1 Now concerning spiritual gifts , brethren, I would not have you ignorant. 2 Ye know that ye were Gentiles, carried away unto these dumb idols, even as ye were led. 3 Wherefore I give you to understand, that no man speaking by the Spirit of God calleth Jesus accursed: and that no man can say that Jesus is the Lord, but by the Holy Ghost. 4 Now there are diversities of gifts, but the same Spirit. 5 And there are differences of administrations, but the same Lord. 6 And there are diversities of operations, but it is the same God which worketh all in all. 7 But the manifestation of the Spirit is given to every man to profit withal. 8 For to one is given by the Spirit the word of wisdom; to another the word of knowledge by the same Spirit; 9 To another faith by the same Spirit; to another the gifts of healing by the same Spirit; 10 To another the working of miracles; to another prophecy; to another discerning of spirits; to another divers kinds of tongues; to another the interpretation of tongues: 11 But all these worketh that one and the selfsame Spirit, dividing to every man severally as he will. 12 For as the body is one, and hath many members, and all the members of that one body, being many, are one body: so also is Christ. 13 For by one Spirit are we all baptized into one body, whether we be Jews or Gentiles, whether we be bond or free; and have been all made to drink into one Spirit. 14 For the body is not one member, but many. 15 If the foot shall say, Because I am not the hand, I am not of the body; is it therefore not of the body? 16 And if the ear shall say, Because I am not the eye, I am not of the body; is it therefore not of the body? 17 If the whole body were an eye, where were the hearing? If the whole were hearing, where were the smelling? 18 But now hath God set the members every one of them in the body, as it hath pleased him. 19 And if they were all one member, where were the body? 20 But now are they many members, yet but one body. 21 And the eye cannot say unto the hand, I have no need of thee: nor again the head to the feet, I have no need of you. 22 Nay, much more those members of the body, which seem to be more feeble, are necessary: 23 And those members of the body, which we think to be less honourable, upon these we bestow more abundant honour; and our uncomely parts have more abundant comeliness. 24 For our comely parts have no need: but God hath tempered the body together, having given more abundant honour to that part which lacked: 25 That there should be no schism in the body; but that the members should have the same care one for another. 26 And whether one member suffer, all the members suffer with it; or one member be honoured, all the members rejoice with it. 27 Now ye are the body of Christ, and members in particular. 28 And God hath set some in the church, first apostles, secondarily prophets, thirdly teachers, after that miracles, then gifts of healings, helps, governments, diversities of tongues. 29 Are all apostles? are all prophets? are all teachers? are all workers of miracles? 30 Have all the gifts of healing? do all speak with tongues? do all interpret? 31 But covet earnestly the best gifts: and yet shew I unto you a more excellent way.
Krie e dimbëdhjetëtë
1 E për dhurëti të Shpirtit, vëllazër, dua që ta diji juvet.
2 Ju ndashti e diji që kur jeshëtë të pëgërë, vejëtë pas idhollëvet së vuvosura, sikundr’ u hiqnë.
3 E andaj ju dëftoj juvet, që ndonjë që flet me Shpirt të Perndisë, thotë: anathema Iisunë. Edhe ndonjë s’mund të thotë Zot Iisunë, përveçme me anë të Shënjtit Shpirt.
4 Të ndara dhurëtivet janë, ma Shpirt një i vetëmë është.
5 E të ndara shërbesavet janë, po një Zot vetëmë është.
6 E të ndara punëravet janë, ma ajo Perndi është vetëmë, që bën mbë gjithë të gjitha punëratë.
7 E mbë cilinëdo pa është dhënë të çfaqurit’ e Shpirtit për mbrodh.
8 Mbë një është dhënë me anë të Shpirtit fjal’ e sofisë, e mbë një tjetër pa fjal’ e së dijturit, sikundr’ është vetë Shpirti.
9 Mbë një tjetër pa, besa me atë Shpirt. E mbë një tjetër pa, dhurëtit’ e shërimevet me atë Shpirt.
10 Mbë tjetër të bërat’ e thavmaturgjivet, e mbë tjetër Profitia, e mbë tjetër të zgjedhurit’ e Shpirtevet, e mbë tjetër çdolloi gjuhëra, e mbë tjetër të mpsuarit’ e gjuhëvet.
11 E të gjitha këto i bën njeri e ai Shpirt i vetëmi, e i ndan veçë-veçë mbë cilëdo sikundr’ i pëlqen atij.
12 Sepse sikundr’ është një kurmi, e ka shumë anë, e gjithë anët’ e njëit kurmit ndonëse janë shumë, është një kurm vetëmë, ashtu edhe Krishti.
13 Sepse gjithë nevet mbë një Shpirt jemi pagëzuarë, që të jemi një kurm, kaqë Çifutë, kaqë Elinëtë, kaqë Roptë, kaqë Elefterotë. E të gjithë mbë një Shpirt u potism.
14 Sepse kurmi nuk’ është një copë, po shumë.
15 Ndë thashtë këmba: Unë nukë jam nga kurmi, sepse nukë jam dorë, mbase për këtë nuk’ është prej kurmit?
16 E ndë thashtë veshi: Nukë jam prej kurmit, sepse nukë jam si, mbase për këtë nuk’ është prej kurmit?
17 Të qe gjithë kurmi një si, ku do t’ish të digjuaritë? Të qe gjithë vesh, ku do t’ish hunda?
18 Po ndashti Perndia i ka vënë anët’ e kurmit, cilëdo nga ato ndë kurm, sikundrë deshi.
19 Ma të qenë të gjitha një anë vetëmë, ku do të qe kurmi?
20 Po ndashti anë janë shumë, e kurmi një.
21 E nukë mund siri t’i thotë dorësë: Unë nukë kam hri nga teje; a krietë pa këmbëvet: Nukë kam hri nga ju.
22 Ma janë më shumë të kërkuara ato anë të kurmit, që gjajënë se janë më të smundura.
23 E ato anë të kurmit që na dukenë se janë më të ksenderçura, nd’ato apëmë më të veshurë me shumë nder; e më të shëmtuaratë tona, ato kanë më shumë të stolisurë.
24 E anëtë tona të nderçuratë, nukë kanë hri për stoli, po Perndia e ka bashkuarë kurmnë, me të dhënë më të shumë nder asaj anet që i lipsej.
25 Që të mos jetë të përçqierë ndë kurm, po anëtë të kenë kujdes njera-jatërënë.
26 E ndë pësoftë gjë një anë, të pësojënë me të bashkë të gjitha anëtë. E ndë gëzoftë një anë, të gëzonenë me të bashkë gjithë anëtë.
27 Juvet ndashti jini kurmi i Krishtit, e anë veçë e veçë mbëjedhurë mbë një.
28 E ca i ka vënë Perndia ndë qishë, ndë vënd të parë apostojtë, ndë të ditinë Profitë, ndë të tretinë dhaskalëtë, pastaje fuqitë, pastaje dhurëtit’ e shërimevet, ndihmëratë, qiveritë, të ksijisurat’ e gjuhëvet.
29 Mos janë gjith’ apostoj? Mos janë gjithë Profitër? Mos janë gjithë Dhaskalë? Mos janë gjithë fuqira?
30 Mos kanë të gjithë dhurëtira të shërojënë? Mos kuvëndojënë gjithë gjuhëratë? Mos i ksijisjënë gjithë?
31 Po dëshëroni dhurëtitë më të miratë, edhe do t’u dëftoj juvet një udhë më të lartë.