1 ἰδοὺ γὰρ βασιλεὺς δίκαιος βασιλεύσει, καὶ ἄρχοντες μετὰ κρίσεως ἄρξουσιν. 2 καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωπος κρύπτων τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ κρυβήσεται ὡς ἀφ᾽ ὕδατος φερομένου· καὶ φανήσεται ἐν Σιων ὡς ποταμὸς φερόμενος ἔνδοξος ἐν γῇ διψώσῃ. 3 καὶ οὐκέτι ἔσονται πεποιθότες ἐπ᾽ ἀνθρώποις, ἀλλὰ τὰ ὦτα δώσουσιν ἀκούειν. 4 καὶ ἡ καρδία τῶν ἀσθενούντων προσέξει τοῦ ἀκούειν, καὶ αἱ γλῶσσαι αἱ ψελλίζουσαι ταχὺ μαθήσονται λαλεῖν εἰρήνην. 5 καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσιν τῷ μωρῷ ἄρχειν, καὶ οὐκέτι μὴ εἴπωσιν οἱ ὑπηρέται σου Σίγα. 6 ὁ γὰρ μωρὸς μωρὰ λαλήσει, καὶ ἡ καρδία αὐτοῦ μάταια νοήσει τοῦ συντελεῖν ἄνομα καὶ λαλεῖν πρὸς κύριον πλάνησιν τοῦ διασπεῖραι ψυχὰς πεινώσας καὶ τὰς ψυχὰς τὰς διψώσας κενὰς ποιῆσαι. 7 ἡ γὰρ βουλὴ τῶν πονηρῶν ἄνομα βουλεύσεται καταφθεῖραι ταπεινοὺς ἐν λόγοις ἀδίκοις καὶ διασκεδάσαι λόγους ταπεινῶν ἐν κρίσει. 8 οἱ δὲ εὐσεβεῖς συνετὰ ἐβουλεύσαντο, καὶ αὕτη ἡ βουλὴ μενεῖ.
9 Γυναῖκες πλούσιαι, ἀνάστητε καὶ ἀκούσατε τῆς φωνῆς μου· θυγατέρες ἐν ἐλπίδι, ἀκούσατε τοὺς λόγους μου. 10 ἡμέρας ἐνιαυτοῦ μνείαν ποιήσασθε ἐν ὀδύνῃ μετ᾽ ἐλπίδος· ἀνήλωται ὁ τρύγητος, πέπαυται ὁ σπόρος καὶ οὐκέτι μὴ ἔλθῃ. 11 ἔκστητε, λυπήθητε, αἱ πεποιθυῖαι, ἐκδύσασθε, γυμναὶ γένεσθε, περιζώσασθε σάκκους τὰς ὀσφύας 12 καὶ ἐπὶ τῶν μαστῶν κόπτεσθε ἀπὸ ἀγροῦ ἐπιθυμήματος καὶ ἀμπέλου γενήματος. 13 ἡ γῆ τοῦ λαοῦ μου ἄκανθα καὶ χόρτος ἀναβήσεται, καὶ ἐκ πάσης οἰκίας εὐφροσύνη ἀρθήσεται· πόλις πλουσία, 14 οἶκοι ἐγκαταλελειμμένοι πλοῦτον πόλεως καὶ οἴκους ἐπιθυμητοὺς ἀφήσουσιν· καὶ ἔσονται αἱ κῶμαι σπήλαια ἕως τοῦ αἰῶνος, εὐφροσύνη ὄνων ἀγρίων, βοσκήματα ποιμένων, 15 ἕως ἂν ἐπέλθῃ ἐφ᾽ ὑμᾶς πνεῦμα ἀφ᾽ ὑψηλοῦ. καὶ ἔσται ἔρημος ὁ Χερμελ, καὶ ὁ Χερμελ εἰς δρυμὸν λογισθήσεται. 16 καὶ ἀναπαύσεται ἐν τῇ ἐρήμῳ κρίμα, καὶ δικαιοσύνη ἐν τῷ Καρμήλῳ κατοικήσει· 17 καὶ ἔσται τὰ ἔργα τῆς δικαιοσύνης εἰρήνη, καὶ κρατήσει ἡ δικαιοσύνη ἀνάπαυσιν, καὶ πεποιθότες ἕως τοῦ αἰῶνος· 18 καὶ κατοικήσει ὁ λαὸς αὐτοῦ ἐν πόλει εἰρήνης καὶ ἐνοικήσει πεποιθώς, καὶ ἀναπαύσονται μετὰ πλούτου. 19 ἡ δὲ χάλαζα ἐὰν καταβῇ, οὐκ ἐφ᾽ ὑμᾶς ἥξει. καὶ ἔσονται οἱ ἐνοικοῦντες ἐν τοῖς δρυμοῖς πεποιθότες ὡς οἱ ἐν τῇ πεδινῇ. 20 μακάριοι οἱ σπείροντες ἐπὶ πᾶν ὕδωρ, οὗ βοῦς καὶ ὄνος πατεῖ.
