13 Ὅσα ἐπροφήτευσεν Ιερεμιας ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη.
15 Οὕτως εἶπεν κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ Λαβὲ τὸ ποτήριον τοῦ οἴνου τοῦ ἀκράτου τούτου ἐκ χειρός μου καὶ ποτιεῖς πάντα τὰ ἔθνη, πρὸς ἃ ἐγὼ ἀποστέλλω σε πρὸς αὐτούς, 16 καὶ πίονται καὶ ἐξεμοῦνται καὶ μανήσονται ἀπὸ προσώπου τῆς μαχαίρας, ἧς ἐγὼ ἀποστέλλω ἀνὰ μέσον αὐτῶν. 17 καὶ ἔλαβον τὸ ποτήριον ἐκ χειρὸς κυρίου καὶ ἐπότισα τὰ ἔθνη, πρὸς ἃ ἀπέστειλέν με κύριος ἐπ᾽ αὐτά, 18 τὴν Ιερουσαλημ καὶ τὰς πόλεις Ιουδα καὶ βασιλεῖς Ιουδα καὶ ἄρχοντας αὐτοῦ τοῦ θεῖναι αὐτὰς εἰς ἐρήμωσιν καὶ εἰς ἄβατον καὶ εἰς συριγμὸν 19 καὶ τὸν Φαραω βασιλέα Αἰγύπτου καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ καὶ τοὺς μεγιστᾶνας αὐτοῦ καὶ πάντα τὸν λαὸν αὐτοῦ 20 καὶ πάντας τοὺς συμμίκτους αὐτοῦ καὶ πάντας τοὺς βασιλεῖς ἀλλοφύλων, τὴν Ἀσκαλῶνα καὶ τὴν Γάζαν καὶ τὴν Ακκαρων καὶ τὸ ἐπίλοιπον Ἀζώτου 21 καὶ τὴν Ιδουμαίαν καὶ τὴν Μωαβῖτιν καὶ τοὺς υἱοὺς Αμμων 22 καὶ πάντας βασιλεῖς Τύρου καὶ βασιλεῖς Σιδῶνος καὶ βασιλεῖς τοὺς ἐν τῷ πέραν τῆς θαλάσσης 23 καὶ τὴν Δαιδαν καὶ τὴν Θαιμαν καὶ τὴν Ρως καὶ πᾶν περικεκαρμένον κατὰ πρόσωπον αὐτοῦ 24 καὶ πάντας τοὺς συμμίκτους τοὺς καταλύοντας ἐν τῇ ἐρήμῳ 25 καὶ πάντας βασιλεῖς Αιλαμ καὶ πάντας βασιλεῖς Περσῶν 26 καὶ πάντας βασιλεῖς ἀπὸ ἀπηλιώτου τοὺς πόρρω καὶ τοὺς ἐγγύς, ἕκαστον πρὸς τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, καὶ πάσας τὰς βασιλείας τὰς ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς. 27 καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς Οὕτως εἶπεν κύριος παντοκράτωρ Πίετε καὶ μεθύσθητε καὶ ἐξεμέσατε καὶ πεσεῖσθε καὶ οὐ μὴ ἀναστῆτε ἀπὸ προσώπου τῆς μαχαίρας, ἧς ἐγὼ ἀποστέλλω ἀνὰ μέσον ὑμῶν. 28 καὶ ἔσται ὅταν μὴ βούλωνται δέξασθαι τὸ ποτήριον ἐκ τῆς χειρός σου ὥστε πιεῖν, καὶ ἐρεῖς Οὕτως εἶπεν κύριος Πιόντες πίεσθε· 29 ὅτι ἐν πόλει, ἐν ᾗ ὠνομάσθη τὸ ὄνομά μου ἐπ᾽ αὐτήν, ἐγὼ ἄρχομαι κακῶσαι, καὶ ὑμεῖς καθάρσει οὐ μὴ καθαρισθῆτε, ὅτι μάχαιραν ἐγὼ καλῶ ἐπὶ τοὺς καθημένους ἐπὶ τῆς γῆς. 30 καὶ σὺ προφητεύσεις ἐπ᾽ αὐτοὺς τοὺς