1 And it shall come to pass, if thou shalt hearken diligently unto the voice of the LORD thy God, to observe and to do all his commandments which I command thee this day, that the LORD thy God will set thee on high above all nations of the earth: 2 And all these blessings shall come on thee, and overtake thee, if thou shalt hearken unto the voice of the LORD thy God. 3 Blessed shalt thou be in the city, and blessed shalt thou be in the field. 4 Blessed shall be the fruit of thy body, and the fruit of thy ground, and the fruit of thy cattle, the increase of thy kine, and the flocks of thy sheep. 5 Blessed shall be thy basket and thy store. 6 Blessed shalt thou be when thou comest in, and blessed shalt thou be when thou goest out. 7 The LORD shall cause thine enemies that rise up against thee to be smitten before thy face: they shall come out against thee one way, and flee before thee seven ways. 8 The LORD shall command the blessing upon thee in thy storehouses, and in all that thou settest thine hand unto; and he shall bless thee in the land which the LORD thy God giveth thee. 9 The LORD shall establish thee an holy people unto himself, as he hath sworn unto thee, if thou shalt keep the commandments of the LORD thy God, and walk in his ways. 10 And all people of the earth shall see that thou art called by the name of the LORD; and they shall be afraid of thee. 11 And the LORD shall make thee plenteous in goods, in the fruit of thy body, and in the fruit of thy cattle, and in the fruit of thy ground, in the land which the LORD sware unto thy fathers to give thee. 12 The LORD shall open unto thee his good treasure, the heaven to give the rain unto thy land in his season, and to bless all the work of thine hand: and thou shalt lend unto many nations, and thou shalt not borrow. 13 And the LORD shall make thee the head, and not the tail; and thou shalt be above only, and thou shalt not be beneath; if that thou hearken unto the commandments of the LORD thy God, which I command thee this day, to observe and to do them: 14 And thou shalt not go aside from any of the words which I command thee this day, to the right hand, or to the left, to go after other gods to serve them.
15 ¶ But it shall come to pass, if thou wilt not hearken unto the voice of the LORD thy God, to observe to do all his commandments and his statutes which I command thee this day; that all these curses shall come upon thee, and overtake thee: 16 Cursed shalt thou be in the city, and cursed shalt thou be in the field. 17 Cursed shall be thy basket and thy store. 18 Cursed shall be the fruit of thy body, and the fruit of thy land, the increase of thy kine, and the flocks of thy sheep. 19 Cursed shalt thou be when thou comest in, and cursed shalt thou be when thou goest out. 20 The LORD shall send upon thee cursing, vexation, and rebuke, in all that thou settest thine hand unto for to do, until thou be destroyed, and until thou perish quickly; because of the wickedness of thy doings, whereby thou hast forsaken me. 21 The LORD shall make the pestilence cleave unto thee, until he have consumed thee from off the land, whither thou goest to possess it. 22 The LORD shall smite thee with a consumption, and with a fever, and with an inflammation, and with an extreme burning, and with the sword, and with blasting, and with mildew; and they shall pursue thee until thou perish. 23 And thy heaven that is over thy head shall be brass, and the earth that is under thee shall be iron. 24 The LORD shall make the rain of thy land powder and dust: from heaven shall it come down upon thee, until thou be destroyed. 