Mbretërimi i drejtësisë
1 Ja, mbreti do të mbretërojë me drejtësi,
me drejtësi do të sundojnë sunduesit.
2 Secili do të jetë si strehorja kundër erës,
si streha kundër rrebeshit,
si përrenjtë e ujit në tokë të etur,
si hija e shkëmbit në tokë të zhuritur.
3 Sytë e atyre që shohin nuk do të erren më,
veshët e atyre që dëgjojnë do të jenë të hapura.
4 Zemra e të paditurve do të fitojë dije,
gjuha e atyre që belbëzojnë
do të rrjedhë e do të flasë qartë.
5 I marri s'do të quhet më fisnik,
mashtruesi s'do të quhet burrë zotëri.
6 Sepse i marri flet veç marrëzi,
paudhësi sendërgjon zemra e tij,
sesi e si të kryejë pabesi
e poshtërsi të thotë kundër Zotit.
Të uriturit barkun zbrazët ia lë,
të eturit nuk i jep të pijë.
7 Mashtruesi përdor armë të poshtra,
të këqija sendërgjon,
që ta rrënojë me fjalë të rreme të varfrin,
edhe skamnorin, që kërkon drejtësi.
8 Por fisniku sendërgjon fisnikëri
e në fisnikëri qëndron.
9 Ngrihuni, o gra mendjelehta,
dëgjojeni zërin tim;
ju, o bija të vetëkënaqura,
vërini vesh fjalës sime!
10 Pas më shumë se një viti
do të dridheni, o të vetëkënaqura,
se ka për të përfunduar vjelja
e mbledhje frutash s'do të ketë më.
11 Fërfëllini, pra, o mendjelehta,
trembuni, o të vetëkënaqura,
hiqini rrobat e zhvishuni,
ngjishni ijëve grathoren.
12 Rrihni gjoksin e vajtoni për arat e këndshme,
për vreshtat pjellore,
13 për tokën e popullit tim
që e mbuluan gjemba e ferra,
për të gjitha shtëpitë e gëzuara,
për qytetin që ngazëllen.
14 Se do të braktiset edhe kështjella,
qyteti i zhurmshëm do të shkretohet,
fortesa e Ofelit, bashkë me kullën e vrojtimit,
do të kthehen përgjithmonë në shpella,
në lodrim për gomarët e egër,
në kullotë për bagëtitë.
15 Por, kur të dikojë mbi ne sërish
Shpirti prej së larti,
shkretëtira do të bëhet kopsht pjellor
e kopshti si pyll do të vlerësohet.
16 Në shkretëtirë do të banojë e drejta,
në kopsht do të vendoset drejtësia.
17 Fryt i drejtësisë do të jetë paqja,
vepër e drejtësisë do të jetë qetësia,
ajo do të jetë siguria deri në amshim.
18 Populli im do të vendoset në vend paqeje,
do të banojë në banesa të sigurta,
në vende të qeta, pa shqetësime,
19 edhe pse pylli do të dëmtohet prej breshrit,
edhe pse qyteti do të fundoset thellë.
20 Lum ju që mbillni pranë ujërave
dhe e lini të lirë kaun e gomarin.