1 Ὅρασις, ἣν εἶδεν Ησαιας υἱὸς Αμως, ἣν εἶδεν κατὰ τῆς Ιουδαίας καὶ κατὰ Ιερουσαλημ ἐν βασιλείᾳ Οζιου καὶ Ιωαθαμ καὶ Αχαζ καὶ Εζεκιου, οἳ ἐβασίλευσαν τῆς Ιουδαίας
2 Ἄκουε, οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου, γῆ, ὅτι κύριος ἐλάλησεν· υἱοὺς ἐγέννησα καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δέ με ἠθέτησαν. 3 ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ· Ισραηλ δέ με οὐκ ἔγνω, καὶ ὁ λαός με οὐ συνῆκεν. 4 οὐαὶ ἔθνος ἁμαρτωλόν, λαὸς πλήρης ἁμαρτιῶν, σπέρμα πονηρόν, υἱοὶ ἄνομοι· ἐγκατελίπατε τὸν κύριον καὶ παρωργίσατε τὸν ἅγιον τοῦ Ισραηλ. 5 τί ἔτι πληγῆτε προστιθέντες ἀνομίαν; πᾶσα κεφαλὴ εἰς πόνον καὶ πᾶσα καρδία εἰς λύπην. 6 ἀπὸ ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὔτε τραῦμα οὔτε μώλωψ οὔτε πληγὴ φλεγμαίνουσα, οὐκ ἔστιν μάλαγμα ἐπιθεῖναι οὔτε ἔλαιον οὔτε καταδέσμους. 7 ἡ γῆ ὑμῶν ἔρημος, αἱ πόλεις ὑμῶν πυρίκαυστοι· τὴν χώραν ὑμῶν ἐνώπιον ὑμῶν ἀλλότριοι κατεσθίουσιν αὐτήν, καὶ ἠρήμωται κατεστραμμένη ὑπὸ λαῶν ἀλλοτρίων. 8 ἐγκαταλειφθήσεται ἡ θυγάτηρ Σιων ὡς σκηνὴ ἐν ἀμπελῶνι καὶ ὡς ὀπωροφυλάκιον ἐν σικυηράτῳ, ὡς πόλις πολιορκουμένη· 9 καὶ εἰ μὴ κύριος σαβαωθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σοδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γομορρα ἂν ὡμοιώθημεν.
10 Ἀκούσατε λόγον κυρίου, ἄρχοντες Σοδομων· προσέχετε νόμον θεοῦ, λαὸς Γομορρας. 11 τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος· πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι, 12 οὐδ᾽ ἐὰν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι. τίς γὰρ ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; πατεῖν τὴν αὐλήν μου 13 οὐ προσθήσεσθε· ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι· νηστείαν καὶ ἀργίαν 14 καὶ τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου· ἐγενήθητέ μοι εἰς πλησμονήν, οὐκέτι ἀνήσω τὰς ἁμαρτίας ὑμῶν. 15 ὅταν τὰς χεῖρας ἐκτείνητε πρός με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ᾽ ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν· αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις. 16 λούσασθε, καθαροὶ γένεσθε, ἀφέλετε τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν, 17 μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν· 18 καὶ δεῦτε καὶ διελεγχθῶμεν, λέγει κύριος, καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ, ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ. 19 καὶ ἐὰν θέλητε καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε· 20 ἐὰν δὲ μὴ θέλητε μηδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα κυρίου ἐλάλησεν ταῦτα.
