1 Arise, shine; for thy light is come, and the glory of the LORD is risen upon thee. 2 For, behold, the darkness shall cover the earth, and gross darkness the people: but the LORD shall arise upon thee, and his glory shall be seen upon thee. 3 And the Gentiles shall come to thy light, and kings to the brightness of thy rising. 4 Lift up thine eyes round about, and see: all they gather themselves together, they come to thee: thy sons shall come from far, and thy daughters shall be nursed at thy side. 5 Then thou shalt see, and flow together, and thine heart shall fear, and be enlarged; because the abundance of the sea shall be converted unto thee, the forces of the Gentiles shall come unto thee. 6 The multitude of camels shall cover thee, the dromedaries of Midian and Ephah; all they from Sheba shall come: they shall bring gold and incense; and they shall shew forth the praises of the LORD. 7 All the flocks of Kedar shall be gathered together unto thee, the rams of Nebaioth shall minister unto thee: they shall come up with acceptance on mine altar, and I will glorify the house of my glory. 8 Who are these that fly as a cloud, and as the doves to their windows?
9 Surely the isles shall wait for me, and the ships of Tarshish first, to bring thy sons from far, their silver and their gold with them, unto the name of the LORD thy God, and to the Holy One of Israel, because he hath glorified thee. 10 And the sons of strangers shall build up thy walls, and their kings shall minister unto thee: for in my wrath I smote thee, but in my favour have I had mercy on thee. 11 Therefore thy gates shall be open continually; they shall not be shut day nor night; that men may bring unto thee the forces of the Gentiles, and that their kings may be brought. 12 For the nation and kingdom that will not serve thee shall perish; yea, those nations shall be utterly wasted. 13 The glory of Lebanon shall come unto thee, the fir tree, the pine tree, and the box together, to beautify the place of my sanctuary; and I will make the place of my feet glorious. 14 The sons also of them that afflicted thee shall come bending unto thee; and all they that despised thee shall bow themselves down at the soles of thy feet; and they shall call thee, The city of the LORD, The Zion of the Holy One of Israel.
15 Whereas thou hast been forsaken and hated, so that no man went through thee , I will make thee an eternal excellency, a joy of many generations. 16 Thou shalt also suck the milk of the Gentiles, and shalt suck the breast of kings: and thou shalt know that I the LORD am thy Saviour and thy Redeemer, the mighty One of Jacob. 17 For brass I will bring gold, and for iron I will bring silver, and for wood brass, and for stones iron: I will also make thy officers peace, and thine exactors righteousness. 18 Violence shall no more be heard in thy land, wasting nor destruction within thy borders; but thou shalt call thy walls Salvation, and thy gates Praise. 19 The sun shall be no more thy light by day; neither for brightness shall the moon give light unto thee: but the LORD shall be unto thee an everlasting light, and thy God thy glory. 20 Thy sun shall no more go down; neither shall thy moon withdraw itself: for the LORD shall be thine everlasting light, and the days of thy mourning shall be ended. 21 Thy people also shall be all righteous: they shall inherit the land for ever, the branch of my planting, the work of my hands, that I may be glorified. 22 A little one shall become a thousand, and a small one a strong nation: I the LORD will hasten it in his time.
1 Ngreu, ndriçoju, sepse drita jote erdhi, edhe lavdia e Zotit lindi mbi ty.
2 Sepse na errësira tek do të mbulonjë dhenë, edhe t’errëtë kombatë, po mbi ty do të lintnjë (drit’) e Zotit, edhe lavdia e ati do të shfaqetë mbi ty.
3 Edhe kombatë do të vinjënë ndë dritët tënde, edhe mbëretëritë ndë ndriçim të lindëjesë (dritësë) s’ate.
4 Ngre përqark syt’ e tu, edhe shih: këta të gjithë mbëlidhenë, e vinjënë te ti, t’ët-bij do të vinjënë së largu, edhe t’ët-bila do t’ushqenenë ndër brinjët.
5 Atëherë do të shohç, e do të gëzonesh, edhe zemëra jote do të manitet’ e do të sgjëronetë, sepse të plotët’ e detit do të këthenetë te ti, fuqit’ e kombavet do të vinjënë te ti.
