1 And he entered again into the synagogue; and there was a man there which had a withered hand. 2 And they watched him, whether he would heal him on the sabbath day; that they might accuse him. 3 And he saith unto the man which had the withered hand, Stand forth. 4 And he saith unto them, Is it lawful to do good on the sabbath days, or to do evil? to save life, or to kill? But they held their peace. 5 And when he had looked round about on them with anger, being grieved for the hardness of their hearts, he saith unto the man, Stretch forth thine hand. And he stretched it out: and his hand was restored whole as the other. 6 And the Pharisees went forth, and straightway took counsel with the Herodians against him, how they might destroy him. 7 But Jesus withdrew himself with his disciples to the sea: and a great multitude from Galilee followed him, and from Judæa, 8 And from Jerusalem, and from Idumaea, and from beyond Jordan; and they about Tyre and Sidon, a great multitude, when they had heard what great things he did, came unto him. 9 And he spake to his disciples, that a small ship should wait on him because of the multitude, lest they should throng him. 10 For he had healed many; insomuch that they pressed upon him for to touch him, as many as had plagues. 11 And unclean spirits, when they saw him, fell down before him, and cried, saying, Thou art the Son of God. 12 And he straitly charged them that they should not make him known. 13 And he goeth up into a mountain, and calleth unto him whom he would: and they came unto him. 14 And he ordained twelve, that they should be with him, and that he might send them forth to preach, 15 And to have power to heal sicknesses, and to cast out devils: 16 And Simon he surnamed Peter; 17 And James the son of Zebedee, and John the brother of James; and he surnamed them Boanerges, which is, The sons of thunder: 18 And Andrew, and Philip, and Bartholomew, and Matthew, and Thomas, and James the son of Alphaeus, and Thaddaeus, and Simon the Canaanite, 19 And Judas Iscariot, which also betrayed him: and they went into an house. 20 And the multitude cometh together again, so that they could not so much as eat bread. 21 And when his friends heard of it , they went out to lay hold on him: for they said, He is beside himself.
22 ¶ And the scribes which came down from Jerusalem said, He hath Beelzebub, and by the prince of the devils casteth he out devils. 23 And he called them unto him , and said unto them in parables, How can Satan cast out Satan? 24 And if a kingdom be divided against itself, that kingdom cannot stand. 25 And if a house be divided against itself, that house cannot stand. 26 And if Satan rise up against himself, and be divided, he cannot stand, but hath an end. 27 No man can enter into a strong man’s house, and spoil his goods, except he will first bind the strong man; and then he will spoil his house. 28 Verily I say unto you, All sins shall be forgiven unto the sons of men, and blasphemies wherewith soever they shall blaspheme: 29 But he that shall blaspheme against the Holy Ghost hath never forgiveness, but is in danger of eternal damnation: 30 Because they said, He hath an unclean spirit.
31 ¶ There came then his brethren and his mother, and, standing without, sent unto him, calling him. 32 And the multitude sat about him, and they said unto him, Behold, thy mother and thy brethren without seek for thee. 33 And he answered them, saying, Who is my mother, or my brethren? 34 And he looked round about on them which sat about him, and said, Behold my mother and my brethren! 35 For whosoever shall do the will of God, the same is my brother, and my sister, and mother.
1 Pasandaj hyri përsëri ndë sinagogjit; edhe atie ish një njeri që kish dorënë të thatë.
2 Edhe vininë re atë, ndë qoftë se do ta shëronte për ditë të shëtunë, që ta përflasënë.
3 Edhe ay i thotë ati njeriut që kish dorënë të thatë: “Ngreu ndë mest.”
4 Pasandaj u thot’ atyre: “Ësht’e udhësë të bëjë njeri mirë për të shëtuna, apo të bëjë keq? Të shpëtojë shpirt, apo të vrasë?” Po ata s’bëninë zë.
5 Atëhere si i vuri re rreth me zemërim, tuke i ardhurë keq për ashpërimin’ e zemërës’ atyre, i thotë njeriut: “Shtri dorënë tënde.” Edhe ay e shtriu; edhe dora e ati u bë e shëndoshë [posi tiatëra].
