1 Τάδε λέγει κύριος Πορεύου καὶ κατάβηθι εἰς τὸν οἶκον τοῦ βασιλέως Ιουδα καὶ λαλήσεις ἐκεῖ τὸν λόγον τοῦτον 2 καὶ ἐρεῖς Ἄκουε λόγον κυρίου, βασιλεῦ Ιουδα ὁ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυιδ, σὺ καὶ ὁ οἶκός σου καὶ ὁ λαός σου καὶ οἱ εἰσπορευόμενοι ταῖς πύλαις ταύταις 3 Τάδε λέγει κύριος Ποιεῖτε κρίσιν καὶ δικαιοσύνην καὶ ἐξαιρεῖσθε διηρπασμένον ἐκ χειρὸς ἀδικοῦντος αὐτὸν καὶ προσήλυτον καὶ ὀρφανὸν καὶ χήραν μὴ καταδυναστεύετε καὶ μὴ ἀσεβεῖτε καὶ αἷμα ἀθῷον μὴ ἐκχέητε ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ. 4 διότι ἐὰν ποιοῦντες ποιήσητε τὸν λόγον τοῦτον, καὶ εἰσελεύσονται ἐν ταῖς πύλαις τοῦ οἴκου τούτου βασιλεῖς καθήμενοι ἐπὶ θρόνου Δαυιδ καὶ ἐπιβεβηκότες ἐφ᾽ ἁρμάτων καὶ ἵππων, αὐτοὶ καὶ οἱ παῖδες αὐτῶν καὶ ὁ λαὸς αὐτῶν· 5 ἐὰν δὲ μὴ ποιήσητε τοὺς λόγους τούτους, κατ᾽ ἐμαυτοῦ ὤμοσα, λέγει κύριος, ὅτι εἰς ἐρήμωσιν ἔσται ὁ οἶκος οὗτος. 6 ὅτι τάδε λέγει κύριος κατὰ τοῦ οἴκου βασιλέως Ιουδα Γαλααδ σύ μοι, ἀρχὴ τοῦ Λιβάνου· ἐὰν μὴ θῶ σε εἰς ἔρημον, πόλεις μὴ κατοικηθησομένας· 7 καὶ ἐπάξω ἐπὶ σὲ ἄνδρα ὀλεθρεύοντα καὶ τὸν πέλεκυν αὐτοῦ, καὶ ἐκκόψουσιν τὰς ἐκλεκτὰς κέδρους σου καὶ ἐμβαλοῦσιν εἰς τὸ πῦρ. 8 καὶ διελεύσονται ἔθνη διὰ τῆς πόλεως ταύτης καὶ ἐροῦσιν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ Διὰ τί ἐποίησεν κύριος οὕτως τῇ πόλει τῇ μεγάλῃ ταύτῃ; 9 καὶ ἐροῦσιν Ἀνθ᾽ ὧν ἐγκατέλιπον τὴν διαθήκην κυρίου θεοῦ αὐτῶν καὶ προσεκύνησαν θεοῖς ἀλλοτρίοις καὶ ἐδούλευσαν αὐτοῖς.
10 Μὴ κλαίετε τὸν τεθνηκότα μηδὲ θρηνεῖτε αὐτόν· κλαύσατε κλαυθμῷ τὸν ἐκπορευόμενον, ὅτι οὐκ ἐπιστρέψει ἔτι καὶ οὐ μὴ ἴδῃ τὴν γῆν πατρίδος αὐτοῦ. 11 διότι τάδε λέγει κύριος ἐπὶ Σελλημ υἱὸν Ιωσια τὸν βασιλεύοντα ἀντὶ Ιωσια τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ὃς ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ τόπου τούτου Οὐκ ἀναστρέψει ἐκεῖ οὐκέτι, 12 ἀλλ᾽ ἢ ἐν τῷ τόπῳ, οὗ μετῴκισα αὐτόν, ἐκεῖ ἀποθανεῖται καὶ τὴν γῆν ταύτην οὐκ ὄψεται ἔτι.
