1 Keep silence before me, O islands; and let the people renew their strength: let them come near; then let them speak: let us come near together to judgment. 2 Who raised up the righteous man from the east, called him to his foot, gave the nations before him, and made him rule over kings? he gave them as the dust to his sword, and as driven stubble to his bow. 3 He pursued them, and passed safely; even by the way that he had not gone with his feet. 4 Who hath wrought and done it , calling the generations from the beginning? I the LORD, the first, and with the last; I am he. 5 The isles saw it , and feared; the ends of the earth were afraid, drew near, and came. 6 They helped every one his neighbour; and every one said to his brother, Be of good courage. 7 So the carpenter encouraged the goldsmith, and he that smootheth with the hammer him that smote the anvil, saying, It is ready for the sodering: and he fastened it with nails, that it should not be moved. 8 But thou, Israel, art my servant, Jacob whom I have chosen, the seed of Abraham my friend. 9 Thou whom I have taken from the ends of the earth, and called thee from the chief men thereof, and said unto thee, Thou art my servant; I have chosen thee, and not cast thee away.
10 ¶ Fear thou not; for I am with thee: be not dismayed; for I am thy God: I will strengthen thee; yea, I will help thee; yea, I will uphold thee with the right hand of my righteousness. 11 Behold, all they that were incensed against thee shall be ashamed and confounded: they shall be as nothing; and they that strive with thee shall perish. 12 Thou shalt seek them, and shalt not find them, even them that contended with thee: they that war against thee shall be as nothing, and as a thing of nought. 13 For I the LORD thy God will hold thy right hand, saying unto thee, Fear not; I will help thee. 14 Fear not, thou worm Jacob, and ye men of Israel; I will help thee, saith the LORD, and thy redeemer, the Holy One of Israel. 15 Behold, I will make thee a new sharp threshing instrument having teeth: thou shalt thresh the mountains, and beat them small, and shalt make the hills as chaff. 16 Thou shalt fan them, and the wind shall carry them away, and the whirlwind shall scatter them: and thou shalt rejoice in the LORD, and shalt glory in the Holy One of Israel. 17 When the poor and needy seek water, and there is none, and their tongue faileth for thirst, I the LORD will hear them, I the God of Israel will not forsake them. 18 I will open rivers in high places, and fountains in the midst of the valleys: I will make the wilderness a pool of water, and the dry land springs of water. 19 I will plant in the wilderness the cedar, the shittah tree, and the myrtle, and the oil tree; I will set in the desert the fir tree, and the pine, and the box tree together: 20 That they may see, and know, and consider, and understand together, that the hand of the LORD hath done this, and the Holy One of Israel hath created it.
21 Produce your cause, saith the LORD; bring forth your strong reasons , saith the King of Jacob. 22 Let them bring them forth, and shew us what shall happen: let them shew the former things, what they be , that we may consider them, and know the latter end of them; or declare us things for to come. 23 Shew the things that are to come hereafter, that we may know that ye are gods: yea, do good, or do evil, that we may be dismayed, and behold it together. 24 Behold, ye are of nothing, and your work of nought: an abomination is he that chooseth you. 25 I have raised up one from the north, and he shall come: from the rising of the sun shall he call upon my name: and he shall come upon princes as upon morter, and as the potter treadeth clay. 26 Who hath declared from the beginning, that we may know? and beforetime, that we may say, He is righteous? yea, there is none that sheweth, yea, there is none that declareth, yea, there is none that heareth your words. 27 The first shall say to Zion, Behold, behold them: and I will give to Jerusalem one that bringeth good tidings. 28 For I beheld, and there was no man; even among them, and there was no counsellor, that, when I asked of them, could answer a word. 29 Behold, they are all vanity; their works are nothing: their molten images are wind and confusion.
1 Pushoni përpara meje, o dheujëza, edhe gjëndëjetë le të përtërinjënë fuqinë, le t’afronenë, (edhe) atëherë le të flasënë, le t’afronemi bashkë mbë gjyq.
2 Kush ngjalli të drejtinë nga an’ e të lindurit, e thirri ndër këmbët të ti, e i dha ndë dorë kombatë, edhe e vuri zot mbi mbëretërit? I dha (ata) posi pluhur ndë kordhët të ti, edhe mbi harkt t’ati posi kashtë që shtyhetë (nga era)?
3 Cboi ata, edhe shkoi me siguri ndëpër atë udhë që s’kishte shkelurë me këmbët’ e tia.
4 Kush punoi e bëri (që të) të klanjë brezatë që ndë kryet të herësë? Unë Zoti, i pari, edhe me të pastajmitë, unë vetë.
5 Dheujëzat panë, edhe u frikësuanë; anët’ e dheut tristuanë, u afruan’ e erthnë.
6 Gjithë-se-cili i ndihnë t’afërmit ti, edhe i tha të vëllat: Merr fuqi.
7 Edhe mieshtri i drusë i epte fuqi argjëndarit, (edhe) ay që t-hollon me çokunë që rreh mbi kudhrënë, tuke thënë: Mirë është për të ngjituritë, edhe e mbërthen atë me perona, që të mos tundetë.
