1 But speak thou the things which become sound doctrine: 2 That the aged men be sober, grave, temperate, sound in faith, in charity, in patience. 3 The aged women likewise, that they be in behaviour as becometh holiness, not false accusers, not given to much wine, teachers of good things; 4 That they may teach the young women to be sober, to love their husbands, to love their children, 5 To be discreet, chaste, keepers at home, good, obedient to their own husbands, that the word of God be not blasphemed. 6 Young men likewise exhort to be sober minded. 7 In all things shewing thyself a pattern of good works: in doctrine shewing uncorruptness, gravity, sincerity, 8 Sound speech, that cannot be condemned; that he that is of the contrary part may be ashamed, having no evil thing to say of you. 9 Exhort servants to be obedient unto their own masters, and to please them well in all things ; not answering again; 10 Not purloining, but shewing all good fidelity; that they may adorn the doctrine of God our Saviour in all things. 11 For the grace of God that bringeth salvation hath appeared to all men, 12 Teaching us that, denying ungodliness and worldly lusts, we should live soberly, righteously, and godly, in this present world; 13 Looking for that blessed hope, and the glorious appearing of the great God and our Saviour Jesus Christ; 14 Who gave himself for us, that he might redeem us from all iniquity, and purify unto himself a peculiar people, zealous of good works. 15 These things speak, and exhort, and rebuke with all authority. Let no man despise thee.
KAPTINA II.
1 Por ti fol sa duhenë për mësimin’ e shëndoshë.
2 - Pleqtë të jenë të esullë, të hieshim, të urtë, të shëndoshë ndë besët, ndë dashunit, ndë durimt.
3 Kështu edhe plakatë të bihenë sikurse u ka hie shenjtënavet, mos jenë kallëzimtore, mos jenë dhanë mbas venësë shumë,
4 të jenë mësimtorë të mira, qi të mësojënë të ratë, të kenë dashuni mbë burrat, e dashuni mbë dielmt,
5 të urta, të qiruta, shtëpiare, të mira, krye-ulta mbë burrat e veta, qi të mos nemetë fjala e Perëndisë.
6 Kështu porosit edhe të ritë të jenë të urtë.
7 Mbë të gjitha punët të diftojsh vetëhenë tande për figure të vepëravet mira, tue rueitunë ndë mësimt pa prishie e hieshim,
8 fjalë të shëndoshë e të pazanë me faj, qi të turpënohet’ ai qi ashtë kundrë, a të mos ketë me folunë për ju as ndonji të keqe.
9 Shërbëtorëtë t’u ulinë kryetë zotënivet vet, mbë gjithë punët të jenë të pëlqyeshim, të mos dalinë kundrë me fjalë.
10 Të mos viedhinë, por të diftojënë qish do besë të mirë, qi të stolisinë ndër gjithë punët mësimin’ e Shëlbyesit t’ynë Perëndisë.
11 Sepse u duk i shpëtueshimi hir i Perëndisë mbë gjithë nierëzit,
12 qi na mëson neve me mohuem pabesëninë edhe dëshërimet’ e botësë, e të rroimë ndë këte jetë me urti e me dreitëni, e me besë të mirë,
13 tue pritunë të lumenë shpëresë, edhe të dukunit’ e laftit të madhit Perëndi, edhe Shëlbyesit t’ynë Iesu Krishtit,
14 i cilli dha vetëvetëhenë për ne, qi të na shpërblejë prei qish do farë paligjënie, edhe të na qirojë për vetëhen’ e ati popullë të sgjedhunë, zemër-përvëlutë për vepëra të mira.
15 Këto fol, e porosit, e qarto me qish do farë urdhëni, askushi le të mos të hedhi poshtë.