6 Edhe Farisejtë si duallnë, përnjëherë bënë këshillë bashkë me Irodhianët kundrë ati, që ta prishjënë.
7 Po Jisuj iku bashkë me nxënësit’ e ti mb’anë të detit; edhe i vanë pas shumë shumicë nga Galilea, e nga Judhea,
8 E nga Jerusalimi, e nga Idhumea, e nga përtej Jordhanit; edhe shumë shumicë nga ata që ishinë rreth Tyrësë edhe Sidhonësë, erdhë tek ay, kur dëgjuanë se sa punëra bënte.
9 Edhe ay u tha nxënëset ti ta presë atë afërë një lundrë, për punë të gjëndëjesë, që të mos e shtrëngojënë.
10 Sepse shëroj shumë vetë, kaqë sa bininë sipër ati, që t’e prekënë sa vetë kishinë sëmundëje.
11 Edhe frymat’ e ndyra, kur e vështroninë, i bininë përpara, edhe bërtisninë, tuke thënë, se: “Ti je i Bir’ i Perëndisë.”
12 Po ay i qërtonte shumë, që të mos e çfaqënë.
13 Pasandaj hipën ndë malt, edhe thërret përanë vetëhesë sa vetë deshi ay; edhe ata vanë tek ay.
14 Edhe sgjodhi dy-mbë-dhietë vetë , që të jenë bashkë me atë, edhe që t’i dërgojë të leçisënë.
15 Edhe të kenë pushtet të shërojënë sëmundëjetë, edhe të kërrejënë diajtë;
16 Simonë, që ia vuri emërinë Pietrë;
17 Edhe Jakovinë, të birrë e Zevedheut, edhe Joannë, të vëllan’ e Jakovit, edhe ua vuri emërinë Voanergjes, që do me thënë: të Bijt’ e bubullimësë;
18 Edhe Andhrenë, e Filippinë, e Varthollomenë, e Matthenë, e Thomanë, e Jakovinë, të birrë e Allfeut, e Thadhdhenë, e Simon Kananitinë,
19 Edhe Judhë Iskariotinë, i cili e dha ndër duar.
20 Pasandaj vinë ndë një shtëpi; edhe mbëlidhetë përsëri gjëndëje, kaqë sa ata s’munt të hanin’ as bukë.
21 Edhe njerëzit’ e ati, kur dëgjuanë, duallnë ta mbajnë; sepse thoshinë, se: “Dolli nga mëntë.”
22 Edhe shkronjësitë, që sbritnë nga Jerusalimi, thoshinë, se: “Ka Veelzevulinë, edhe se kërren diajtë me të parin’ e diajvet.”
23 Po ay , si thirri ata përanë, u thoshte me paravolira: “Si munt të kërrejë Satanaj Satananë?
24 Edhe ndë u ndaftë një mbëretëri kundrë vetëhesë saj, ajo mbëretëri s’munt të qëndrojë;
25 Edhe ndë u ndaftë një shtëpi kundrë vetëhesë saj, ajo shtëpi s’munt të qëndrojë.
26 Edhe Satanaj ndë u ngrittë kundrë vetëhesë tij, edhe u nda, s’munt të qëndrojë, po ka të mbaruarë.
27 As ndonjë s’munt të ryjë ndë shtëpi të fortit që të rrëmbejë enët’ e ati, pa mos lidhurë më përpara të fortinë; edhe atëhere do të rrëmbejë shtëpin’ e ati.
28 Me të vërtetë po u them juve, se gjithë faletë do t’u ndëlenenë të bijet njerëzet, edhe vllasfimiatë sado që të vllasfimisjënë,
29 Po ay që të vllasfimisjë kundrë Frymësë Shënjtëruarë, nukë do të ndëlenetë për gjithë jetënë; po është faltuar i dënimit pasosurë;
30 Sepse thoshninë, se: Ka frymë të ndyrë.
31 Vinë pra të vëllezëritë edhe e ëma e ati, edhe si qëndruanë jashtë, dërguanë tek ay, që ta thërresënë.
32 Edhe rreth ati rrinte gjëndëje; edhe i than’ ati: “Na jot ëmë edhe tët vëllezërë te po të kërkojënë jashtë.”
33 Po ay u përgjeq atyreve, tuke thënë: “Kush ësht’ imë a tem vëllezërë?”
34 Edhe si vuri re rreth ata që rrininë përanë ati, thotë: “Na imë edhe tem vëllezërë!
35 Sepse ay që të bëjë dashurimin’ e Perëndisë, kyj është im vëlla, edhe ime motërë, edhe mëmë.”