25 The LORD shall cause thee to be smitten before thine enemies: thou shalt go out one way against them, and flee seven ways before them: and shalt be removed into all the kingdoms of the earth. 26 And thy carcase shall be meat unto all fowls of the air, and unto the beasts of the earth, and no man shall fray them away. 27 The LORD will smite thee with the botch of Egypt, and with the emerods, and with the scab, and with the itch, whereof thou canst not be healed. 28 The LORD shall smite thee with madness, and blindness, and astonishment of heart: 29 And thou shalt grope at noonday, as the blind gropeth in darkness, and thou shalt not prosper in thy ways: and thou shalt be only oppressed and spoiled evermore, and no man shall save thee . 30 Thou shalt betroth a wife, and another man shall lie with her: thou shalt build an house, and thou shalt not dwell therein: thou shalt plant a vineyard, and shalt not gather the grapes thereof. 31 Thine ox shall be slain before thine eyes, and thou shalt not eat thereof: thine ass shall be violently taken away from before thy face, and shall not be restored to thee: thy sheep shall be given unto thine enemies, and thou shalt have none to rescue them . 32 Thy sons and thy daughters shall be given unto another people, and thine eyes shall look, and fail with longing for them all the day long: and there shall be no might in thine hand. 33 The fruit of thy land, and all thy labours, shall a nation which thou knowest not eat up; and thou shalt be only oppressed and crushed alway: 34 So that thou shalt be mad for the sight of thine eyes which thou shalt see. 35 The LORD shall smite thee in the knees, and in the legs, with a sore botch that cannot be healed, from the sole of thy foot unto the top of thy head. 36 The LORD shall bring thee, and thy king which thou shalt set over thee, unto a nation which neither thou nor thy fathers have known; and there shalt thou serve other gods, wood and stone. 37 And thou shalt become an astonishment, a proverb, and a byword, among all nations whither the LORD shall lead thee. 38 Thou shalt carry much seed out into the field, and shalt gather but little in; for the locust shall consume it. 39 Thou shalt plant vineyards, and dress them , but shalt neither drink of the wine, nor gather the grapes; for the worms shall eat them. 40 Thou shalt have olive trees throughout all thy coasts, but thou shalt not anoint thyself with the oil; for thine olive shall cast his fruit . 41 Thou shalt beget sons and daughters, but thou shalt not enjoy them; for they shall go into captivity. 42 All thy trees and fruit of thy land shall the locust consume. 43 The stranger that is within thee shall get up above thee very high; and thou shalt come down very low. 44 He shall lend to thee, and thou shalt not lend to him: he shall be the head, and thou shalt be the tail.
45 Moreover all these curses shall come upon thee, and shall pursue thee, and overtake thee, till thou be destroyed; because thou hearkenedst not unto the voice of the LORD thy God, to keep his commandments and his statutes which he commanded thee: 46 And they shall be upon thee for a sign and for a wonder, and upon thy seed for ever. 47 Because thou servedst not the LORD thy God with joyfulness, and with gladness of heart, for the abundance of all things; 48 Therefore shalt thou serve thine enemies which the LORD shall send against thee, in hunger, and in thirst, and in nakedness, and in want of all things: and he shall put a yoke of iron upon thy