1 ἐπικάλεσαι δέ, εἴ τίς σοι ὑπακούσεται,
ἢ εἴ τινα ἀγγέλων ἁγίων ὄψῃ.
2 καὶ γὰρ ἄφρονα ἀναιρεῖ ὀργή,
πεπλανημένον δὲ θανατοῖ ζῆλος.
3 ἐγὼ δὲ ἑώρακα ἄφρονας ῥίζαν βάλλοντας,
ἀλλ᾽ εὐθέως ἐβρώθη αὐτῶν ἡ δίαιτα.
4 πόρρω γένοιντο οἱ υἱοὶ αὐτῶν ἀπὸ σωτηρίας,
κολαβρισθείησαν δὲ ἐπὶ θύραις ἡσσόνων, καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐξαιρούμενος·
5 ἃ γὰρ ἐκεῖνοι συνήγαγον, δίκαιοι ἔδονται,
αὐτοὶ δὲ ἐκ κακῶν οὐκ ἐξαίρετοι ἔσονται,
ἐκσιφωνισθείη αὐτῶν ἡ ἰσχύς.
6 οὐ γὰρ μὴ ἐξέλθῃ ἐκ τῆς γῆς κόπος,
οὐδὲ ἐξ ὀρέων ἀναβλαστήσει πόνος·
7 ἀλλὰ ἄνθρωπος γεννᾶται κόπῳ,
νεοσσοὶ δὲ γυπὸς τὰ ὑψηλὰ πέτονται.
8 οὐ μὴν δὲ ἀλλὰ ἐγὼ δεηθήσομαι κυρίου,
κύριον δὲ τὸν πάντων δεσπότην ἐπικαλέσομαι
9 τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα,
ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός·
10 τὸν διδόντα ὑετὸν ἐπὶ τὴν γῆν,
ἀποστέλλοντα ὕδωρ ἐπὶ τὴν ὑπ᾽ οὐρανόν·
11 τὸν ποιοῦντα ταπεινοὺς εἰς ὕψος
καὶ ἀπολωλότας ἐξεγείροντα·
12 διαλλάσσοντα βουλὰς πανούργων,
καὶ οὐ μὴ ποιήσουσιν αἱ χεῖρες αὐτῶν ἀληθές.
13 ὁ καταλαμβάνων σοφοὺς ἐν τῇ φρονήσει,
βουλὴν δὲ πολυπλόκων ἐξέστησεν·
14 ἡμέρας συναντήσεται αὐτοῖς σκότος,
τὸ δὲ μεσημβρινὸν ψηλαφήσαισαν ἴσα νυκτί.
15 ἀπόλοιντο δὲ ἐν πολέμῳ,
ἀδύνατος δὲ ἐξέλθοι ἐκ χειρὸς δυνάστου·
16 εἴη δὲ ἀδυνάτῳ ἐλπίς,
ἀδίκου δὲ στόμα ἐμφραχθείη.
17 μακάριος δὲ ἄνθρωπος, ὃν ἤλεγξεν ὁ κύριος·
νουθέτημα δὲ παντοκράτορος μὴ ἀπαναίνου.
18 αὐτὸς γὰρ ἀλγεῖν ποιεῖ καὶ πάλιν ἀποκαθίστησιν·
ἔπαισεν, καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἰάσαντο.
19 ἑξάκις ἐξ ἀναγκῶν σε ἐξελεῖται,
ἐν δὲ τῷ ἑβδόμῳ οὐ μὴ ἅψηταί σου κακόν.
20 ἐν λιμῷ ῥύσεταί σε ἐκ θανάτου,
ἐν πολέμῳ δὲ ἐκ χειρὸς σιδήρου λύσει σε.
21 ἀπὸ μάστιγος γλώσσης σε κρύψει,
καὶ οὐ μὴ φοβηθῇς ἀπὸ κακῶν ἐρχομένων.
22 ἀδίκων καὶ ἀνόμων καταγελάσῃ,
ἀπὸ δὲ θηρίων ἀγρίων οὐ μὴ φοβηθῇς·
23 θῆρες γὰρ ἄγριοι εἰρηνεύσουσίν σοι.
