1 Would to God ye could bear with me a little in my folly: and indeed bear with me. 2 For I am jealous over you with godly jealousy: for I have espoused you to one husband, that I may present you as a chaste virgin to Christ. 3 But I fear, lest by any means, as the serpent beguiled Eve through his subtilty, so your minds should be corrupted from the simplicity that is in Christ. 4 For if he that cometh preacheth another Jesus, whom we have not preached, or if ye receive another spirit, which ye have not received, or another gospel, which ye have not accepted, ye might well bear with him . 5 For I suppose I was not a whit behind the very chiefest apostles. 6 But though I be rude in speech, yet not in knowledge; but we have been throughly made manifest among you in all things. 7 Have I committed an offence in abasing myself that ye might be exalted, because I have preached to you the gospel of God freely? 8 I robbed other churches, taking wages of them , to do you service. 9 And when I was present with you, and wanted, I was chargeable to no man: for that which was lacking to me the brethren which came from Macedonia supplied: and in all things I have kept myself from being burdensome unto you, and so will I keep myself . 10 As the truth of Christ is in me, no man shall stop me of this boasting in the regions of Achaia. 11 Wherefore? because I love you not? God knoweth. 12 But what I do, that I will do, that I may cut off occasion from them which desire occasion; that wherein they glory, they may be found even as we. 13 For such are false apostles, deceitful workers, transforming themselves into the apostles of Christ. 14 And no marvel; for Satan himself is transformed into an angel of light. 15 Therefore it is no great thing if his ministers also be transformed as the ministers of righteousness; whose end shall be according to their works.
16 I say again, Let no man think me a fool; if otherwise, yet as a fool receive me, that I may boast myself a little. 17 That which I speak, I speak it not after the Lord, but as it were foolishly, in this confidence of boasting. 18 Seeing that many glory after the flesh, I will glory also. 19 For ye suffer fools gladly, seeing ye yourselves are wise. 20 For ye suffer, if a man bring you into bondage, if a man devour you , if a man take of you , if a man exalt himself, if a man smite you on the face. 21 I speak as concerning reproach, as though we had been weak. Howbeit whereinsoever any is bold, (I speak foolishly,) I am bold also. 22 Are they Hebrews? so am I. Are they Israelites? so am I. Are they the seed of Abraham? so am I. 23 Are they ministers of Christ? (I speak as a fool) I am more; in labours more abundant, in stripes above measure, in prisons more frequent, in deaths oft. 24 Of the Jews five times received I forty stripes save one. 25 Thrice was I beaten with rods, once was I stoned, thrice I suffered shipwreck, a night and a day I have been in the deep; 26 In journeyings often, in perils of waters, in perils of robbers, in perils by mine own countrymen, in perils by the heathen, in perils in the city, in perils in the wilderness, in perils in the sea, in perils among false brethren; 27 In weariness and painfulness, in watchings often, in hunger and thirst, in fastings often, in cold and nakedness. 28 Beside those things that are without, that which cometh upon me daily, the care of all the churches. 29 Who is weak, and I am not weak? who is offended, and I burn not? 30 If I must needs glory, I will glory of the things which concern mine infirmities. 31 The God and Father of our Lord Jesus Christ, which is blessed for evermore, knoweth that I lie not. 32 In Damascus the governor under Aretas the king kept the city of the Damascenes with a garrison, desirous to apprehend me: 33 And through a window in a basket was I let down by the wall, and escaped his hands.
1 Makar të duroni pakëzë marrësinë time; po edhe më duroni.
2 Sepse u kam zëli juve me zëli Perëndie; sepse u mbëlova juve me një burr, që t’u nxier përpara Krishtit vërgjireshë të pastrët
3 Po kam frikë mbase, sikundrë gjarpëri gënjeu Evënë me dinakërin’ e ti, kështu do të prishetë mëndëja juaj nga mituria që keni mbë Krishtinë.
4 Sepse ay që vien ndë u leçittë një tiatërë Jisu, që s’e kemi leçiturë, a merrni një tiatërë frymë, që s’e keni marrë, a një tiatër’ ungjill, që s’e keni priturë, mirë do t’e duronit’ atë .
5 Po mendonem, se s’mbes prapa mbë ndonjë punë nga apostojt’ e mëdhenj.
6 Edhe ndonëse jam njeriu i trashë mbë fialët, po jo edhe mbë mënt; po më çdo farë pune u shpërfaqëm mbë të gjitha te ju.
