1 And he entered again into the synagogue; and there was a man there which had a withered hand. 2 And they watched him, whether he would heal him on the sabbath day; that they might accuse him. 3 And he saith unto the man which had the withered hand, Stand forth. 4 And he saith unto them, Is it lawful to do good on the sabbath days, or to do evil? to save life, or to kill? But they held their peace. 5 And when he had looked round about on them with anger, being grieved for the hardness of their hearts, he saith unto the man, Stretch forth thine hand. And he stretched it out: and his hand was restored whole as the other. 6 And the Pharisees went forth, and straightway took counsel with the Herodians against him, how they might destroy him. 7 But Jesus withdrew himself with his disciples to the sea: and a great multitude from Galilee followed him, and from Judæa, 8 And from Jerusalem, and from Idumaea, and from beyond Jordan; and they about Tyre and Sidon, a great multitude, when they had heard what great things he did, came unto him. 9 And he spake to his disciples, that a small ship should wait on him because of the multitude, lest they should throng him. 10 For he had healed many; insomuch that they pressed upon him for to touch him, as many as had plagues. 11 And unclean spirits, when they saw him, fell down before him, and cried, saying, Thou art the Son of God. 12 And he straitly charged them that they should not make him known. 13 And he goeth up into a mountain, and calleth unto him whom he would: and they came unto him. 14 And he ordained twelve, that they should be with him, and that he might send them forth to preach, 15 And to have power to heal sicknesses, and to cast out devils: 16 And Simon he surnamed Peter; 17 And James the son of Zebedee, and John the brother of James; and he surnamed them Boanerges, which is, The sons of thunder: 18 And Andrew, and Philip, and Bartholomew, and Matthew, and Thomas, and James the son of Alphaeus, and Thaddaeus, and Simon the Canaanite, 19 And Judas Iscariot, which also betrayed him: and they went into an house. 20 And the multitude cometh together again, so that they could not so much as eat bread. 21 And when his friends heard of it , they went out to lay hold on him: for they said, He is beside himself.
22 ¶ And the scribes which came down from Jerusalem said, He hath Beelzebub, and by the prince of the devils casteth he out devils. 23 And he called them unto him , and said unto them in parables, How can Satan cast out Satan? 24 And if a kingdom be divided against itself, that kingdom cannot stand. 25 And if a house be divided against itself, that house cannot stand. 26 And if Satan rise up against himself, and be divided, he cannot stand, but hath an end. 27 No man can enter into a strong man’s house, and spoil his goods, except he will first bind the strong man; and then he will spoil his house. 28 Verily I say unto you, All sins shall be forgiven unto the sons of men, and blasphemies wherewith soever they shall blaspheme: 29 But he that shall blaspheme against the Holy Ghost hath never forgiveness, but is in danger of eternal damnation: 30 Because they said, He hath an unclean spirit.
31 ¶ There came then his brethren and his mother, and, standing without, sent unto him, calling him. 32 And the multitude sat about him, and they said unto him, Behold, thy mother and thy brethren without seek for thee. 33 And he answered them, saying, Who is my mother, or my brethren? 34 And he looked round about on them which sat about him, and said, Behold my mother and my brethren! 35 For whosoever shall do the will of God, the same is my brother, and my sister, and mother.
Krie e tretë
1 E hiri pagjene ndë Sinaguaj, e atje ishte një njeri që kish dorënë të thatë.
2 E vijnë re atë të shihnë ndë duan ta shëron atë të shëtunë, që ta kallëzoijnë atë.
3 E i thotë njeriut që kish dorënë të thatë: Ngreu e eja ndë mes.
4 E u thot ature: Është ndëjierë të bëjë njeriu të mirë të shëtunatë, a të bëjë të keq? Të sosjë Shpirt, a ta humbasjë? E ata nukë flisnë.
5 E si i vështroi ata me të zëmëruarë, sepse i eleimonisej për të verbuarit’ e zëmërësë ture, i thotë njeriut: Ndër dorënë tënde. E e ndëri, e u bë dor’ e tij e shëndoshë, posi edhe tjetëra.
6 E atë çast si duallë Farisejtë bashkë me Irodhianotë, bënë mushaveré kondr’ atij, që ta vrisnë atë.
7 Edhe Iisui u hoq mbënjanë, e vate nga an’ e detit bashkë me mathitit’ e tij, e shumë turmë nga Galilea vinte pas tij, edhe nga Iudhea.