13 Ὦ ὁ οἰκοδομῶν οἰκίαν αὐτοῦ οὐ μετὰ δικαιοσύνης καὶ τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ οὐκ ἐν κρίματι, παρὰ τῷ πλησίον αὐτοῦ ἐργᾶται δωρεὰν καὶ τὸν μισθὸν αὐτοῦ οὐ μὴ ἀποδώσει αὐτῷ. 14 ᾠκοδόμησας σεαυτῷ οἶκον σύμμετρον, ὑπερῷα ῥιπιστὰ διεσταλμένα θυρίσιν καὶ ἐξυλωμένα ἐν κέδρῳ καὶ κεχρισμένα ἐν μίλτῳ. 15 μὴ βασιλεύσεις, ὅτι σὺ παροξύνῃ ἐν Αχαζ τῷ πατρί σου; οὐ φάγονται καὶ οὐ πίονται· βέλτιον ἦν σε ποιεῖν κρίμα καὶ δικαιοσύνην καλήν. 16 οὐκ ἔγνωσαν, οὐκ ἔκριναν κρίσιν ταπεινῷ οὐδὲ κρίσιν πένητος· οὐ τοῦτό ἐστιν τὸ μὴ γνῶναί σε ἐμέ; λέγει κύριος. 17 ἰδοὺ οὔκ εἰσιν οἱ ὀφθαλμοί σου οὐδὲ ἡ καρδία σου καλή, ἀλλ᾽ εἰς τὴν πλεονεξίαν σου καὶ εἰς τὸ αἷμα τὸ ἀθῷον τοῦ ἐκχέειν αὐτὸ καὶ εἰς ἀδίκημα καὶ εἰς φόνον τοῦ ποιεῖν. 18 διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἐπὶ Ιωακιμ υἱὸν Ιωσια βασιλέα Ιουδα Οὐαὶ ἐπὶ τὸν ἄνδρα τοῦτον· οὐ μὴ κόψωνται αὐτόν Ὦ ἀδελφέ, οὐδὲ μὴ κλαύσονται αὐτόν Οἴμμοι κύριε. 19 ταφὴν ὄνου ταφήσεται, συμψησθεὶς ῥιφήσεται ἐπέκεινα τῆς πύλης Ιερουσαλημ.
20 Ἀνάβηθι εἰς τὸν Λίβανον καὶ κέκραξον καὶ εἰς τὴν Βασαν δὸς τὴν φωνήν σου καὶ βόησον εἰς τὸ πέραν τῆς θαλάσσης, ὅτι συνετρίβησαν πάντες οἱ ἐρασταί σου. 21 ἐλάλησα πρὸς σὲ ἐν τῇ παραπτώσει σου, καὶ εἶπας Οὐκ ἀκούσομαι· αὕτη ἡ ὁδός σου ἐκ νεότητός σου, οὐκ ἤκουσας τῆς φωνῆς μου. 22 πάντας τοὺς ποιμένας σου ποιμανεῖ ἄνεμος, καὶ οἱ ἐρασταί σου ἐν αἰχμαλωσίᾳ ἐξελεύσονται· ὅτι τότε αἰσχυνθήσῃ καὶ ἀτιμωθήσῃ ἀπὸ πάντων τῶν φιλούντων σε. 23 κατοικοῦσα ἐν τῷ Λιβάνῳ ἐννοσσεύουσα ἐν ταῖς κέδροις, καταστενάξεις ἐν τῷ ἐλθεῖν σοι ὠδῖνας ὡς τικτούσης. 24 ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ἐὰν γενόμενος γένηται Ιεχονιας υἱὸς Ιωακιμ βασιλεὺς Ιουδα ἀποσφράγισμα ἐπὶ τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς μου, ἐκεῖθεν ἐκσπάσω σε 25 καὶ παραδώσω σε εἰς χεῖρας τῶν ζητούντων τὴν ψυχήν σου, ὧν σὺ εὐλαβῇ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, εἰς χεῖρας τῶν Χαλδαίων· 26 καὶ ἀπορρίψω σὲ καὶ τὴν μητέρα σου τὴν τεκοῦσάν σε εἰς γῆν, οὗ οὐκ ἐτέχθης ἐκεῖ, καὶ ἐκεῖ ἀποθανεῖσθε· 27 εἰς δὲ τὴν γῆν, ἣν αὐτοὶ εὔχονται ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν, οὐ μὴ ἀποστρέψωσιν. 28 ἠτιμώθη Ιεχονιας ὡς σκεῦος, οὗ οὐκ ἔστιν χρεία αὐτοῦ, ὅτι ἐξερρίφη καὶ ἐξεβλήθη εἰς γῆν, ἣν οὐκ ᾔδει. 29 γῆ γῆ, ἄκουε λόγον κυρίου 30 Γράψον τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐκκήρυκτον ἄνθρωπον, ὅτι οὐ μὴ αὐξηθῇ ἐκ τοῦ σπέρματος αὐτοῦ ἀνὴρ καθήμενος ἐπὶ θρόνου Δαυιδ ἄρχων ἔτι ἐν τῷ Ιουδα.
1 Kështu thotë Zoti: «Zbrit te shtëpia e mbretit të Judës, shpall atje këtë fjalë 2 e thuaj: dëgjoje fjalën e Zotit, o mbreti i Judës, që rri ulur mbi fronin e Davidit, ti, shërbëtorët e tu dhe populli yt, që hyjnë nëpër këto porta. 3 Kështu thotë Zoti: zbatoni të drejtën e drejtësinë dhe çlirojeni nga dora e shtypësit atë që e kanë vjedhur. Mos e mundo e mos dhuno ardhacakun, jetimin e të venë. Mos derdh gjak të pafajshëm në këtë vend. 4 Sepse, po ta zbatoni me të vërtetë këtë urdhër, mbretërit që ulen mbi fronin e Davidit do të hyjnë përsëri nëpër portat e kësaj shtëpie, kaluar mbi karroca e mbi kuaj, bashkë me shërbëtorët e me popullin e vet. 5 Por, nëse nuk do t'i dëgjoni këto fjalë, betohem për veten time, kumton Zoti, se kjo shtëpi do të kthehet në gërmadhë. 6 Se kështu thotë Zoti për shtëpinë e mbretit të Judës:
si Gileadi je ti për mua,
si kreshta e Libanit,
por do të të kthej në shkretëtirë,
në qytet të pabanuar.