λόγους τούτους καὶ ἐρεῖς Κύριος ἀφ᾽ ὑψηλοῦ χρηματιεῖ, ἀπὸ τοῦ ἁγίου αὐτοῦ δώσει φωνὴν αὐτοῦ· λόγον χρηματιεῖ ἐπὶ τοῦ τόπου αὐτοῦ, καὶ αιδαδ ὥσπερ τρυγῶντες ἀποκριθήσονται· καὶ ἐπὶ τοὺς καθημένους ἐπὶ τὴν γῆν 31 ἥκει ὄλεθρος ἐπὶ μέρος τῆς γῆς, ὅτι κρίσις τῷ κυρίῳ ἐν τοῖς ἔθνεσιν, κρίνεται αὐτὸς πρὸς πᾶσαν σάρκα, οἱ δὲ ἀσεβεῖς ἐδόθησαν εἰς μάχαιραν, λέγει κύριος. 32 οὕτως εἶπεν κύριος Ἰδοὺ κακὰ ἔρχεται ἀπὸ ἔθνους ἐπὶ ἔθνος, καὶ λαῖλαψ μεγάλη ἐκπορεύεται ἀπ᾽ ἐσχάτου τῆς γῆς. 33 καὶ ἔσονται τραυματίαι ὑπὸ κυρίου ἐν ἡμέρᾳ κυρίου ἐκ μέρους τῆς γῆς καὶ ἕως εἰς μέρος τῆς γῆς· οὐ μὴ κατορυγῶσιν, εἰς κόπρια ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς ἔσονται. 34 ἀλαλάξατε, ποιμένες, καὶ κεκράξατε· καὶ κόπτεσθε, οἱ κριοὶ τῶν προβάτων· ὅτι ἐπληρώθησαν αἱ ἡμέραι ὑμῶν εἰς σφαγήν, καὶ πεσεῖσθε ὥσπερ οἱ κριοὶ οἱ ἐκλεκτοί· 35 καὶ ἀπολεῖται φυγὴ ἀπὸ τῶν ποιμένων καὶ σωτηρία ἀπὸ τῶν κριῶν τῶν προβάτων. 36 φωνὴ κραυγῆς τῶν ποιμένων καὶ ἀλαλαγμὸς τῶν προβάτων καὶ τῶν κριῶν, ὅτι ὠλέθρευσεν κύριος τὰ βοσκήματα αὐτῶν, 37 καὶ παύσεται τὰ κατάλοιπα τῆς εἰρήνης ἀπὸ προσώπου ὀργῆς θυμοῦ μου. 38 ἐγκατέλιπεν ὥσπερ λέων κατάλυμα αὐτοῦ, ὅτι ἐγενήθη ἡ γῆ αὐτῶν εἰς ἄβατον ἀπὸ προσώπου τῆς μαχαίρας τῆς μεγάλης.
Shëmbëlltyra e arës
1 Fjala që iu drejtua Jeremisë nga Zoti në vitin e dhjetë të Sedekisë, mbretit të Judës, në vitin e dymbëdhjetë të Nabukodonosorit. 2 Në atë kohë ushtria e mbretit të Babilonisë e kishte rrethuar Jerusalemin dhe profeti Jeremi gjendej i mbyllur në tremen e rojës, në pallatin e mbretit të Judës. 3 E kishte mbyllur Sedekia, mbreti i Judës, pasi i kishte thënë: «Pse profetizon e thua: “Kështu thotë Zoti: ja, po e lë këtë qytet në dorë të mbretit të Babilonisë e ai do ta pushtojë. 4 Sedekia, mbreti i Judës, nuk do të shpëtojë nga dora e kaldenjve, por do t'i dorëzohet mbretit të Babilonisë, do të flasë me të ballë për ballë e do ta shohë sy më sy. 5 Ai do ta marrë Sedekinë në Babiloni e Sedekia do të rrijë atje derisa ta takoj unë, kumton Zoti. Edhe po të luftoni kundër kaldenjve, nuk do t'ia dilni”».
