1 There was a man of the Pharisees, named Nicodemus, a ruler of the Jews: 2 The same came to Jesus by night, and said unto him, Rabbi, we know that thou art a teacher come from God: for no man can do these miracles that thou doest, except God be with him. 3 Jesus answered and said unto him, Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born again, he cannot see the kingdom of God. 4 Nicodemus saith unto him, How can a man be born when he is old? can he enter the second time into his mother’s womb, and be born? 5 Jesus answered, Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born of water and of the Spirit, he cannot enter into the kingdom of God. 6 That which is born of the flesh is flesh; and that which is born of the Spirit is spirit. 7 Marvel not that I said unto thee, Ye must be born again. 8 The wind bloweth where it listeth, and thou hearest the sound thereof, but canst not tell whence it cometh, and whither it goeth: so is every one that is born of the Spirit. 9 Nicodemus answered and said unto him, How can these things be? 10 Jesus answered and said unto him, Art thou a master of Israel, and knowest not these things? 11 Verily, verily, I say unto thee, We speak that we do know, and testify that we have seen; and ye receive not our witness. 12 If I have told you earthly things, and ye believe not, how shall ye believe, if I tell you of heavenly things? 13 And no man hath ascended up to heaven, but he that came down from heaven, even the Son of man which is in heaven.
14 ¶ And as Moses lifted up the serpent in the wilderness, even so must the Son of man be lifted up: 15 That whosoever believeth in him should not perish, but have eternal life.
16 ¶ For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life. 17 For God sent not his Son into the world to condemn the world; but that the world through him might be saved.
18 ¶ He that believeth on him is not condemned: but he that believeth not is condemned already, because he hath not believed in the name of the only begotten Son of God. 19 And this is the condemnation, that light is come into the world, and men loved darkness rather than light, because their deeds were evil. 20 For every one that doeth evil hateth the light, neither cometh to the light, lest his deeds should be reproved. 21 But he that doeth truth cometh to the light, that his deeds may be made manifest, that they are wrought in God.
22 ¶ After these things came Jesus and his disciples into the land of Judæa; and there he tarried with them, and baptized.
23 ¶ And John also was baptizing in Ænon near to Salim, because there was much water there: and they came, and were baptized. 24 For John was not yet cast into prison.
25 ¶ Then there arose a question between some of John’s disciples and the Jews about purifying. 26 And they came unto John, and said unto him, Rabbi, he that was with thee beyond Jordan, to whom thou barest witness, behold, the same baptizeth, and all men come to him. 27 John answered and said, A man can receive nothing, except it be given him from heaven. 28 Ye yourselves bear me witness, that I said, I am not the Christ, but that I am sent before him. 29 He that hath the bride is the bridegroom: but the friend of the bridegroom, which standeth and heareth him, rejoiceth greatly because of the bridegroom’s voice: this my joy therefore is fulfilled. 30 He must increase, but I must decrease. 31 He that cometh from above is above all: he that is of the earth is earthly, and speaketh of the earth: he that cometh from heaven is above all. 32 And what he hath seen and heard, that he testifieth; and no man receiveth his testimony. 33 He that hath received his testimony hath set to his seal that God is true. 34 For he whom God hath sent speaketh the words of God: for God giveth not the Spirit by measure unto him . 35 The Father loveth the Son, and hath given all things into his hand. 36 He that believeth on the Son hath everlasting life: and he that believeth not the Son shall not see life; but the wrath of God abideth on him.
1 Edhe ishte një njeri nga Farisenjtë, që e kishte emërinë Nikodhim, i pari Judhenjet.
2 Kyj erdhi natënë te Jisuj, edhe i tha: “Ravvi, e dimë, se ke ardhurë nga Perëndia Mësonjës; sepse asndonjë s’munt të bënjë këto shenje që bën ti, ndë mos qoftë Perëndia bashkë me atë.”
3 Jisuj u përgjeq e i tha: “Me të vërtetë, me të vërtetë po të them: ndë mos linttë njeriu prej së larti, s’munt të shohë mbëretërin’ e Perëndisë.”
4 Nikodhimi i thotë: “Qysh munt të lintnjë njeri tuke qënë plak? Mos munt të hynjë për së dyti ndë barkt të s’ëmësë ti e të lintnjë?”
5 Jisuj u përgjeq: “Me të vërtetë, me të vërtetë po të them, ndë mos linttë njeri prej ujit e prej Frymësë, s’munt të hynjë ndë mbëretërit të Perëndisë.
6 Ç’është lindurë prej mishit, është mish, edhe ç’është lindurë prej Frymësë, është frymë.