neck, until he have destroyed thee. 49 The LORD shall bring a nation against thee from far, from the end of the earth, as swift as the eagle flieth; a nation whose tongue thou shalt not understand; 50 A nation of fierce countenance, which shall not regard the person of the old, nor shew favour to the young: 51 And he shall eat the fruit of thy cattle, and the fruit of thy land, until thou be destroyed: which also shall not leave thee either corn, wine, or oil, or the increase of thy kine, or flocks of thy sheep, until he have destroyed thee. 52 And he shall besiege thee in all thy gates, until thy high and fenced walls come down, wherein thou trustedst, throughout all thy land: and he shall besiege thee in all thy gates throughout all thy land, which the LORD thy God hath given thee. 53 And thou shalt eat the fruit of thine own body, the flesh of thy sons and of thy daughters, which the LORD thy God hath given thee, in the siege, and in the straitness, wherewith thine enemies shall distress thee: 54 So that the man that is tender among you, and very delicate, his eye shall be evil toward his brother, and toward the wife of his bosom, and toward the remnant of his children which he shall leave: 55 So that he will not give to any of them of the flesh of his children whom he shall eat: because he hath nothing left him in the siege, and in the straitness, wherewith thine enemies shall distress thee in all thy gates. 56 The tender and delicate woman among you, which would not adventure to set the sole of her foot upon the ground for delicateness and tenderness, her eye shall be evil toward the husband of her bosom, and toward her son, and toward her daughter, 57 And toward her young one that cometh out from between her feet, and toward her children which she shall bear: for she shall eat them for want of all things secretly in the siege and straitness, wherewith thine enemy shall distress thee in thy gates. 58 If thou wilt not observe to do all the words of this law that are written in this book, that thou mayest fear this glorious and fearful name, THE LORD THY GOD; 59 Then the LORD will make thy plagues wonderful, and the plagues of thy seed, even great plagues, and of long continuance, and sore sicknesses, and of long continuance. 60 Moreover he will bring upon thee all the diseases of Egypt, which thou wast afraid of; and they shall cleave unto thee. 61 Also every sickness, and every plague, which is not written in the book of this law, them will the LORD bring upon thee, until thou be destroyed. 62 And ye shall be left few in number, whereas ye were as the stars of heaven for multitude; because thou wouldest not obey the voice of the LORD thy God. 63 And it shall come to pass, that as the LORD rejoiced over you to do you good, and to multiply you; so the LORD will rejoice over you to destroy you, and to bring you to nought; and ye shall be plucked from off the land whither thou goest to possess it. 64 And the LORD shall scatter thee among all people, from the one end of the earth even unto the other; and there thou shalt serve other gods, which neither thou nor thy fathers have known, even wood and stone. 65 And among these nations shalt thou find no ease, neither shall the sole of thy foot have rest: but the LORD shall give thee there a trembling heart, and failing of eyes, and sorrow of mind: 66 And thy life shall hang in doubt before thee; and thou shalt fear day and night, and shalt have none assurance of thy life: 67 In the morning thou shalt say, Would God it were even! and at even thou shalt say, Would God it were morning! for the fear of thine heart wherewith thou shalt fear, and for the sight of thine eyes which thou shalt see. 68 And the LORD shall bring thee into Egypt again with ships, by the way whereof I spake unto thee, Thou shalt see it no more again: and there ye shall be sold unto your enemies for bondmen and bondwomen, and no man shall buy you .