6 Jeremia tha: «Fjala e Zotit m'u drejtua e më tha: 7 ja, do të vijë te ti Hanameli, biri i Shalumit, ungjit tënd, për të të thënë: “Bli për vete arën time në Anatot, se të takon ty ta blesh, sipas së drejtës së riblerjes”. 8 Hanameli, biri i ungjit tim, erdhi tek unë në tremen e rojës, sipas fjalës së Zotit, e më tha: “Blije arën time në Anatot, në tokën e Benjaminit, se të takon ty e drejta e pronës dhe e riblerjes. Blije për vete”. Atëherë e mora vesh se ajo kishte qenë fjala e Zotit.
9 Ia bleva Hanamelit, birit të ungjit tim, arën në Anatot dhe i pagova paratë: shtatëmbëdhjetë sikla argjendi. 10 Nënshkrova fletëblerjen, e vulosa, thirra dëshmitarët dhe peshova argjendin në kandar. 11 Pastaj mora fletëblerjen, të vulosur sipas rregullit e ligjit, dhe një tjetër të pambyllur. 12 Ia dhashë fletëblerjen Barukut, birit të Neriahut, të birit të Mahsejahut, në sytë e Hanamelit, kushëririt tim, në sytë e dëshmitarëve që e kishin nënshkruar fletën e blerjes dhe në sytë e të gjithë judenjve që gjendeshin në tremen e rojës. 13 Pastaj e urdhërova Barukun në sytë e të gjithëve e i thashë: 14 “Kështu thotë Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit: merri këto fletë, këtë fletëblerje, të vulosurën e të pambyllurën, dhe vëri në një enë balte, që të ruhen për shumë kohë. 15 Se kështu thotë Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit: përsëri do të blihen shtëpi, ara e vreshta në këtë tokë”.
16 Pasi ia dhashë fletëblerjen Barukut, birit të Neriahut, iu luta Zotit e thashë: 17 “Ah, Zot, Zoti im! Ti bëre qiellin e tokën me fuqinë tënde të madhe e me krah të shtrirë. Asgjë nuk është e vështirë për ty. 18 Ti vepron mirësisht me mijëra vetë, por fajin e etërve ua lë ta shpaguajnë bijve të tyre që i pasojnë. Ti je Perëndia i madh e i fuqishëm, që e ka emrin Zoti i ushtrive, 19 madhështor në këshill e i madhërishëm në vepra, që i mban sytë hapur mbi të gjitha udhët e njerëzve, për t'i dhënë secilit sipas sjelljes së vet, sipas frytit të veprave të veta. 20 Ti bëre shenja e mrekulli në dheun e Egjiptit, në Izrael e në mbarë njerëzinë gjer më sot, prandaj bëre emër për vete gjer më sot. 21 Ti e nxore popullin tënd, Izraelin, nga Egjipti, me shenja e mrekulli, me dorë të fuqishme, me krah të shtrirë e me tmerr të madh. 22 U dhe këtë tokë, siç u ishe betuar etërve të tyre t'ua jepje, tokë ku rrjedh qumësht e mjaltë. 23 Ata erdhën dhe e morën në pronësi, por nuk e dëgjuan zërin tënd, nuk ecën në ligjin tënd, nuk bënë gjithçka u kishe urdhëruar të bënin, prandaj ua dërgove të gjitha këto mynxyra. 24 Ja, rrethimi i është afruar qytetit për ta pushtuar. Qyteti do t'u dorëzohet kaldenjve, që po e luftojnë me shpatë, me uri e me murtajë. Çfarë kishe thënë po ndodh dhe, ja, ti po e sheh. 25 Por ti, o Zot, Zoti im, më thua: blije arën për vete me para e thuaju dëshmitarëve të dëshmojnë, ndërsa qyteti po u dorëzohet kaldenjve”».