7 Mos u çudit sepse të thashë, se : Duhetë të lintni ju prej së larti.
8 Era fryn kudo, edhe i dëgjon zënë, po s’di nga vien, e ku vete; kështu ësht’ edhe kushdo që është lindurë prej Frymësë.”
9 Nikodhimi u përgjeq e i tha: “Qysh munt të bënenë këto?”
10 Jisuj u përgjeq e i tha: “Ti je Mësonjës’ i Israilit, edhe nukë di këto?
11 Me të vërtetë, me të vërtetë po të them, se atë që dimë flasëmë, edhe për atë që pam martirisëmë, po martirinë tonë nuk’ e prisni.
12 Ndë u thashë juve punërat’ e dheut, edhe nukë besoni, qysh do të besoni, ndë u thënça juve punërat’ e qiellit?
13 Edhe asndonjë s’ka hipurë ndë qiell, veç ay që ka sbriturë nga qielli, i bir’ i njeriut, që është ndë qiell.
14 Edhe sikundrë Mojsiu ngriti lart gjarpërinë ndë shkretërirët, kështu duhetë të ngrihetë lart edhe i bir’ i njeriut;
15 Që të mos humbasë kushdo t’i besonjë, po të ketë jetë të pasosurë.
16 Sepse Perëndia kaqë e deshi botënë, sa dha Birin’ e ti të vetëmlindurinë, që të mos humbasë kushdo t’i besonjë ati, po të ketë jetë të pasosurë.
17 Sepse Perëndia nukë dërgoj të Birrë te bota, të gjykonjë botënë, po të shpëtonjë bota prej anës’ ati.
18 Ay që i beson ati, nukë gjykonetë; po ay që nukë beson ndashti është gjykuarë, sepse nukë besoj mb’emërit të vetëmlindurit Birit të Perëndisë.
19 Edhe kyj është gjyqi, se drita erdhi ndë botët, edhe njerëzitë deshnë me tepërë errësirënë se dritënë; sepse punërat’ e atyreve ishin të liga.
20 Sepse kushdo që punon punëra të këqia, i ka mëri dritësë, edhe nukë vien te drita, që të mos sbulonenë punërat’e ati.
21 Po ay që bën të vërtetënë, vien te drita, që të dëftenjë punërat’ e ati, se janë punuarë mbë Perëndinë.”
22 Pastaj erdhi Jisuj edhe nxënësit’ e ati ndë dhe të Judhesë, edhe shkonte kohënë atie bashkë me ata, edhe pagëzonte.
23 Ishte edhe Joanni tuke pagëzuarë nd’ Enon, afërë Salimit, sepse atie ishinë shumë ujëra; edhe vininë e pagëzoneshinë.
24 Sepse Joanni edhe s’ishte hedhë ndë burkt.
25 U bë pra një të kërkuarë për punë pastrimi prej nxënëset Joannit me ca Judhenj.
26 Edhe erthnë te Joanni edhe i thanë: “Ravvi, ay që ishte bashkë me tyj përtej Jordhanit, për të cilinë ti martirise, shih kyj te po pagëzon, edhe të gjithë vinë tek ay.”
27 Joanni u përgjeq e tha: “Njeriu nukë munt të marrë asgjë, ndë mos i është dhënë nga qielli.
28 Ju vetë martirisni për mua se thashë: Unë nukë jam Krishti, po se jam dërguarë përpara ati.
29 Ay që ka nusenë, është dhëndërri; edhe miku i dhëndërrit, ay që rri edhe dëgjon atë, gëzonetë me gëzim të math për zërin’ e dhëndërrit. Kyj gëzimi im pra u mbush.
30 Ay duhetë të shtonetë, e unë të pakësonem.
31 Ay që vien prej së larti, është sipër të gjithave. Ay që është prej dheut, është prej dheut, edhe flet prej dheut; ay që vien prej qiellit, është sipër të gjithave.
32 Edhe atë që pa edhe dëgjoj, martiris për këtë; po asndonjë nuk’ pret martirin’ e ati.
33 Ay që pret martirin’ e ati, ka vënë vulë se Perëndia ësht’ i vërtetë.
34 Sepse ay që është dërguarë prej Perëndisë, flet fialët’ e Perëndisë; sepse Perëndia nuk’ ep Frymën’ ati me masë.
35 Ati do Birinë, edhe ia ka dhënë ndë dorë të gjitha.
36 Ay që i beson të Birit ka jetë të pasosurë; po ay që nuk’ i dëgjon të Birit, nukë do të shohë jetë, po zemërata e Perëndisë mbet mb’atë.”