1 Listen, O isles, unto me; and hearken, ye people, from far; The LORD hath called me from the womb; from the bowels of my mother hath he made mention of my name. 2 And he hath made my mouth like a sharp sword; in the shadow of his hand hath he hid me, and made me a polished shaft; in his quiver hath he hid me; 3 And said unto me, Thou art my servant, O Israel, in whom I will be glorified. 4 Then I said, I have laboured in vain, I have spent my strength for nought, and in vain: yet surely my judgment is with the LORD, and my work with my God.
5 ¶ And now, saith the LORD that formed me from the womb to be his servant, to bring Jacob again to him, Though Israel be not gathered, yet shall I be glorious in the eyes of the LORD, and my God shall be my strength. 6 And he said, It is a light thing that thou shouldest be my servant to raise up the tribes of Jacob, and to restore the preserved of Israel: I will also give thee for a light to the Gentiles, that thou mayest be my salvation unto the end of the earth.
7 Thus saith the LORD, the Redeemer of Israel, and his Holy One, to him whom man despiseth, to him whom the nation abhorreth, to a servant of rulers, Kings shall see and arise, princes also shall worship, because of the LORD that is faithful, and the Holy One of Israel, and he shall choose thee. 8 Thus saith the LORD, In an acceptable time have I heard thee, and in a day of salvation have I helped thee: and I will preserve thee, and give thee for a covenant of the people, to establish the earth, to cause to inherit the desolate heritages; 9 That thou mayest say to the prisoners, Go forth; to them that are in darkness, Shew yourselves. They shall feed in the ways, and their pastures shall be in all high places. 10 They shall not hunger nor thirst; neither shall the heat nor sun smite them: for he that hath mercy on them shall lead them, even by the springs of water shall he guide them. 11 And I will make all my mountains a way, and my highways shall be exalted. 12 Behold, these shall come from far: and, lo, these from the north and from the west; and these from the land of Sinim.
13 ¶ Sing, O heavens; and be joyful, O earth; and break forth into singing, O mountains: for the LORD hath comforted his people, and will have mercy upon his afflicted. 14 But Zion said, The LORD hath forsaken me, and my Lord hath forgotten me. 15 Can a woman forget her sucking child, that she should not have compassion on the son of her womb? yea, they may forget, yet will I not forget thee. 16 Behold, I have graven thee upon the palms of my hands; thy walls are continually before me. 17 Thy children shall make haste; thy destroyers and they that made thee waste shall go forth of thee.
18 ¶ Lift up thine eyes round about, and behold: all these gather themselves together, and come to thee. As I live, saith the LORD, thou shalt surely clothe thee with them all, as with an ornament, and bind them on thee , as a bride doeth . 19 For thy waste and thy desolate places, and the land of thy destruction, shall even now be too narrow by reason of the inhabitants, and they that swallowed thee up shall be far away. 20 The children which thou shalt have, after thou hast lost the other, shall say again in thine ears, The place is too strait for me: give place to me that I may dwell. 21 Then shalt thou say in thine heart, Who hath begotten me these, seeing I have lost my children, and am desolate, a captive, and removing to and fro? and who hath brought up these? Behold, I was left alone; these, where had they been ? 22 Thus saith the Lord GOD, Behold, I will lift up mine hand to the Gentiles, and set up my standard to the people: and they shall bring thy sons in their arms, and thy daughters shall be carried upon their shoulders. 23 And kings shall be thy nursing fathers, and their queens thy nursing mothers: they shall bow down to thee with their face toward the earth, and lick up the dust of thy feet; and thou shalt know that I am the LORD: for they shall not be ashamed that wait for me.
24 ¶ Shall the prey be taken from the mighty, or the lawful captive delivered? 25 But thus saith the LORD, Even the captives of the mighty shall be taken away, and the prey of the terrible shall be delivered: for I will contend with him that contendeth with thee, and I will save thy children. 26 And I will feed them that oppress thee with their own flesh; and they shall be drunken with their own blood, as with sweet wine: and all flesh shall know that I the LORD am thy Saviour and thy Redeemer, the mighty One of Jacob.
1 Pa dëgjomëni, o dheujëza, edhe mbani vesh, o gjëndëje të larga: Zoti më thirri që nga barku, zuri n’gojë emërinë t’im që nga zorrët’ e s’imëje.
2 Edhe bëri golënë t’ime posi thikë të prehëtë, më fshehu ndënë hiet të dorësë ti, edhe më bëri posi shëgjetë të sgjedhurë, (edhe) më fshehu ndë shëgjetoret të ti,
3 edhe më tha: Ti je shërbëtori im, o Israil, që do të lëvdonem mbë ty.
4 Edhe unë thashë: Kot u munduashë, për mosgjë, edhe kot prisha fuqinë t’ime, po gjyqi im (është) bashkë me Zotinë, edhe puna ime është bashkë me Perëndinë t’im.
5 Tashi pra thotë Zoti, ay që më gatoi që nga barku për shërbëtorin’ e ti, që të bie përsëri Jakovinë te ay, edhe që të mbëlidhetë te ay Israili, edhe do të lëvdonem ndër sy të Zotit, edhe Perëndia im do të jetë fuqia ime.