1 Edhe ndë dëgjofsh me kujdes zën’ e Zotit Perëndisë tënt, që të mbash vesh të bëjsh gjithë porosit’ e atij, që po të urdhëronj unë sot, Zoti Perëndia yt të ka për të lartuarë përmbi gjithë kombat e dheut; 2 edhe do të vinjënë mbi ty gjithë këta bekime, edhe do të gjenjënë, ndë i dëgjofsh zënë Zotit Perëndisë tënt; 3 do të jesh i bekuarë ndë qytet, edhe do të jesh i bekuarë nd’ arët. 4 Do të jet’ e bekuarë pem’ e barkut tënt, edhe pem’ e dheut tënt, edhe pem’ e bagëtivet tua, tufat’ e lopëvet tua, edhe tufat’ e dhënet tua. 5 Do të jet’ e bekuarë shporta jote, edhe govata jote. 6 Do të jesh i bekuarë kur të hynjç, edhe do të jesh i bekuarë kur të dalç. 7 Arëmiqt’ e tu, që ngrihenë mbi ty, Zoti i ka për të bërë të thyhenë përpara teje; prej një udhe do të dalënë kundrë teje, edhe prej shtat’ udhësh do t’ikënjënë nga faqeja jote. 8 Zoti të ka për të dërguarë bekimnë mbë magazit të tua, edhe mbë gjithë sa të vësh dorënë tënde; edhe Zoti Perëndia yt do të të bekonjë mb’ atë dhé që po t’ep. 9 Zoti do të të bënjë për vetëhen’ e tij gjëndëje të shënjtëruarë, sikundrë t’u përbetua, ndë ruajç porosit’ e Zotit Perëndisë tënt, edhe ndë ecç mb’ udhët t’atij. 10 Edhe gjithë gjëndëjet’ e dheut do të shohënë, se emëri i Zotit është kluajturë mbi ty, edhe do të tristonjënë prej teje. 11 Edhe Zoti do të të shumonjë të miratë, pemën’ e barkut tënt, e pemën’ e bagëtivet tua, e drithin’ e dheut tënt, mb’ atë dhe që u u përbetua Zoti atëret tu ta apë ty. 12 Zoti do të të hapë thesarin’ e tij të mirinë, qiellinë, që të bierë shi mbë dhet tënt ndë kohët që duhetë, edhe të bekonjë gjithë punët’ e duaret tua; edhe do t’u huajsh shumë kombave, po ti nukë do të huahesh. 13 Edhe Zoti do të të bënjë krye, e jo bisht; edhe do të jesh vetëmë përsipërë, edhe nukë do të jesh përposhtë, ndë dëgjofsh porosit’ e Zotit Perëndisë tënt, që po të urdhëronj unë sot, t’i ruajsh e t’i bëjsh; 14 edhe të mos priresh nga gjith’ ato fialëtë që po u urdhëronj unë juve sot, mbë të diathtët a mbë të mëngjërët, që të veç prapa perëndive të tierë për të lutur’ ata. 15 Po ndë mos i dëgjofsh zënë Zotit Perëndisë tënt, që të mbash vesh të bëjsh gjithë porosit’ e atij, e urdhërimet’ e atij që po të urdhëronj unë sot, gjithë këta mallëkime do të vinjënë mbi ty, edhe do të të gjenjënë. 16 Do të jesh i mallëkuarë ndë qytet, e do të jesh i mallëkuarë ndë arët. 17 Do të jet’ e mallëkuarë shporta jote, edhe govata jote. 18 Do të jet’ e mallëkuarë pem’ e barkut tënt, edhe drithi i dheut tënt, tufat’ e lopëvet tua, edhe tufat’ e dhënet tua. 19 Do të jesh i mallëkuarë kur të hynjç, e do të jesh i mallëkuarë kur të dalç. 20 Zoti do të dërgonjë mallëkimnë, e shtrëngatënë, e prishëjenë, mbë gjithë sa të vësh dorënë tënde për të bërë, gjersa të shuhesh, e gjersa të humpsh shpejt, prej së keqejesë punëvet tua, sepse hoqe dorë prej meje. 21 Zoti do të të ngjitnjë murtajë, gjersa të të shuanjë prej dheut që po vete ta trashëgonjç. 22 Zoti të ka për të rënë me të fyshkurë, e me ethe, e me mardhë, e me të nxetë, e me thikë, e me prishëje ere, e me krymp, edhe do të të ndiekënë, gjersa të shuhesh. 23 Edhe qielli yt që ke përsipërë kresë do të jet’ i ramtë, edhe dheu përposhtë teje i hekurtë. 