1 Μὴ χαῖρε, Ισραηλ, μηδὲ εὐφραίνου καθὼς οἱ λαοί· διότι ἐπόρνευσας ἀπὸ τοῦ θεοῦ σου, ἠγάπησας δόματα ἐπὶ πάντα ἅλωνα σίτου. 2 ἅλων καὶ ληνὸς οὐκ ἔγνω αὐτούς, καὶ ὁ οἶνος ἐψεύσατο αὐτούς. 3 οὐ κατῴκησαν ἐν τῇ γῇ τοῦ κυρίου· κατῴκησεν Εφραιμ εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἐν Ἀσσυρίοις ἀκάθαρτα φάγονται. 4 οὐκ ἔσπεισαν τῷ κυρίῳ οἶνον καὶ οὐχ ἥδυναν αὐτῷ· αἱ θυσίαι αὐτῶν ὡς ἄρτος πένθους αὐτοῖς, πάντες οἱ ἔσθοντες αὐτὰ μιανθήσονται, διότι οἱ ἄρτοι αὐτῶν ταῖς ψυχαῖς αὐτῶν οὐκ εἰσελεύσονται εἰς τὸν οἶκον κυρίου. 5 τί ποιήσετε ἐν ἡμέρᾳ πανηγύρεως καὶ ἐν ἡμέρᾳ ἑορτῆς τοῦ κυρίου; 6 διὰ τοῦτο ἰδοὺ πορεύσονται ἐκ ταλαιπωρίας Αἰγύπτου, καὶ ἐκδέξεται αὐτοὺς Μέμφις, καὶ θάψει αὐτοὺς Μαχμας· τὸ ἀργύριον αὐτῶν ὄλεθρος κληρονομήσει, ἄκανθαι ἐν τοῖς σκηνώμασιν αὐτῶν. 7 ἥκασιν αἱ ἡμέραι τῆς ἐκδικήσεως, ἥκασιν αἱ ἡμέραι τῆς ἀνταποδόσεώς σου, καὶ κακωθήσεται Ισραηλ ὥσπερ ὁ προφήτης ὁ παρεξεστηκώς, ἄνθρωπος ὁ πνευματοφόρος· ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν ἀδικιῶν σου ἐπληθύνθη μανία σου. 8 σκοπὸς Εφραιμ μετὰ θεοῦ· προφήτης, παγὶς σκολιὰ ἐπὶ πάσας τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ· μανίαν ἐν οἴκῳ κυρίου κατέπηξαν. 9 ἐφθάρησαν κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ βουνοῦ· μνησθήσεται ἀδικίας αὐτοῦ, ἐκδικήσει ἁμαρτίας αὐτοῦ.
10 Ὡς σταφυλὴν ἐν ἐρήμῳ εὗρον τὸν Ισραηλ καὶ ὡς σκοπὸν ἐν συκῇ πρόιμον εἶδον πατέρας αὐτῶν· αὐτοὶ εἰσῆλθον πρὸς τὸν Βεελφεγωρ καὶ ἀπηλλοτριώθησαν εἰς αἰσχύνην, καὶ ἐγένοντο οἱ ἠγαπημένοι ὡς οἱ ἐβδελυγμένοι. 11 Εφραιμ ὡς ὄρνεον ἐξεπετάσθη, αἱ δόξαι αὐτῶν ἐκ τόκων καὶ ὠδίνων καὶ συλλήμψεων· 12 διότι καὶ ἐὰν ἐκθρέψωσιν τὰ τέκνα αὐτῶν, ἀτεκνωθήσονται ἐξ ἀνθρώπων· διότι καὶ οὐαὶ αὐτοῖς ἐστιν, σάρξ μου ἐξ αὐτῶν. 13 Εφραιμ, ὃν τρόπον εἶδον, εἰς θήραν παρέστησαν τὰ τέκνα αὐτῶν, καὶ Εφραιμ τοῦ ἐξαγαγεῖν εἰς ἀποκέντησιν τὰ τέκνα αὐτοῦ. 14 δὸς αὐτοῖς, κύριε· τί δώσεις αὐτοῖς; δὸς αὐτοῖς μήτραν ἀτεκνοῦσαν καὶ μαστοὺς ξηρούς. 15 πᾶσαι αἱ κακίαι αὐτῶν εἰς Γαλγαλ, ὅτι ἐκεῖ αὐτοὺς ἐμίσησα· διὰ τὰς κακίας τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν ἐκ τοῦ οἴκου μου ἐκβαλῶ αὐτούς, οὐ μὴ προσθήσω τοῦ ἀγαπῆσαι αὐτούς· πάντες οἱ ἄρχοντες αὐτῶν ἀπειθοῦντες. 16 ἐπόνεσεν Εφραιμ, τὰς ῥίζας αὐτοῦ ἐξηράνθη, καρπὸν οὐκέτι μὴ ἐνέγκῃ· διότι καὶ ἐὰν γεννήσωσιν, ἀποκτενῶ τὰ ἐπιθυμήματα κοιλίας αὐτῶν. 17 ἀπώσεται αὐτοὺς ὁ θεός, ὅτι οὐκ εἰσήκουσαν αὐτοῦ, καὶ ἔσονται πλανῆται ἐν τοῖς ἔθνεσιν.
