1 לָ֭מָּה רָגְשׁ֣וּ גוֹיִ֑ם וּ֝לְאֻמִּ֗ים יֶהְגּוּ־רִֽיק׃ 2 יִ֥תְיַצְּב֨וּ ׀ מַלְכֵי־אֶ֗רֶץ וְרוֹזְנִ֥ים נֽוֹסְדוּ־יָ֑חַד עַל־יְ֝הוָה וְעַל־מְשִׁיחֽוֹ׃ 3 נְֽ֭נַתְּקָה אֶת־מֽוֹסְרוֹתֵ֑ימוֹ וְנַשְׁלִ֖יכָה מִמֶּ֣נּוּ עֲבֹתֵֽימוֹ׃ 4 יוֹשֵׁ֣ב בַּשָּׁמַ֣יִם יִשְׂחָ֑ק אֲ֝דֹנָ֗י יִלְעַג־לָֽמוֹ׃ 5 אָ֤ז יְדַבֵּ֣ר אֵלֵ֣ימוֹ בְאַפּ֑וֹ וּֽבַחֲרוֹנ֥וֹ יְבַהֲלֵֽמוֹ׃ 6 וַ֭אֲנִי נָסַ֣כְתִּי מַלְכִּ֑י עַל־צִ֝יּ֗וֹן הַר־קָדְשִֽׁי׃ 7 אֲסַפְּרָ֗ה אֶֽ֫ל חֹ֥ק יְֽהוָ֗ה אָמַ֘ר אֵלַ֥י בְּנִ֥י אַ֑תָּה אֲ֝נִ֗י הַיּ֥וֹם יְלִדְתִּֽיךָ׃ 8 שְׁאַ֤ל מִמֶּ֗נִּי וְאֶתְּנָ֣ה ג֭וֹיִם נַחֲלָתֶ֑ךָ וַ֝אֲחֻזָּתְךָ֗ אַפְסֵי־אָֽרֶץ׃ 9 תְּ֭רֹעֵם בְּשֵׁ֣בֶט בַּרְזֶ֑ל כִּכְלִ֖י יוֹצֵ֣ר תְּנַפְּצֵֽם׃ 10 וְ֭עַתָּה מְלָכִ֣ים הַשְׂכִּ֑ילוּ הִ֝וָּסְר֗וּ שֹׁ֣פְטֵי אָֽרֶץ׃ 11 עִבְד֣וּ אֶת־יְהוָ֣ה בְּיִרְאָ֑ה וְ֝גִ֗ילוּ בִּרְעָדָֽה׃ 12 נַשְּׁקוּ־בַ֡ר פֶּן־יֶאֱנַ֤ף ׀ וְתֹ֬אבְדוּ דֶ֗רֶךְ כִּֽי־יִבְעַ֣ר כִּמְעַ֣ט אַפּ֑וֹ אַ֝שְׁרֵ֗י כָּל־ח֥וֹסֵי בֽוֹ׃
1 Përse çfrytinë kombetë, edhe llauzetë shkuanë ndër mënt (punëra) të kota?
2 Mbëretërit’ e dheut ndënjtinë, edhe të parëtë u mbëlothnë bashkë kundrë Zotit, edhe kundrë të lyerit ati.
3 Le të këpusmë lidhëjet’ e atyre, edhe le të hethmë tej prej nesh cgjedhën’ e atyre.
4 Ay që rri ndë qiej do të përqeshnjë ata, edhe Zoti do të përdredhë buzët’ atyre.
5 Atëhere do t’u flasë ndë mëri të ti, edhe do t’i trumbullonjë ndë zëmërimt të ti.
6 Po unë u vushë mbëret prej ati mbi Sionë, malë e shenjtëruar’e ati.
7 Duke dëftyer’ urdhërimn’ e Zotit, Zoti më tha: Ti je biri im, unë sot të kam piellë.
8 Lypë prej meje, edhe do të të ap kombetë për trashëgimt tënt, edhe anët’ e dheut për të përmbajturitë tënt.
9 Do të kulloç ata me shkop të hekurtë; do të thyenjç ata posi enë tiegullari.
10 Tashti pra, o mbëretërë, urtësohuni, mësohuni, gjithë ju që gjykoni dhenë.
11 Shërbeni Zotit me frikë, edhe gëzohuni për atë me të dridhurë.
12 Puthni birnë, mos zëmëronetë ndonjë herë Zoti, edhe do të vdireni prej udhësë drejtë, kur të ndizetë së shpejti zëmërim’ i ati. Lum gjith’ ata që kanë shpëryerë mb’atë.