24 Zoti do të bënjë shin’ e dheut tënt pluhur’ e baltë; do të sbresë nga qielli mbi ty, gjersa të shuhesh. 25 Zoti do të të bënjë të thyhesh përpara arëmiqet tu: prej një udhe do të dalç mbi ata, e prej shtat’ udhësh do të ikënjç prej sysh atyreve; edhe do të përndahesh ndëpër gjithë mbëretërit’ e dheut. 26 Edhe kërminë tënt do t’e hanë gjithë shpezët’ e egra të qiellit, edhe bishat’ e dheut, edhe nukë do të ketë njeri t’i dëbonjë. 27 Zoti të ka për të rënë me plagën’ e Egjyftërisë, e me rriedhë gjaku, e me krromë, e me të kruajturë, kaqë sa të mos munç të shëronesh. 28 Zoti të ka për të rënë me marrëzi, e me verbësirë, e me të habiturë zëmëre; 29 edhe do të kërkojsh me dorë ndë mest të ditësë, posi i verburi që kërkon me dorë nd’ errësirët, edhe nukë do të veç mbarë mb’ udhët të tua; edhe do të jesh vetëm’ i shtrënguarë e i rrëmbyerë gjithë dit, edhe nukë do të ketë kush të shpëtonjë. 30 Do të vëlonesh me grua, e tietërë njeri do të bierë bashkë me atë; do të ndërtojsh shtëpi, e nukë do të rrish nd’ atë; do të vësh vështë, e nukë do ta vielsh. 31 Kau yt do të theretë ndër syt të tu, edhe nukë do të hash nga ay; gomari yt do të rrëmbehetë përpara teje, edhe nukë do të të kthehetë prap; dhënt’ e tua do të bienë ndë dorë të arëmiqet tu, edhe nukë do të ketë se kush të të shpëtonjë. 32 T’ët-bij e t’ët-bila do të bienë ndë dorë të një tietërë gjëndëje, edhe syt’ e tu do të shohënë e do të fyshkenë për ata gjithë ditënë; edhe nukë do të kesh fuqi ndë dorët tënde. 33 Pemën’ e dheut tënt, edhe gjithë mundimet’ e tu do t’i hajë një komp që nuk’ e njeh; edhe do të jesh vetëm’ i shtrënguar’ e i shkelurë (me këmbë) gjithë dit. 34 Edhe do të shkallojsh mënç nga të parat’e syvet tu, që do të shohç. 35 Zoti do t’u bierë gjunjvet e shalëvet tua me plagë të keqe, kaqë sa të mos munç të shëronesh që nga sholla e këmbëvet, gjer ndë majët të kresë. 36 Zoti do të siellë ty, edhe atë mbëretinë tënt, që të vërë mbi ty, mbë një komp që nuk’ e ke njohurë ti, as atërit’ e tu, edhe atie do të luç perëndira të tierë, dru e gurë. 37 Edhe do të jesh për të maniturë, e për fjalë udhësh, e për të treguarë ndë mest të gjithë kombavet, kudo që të të siellë Zoti. 38 Do të biesh shumë farë nd’ arët, e do të mbëlethç pak, sepse do të ta hajë karkaleci. 39 Do të vësh vëreshtë, e do t’e punojsh, po nukë do të pish verë, as nukë do të vielç, sepse do t’i hajë krymbi. 40 Do të kesh ullinj ndër gjithë sinoret’ e tu, po nukë do të lyhesh me val, sepse ullinjt’ e tu do të lëshonjënë (koqetë). 41 Do të lintnjënë bij e bila, edhe nukë do të jenë të tuatë, sepse do të venë ndë skllavëri. 42 Vrugu do të prishnjë gjithë drunjt’ e tu, edhe pemën’ e dheut tënt. 43 I huaji që është ndë mest tënt, do të hipënjë përsipërë teje lart lart, e ti do të sbreç poshtë poshtë. 44 Ay do të të huajë, e ti nukë do t’i huajsh atij; ay do të jetë krye, e ti do të jesh bisht. 45 Edhe do të vinjënë mbi ty gjithë këta mallëkime, e do të të ndiekënë, e do të të zënë, gjersa të shuhesh, sepse nukë dëgjove zën’ e Zotit Perëndisë tënt, që të ruanje porosit’ e atij, e urdhërimet’ e atij, që të urdhëroi. 46 Edhe këto do të jenë mbë ty, edhe mbë farënë tënde, për shenjë e për çudi kurdo. 47 Sepse nukë lute Zotinë Perëndinë tënt me gëzim, e me zemërë të mirë, për të plotën’ e së gjithave; 48 përandaj do t’u shërbejsh arëmiqet tu, që do të dërgonjë Zoti mbi ty, me uri, e me et, e me të sveshurë, e me të papasurë së gjithash; edhe do të vërë mbi qafët tënde sgjedhë të hekurtë, gjersa të të shuanjë. 