6 Edhe tha: Pak gjë është të jesh shërbëtori im që të ngresh mbë këmbë farat’ e Jakovit, edhe të biesh prapë atë që ka mbeturë nga Israili; po edhe ndër kombat të kam për të dhënë për dritë, që të jetë shpëtimi im gjer ndë funt të dheut.
7 Kështu thotë Zoti, Shpërblimtari i Israilit, Shënjti i ati, për atë që nukë zë për gjë njeri, për atë që e mërzit komp, për shërbëtorin’ e urdhërimtarëvet. Mbëretërë do të të shohënë, edhe do të ngrihenë (mbë këmbë), edhe krerë do të të falenë, për punë të Zotit, që është besëtar, Shënjtit Israilit, që të sgjodhi.
8 Kështu thotë Zoti: Ndë kohë të pëlqyerë të dëgjova, edhe ndë ditë të shpëtimit të ndiha; edhe do të të ruanj, edhe do të t’ap dhiatë për gjëndëjet, që të ngresh dreitë dhenë, edhe të trashëgonjç trashëgime të shkretë;
9 t’u thuash të lidhuret: Dilni; atyre që janë nd’ errësirët: Sbulohi. Do të kullosën’ afër’ udhëvet, edhe kullotat’ e atyreve (do të jenë) ndër gjithë vëndet’ e lartë.
10 Nukë do të kenë uri, as et; nukë do t’i zërë ata as vapa, as dielli, sepse ay që përdëllen ata do t’u heqë udhën’ atyre, edhe do t’i bierë ata ndëpër gurra ujërash.
11 Edhe do të bënj gjithë malet’ e mi udhë, edhe rrugat’ e mia do të lartonenë.
12 Na këta tek do të vinjënë së largu, edhe na këta nga an’ e borësë, e nga an’ e shiut, edhe këta nga dheu i Sinimit.
13 Gëzohi, o qieje, edhe gasmohu, o dhe; brohorini, o male, sepse Zoti ngushulloi gjëndëjen’ e ti, edhe përdëlleu të shtrënguarët’ e ti.
14 Po Siona tha: Zoti hoqi dorë prej meje, edhe Zoti më harroi.
15 A munt të harronjë gruaja foshnjën’ e saj që pi sisë, kaqë sa të mos i dhëmbetë diali i barkut saj? Po edhe ato ndë harrofshinë, po unë s’të kam për të harruarë.
16 Na tek të kam shkruarë mbë pëllëmbët të duaret (mia): muret’ e tu (janë) kurdo përpara meje.
17 T’ët-bij do të vinjënë me vrap, edhe ata që të prishnjën’ e të shkretonjënë, do të dalënë nga ti.
18 Ngre syt’ e tu përqark, e shih: këta të gjithë mbëlidhenë bashkë, e vinjënë te ti. Rronj unë, thotë Zoti, se ti do t’i veshç këta të gjithë posi stoli, edhe posi nuse do të stolisesh me ata.
19 Sepse vëndet’ e tu që janë prishur’ e shkretuarë, edhe dheu yt që është vdierrë, do të jenë tashi fort shumë të ngushtë për vëndësit’ e tu; edhe ata që të haninë ty, do të largonenë (prej teje).
20 Djemtë që do të fitonjç pas humbëjesë djemvet tu, do të thonë përsëri ndër veshët tu: Vëndi ësht’ i ngushtë për mua, bë-më vënt për të ndenjurë.
21 Atëherë do të thuash ndë zëmërët tënde: Cili m’i polli këta, kur ishjem unë pa djem, edhe e shkretë, skllavë, edhe siellë andej e këtej? Edhe këta kush i rriti? Na unë tek pata mbeturë vetëmë, ku ishinë këta?
22 Kështu thotë Zoti Perëndia: Na tek do të ngre dorënë t’ime mbi kombat, edhe do të ngul flamurënë t’ime ndër gjëndëjet, edhe do të bienë t’ët-bij ndër llërët, edhe t’ët-bila do të bihenë mbi krahë;
23 mëndeshët’ e tu do të jenë mbëretërë, edhe mëndeshat’ e tua (do të jenë) mbëretëresha: do të të falenë me faqe përdhe, edhe do të lipinjënë pluhurin’ e këmbëvet tua, edhe do ta dish, se unë (jam) Zoti, edhe se ata që më presënë nukë do të turpëronenë.
24 A munt të rrëmbenetë plaçka (nga dora) e të fortit, a të shpëtonjën’ ata që janë skllavosurë me të dreitë?
25 Po Zoti kështu thotë: Edhe sklleft’ e të fortit do të shpëtonjënë, edhe plaçk’ e të frikëshimit do të shkëputetë, sepse unë do të gjukonem me ata që gjukonenë me ty, edhe unë do të shpëtonj t’ët-bij.
26 Edhe ata që të shtrëngonjënë ty do t’i bënj të hanë mishrat’ e tyre, edhe do të dehenë me gjakun’ e tyre, posi me verë të re, edhe do ta njohë ç’do kurm, se unë Zoti (jam) Shpëtimtari yt, edhe Shpërblimtari yt, i Forti i Jakovit.