1 Awake, awake; put on thy strength, O Zion; put on thy beautiful garments, O Jerusalem, the holy city: for henceforth there shall no more come into thee the uncircumcised and the unclean. 2 Shake thyself from the dust; arise, and sit down, O Jerusalem: loose thyself from the bands of thy neck, O captive daughter of Zion. 3 For thus saith the LORD, Ye have sold yourselves for nought; and ye shall be redeemed without money. 4 For thus saith the Lord GOD, My people went down aforetime into Egypt to sojourn there; and the Assyrian oppressed them without cause. 5 Now therefore, what have I here, saith the LORD, that my people is taken away for nought? they that rule over them make them to howl, saith the LORD; and my name continually every day is blasphemed. 6 Therefore my people shall know my name: therefore they shall know in that day that I am he that doth speak: behold, it is I.
7 ¶ How beautiful upon the mountains are the feet of him that bringeth good tidings, that publisheth peace; that bringeth good tidings of good, that publisheth salvation; that saith unto Zion, Thy God reigneth! 8 Thy watchmen shall lift up the voice; with the voice together shall they sing: for they shall see eye to eye, when the LORD shall bring again Zion.
9 ¶ Break forth into joy, sing together, ye waste places of Jerusalem: for the LORD hath comforted his people, he hath redeemed Jerusalem. 10 The LORD hath made bare his holy arm in the eyes of all the nations; and all the ends of the earth shall see the salvation of our God.
11 ¶ Depart ye, depart ye, go ye out from thence, touch no unclean thing; go ye out of the midst of her; be ye clean, that bear the vessels of the LORD. 12 For ye shall not go out with haste, nor go by flight: for the LORD will go before you; and the God of Israel will be your rereward.
13 ¶ Behold, my servant shall deal prudently, he shall be exalted and extolled, and be very high. 14 As many were astonied at thee; his visage was so marred more than any man, and his form more than the sons of men: 15 So shall he sprinkle many nations; the kings shall shut their mouths at him: for that which had not been told them shall they see; and that which they had not heard shall they consider.
1 Sgjohu, sgjohu, vish fuqinë tënde, o Sionë; vish rrobat’ e tua të bukuratë, o Jerusalimë, qytet i shënjtëruarë, sepse paskëtaj s’ka për të hyrë më te ti parreth-preri e i pëgëri.
2 Shkunt pluhurinë, ngreu, e rri, o Jerusalimë, sgjith të lidhuratë nga qafa jote, o bil’ e Sionësë e skllavosura.
3 Sepse kështu thotë Zoti: u shittë për mosgjë, edhe do të shpërblehi pa argjënt.
4 Sepse kështu thotë Zoti Perëndia: Gjëndëja ime sbriti një herë përpara nd’ Egjyftëri që të rrinte e huajë atie, edhe Asyrianëtë i shtrënguan’ ata pa ndonjë punë.
5 Tashi pra, ç’kam (për të bërë) këtu, thotë Zoti, sepse gjëndëja ime u muar për mosgjë? Ata që urdhëronjën’ atë e bënjënë të ulurinjë, thotë Zoti, edhe emëri im shahetë gjithënjë përditë.
6 Përandaj gjëndëja ime do të njohë emërinë t’im, përandaj (do t’e njohë) atë ditë, se unë jam ay që flas, na unë (tek jam).
7 Sa të bukura janë këmbët’ e ati që ep zën’ e mirë, që leçit paqtimnë mbi malet! Ati që ungjillëzon të mira, që leçit shpëtim, që i thotë Sionësë: Perëndia yt mbëretëron!
8 Ronjësit’ e tu do të ngrenë zënë, do të brohorinjënë bashkë me zë, sepse do të shohënë sy ndër sy, kur të ndreqë Sionënë Zoti.
9 Brohorini, gëzohi bashkë, o vëndet’ e shkretuarë të Jerusalimësë, sepse Zoti ngushulloi gjëndëjen’ e ti, shpërbleu Jerusalimënë.
10 Zoti svesh krahun’ e ti të shënjtëruarinë përpara gjithë kombavet, edhe gjith’ anët e dheut do të shohënë shpëtimin’ e Perëndisë t’ënë.
11 Hiquni, hiquni, dilni andyj, mos i piqni gjëje të pëgërë, dilni nga mezi i asaj, qërohi ju që mbani enët’ e Zotit,
12 sepse nukë do të dilni me nxitim, as nukë do të bëni udhë me vrap, sepse Zoti do të shkonjë përpara jush, edhe Perëndia i Israilit do t’u përmbëledhë juve.
13 Na shërbëtori im tek do të venjë mbarë; do të lartonetë, e do të lëvdonetë, edhe do të hipënjë fort lart.
14 Sikundrë shumë vetë u manitnë për ty, kaqë të prishurë e kishte faqenë se (ç’do) njeri, edhe fytyrën’ e ati prej të bijet njerëzet!
15 Kështu do të spërkatnjë shumë komba, mbëretëritë do të mbëçelënë golën’ e tyre mb’ atë, sepse do të shohën’ atë që s’qe folurë ndër ata, edhe do të kupëtonjën’ atë që s’ke dëgjuarë.