërmundim.
Bet
6 Brenda errësirës më vendosi,
si të vdekurit e kahershëm.
Gimel
7 Gardh ngriti rreth meje e dot nuk dal,
më hodhi vargonj të rëndë.
Gimel
8 Gërthas e kërkoj ndihmë,
por prapë ma hedh poshtë lutjen.
Gimel
9 Gurë të latuar vuri për të m'i mbyllur rrugët,
shtigjet m'i dredhoi.
Dalet
10 Doli kundër meje si ariu në pritë,
si luan i fshehur.
Dalet
11 Drejtimin ma humbi,
më shqeu e më shkretoi.
Dalet
12 Drejtoi harkun e vet
e më bëri shënjestër për shigjetë.
He
13 Hodhi kundër veshkave të mia
shigjetat e kukurës së vet.
He
14 Habia e popullit tim u bëra,
këngë qesëndie për ta tërë kohën.
He
15 Hidhërime më dha sa u ngiva,
më dehu me pelin.
Vau
16 Varrë m'i bëri dhëmbët me gurë,
me shtiu në hi.
Vau
17 Vërtiti larg paqen nga shpirti im,
e kam harruar mirësinë.
Vau
18 «Venitet pritshmëria ime», thashë,
«Ardhmëria që do të vinte prej Zotit».
Zain
19 Zë e kujtoj pikëllimin dhe endjen time,
si të ishin pelin e helm.
Zain
20 Zaliset shpirti im,
kur kujton e kujton.
Zain
21 Ziejnë në zemrën time këto gjëra,
prandaj kam shpresë:
Het
22 «Hiri i mirësisë së Zotit nuk shterohet,
s'ka fund mëshira e tij.
Het
23 Herët në mëngjes përtërihen,
e madhe është besnikëria e tij.
Het
24 “Hisja ime është Zoti”, thotë shpirti im,
“Prandaj edhe shpresoj në të”».
Tet
25 Tregohet i mirë Zoti
për ata që shpresojnë në të,
për ata që e kërkojnë me shpirt.
Tet
26 Të presësh në heshtje shpëtimin e Zotit
është gjë e mirë.
Tet
27 Të mbartë zgjedhën që në rini
është gjë e mirë për një burrë.
Jod
28 Jetën ta kalojë i vetmuar e i heshtur
ai që Zoti e ka rënduar.
Jod
29 Ja, ta ulë fytyrën gjer në pluhur,
se mbase ka shpresë.
Jod
30 Ja, t'ia kthejë faqen ndëshkuesit,
të dendet me poshtërime.
Kaf
31 Kurrë Zoti
nuk përjashton përgjithmonë.
Kaf
32 Ka mëshirë sipas mirësisë së tij të madhe
edhe nëse ndëshkon.
Kaf
33 Kurrë nuk e çon pikëllimin me gjithë zemër,
as i poshtëron njerëzit.
Lamed
34 Le të shtypen me këmbë
të gjithë të burgosurit e tokës,
Lamed
35 le t'i shtrembërohet e drejta njeriut
para të Tejlartit,
Lamed
36 le t'i përmbyset çështja njeriut,
a nuk shikon Zoti?
Mem
37 Mos dikush flet e ajo gjë bëhet
pa e urdhëruar Zoti?
Mem
38 Mirësitë e ligësitë a nuk dalin
prej gojës së të Tejlartit?
Mem
39 Mos të ankohet asnjë njeri i gjallë
pse i ndëshkohen mëkatet.
Nun
40 Ne duhet t'i shqyrtojmë sjelljet tona,
t'i peshojmë e të kthehemi te Zoti.
Nun
41 Kah Perëndia në qiell
t'i ngremë zemrat e duart.
Nun
42 Ne bëmë shkelje e kryeneçësi,
ti nuk e dhe faljen.
Samek
43 S'na përdëlleve, por na vrave,
na përndoqe i mbështjellë me zemërim.
Samek
44 Sajove një re rreth teje
që nuk e shpon as lutja.
Samek
45 Stërvinë e mbeturinë na bëre
në mes të popujve.
Fe
46 Fshajnë me gojë kundër nesh
të gjithë armiqtë tanë.
Fe
47 Frika e gropa na zunë,
rrënimi e dërrmimi.
Fe
48 Furi lotësh më rrjedhin nga sytë
për thyerjen e bijës së popullit tim.
Ain
49 Ajohen sytë e mi pa ndalur,
se nuk ka pushim,
Ain
50 aq kohë sa Zoti të mos këqyrë
e të shikojë nga qielli.
Ain
51 Angështohet shpirti im kur shoh me sy
bijat e qytetit tim.
Cade
52 Cytësit e mi pa shkak
më gjuajnë siç gjuhet shpendi.
Cade
53 Copë ma bënë jetën,
më mbytën në pus, më gjuajtën me gurë.
Cade
54 Currila uji më vërshuan mbi kokë
e thashë: «Mbarova!».
Kof
55 Kërkova emrin tënd, o Zot,
nga thellësitë e honit.
Kof
56 Klithmën time e dëgjove: «Mos i mbyll veshët
ndaj psherëtimës e britmës sime».
Kof
57 Kur të thirra, ti u afrove
e the: «Mos ki frikë!».
Resh
58 Rastin tim, o Zot, ti e mbrojte,
ma shpagove jetën.
Resh
59 Rrengun që më bënë e pe, o Zot:
gjykoje çështjen time!
Resh
60 Ra në sytë e tu tërë hakmarrja e tyre,
tërë shestimet e tyre kundër meje.
Sin
61 Sharjen e tyre e dëgjove, o Zot,
dhe tërë shestimet e tyre kundër meje.
Sin
62 Shfrejnë kundër meje gjithë ditën
buzët e kundërshtarëve të mi.
Sin
63 Shikoi kur ulen e kur ngrihen,
unë jam shpotia e tyre.
Tau
64 Ti jepua shpërblimin, o Zot,
sipas veprave të duarve të tyre.
Tau
65 Topitua zemrën,
lëshoju mallkimin.
Tau
66 Tërë zemërim përndiqi e rrënoji
nën qiellin e Zotit.