8 Edhe nga Ierusalimi, edhe nga Idhumea, edhe nga anët’ e përtejme të Iordhanit, edhe nga anëtë që janë rrotullë Tirosë edhe Sidhonësë, shumë njerëz si digjuanë ato që bënte Iisui, erdhë nde ai.
9 E u tha mathitivet së tij, që të presë atë një varkë të hijë mbë të për turmë, që të mos e shtipëjnë atë turm’ e njerëzet.
10 Sepse shëroi shumë, kaqë që bijnë mbi të ata që kishnë të keq, që të ngisnë me dorë prej si.
11 E Shpirtet’ e pëgëra poq’ e shihnë atë, bijnë mbë këmbë të tij, e thërrisnë, e thoshnë se: Ti je i biri i Perndisë.
12 E i qërton ata shumë, që të mos e dëftoijnë atë.
13 E si hipi mbë një mal, thirri pas tij ata që deshi ai, e vanë afër.
14 E sgjodhi dimbëdhjetë, që të jenë bashkë me të, edhe t’i dërgojë ata të dhidhaksjënë.
15 Edhe të kenë urdhër të shërojënë sëmundëtë, edhe të zbojënë të paudhëtë.
16 E i vuri Simonit ëmërinë Petro.
17 Edhe Iakovonë të birë e Zevedheosë, edhe Ioannë të vëllan’ e Iakovoit (e u vuri ature ëmërë Voanergjes, domethënë: të bijt’ e brumbullimit).
18 Edhe Andhreanë, edhe Filipnë, edhe Varthollomeonë, edhe Mattheonë, edhe Thomanë, edhe Iakovonë të bir’ e Allfeosë, edhe Thadheonë, edhe Simonë Kananitnë.
19 Edhe Iskariotnë Iudhënë, atë që e paradhosi, e vijënë mbë shtëpi.
20 E u përmbëjuadhë pagjene turmë, kaqë që nukë mundnë as bukë të haijnë.
21 E si digjuanë këto njerëzit’ e tij, duallë jashtë ta mbajnë atë, se thoshnë që dolli nga mëntë.
22 E Grammatejtë që erdhë nga Ierusalimi, thoshnë se: Ka Veellzevullë, e me anë të së parit së paudhëvet, kren të paudhëtë.
23 E si thirri ata gjithë, u thosh ature me paravolira: Qish mund Satanai të krejë satananë?
24 E ndë qoftë që të ndahetë një mbretëri mbë vetëhe të saj, nukë mund të qëndrojë ajo mbretëri.
25 Edhe ndë qoftë që të ndahetë një shtëpi mbë vetëhe të saj, nukë mund të qëndrojë ajo shtëpi.
26 E ndë u ngreftë satanai kondrë vetëhesë tij e të ndahetë, nukë mund të qëndrojë, po është sosëj’ e tij.
27 S’mund ndonjë njeri të hijë ndë shtëpi të së fortit, e t’i marrë armëtë, ndë mos lidhtë më përpara të fortinë, e pastaj t’i grabitjë shtëpin’ e tij.
28 Me të vërteta u thom juvet, se gjithë fajetë do t’u ndëjenenë bijet së njerëzet, edhe vllasfimira sa që të vllasfimisjënë.
29 Po ai që të vllasfimisjë nde Shënjti Shpirt, nukë ka të ndëjierë mbë gjithë jetë, po është fajëtuar për gjuq të pasosurë.
30 Sepse thoshnë: Shpirt të pëgërë ka.
31 E i vijnë dha vëllazëritë edhe ëm’ e tij, e si qëndruanë jashtë, dërguanë nde ai ta thërrisnë.
32 E rrijnë turmë rrotull atij, e i than’ atij: Ja, ëmma jote, edhe vëllazërit’ e tu, të kërkojënë ti jashtë.
33 E u përgjegj ature, e u tha: Cila është mëma ime, a vëllazërit’ e mi?
34 E si vështroi rrotull mb’ata që rrijnë pranë tij, thotë: Na mëma ime, edhe vëllazërit’ e mi.
35 Se ai që të bëjë ato që i pëlqejënë Perndisë, ai është vëllai im, edhe motra ime, edhe mëma.