7 Do të caktoj rrënimtarë kundër teje,
secilin me armët e veta,
do t'i presin cedrat e tu të zgjedhur
e do t'i hedhin në zjarr.
8 Shumë kombe do të kalojnë ndanë këtij qyteti e do t'i thonë njëri-tjetrit: “Pse veproi kështu Zoti me këtë qytet madhështor?”. 9 E do të përgjigjen: “Sepse kishin braktisur besëlidhjen e Zotit, Perëndisë së tyre, kishin adhuruar perëndi të tjerë e atyre u kishin shërbyer”».
10 Mos qani për të vdekurin
e mos vajtoni për të!
Qani me lot për ikanakun,
se më nuk do të kthehet
për ta parë dheun ku u lind.
Për bijtë e Josisë
11 Se kështu thotë Zoti për Shalumin, birin e Josisë, mbretit të Judës, që mbretëroi në vend të Josisë, atit të vet, i cili iku nga ky vend: «Nuk do të kthehet më këtu, 12 por, në vendin ku e shpërngulën, atje do të vdesë e nuk do ta shohë më këtë dhe.
13 Mjerë kush e ndërton shtëpinë me padrejtësi
e katin e epërm pa të drejtë,
që e bën të punojë falas të afërtin
e nuk i jep mëditjen
14 dhe thotë: “Do të ndërtoj për vete një shtëpi të madhe,
me dhomat e epërme të gjera”
dhe i hap dritare,
e vesh me cedër
e lyen me të kuqe.
15 Vallë, a bëhesh mbret
pse matesh me cedër?
A nuk kishte për të ngrënë e për të pirë yt atë?
Ai veproi me të drejtë e drejtësi,
prandaj i shkoi mbarë,
16 i dha të drejtën skamnorit e nevojtarit,
prandaj i shkoi mbarë.
A nuk është kjo mënyra për të më njohur,
kumton Zoti?
17 Por ti s'ke sy, as zemër,
përveçse për të përfituar,
për të derdhur gjak të pafajshëm,
për të ushtruar shtypje e dhunë».
18 Prandaj, kështu thotë Zoti për Jehojakimin, birin e Josisë, mbretit të Judës:
«Nuk do të vajtojnë për të:
“Mjerë unë, vëllai im; mjerë unë, motra ime!”.
Nuk do të vajtojnë për të:
“Mjerë unë, zotëri; mjerë unë, lartmadhëri!”.
19 Do të varroset siç varroset gomari,
do ta zvarrisin e do ta flakin përtej portave të Jerusalemit.
20 Ngjitu në Liban e bërtit,
në Bashan ngrije zërin,
bërtit në Abarim,
se u thyen të gjithë dashnorët e tu.
21 Fola me ty kur ishe e begatë,
por the: “Nuk do të dëgjoj”.
Kjo ka qenë sjellja jote që në rini,
se nuk e dëgjoje zërin tim.
22 Të gjithë barinjtë e tu do t'i kullotë era
e dashnorët e tu do të shkojnë në robëri.
Atëherë do të turpërohesh e do të poshtërohesh
për gjithë ligësinë tënde.
23 O ti që banon në Liban,
që e ke vënë folenë ndër cedra,
si do të rënkosh kur të të vijnë mundimet,
dhimbjet si të gruas kur lind?
Kundër Konjahut
24 Pasha jetën time, kumton Zoti, edhe po të ishte Konjahu, biri i Jehojakimit, mbretit të Judës, unazë vule në dorën time të djathtë, do të të kisha shqitur që andej. 25 Do të të lë në dorë të atyre që kërkojnë të të marrin shpirtin, në dorë të atyre që ua ke frikën, në dorë të Nabukodonosorit, mbretit të Babilonisë, e në dorë të kaldenjve. 26 Do të të flak ty e nënën që të lindi në një tjetër dhe, ku nuk pate lindur, por ku do të vdesësh. 27 Ndërsa në tokën ku ua do shpirti të kthehen, atje nuk do të kthehen.
28 A poç i përçmuar e i thërrmuar është ky njeri, Konjahu?
Enë që askush s'e dëshiron?
Pse janë flakur ai e fara e tij, e janë degdisur,
në një tokë që nuk e njohin?
29 O tokë, o tokë, o tokë,
dëgjoje fjalën e Zotit!
30 Kështu thotë Zoti:
shënojeni këtë njeri si shterpë,
burrë që nuk ia ka dalë në jetë,
se nuk do të dalë prej farës së tij
një burrë që të ulet në fronin e Davidit
e të sundojë përsëri në Judë».