Dënimi i Izraelit
1 «Mos u gëzo, o Izrael,
mos galdo si popujt e tjerë,
se kurvërove kundër Perëndisë tënd,
deshe pagën e lavires
në çdo lëmë drithi.
2 Lëmi e torku s'do të të ushqejë,
mushti do të të zhgënjejë.
3 S'do të banojnë në tokën e Zotit,
Efraimi do të kthehet në Egjipt,
ushqime të papastra do të hanë në Asiri.
4 Fli stërpikjeje s'do t'i kushtojnë më Zotit,
flijimet atij nuk do t'i pëlqejnë.
Si buka e hidhur do të jetë flija për ta,
i papastër do të jetë kushdo që e ha.
Buka do t'u duhet për të shuar urinë,
në shtëpinë e Zotit ajo s'do të mbërrijë.
5 Çfarë do të bëni në ditën e kremte,
në ditën e festës së Zotit?
6 E në ikshin prej shkatërrimit,
Egjipti do t'i presë,
Memfisi në dhe do t'i shtjerë.
Argjendin e çmuar, hithrat do t'ua trashëgojnë,
tendat, ferrat do t'ua mbulojnë.
7 Le ta dijë Izraeli se
erdhën ditët e ndëshkimit,
erdhën ditët e shpagimit.
Profeti është i marrë,
i frymëzuari i pamend,
për shkak të fajeve të mëdha
e armiqësive të shumta.
8 Rojë për Efraimin është profeti krah Perëndisë tim,
kurth gjahu ai u bë për udhët e tij ,
mëri ka në shtëpinë e Perëndisë së tij.
9 U shthurën keq si në ditët e Gibeahut,
por ai do t'i kujtojë fajet e tyre,
mëkatet e tyre do t'i ndëshkojë.
10 Porsi rrushin në shkretëtirë
e gjeta Izraelin.
Porsi fiqtë e parë të stinës
i pashë etërit e tu.
Por, ata shkuan në Baalpeor
e u dhanë pas turpit.
U bënë të urryer,
siç ishin ato që dëshironin.
11 Si shpendi që fluturon tej
do t'i ikë Efraimit lavdia.
Do të mbetet
pa lindje, shtatzëni e ngjizje.
12 E në i rritshin fëmijët e tyre,
do t'i lë pa fëmijë, pa njeri.
Mjerë ata
kur unë prej tyre të largohem.
13 Efraim, kur të pashë
ishe si palma e mbjellë livadhit,
por bijtë e vet Efraimi
do t'i çojë në thertore.
14 Jepu, o Zot,
çfarë ke për t'u dhënë!
Jepu barkun dështak
e gjinjtë e shteruar.
15 Tërë paudhësitë e tyre nisën në Gilgal,
atje fillova t'i urreja.
Për faj të veprave të tyre të liga,
do t'i zboj nga shtëpia ime.
Më nuk do t'i dua,
kryeneçë janë gjithë prijësit e tyre.
16 Efraimi u godit,
rrënjët iu thanë krejt,
fryt nuk do të japë më.
E në lindshin,
do t'ua vras fëmijët e dashur.
17 Perëndia im i mohoi,
se atë nuk e dëgjuan,
ndaj do të enden nëpër kombe».