1 Jude, the servant of Jesus Christ, and brother of James, to them that are sanctified by God the Father, and preserved in Jesus Christ, and called: 2 Mercy unto you, and peace, and love, be multiplied.
3 Beloved, when I gave all diligence to write unto you of the common salvation, it was needful for me to write unto you, and exhort you that ye should earnestly contend for the faith which was once delivered unto the saints. 4 For there are certain men crept in unawares, who were before of old ordained to this condemnation, ungodly men, turning the grace of our God into lasciviousness, and denying the only Lord God, and our Lord Jesus Christ. 5 I will therefore put you in remembrance, though ye once knew this, how that the Lord, having saved the people out of the land of Egypt, afterward destroyed them that believed not. 6 And the angels which kept not their first estate, but left their own habitation, he hath reserved in everlasting chains under darkness unto the judgment of the great day. 7 Even as Sodom and Gomorrha, and the cities about them in like manner, giving themselves over to fornication, and going after strange flesh, are set forth for an example, suffering the vengeance of eternal fire. 8 Likewise also these filthy dreamers defile the flesh, despise dominion, and speak evil of dignities. 9 Yet Michael the archangel, when contending with the devil he disputed about the body of Moses, durst not bring against him a railing accusation, but said, The Lord rebuke thee. 10 But these speak evil of those things which they know not: but what they know naturally, as brute beasts, in those things they corrupt themselves. 11 Woe unto them! for they have gone in the way of Cain, and ran greedily after the error of Balaam for reward, and perished in the gainsaying of Core. 12 These are spots in your feasts of charity, when they feast with you, feeding themselves without fear: clouds they are without water, carried about of winds; trees whose fruit withereth, without fruit, twice dead, plucked up by the roots; 13 Raging waves of the sea, foaming out their own shame; wandering stars, to whom is reserved the blackness of darkness for ever. 14 And Enoch also, the seventh from Adam, prophesied of these, saying, Behold, the Lord cometh with ten thousands of his saints, 15 To execute judgment upon all, and to convince all that are ungodly among them of all their ungodly deeds which they have ungodly committed, and of all their hard speeches which ungodly sinners have spoken against him. 16 These are murmurers, complainers, walking after their own lusts; and their mouth speaketh great swelling words , having men’s persons in admiration because of advantage.
17 But, beloved, remember ye the words which were spoken before of the apostles of our Lord Jesus Christ; 18 How that they told you there should be mockers in the last time, who should walk after their own ungodly lusts. 19 These be they who separate themselves, sensual, having not the Spirit. 20 But ye, beloved, building up yourselves on your most holy faith, praying in the Holy Ghost, 21 Keep yourselves in the love of God, looking for the mercy of our Lord Jesus Christ unto eternal life. 22 And of some have compassion, making a difference: 23 And others save with fear, pulling them out of the fire; hating even the garment spotted by the flesh.
24 Now unto him that is able to keep you from falling, and to present you faultless before the presence of his glory with exceeding joy, 25 To the only wise God our Saviour, be glory and majesty, dominion and power, both now and ever. Amen.
1 Judha, shërbëtori i Jisu Krishtit, edhe i vëllaj Jakovit, të të thërrituritë të shënjtëruarë prej Perëndisë Atit, edhe ruajturë prej Jisu Krishtit;
2 Përdëllim, e paqtim, e dashuri u shumoftë mbë ju.
3 Të dashurë, passi nxitova tepërë t’u shkruanj juve për shpëtimin’ e të gjithëvet, pata nevojë t’u shkruanj juve, e t’u lutem të lëftoni për atë besënë që u dha një herë shënjtorëvet.
4 Sepse hynë fshehurazi dica njerës, që ishinë shkruarë përpara që moti ndë këtë dënim, njerës të pabesë, që këthenjënë hirin’ e Perëndisë tënë mbë ndyrësi, edhe mohonjënë të vetëminë Zotëri (Perëndinë), edhe Zotinë tënë Jisu Krishtinë.
5 Edhe dua t’ua bie juve ndër mënt, ndonëse ju e ditët këtë njëherë, se Zoti, si shpëtoj llauzinë nga dheu i Egjyptit, pastaj i humbi ata që nukë besuanë.