21 Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστὴ Σιων, πλήρης κρίσεως, ἐν ᾗ δικαιοσύνη ἐκοιμήθη ἐν αὐτῇ, νῦν δὲ φονευταί. 22 τὸ ἀργύριον ὑμῶν ἀδόκιμον· οἱ κάπηλοί σου μίσγουσι τὸν οἶνον ὕδατι· 23 οἱ ἄρχοντές σου ἀπειθοῦσιν, κοινωνοὶ κλεπτῶν, ἀγαπῶντες δῶρα, διώκοντες ἀνταπόδομα, ὀρφανοῖς οὐ κρίνοντες καὶ κρίσιν χηρῶν οὐ προσέχοντες. 24 διὰ τοῦτο τάδε λέγει ὁ δεσπότης κύριος σαβαωθ Οὐαὶ οἱ ἰσχύοντες Ισραηλ· οὐ παύσεται γάρ μου ὁ θυμὸς ἐν τοῖς ὑπεναντίοις, καὶ κρίσιν ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου ποιήσω. 25 καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρά μου ἐπὶ σὲ καὶ πυρώσω σε εἰς καθαρόν, τοὺς δὲ ἀπειθοῦντας ἀπολέσω καὶ ἀφελῶ πάντας ἀνόμους ἀπὸ σοῦ καὶ πάντας ὑπερηφάνους ταπεινώσω. 26 καὶ ἐπιστήσω τοὺς κριτάς σου ὡς τὸ πρότερον καὶ τοὺς συμβούλους σου ὡς τὸ ἀπ᾽ ἀρχῆς· καὶ μετὰ ταῦτα κληθήσῃ Πόλις δικαιοσύνης, μητρόπολις πιστὴ Σιων. 27 μετὰ γὰρ κρίματος σωθήσεται ἡ αἰχμαλωσία αὐτῆς καὶ μετὰ ἐλεημοσύνης· 28 καὶ συντριβήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οἱ ἐγκαταλείποντες τὸν κύριον συντελεσθήσονται. 29 διότι αἰσχυνθήσονται ἐπὶ τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν, ἃ αὐτοὶ ἠβούλοντο, καὶ ἐπῃσχύνθησαν ἐπὶ τοῖς κήποις αὐτῶν, ἃ ἐπεθύμησαν· 30 ἔσονται γὰρ ὡς τερέβινθος ἀποβεβληκυῖα τὰ φύλλα καὶ ὡς παράδεισος ὕδωρ μὴ ἔχων· 31 καὶ ἔσται ἡ ἰσχὺς αὐτῶν ὡς καλάμη στιππύου καὶ αἱ ἐργασίαι αὐτῶν ὡς σπινθῆρες πυρός, καὶ κατακαυθήσονται οἱ ἄνομοι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἅμα, καὶ οὐκ ἔσται ὁ σβέσων.
1 Vegimi, që Isaia, biri i Amosit, pa për Judën dhe për Jerusalemin në ditët e Uziahut, Jotamit, Ahazit dhe Ezekisë, mbretërve të Judës.
Populli që braktisi Zotin
2 Dëgjoni, o qiej, mba vesh, o tokë,
se po flet Zoti:
fëmijët i mëkova e i rrita,
por ata u ngritën kundër meje.
3 Kau e njeh të zotin
e gomari grazhdin e zotërisë së tij,
por Izraeli nuk di asgjë,
populli im nuk kupton.
4 Mjerë kombi mëkatar,
populli i ngarkuar me faje,
fara e keqbërësve, fëmijët e shthurur!
Kanë braktisur Zotin,
kanë përçmuar të shenjtin e Izraelit,
shpinën i kanë kthyer.
5 Përse doni t'ju godas edhe më?
Përse vazhdoni të ngrini krye?
Çdo kokë dergjet e sëmurë,
çdo zemër lëngon nga dhimbja.
6 Nga shputa e këmbës deri te koka
nuk ka përbrenda asgjë të shëndetshme,
veç blana e vurrata, plagë të hapura,
që s'janë pastruar e s'janë lidhur,
as nuk janë zbutur me vaj.
7 Toka juaj është shkretuar,
qytetet tuaja janë shkrumbuar,
arat jua hanë të huajt sy për sy,
djerrinë e shkretuar prej të huajve.