6 Shumicë kamillesh do të të mbulonjë, kamilletë me një kurris të Midianit e të Efahësë; ata të gjithë nga Shebaja do të vinjënë, do të bien’ ar e livan, edhe do t’apënë zën’ e mirë për lavdurimet’ e Zotit.
7 Gjithë dhënt’ e Kedarit do të mbëlidhenë te ti, desht’ e Nebajothit do të të shërbenjënë, do të bihenë mbi therorenë t’ime me pëlqim, edhe unë do të lëvdonj shtëpin’ e lavdisë s’ime.
8 Cilëtë jan’ ata që fluturonjënë posi re, edhe posi pëllumba ndër parathirët të tyre?
9 Me të vërtetë dheujëzatë do të më presënë, edhe më përpara lundrat’ e Tarshishësë, që të bienë së largu t’ët-bij, argjëndin’ e atyreve, edhe arin’ e atyreve bashkë me ata, për emërin’ e Zotit Perëndisë tënt, edhe për Shënjtin e Israilit, sepse të lëvdoi.
10 Edhe të bijt’ e kombavet huajë, do të ndërtonjënë përsëri muret’ e tu, edhe mbëretërit’ e atyreve do të të shërbenjënë, sepse të rashë ndë zemërimt t’im, po për hirinë t’im të përdëlleva.
11 Edhe portat’ e tua do të jenë hapurë përherë, nukë do të mbyllenë dit’ e natë, që të këllasënë te ti fuqit’ e kombavet, edhe të bienë mbëretërit’ e atyreve.
12 Sepse ay komp e ajo mbëretëri që të mos të shërbenjënë, do të vdirenë, po, (ata) komba do të shkretonenë fare.
13 Lavdia e Livanit do të vinjë te ti, bredhi, e vgjeri, e bushi bashkë, që të stolisnjënë vëndin’ e shënjtëroresë s’ime, edhe do të lavdonj vëndin e këmbëvet mia.
14 Edhe djemt’ e atyreve që të hidhëruanë do të vinjënë te ti tuke kurrusurë, edhe gjith’ ata që nukë zunë për gjë do të puthnjënë gjurmat’ e këmbëvet tua, edhe do të të kluanjënë Qytet i Zotit, Sion’ e Shënjtit Israilit.
15 Ndonëse hoqnë dorë prej teje e të mërzitnë, kaqë sa nukë shkonte asndonjë për mes (teje), do të të bënj gëzim të pëjetëshim, ngazullim breza pas brezash.
16 Edhe do të pish klumështin’ e kombavet, edhe do të pish sisat’ e mbëretëret, edhe do t’e njohsh se unë Zoti jam Shpëtimtari yt, edhe Shpërblimtari yt, i Forti i Jakovit.
17 Ndë vënt të ramit do të bie ar, e ndë vënt të hekurit do të bie argjënt, e ndë vënt të drusë ram, e ndë vënt të gurëvet hekur; edhe do të bënj krerët’ e tu paqsim, edhe kujdestarët’ e tu dreitëri.
18 Nukë do të dëgjonetë më shtrëngatë ndë dhet tënt, të shkretuar’ e prishëje ndër sinoret të tua, po do të kluanjç muret’ e tu Shpëtim, edhe portat’ e tua Lavdurim.
19 Nukë do të jetë më te ti dielli për dritën’ e ditësë, as hëna nukë do të ndriçonjë me ndriçimin’ e saj, po Zoti do të jetë te ti drit’ e përjetëshime, edhe Perëndia yt lavdia jote.
20 Dielli yt nukë do të perëndonjë më, as hëna jote nukë do të shteretë; sepse Zoti do të jetë drita jote e përjetëshimeja, edhe dit e zisë s’ate do të mbaronenë.
21 Edhe gjëndëja jote (do të jenë) të gjithë të dreitë, do të trashëgonjënë dhenë për kurdo, dega e bimësë s’ime, puna e duaret mia, që të lëvdonem.
22 Më e vogëla do të bënetë një milë, edhe më e paka, komb’ i fortë; unë Zoti do të shpejtonj këtë pas kohës’ ati.