6 Edhe ata ëngjëjtë që nukë ruajtnë urdhërin’ e tyre, po lanë vëndin’ e tyre, i ka ruajturë mbyllurë ndën’ errësirë me të lidhura të pasosura për gjyqin’ e ditësë madhe.
7 Posi Sodhoma e Gomora, edhe ato qytetetë rreth atyreve, që u dhanë ndë kurvëri kështu posi ato, e vanë prapa tiatërë mishi, janë vënë përpara për shëmbëllesë, e mundonenë me ziarr të pasosurë.
8 Po kështu edhe këta, tuke parë ëndërra, ndyrinë mishinë, e bënjënë për asgjë pushtetinë, e vllasfimisnjën’ ofiqetë.
9 Edhe Mihaili, i pari ëngjëjvet, kur hahej tuke lëftuarë me diallinë për trupin’ e Mojsiut, nukë kuxoj të bierë kundrë ati ndonjë gjukim vllasfimie, po tha: “Zoti të qërtoftë tyj”.
10 Edhe këta vllasfimisnjënë sa punëra që nuk’ i dinë; edhe sa punëra të fisit që i dinë posi shtësë pa mënt, prishenë ndër ato.
11 Mjer ata, sepse ecnë mb’ udhë të Kainit, edhe u lëshuanë me vrap pas kobimit Vallaamit përtë marrë pagë, edhe humbën ndë kundrëfialët të Koreut.
12 Këta janë palavi ndë gostira të dashurisë tuaj, kur hanë gosti me ju pa frikë, e kullosënë vetëhen’ e tyre; re pa ujë që bihenë tutie t’hu nga erëratë; dru vjeshte të papemë, dy herë vdekurë, çkulurë nga rrënjatë;
13 Valë deti t’egra që shkumonjënë turpëriat’ e tyre, yje që bihen’ andej’ e këteje, për të cilët’ është ruajtur’ errësir’ e zezë për gjithë jetënë.
14 Edhe për këta profitepsi edhe Enohu i shtatti prej Adhamit, tuke thënë: “Ja tek erdhi Zoti me mijëra shënjtorësh të ti,
15 Që të bënjë gjyq mbi të gjithë, edhe të qërtonjë gjithë të pabesëtë ndërmest atyreve, për gjithë punërat’ e pabesërisë atyreve, që punuanë pa besë, edhe për gjith’ ato fialët’ e ashpëra që folnë kundrë ati fajtorët e pabesë.” —
16 Këta janë asish që murmuronjën’ e qjahenë, tuke ecurë pas dëshërimesh tyre; edhe goja e atyre flet fialë tepërë të trasha, edhe përkëdhelënë ca vetë , që të kenë dobi nga ata.
17 Po ju, o të dashurë, kujtoni fialëtë që u folnë përpara nga apostojt’ e Zotit tënë Jisu Krishtit,
18 Se u thoshinë juve, se: “ndë kohë të pastajme do të jenë përqeshësa që do t’ ecënjënë pas dëshërimevet pabesëriavet tyre”.
19 Këta jan’ ata që veçonjënë vetëhen’ e tyre, posi shtësë, që s’kanë Frymë.
20 Po ju, o të dashurë, tuke ngrehurë vetëhenë tuaj përmbi besënë fort të shënjtëruarënë, e tuke falurë ndë Frymë të Shënjtëruarë,
21 Ruani vetëhenë tuaj ndë dashuri të Perëndisë, tuke priturë përdëllimin’ e Zotit tënë Jisu Krishtit për jetë të pasosurë.
22 Edhe ca i përdëlleni tuke shquarë.
23 Edhe ca të tierë i shpëtoni me frikë, tuke i rrëmbyer’ ata nga ziarri, e tuke pasurë mëri edhe atë rrobenë që është shgërryerë nga mishi.
24 Edhe mb’atë që munt t’u ruanjë juve të pafaj, e t’u qëndronjë juve përpara lavdisë ti faqe-bardhë me gëzim,
25 Mbë të vetëminë (të diturinë) Perëndi edhe Shpëtimtarinë tënë, qoftë lavdi edhe madhëri, urdhër edhe pushtet, edhe tashi, edhe mbë gjithë jetët. Amin.