1 And there came one of the seven angels which had the seven vials, and talked with me, saying unto me, Come hither; I will shew unto thee the judgment of the great whore that sitteth upon many waters: 2 With whom the kings of the earth have committed fornication, and the inhabitants of the earth have been made drunk with the wine of her fornication. 3 So he carried me away in the spirit into the wilderness: and I saw a woman sit upon a scarlet coloured beast, full of names of blasphemy, having seven heads and ten horns. 4 And the woman was arrayed in purple and scarlet colour, and decked with gold and precious stones and pearls, having a golden cup in her hand full of abominations and filthiness of her fornication: 5 And upon her forehead was a name written, MYSTERY, BABYLON THE GREAT, THE MOTHER OF HARLOTS AND ABOMINATIONS OF THE EARTH. 6 And I saw the woman drunken with the blood of the saints, and with the blood of the martyrs of Jesus: and when I saw her, I wondered with great admiration. 7 And the angel said unto me, Wherefore didst thou marvel? I will tell thee the mystery of the woman, and of the beast that carrieth her, which hath the seven heads and ten horns. 8 The beast that thou sawest was, and is not; and shall ascend out of the bottomless pit, and go into perdition: and they that dwell on the earth shall wonder, whose names were not written in the book of life from the foundation of the world, when they behold the beast that was, and is not, and yet is. 9 And here is the mind which hath wisdom. The seven heads are seven mountains, on which the woman sitteth. 10 And there are seven kings: five are fallen, and one is, and the other is not yet come; and when he cometh, he must continue a short space. 11 And the beast that was, and is not, even he is the eighth, and is of the seven, and goeth into perdition. 12 And the ten horns which thou sawest are ten kings, which have received no kingdom as yet; but receive power as kings one hour with the beast. 13 These have one mind, and shall give their power and strength unto the beast. 14 These shall make war with the Lamb, and the Lamb shall overcome them: for he is Lord of lords, and King of kings: and they that are with him are called, and chosen, and faithful. 15 And he saith unto me, The waters which thou sawest, where the whore sitteth, are peoples, and multitudes, and nations, and tongues. 16 And the ten horns which thou sawest upon the beast, these shall hate the whore, and shall make her desolate and naked, and shall eat her flesh, and burn her with fire. 17 For God hath put in their hearts to fulfil his will, and to agree, and give their kingdom unto the beast, until the words of God shall be fulfilled. 18 And the woman which thou sawest is that great city, which reigneth over the kings of the earth.
1 Edhe erdhi një nga ata të shtatë ëngjëjtë që kishinë të shtatë kupatë, edhe foli bashkë me mua, e më tha: “Eja, do të të dëftonj gjyqin’ e kurvësë madhe, që është ndenjurë mbi ujëra të shuma;
2 Që kurvëruanë bashkë me atë mbëretërit’ e dheut, edhe ata që rrinë mbë dhet u dejtnë nga vera e kurvërisë asaj.”
3 Edhe më shpuri me frymë mbë një vënt të shkretë; edhe pashë një grua që po rrinte mbi një bishë të kuqe, që ishte plot me emëra vllasfimiash, e kishte shtatë krerë e dhietë brirë.
4 Edhe ajo gruaja ishte veshurë me porfirë e më të kuq, edhe përaruarë me ar e me gurë të nderëshim e me margaritarë, e kishte ndë dorë të saj një kupë t’ artë mbushurë me ndyrësira e me pugërësira të kurvërisë saj.
5 Edhe mbë ballt t’asaj kishte shkruarë një emër Mistir, Vaavyllona e madhe, e ëma e kurvavet edhe ndyrësiravet dheut.
6 Edhe pashë gruanë dejturë nga gjaku i shënjtorëvet, edhe nga gjaku i martirëvet Jisujt. Edhe kur pashë atë, u çudita me çudi të madhe.
7 Edhe ëngjëlli më tha: “Përse u çudite? Unë do të them tyj mistirin’ e gruasë, edhe të bishësë që mban atë, e cila ka të shtatë krerët’ edhe të dhietë brirëtë. –
8 Atë bishënë që pe, ishte, edhe nuk’ është, edhe do të dalë nga avyssa, e të vejë për të humburë; edhe do të çuditen’ ata që rrinë mbi dhet, të cilëvet emërat’ nukë janë shkruarë ndë vivli të jetësë që kur është ngrehurë bota, kur të shohën’ atë bishënë që ishte, edhe nuk’ është, edhe ndonëse është.
9 Këtu është mëndëja kush të ketë dituri. Të shtatë krerëtë janë shtatë male, atie ku rri gruaja mb’ ata.
10 Edhe janë shtatë mbëretër; të pesëtë ranë, edhe njëri është, tiatri edhe s’ka ardhurë; edhe kur të vinjë, ka për të mbeturë pak kohë .
11 Edhe ajo bisha që ishte, edhe nuk’është, edhe ay ësht’ i tetti, edhe është nga të shtatëtë, edhe vetë për të humburë.
12 Edhe dhietë brirëtë që pe, janë dhietë mbëretër, të cilët’ edhe s’kanë marrë mbëretëri, po marrënë pushtet posi mbëretërë një orë bashkë me bishënë.
13 Këta kanë një mëndëje, edhe do t’ apënë ndë dorë të bishësë fuqin’ edhe pushtetin’ e tyre.
14 Këta do të lëftonjënë me Qëngjinë, edhe Qëngji do t’i muntnjë ata, sepse është Zot i zotëravet, edhe Mbëret i mbëretëret; edhe ata që janë bashkë me atë janë të thërritur’ e të sgjedhur’ e besëtarë.”
15 Edhe më thotë: “Ata ujëratë që pe atie ku rri kurva, janë llauzëra e gjëndëje, e kombe e gluhëra.
16 Edhe ata dhietë brirëtë, që pe mbi bishët, këta do t’i kenë mëri kurvësë, edhe do ta bënjën’ atë të shkretë edhe lakuriq, edhe do të hanë mishrat’ e asaj, edhe atë do ta diegënë ndë ziarr.
17 Sepse Perëndia dha ndë zemërat t’atyreve të bënjënë mëndëjen’ e asaj, edhe të bënenë me një mëndëje, edhe t’i apënë bishësë mbëretërin’ e tyre, gjersa të mbaronenë fialët e Perëndisë.
18 Edhe ajo gruaja që pe është qyteteja e madhe që ka mbëretëri mbi mbëretërit të dheut.