1 My brethren, be not many masters, knowing that we shall receive the greater condemnation. 2 For in many things we offend all. If any man offend not in word, the same is a perfect man, and able also to bridle the whole body. 3 Behold, we put bits in the horses’ mouths, that they may obey us; and we turn about their whole body. 4 Behold also the ships, which though they be so great, and are driven of fierce winds, yet are they turned about with a very small helm, whithersoever the governor listeth. 5 Even so the tongue is a little member, and boasteth great things. Behold, how great a matter a little fire kindleth! 6 And the tongue is a fire, a world of iniquity: so is the tongue among our members, that it defileth the whole body, and setteth on fire the course of nature; and it is set on fire of hell. 7 For every kind of beasts, and of birds, and of serpents, and of things in the sea, is tamed, and hath been tamed of mankind: 8 But the tongue can no man tame; it is an unruly evil, full of deadly poison. 9 Therewith bless we God, even the Father; and therewith curse we men, which are made after the similitude of God. 10 Out of the same mouth proceedeth blessing and cursing. My brethren, these things ought not so to be. 11 Doth a fountain send forth at the same place sweet water and bitter? 12 Can the fig tree, my brethren, bear olive berries? either a vine, figs? so can no fountain both yield salt water and fresh. 13 Who is a wise man and endued with knowledge among you? let him shew out of a good conversation his works with meekness of wisdom. 14 But if ye have bitter envying and strife in your hearts, glory not, and lie not against the truth. 15 This wisdom descendeth not from above, but is earthly, sensual, devilish. 16 For where envying and strife is , there is confusion and every evil work. 17 But the wisdom that is from above is first pure, then peaceable, gentle, and easy to be intreated, full of mercy and good fruits, without partiality, and without hypocrisy. 18 And the fruit of righteousness is sown in peace of them that make peace.
1 Mos bëhi shumë mësonjësa, o vëllezërit’ e mi, tuke diturë se do të marrëmë gjykim më të math;
2 Sepse të gjithë fëjejmë mbë shumë punëra . Ndë qoftë se nukë fëjen ndonjë me fialë, kyj është burr’ i sosurë, i fuqishim t’i vërë fre edhe gjithë trupit.
3 - Na tek u vëmë freratë n’ gojë kuajvet, që të bindenë ndër ne, edhe heqëmë gjithë trupin’ e atyreve.
4 - Na edhe lundratë që janë kaqë të mëdha edhe që shtyhenë prej erërash të forta, hiqenë prej një timoni të vogëlë, atje ku të dojë qivernitari.
5 Kështu edhe gjuha ështënjë copë e vogëlë, po mbahetë mbë të math. Na pak ziarr tek diek kaqë lëndë të madhe.
6 Edhe gjjuhaështë ziarr, bota e së shtrembëtësë. Kështu gjjuha ndër anët të mishit tënë ësht’ ajo që fëlliq gjithë trupinë, edhe i ep ziarr rrotësë jetësë, edhe ndizetë prej gjehenësë.
7 – Sepse çdo farë bishash e shpesësh, e shtërpinjsh e gjësh të gjalla ndë det, sbutetë, edhe është sbuturë nga fisi njeriut;
8 Po gjjuhën’ asnjeri s’munt ta sbusë; është një gjë e keqe që nukë pushtonetë, plot me vërer që bie vdekëje.
9 Me atë bekojmë Perëndinë edhe Atinë, edhe me atë mallëkojmë njerëzitë që janë bërë pas shëmbëllimit Perëndisë.
10 Nga ajo gojë vetëmë del bekim edhe mallëkim. Nukë duhetë, o vëllezërit’ e mi, të bënenë këto kështu.
11 Mos kroj buron ujë t’ëmbëlë edhe të hidhurë nga ajo vërë vetëmë?
12 Mos munt, o vëllezërit’ e mi, druri i fikut të bënjë ulli, a hardhiatë bënjë fiq? Kështu asndonjë krua s’munt të bënjë ujë të kripurë edhe t’ëmbëlë.
13 Kush është i mënçim e i diturë ndër ju? Le të dëftonjë punërat’ e tia me butësirë diturie prej shkuarëjesë mirë.
14 Po ndë paçi cmir të hidhurë edhe qartë ndë zemërë tuaj, mos mbahi mbë të math edhe mos gënjeni kundrë së vërtetësë.
15 Ajo dituri nukë sbret prej së larti, po është prej dheu, prej shtëse, prej dialli;
16 Sepse ku është cmir e qartë, atie është trazyrë e çdo pun’ e ligë.
17 Po dituria që është prej së larti, përpara ësht’ e këthiellëtë, pastaj paqtore, e butë, e bindurë, plot me përdëllim e me pemë të mira, e pambajtur’ anë edhe pa ipokrisi.
18 Edhe pema e drejtërisë mbilletë ndë paqtim nga ata që bënjënë paqtim.