Zoti i flet Jeremisë
26 Atëherë fjala e Zotit iu drejtua Jeremisë e i tha: 27 «Ja, unë jam Zoti, Perëndia i çdo gjallese. A ka ndonjë gjë të vështirë për mua? 28 Prandaj, kështu thotë Zoti: ja, po ua dorëzoj këtë qytet kaldenjve dhe po ia lë në dorë Nabukodonosorit, mbretit të Babilonisë, e ai do ta pushtojë. 29 Kaldenjtë që po luftojnë kundër këtij qyteti, do të hyjnë, do t'i vënë zjarrin këtij qyteti e do ta djegin bashkë me shtëpitë mbi pullazet e të cilave iu kushtua temjan Baalit e iu derdhën fli stërpikjeje perëndive të tjerë, për të më zemëruar mua. 30 Se bijtë e Izraelit dhe bijtë e Judës bënë vetëm çfarë është keq në sytë e mi që nga rinia e tyre. Bijtë e Izraelit vetëm më kanë zemëruar me veprën e duarve të tyre, kumton Zoti. 31 Ky qytet u bë shkaku i zemërimit dhe i tërbimit tim, që prej ditës kur e ndërtuan e deri më sot. Unë do ta zhduk nga prania ime, 32 për shkak të gjithë ligësisë së bijve të Izraelit dhe të bijve të Judës, që e bënë për të më zemëruar, ata, mbretërit e tyre, prijësit e tyre, priftërinjtë dhe profetët e tyre, njerëzit e Judës dhe të gjithë banorët e Jerusalemit. 33 Më kthyen shpinën e jo fytyrën. Unë i mësoja pareshtur, por ata nuk më dëgjuan e nuk e pranuan qortimin. 34 Ata vendosën pështirësitë në tempullin ku thirret emri im, për ta përdhosur. 35 Ndërtuan faltoret e Baalit në vende të larta në luginën e Ben Hinomit, për t'i kushtuar Molekut bijtë e bijat, gjë që unë nuk ua kisha urdhëruar kurrë. Nuk më kishte shkuar ndër mend se do ta kishin bërë këtë pështirësi, për ta shtyrë Judën në mëkat.
36 E tani, për këtë arsye, kështu thotë Zoti, Perëndia i Izraelit, për këtë qytet, për të cilin ti thua se iu dorëzua mbretit të Babilonisë me shpatë, me uri e me murtajë: 37 ja, do t'i mbledh nga të gjitha vendet ku i pata degdisur, kur u zemërova, kur u tërbova, kur u hidhërova fort. Do t'i kthej në këtë vend e do t'i lë të banojnë të qetë. 38 Ata do të jenë populli im e unë do të jem Perëndia i tyre. 39 Do t'u jap një zemër e një udhë, që të më druajnë gjithmonë, për të mirën e tyre dhe të bijve të vet pas tyre. 40 Do të bëj me ta një besëlidhje të amshuar e do t'u bëj mirë pareshtur. Do t'u vë në zemër drojën time, që të mos ikin prej meje. 41 Do të gëzohem duke u bërë mirë e do t'i mbjell me të vërtetë në këtë tokë, me gjithë zemër e me gjithë shpirt.
42 Se kështu thotë Zoti: siç solla mbi këtë popull gjithë këtë mynxyrë të madhe, po ashtu do të dërgoj mbi ta tërë të mirën që po u premtoj. 43 Do të blihen ara në këtë tokë për të cilën ju thoni se është shkretinë, pa njerëz e pa shtazë dhe se ka rënë në dorë të kaldenjve. 44 Do të blihen ara me para, do të nënshkruhen fletëblerje, do të vulosen e do t'u paraqiten dëshmitarëve në tokën e Benjaminit, në rrethinat e Jerusalemit, në qytetet e Judës, në qytetet kodrinore, në qytetet e Shefelahut e në qytetet e Negevit, se do t'i kthej robërit e tyre, kumton Zoti».