8 Po ti, o Israil, shërbëtori im, o Jakov, i sgjedhuri im, far’ e Avraamit të dashurit t’im,
9 që të mora nga anët’ e dheut, edhe të thirra nga fundi i ati, edhe të thashë: Ti je shërbëtori im, unë të sgjodha, edhe nukë do të të heth tej,
10 mos ki frikë, sepse unë (jam) bashkë me ty; mos tristo, sepse unë (jam) Perëndia yt, të forcova, po më fort të ndiha, po më fort të mburova me anët së diathtësë dreitërisë s’ime.
11 Na gjith’ ata që janë zemëruarë me ty do të turpëronen’ e do t’u nxihetë faqeja, do të jenë posi mosgjë; edhe kundrëgjyqësit’ e tu do të vdirenë.
12 Do të kërkonjç ata, edhe nukë do t’i gjenjsh ata që dalënë kundrë teje; ata që luftonjënë kundrë teje do të bënenë kurrëgjë, edhe posi mosgjë.
13 Sepse unë Zoti Perëndia yt (jam) ay që të mbanj krahun’ e diathtë, e të them: Mos ki frikë, unë do të të ndih.
14 Mos ki frikë, o krymp Jakov, o të morçëmit’ e Israilit: Unë do të të ndih, thotë Zoti, edhe shpërblimtari yt (është) Shënjti i Israilit.
15 Na unë tek do të të bënj një drushtë të shiri të prehetë e të re me dhëmbë, do të shinjç maletë, e do t’i hollonjç, e do të bënjç kodratë posi kashtë të imëtë.
16 Do t’i hethç ato, edhe era do t’i ngrerë ato, edhe er’ e mpshiellëjesë do t’i përndanjë ato, po ti do të gëzonesh mbë Zonë, (edhe) do të lëvdonesh mbë Shënjtin’ e Israilit.
17 Të vobeqt’ e të nevolëshimitë kur kërkonjën’ ujë, e s’ka, gluh’ e atyreve thahetë nga etia, unë Zoti do të dëgjonj ata, Perëndia i Israilit nukë do të heqë dorë nga ata.
18 Do të hap lumra ndër vënde të lartë, edhe gurra ndë mest të grykavet; do të bënj shkretëtirënë lëqenj ujërash, edhe dhen’ e thatë gurra ujërash.
19 Ndë shkretëtirët do të mbiell dullenjënë, drurin’ e shittahësë, edhe myrtënë, edhe ullinë; ndë dhe të pandenjurë do të vë bredhë, borinkënë, edhe bushinë bashkë,
20 që të shohënë, e të njohënë, e të mendonenë, edhe ta kupëtonjënë bashkë, se dor’ e Zotit e bëri këtë, edhe Shënjti i Israilit e krioi atë.
21 Vështroni gjyqinë tuaj, thotë Zoti, nxirni punëtë tuaja të fortatë, thotë Mbëreti i Jakovit.
22 Le t’afronenë, e le të na dëftenjënë se ç’do të gjanjë; le t’apënë zë për të paratë, ç’ishinë, që t’i mendojmë, e të njohëmë fundin’ e atyreve, a le të na apënë zë për ato që do të vinjënë.
23 Epni zë për ato që do të gjanjënë pasandaj, që ta dimë se jeni perëndira, edhe bëni mirë, a bëni keq, që të çuditemi, e të shohëmë bashkë.
24 Na ju tek jeni (më pak) se asgjë, edhe puna juaj (më e vogëlë) se asgjë, (kush) sgjeth juve, (është) ndyrësi.
25 Ngrita (një) nga an’ e borësë, edhe do të vinjë; nga të lindurit’ e diellit do të thërresë emërinë t’im, edhe do të shkelë krerëtë posi baltë, edhe posi tiegullari që shkel baltënë.
26 Kush dha zë (për këto) që ndë kryet të herësë, që të dimë? Edhe përpara kohësë, që të themi: (Ay ësht’) i drejti? Po s’ka kush të apë zë, s’ka kush të leçitnjë, po s’ka kush të dëgjonjë fialëtë tuaja.
27 Un’ i pari (do t’i them) Sionësë: Na, na (tek janë) këto, edhe do t’i ap Jerusalimësë atë që ep zën’ e mirë.
28 Sepse vura re, edhe nukë kishte njeri, po ndë mest t’ atyreve, po nukë kishte këshillëtar që munt të përgjigjej fialë, kur i pyeta ata.
29 Na të gjithë tek janë kotësirë: punët’ e atyre s’janë gjë, idhullat’ e atyreve të dredhuratë jan’ erë e kotësirë.