49 Zoti do të bierë një komp mbi ty prej së largu, nga an’ e dheut, posi me fërtomë shqiponje; një komp, që nukë do t’i kupëtojsh gluhënë; 50 një komp me faqe t’egrë, që nukë do të druanjë faqen’ e plakut, as nukë do të përdëllenjë të rinë; 51 edhe do të hajë pemën’ e bagëtivet tua, edhe drithin’ e dheut tënt, gjersa të shuhesh; i cili nukë do të lërë grurë, verë a val, tufat’ e lopëvet tua a tufat’ e dhënet tua, gjersa të të shuanjë. 52 Edhe do të të qerthullonjë ndër gjithë qytetet, gjersa të bienë muret’ e tu të lartët’ e të thurëtë, që shpërenje mb’ ata, ndëpër gjithë dhenë tënt; edhe do të të qerthullonjë ndër gjithë qytetet’ e tu, ndëpër gjithë dhenë tënt që të dha Zoti Perëndia yt. 53 Edhe do të hash pemën’ e barkut tënt, misht’ e bijvet tu e të bilavet tua, që të dha Zoti Perëndia yt, ndë të qerthulluarët, e ndë shtrëngatët, me të cilënë do të të shtrëngonjë arëmiku yt; 54 burri i buti ndë mest tënt, edhe fort i kërthinjëti, do të vështronjë me sy të keq të vëllanë, edhe gruan’ e gjirit tij, edhe djemt’ e tij që kanë mbeturë, sa të mbesënë, 55 që të mos i apë asndonjërit nga mishrat’ e djemvet tij, që do të hante, sepse nuk’ i mbeti asgjë ndë të qerthulluarët, e ndë shtrëngatët, me të cilënë do të të shtrëngonjë arëmiku yt ndër gjithë qytetet’ e tu. 56 E buta edhe e kërthinjëta grua ndë mest tënt, së cilësë këmba nukë pat shkelurë mbi dhet, për të kërthinjëtët’ e për të butëtë, do të vështronjë me sy të keq burrin’ e gjirit saj, edhe të birin’ e saj, edhe të bilën’ e saj, edhe foshnjën’ e saj që ka dalë nga mezi i këmbëvet saj, 57 edhe djemtë që ka piellë, sepse do t’i hajë fshehurazi, për të papasurat’ e së gjithave, ndë të qerthulluarët e ndë shtrëngatët, me të cilënë arëmiku yt do të të shtrëngonjë ndër gjithë qytetet’ e tu. 58 Ndë mos mbajç vesh të bëjsh gjithë fjalët’ e këtij nomi, që janë shkruarë ndë këtë vivli, që të kesh frikë këtë emërë të lëvduar e të frikëshim ZOTINË PERËNDINË TËNT, 59 atëherë Zoti do të bënjë plagët’ e tua të frikëshime, edhe plagët’ e farësë s’ate të mëdha e të papushtuara, edhe sëmundeje të këqia e të papushuara. 60 Edhe do të siellë mbi ty gjithë dhëmbëjet’ e Egjyftërisë, që ke tristuarë nga ato, edhe do të të ngjitenë; 61 edhe ç’do sëmundëje, e ç’do plagë që s’është shkruarë ndë vivlit të këtij nomi, këto do të t’i siellë Zoti, gjersa të shuhesh. 62 Edhe do të mbeti të pakë ndë numërit, kur qetë posi yjet’ e qiellit ndë shumicët, sepse nukë dëgjove zën’ e Zotit Perëndisë tënt. 63 Edhe sikundrë u gëzua Zoti për ju, që t’u bënte mirë juve e t’u shumonte juve, kështu do të gëzonetë Zoti për ju, që t’u shuanjë juve, e t’u bënjë juve për mosgjë; edhe do të rrëmbehi nga dheu, që po shkoni të trashëgoni atë. 64 Edhe Zoti do t’u mbiellë ndëpër gjithë kombat, që nga an’ e dheut, gjer mbë tiatër’ anë të dheut; edhe do të lutni atie perëndira të tierë, të cilëtë nuk’ i ke diturë ti, as atërit’ e tu, dru e gurë. 65 Po edhe ndë mest të këtyre kombave nukë do të kesh të prëjturë, as nukë do të ketë të qëndruarë gjurma e këmbësë s’ate, po Zoti do të t’apë atie zëmërë të tristuarë, e sy të fyshkurë, e shpirt të treturë. 66 Edhe jeta jote do të jetë varë përpara sysh tu, edhe do të kesh frikë nat’ e ditë, edhe nukë do t’i besojsh jetësë s’ate. 67 Ndë mëngjes do të thuash: Makar të kish qënë mbrëmëje! Edhe mbrëmanet do të thuash: Makar të kish qënë mëngjes! Nga frika e zëmrësë s’ate, që do të kesh frikë, edhe nga të parat’ e syvet tu, që do të shohç. 68 Edhe Zoti do të të shpierë përsëri ndë Egjyftëri me lundra, nga ajo udha që të thashë. Nukë do ta shohç më atë tietërë herë; edhe do të shiti atie ndër arëmiqt tuaj si shërbëtorë e si shërbëtore, edhe nukë do të ketë se kush t’u shpërblenjë.