8 Ka mbetur bija e Sionit,
si kasollja në mes të vreshtit,
si kolibja në arën me tranguj,
porsi qyteti i rrethuar.
9 Sikur Zoti i ushtrive
të mos na kishte lënë një tepricë të vogël,
si Sodoma do të ishim,
Gomorrës do t'i përngjanim.
10 Dëgjojeni fjalën e Zotit,
o prijës të Sodomës!
Vërini vesh ligjit të Perëndisë tonë,
o popull i Gomorrës!
11 Ç'më duhen flitë tuaja të panumërta? Thotë Zoti:
jam ngopur me fli shkrumbimi deshësh
e me dhjamë bagëtish të majme.
Gjak demash, qengjash e cjepsh nuk dua më.
12 Kur vini të paraqiteni para meje,
kush u ka kërkuar të endeni nëpër tremet e mia?
13 Mos sillni më fli të kota,
temjanin e kam neveri,
hënat e reja, të shtunat e të kremtet,
kuvendet e paudhësitë
nuk i përtyp dot.
14 Hënat e reja e të kremtet tuaja
i urrej me gjithë shpirt,
më janë bërë barrë
e nuk i duroj dot.
15 Kur i shtrini duart drejt meje,
unë i largoj sytë prej jush,
edhe kur luteni gjatë e gjatë,
as që ju dëgjoj,
se duart i keni tërë gjak.
16 Lahuni, pastrohuni,
hiqmani sysh ligësinë e veprave tuaja,
reshtni së bëri të keqen!
17 Mësoni të bëni të mirën,
kërkoni drejtësinë,
ndihmoni të shtypurin,
jepini drejtësi jetimit,
mbroni çështjen e të vesë.
18 Ejani, pra, të pleqërojmë, thotë Zoti.
Edhe po të jenë mëkatet tuaja flakë të kuqe,
do të bëhen të bardha si dëbora,
edhe po të jetë të kuqe si purpuri,
do të bëhen porsi leshi.
19 Nëse doni të më dëgjoni,
do të hani të mirat e tokës,
20 por nëse nuk pranoni e krye ngrini,
do t'ju përpijë shpata.
Kështu ka thënë goja e Zotit.
21 Si u kthye në lavire qyteza besnike
që ishte plot mirësi?
Në të banonte dikur drejtësia
e tani vrasësit.
22 Argjendi të është kthyer në zgjyrë,
vera t'u hollua me ujë.
23 Prijësit e tu kanë ngritur krye,
me kusarë shoqërohen.
Të gjithë lakmojë dhuratat,
rendin veç pas përfitimit.
Nuk i japin të drejtën jetimit,
çështja e të vesë s'arrin para tyre.
24 Prandaj kështu thotë Zoti,
Zoti i ushtrive, i forti i Izraelit:
Mjerë! Do të kënaqem mbi kundërshtarët e mi,
do të marr hak kundër armiqve të mi.
25 Do ta kthej dorën kundër teje,
me finjë do të ta heq zgjyrën,
plumbin prej teje do ta zhduk krejt.
26 Do t'i kthej gjyqtarët e tu si më parë,
këshilltarët e tu siç ishte në fillim.
Atëherë do të quhesh «Qyteti i Drejtësisë»,
do të quhesh «Qyteti Besnik».
27 Sioni do të shpengohet me të drejtën,
ata që pendohen në të, me drejtësinë.
28 Të paudhët e mëkatarët do të shkatërrohen njëherësh,
ata që braktisën Zotin do të marrin fund.
29 Atëherë do t'ju vijë turp prej lisave,
nën të cilët me dëshirë keni adhuruar,
do të skuqeni prej kopshteve
që vetë i patët zgjedhur.
30 Se do të bëheni si lisi me gjethe të fishkura,
porsi kopshti që nuk ka pikë uji.
31 I forti do të bëhet si kallamishtja,
vepra e tij porsi shkëndija,
do të digjen që të dy
e askush s'ka për t'i shuar.