7 Apo bëra faj, tuke unjurë vetëhenë time, që të lartoneni ju, sepse u ngjillëzuam juve ungjillin’e Perëndisë dhurëti?
8 Të tiera qisha i ropa, sepse mora pagë që të bënj punënë tuaj.
9 Edhe kur qesh’ afërë jush e pata të shterë, s’u rëndova asndonjë; sepse të shterëtë tim e mbushnë vëllezëritë që erthnë nga Maqedhonia; edhe mbë çdo punë ruajta vetëhenë time, edhe do ta ruanj, që të mos bënem barrë te ju.
10 E vërteta e Krishtit është tek unë, se sd’do të më mbylletë goja për këta të mburrurë mbë vëndet t’ Ahaise.
11 Përse? Sepse s’u dua juve? Perëndia e di.
12 Po atë që bënj, edhe gjithënjë do ta bënj, që të pres shkakun’e atyreve që duanë shkak, që të gjëndenë sikundër neve mb’atë punë që mburrenë.
13 Sepse të tillëtë njerës jan’ apostoj të rrem, punëtorë kobimtarë, ndërruarë formënë mbë apostoj të Krishtit.
14 Edhe s’është për të çuditurë; sepse ay Satanaj vetë ndërron formënë mbë ëngjëll drite.
15 S’është pun’ e madhe pra, ndë ndërrofshinë formën’ edhe punëtorët’ e ati mbë punëtorë drejtërie; të cilëvet e pastajmeja do të jetë pas punëvet atyre.
16 Përsëri them: Asndonjë le të mos më kujtonjë se jam i marrë; po ndë mos, pak së paku më prisni si të marrë, që të mburrem edhe unë pakëzë.
17 Atë që flas, nuk’ e flas pas Zotit, po si i marrë mbë këtë punë të mburrurit.
18 Sepse shumë vetë mburrenë pas mishit, do të mburrem edhe unë.
19 Sepse tuke qënë ju të mënçim, duroni me t’ëmbëlë të marrëtë;
20 Sepse duroni, ndë u bëftë juve shërbëtorë ndonjë, ndë u hangërtë ndonjë, ndë u marrtë juve ndonjë tuajatë , ndë u mbajtë mbë të math ndonjë, ndë u rrahtë juve faqenë ndonjë.
21 E them këtë për turpëri, sikurse neve ishim të dobë; po mbë çdo punë ndë kuxoftë ndonjë (po kuvëndonj si i marrë), kuxonj edhe unë.
22 Evrej janë? Edhe unë; Israilitë janë? Edhe unë. Far’e Avramit janë?
23 Edhe unë; shërbëtorë të Krishtit janë? (flas jashtë mënç), më tepër’ unë; mbë më tepërë mundime, mbë plagë fort më shumë, ndë burgje më tepërë, shumë herë ndë vdekëje.
24 Prej Judhenjsh pesë herë mora dyzet plagë pa një.
25 Tri herë u rrahçë me shkop, një herë kodiçë me gurë, tri herë u mbyçë ndë det, një natë e një ditë kam bërë ndë funtt të detit ;
26 shumë herë ndë udhë, ndë rrëziqe lumërash, ndë rrëziqe viedhësash, ndë rrëziqe prej farësë sime, ndë rrëziqe nga kombetë, ndë rrëziqe ndë qytet, ndë rrëziqe ndë shkretëtirë, ndë rrëziqe ndë det, ndë rrëziqe ndër vëllezër të rrem.
27 Ndë mundim e ndë të vuarë, shumë herë ndë të pafjetura, ndë uri e ndë et, shumë herë ndë agjërime, ndë të ftohët’ e ndë të sveshurë.
28 Përveç të përjashtëmëvet, ajo që është vënë përmbi mua përditë, kujdesi i qishavet.
29 Kush ësht’ i dobë, e unë s’jam i dobë? Kush skandhalisetë, e unë s’digjem?
30 Ndë gjan të mburrem, do të mburrem për ato punët’ e dobësirësë sime.
31 Perëndia edhe Ati i Zotit tënë Jisu Krishtit, i cili ësht’ i bekuarë ndë jetët të jetëvet , e di se nukë gënjenj.
32 Ndë Dhamaskë i pari kombit i mbëretit Aretë ruante rrotullë qytetin’ e Dhamasqinëvet, sepse donte të më zinte.
33 Edhe u varçë ndë shportë nga një parathirë prej murit, edhe shpëtova nga duart’ e ati.