24 εἶτα γνώσῃ ὅτι εἰρηνεύσει σου ὁ οἶκος,
ἡ δὲ δίαιτα τῆς σκηνῆς σου οὐ μὴ ἁμάρτῃ.
25 γνώσῃ δὲ ὅτι πολὺ τὸ σπέρμα σου,
τὰ δὲ τέκνα σου ἔσται ὥσπερ τὸ παμβότανον τοῦ ἀγροῦ.
26 ἐλεύσῃ δὲ ἐν τάφῳ ὥσπερ σῖτος ὥριμος κατὰ καιρὸν θεριζόμενος
ἢ ὥσπερ θημωνιὰ ἅλωνος καθ᾽ ὥραν συγκομισθεῖσα.
27 ἰδοὺ ταῦτα οὕτως ἐξιχνιάσαμεν,
ταῦτά ἐστιν ἃ ἀκηκόαμεν·
σὺ δὲ γνῶθι σεαυτῷ εἴ τι ἔπραξας.
Perëndia qorton Jobin
1 «Thirr, pra! A ka kush të përgjigjet?
Kujt do t'i drejtohesh, ndër të shenjtë?
2 Të marrin e ther mëria
e të pamendin smira e vret.
3 Pashë tek zinte rrënjë i marri,
por fill ia mallkova banesën.
4 Bijtë e tij nuk kanë shpëtim,
i shkelin para të gjithëve e s'ka kush i liron.
5 Të korrat ia ha i urituri,
edhe në dhënçin ferra.
Të babëziturit ia rrëmbejnë katandinë.
6 Jo, lëngata nuk mbin nga pluhuri,
e as pikëllimi nuk mbin prej dheut,
7 por për t'u pikëlluar ka lindur njeriu,
sikurse shkëndijat për të fluturuar lart.
8 Por unë do të kërkoja Perëndinë
e Perëndisë do t'ia shtroja çështjen.
9 Ai bën vepra madhështore e të pashqyrtueshme,
bën mrekulli të panumërueshme.
10 Ai e hedh shiun mbi dhe
e ujin e lëshon mbi ara.
11 Ai i lartëson të përulurit
e vajtorët i ngre të sigurt.
12 I zhbën shestimet e tinëzarëve
e duart e tyre nuk sjellin mbarësi.
13 I zë të urtët në tinëzinë e tyre
e synimet e dinakëve shemben shpejt.
14 Gjatë ditës hasin në errësirë,
në mesditë kuturisin si nëpër natë.
15 Por ai e shpëton nevojtarin
nga shpata e gojës së tyre
e nga dora e të fortëve.
16 Ka shpresë për të vobektin,
padrejtësisë i mbyllet goja.
17 Pra, lum njeriu, që Perëndia e qorton!
Mos e përçmo mësimin e të gjithëpushtetshmit,
18 se ai lëndon, por e lidh plagën,
godet, por me dorën e vet shëron.
19 Të liron nga gjashtë mundime
dhe lëngata e shtatë nuk do të të bjerë.
20 Kur të bjerë zija e bukës,
të shpëton nga vdekja
e nga tehu i shpatës në betejë.
21 Do të strehohesh nga fshikullimi i gjuhës
e, në ardhtë rrënimi, nuk do të druash.
22 Do të tallesh me shkretimin e me urinë,
nuk do të trembesh nga egërsirat e dheut.
23 Do të lidhësh besë me gurët e arës
dhe egërsirat paqe do të kenë me ty.
24 Do ta shohësh se tenda jote është e sigurt,
do të qëmtosh pronën e asgjë s'do të mungojë.
25 Do ta shikosh si do të të shtohet fara
e pinjojtë e tu si bari i dheut.
26 Do të hysh në varr i mbajtur e i fortë,
si kalliri i pjekur në kohën e vet.
27 Ja, këtë gjë e hetuam dhe ashtu është.
Dëgjoje, që ta dish për vete».