1 לַמְנַצֵּ֥חַ בִּנְגִינֹ֑ת מִזְמ֖וֹר לְאָסָ֣ף שִֽׁיר׃ 2 נוֹדָ֣ע בִּֽיהוּדָ֣ה אֱלֹהִ֑ים בְּ֝יִשְׂרָאֵ֗ל גָּד֥וֹל שְׁמֽוֹ׃ 3 וַיְהִ֣י בְשָׁלֵ֣ם סֻכּ֑וֹ וּמְע֖וֹנָת֣וֹ בְצִיּֽוֹן׃ 4 שָׁ֭מָּה שִׁבַּ֣ר רִשְׁפֵי־קָ֑שֶׁת מָגֵ֬ן וְחֶ֖רֶב וּמִלְחָמָ֣ה סֶֽלָה׃ 5 נָ֭אוֹר אַתָּ֥ה אַדִּ֗יר מֵֽהַרְרֵי־טָֽרֶף׃ 6 אֶשְׁתּוֹלְל֨וּ ׀ אַבִּ֣ירֵי לֵ֭ב נָמ֣וּ שְׁנָתָ֑ם וְלֹא־מָצְא֖וּ כָל־אַנְשֵׁי־חַ֣יִל יְדֵיהֶֽם׃ 7 מִ֭גַּעֲרָ֣תְךָ אֱלֹהֵ֣י יַעֲקֹ֑ב נִ֝רְדָּ֗ם וְרֶ֣כֶב וָסֽוּס׃ 8 אַתָּ֤ה ׀ נ֥וֹרָא אַ֗תָּה וּמִֽי־יַעֲמֹ֥ד לְפָנֶ֗יךָ מֵאָ֥ז אַפֶּֽךָ׃ 9 מִ֭שָּׁמַיִם הִשְׁמַ֣עְתָּ דִּ֑ין אֶ֖רֶץ יָֽרְאָ֣ה וְשָׁקָֽטָה׃ 10 בְּקוּם־לַמִּשְׁפָּ֥ט אֱלֹהִ֑ים לְהוֹשִׁ֖יעַ כָּל־עַנְוֵי־אֶ֣רֶץ סֶֽלָה׃ 11 כִּֽי־חֲמַ֣ת אָדָ֣ם תּוֹדֶ֑ךָּ שְׁאֵרִ֖ית חֵמֹ֣ת תַּחְגֹּֽר׃ 12 נִֽדֲר֣וּ וְשַׁלְּמוּ֮ לַיהוָ֪ה אֱֽלֹהֵ֫יכֶ֥ם כָּל־סְבִיבָ֑יו יוֹבִ֥ילוּ שַׁ֝֗י לַמּוֹרָֽא׃ 13 יִ֭בְצֹר ר֣וּחַ נְגִידִ֑ים נ֝וֹרָ֗א לְמַלְכֵי־אָֽרֶץ׃
Mbë të parinë kankatuer, mbi Neginoth. Psallmë kanke e Asafit.
1 Perëndia asht’ i ngjofunë ndë Iudënit, emëni i atiasht’ i math ndë Israel.
2 Edhe tenda e ati ashtë ndë Salemë, edhe të ndenjunit e ati ndë Sionë.
3 Atie theu shigjetat’ e harkut, mburonjënë, edhe shpatenë, edhe luftënë. Selah.
4 Ti je fort ma i ndritshim se malet’ e rrëmbimit.
5 Zemër-ashpërët’ u ropnë, fyetnë gjumin’ e vet, edhe askush prei burravet fortë s’gjeti duert’ e veta.
6 Prei qirtimit t’yt, o Perëndia i Iakobit, ranë ndë gjumë edhe qerreja edhe kali.
7 Ti je i frikëshim, edhe kush do të qindrojë përpara teje, kur të zemërohesh?
8 Kah qielli bane me u ndigjuem gjuq, dheu u frikue, edhe pushoi,
9 kur u ngrit Perëndia mbë gjyq, për me shpëtuem gjithë të butët’ e dheut. Selah.
10 Se zemërimi i njeriut ka me të lavduruem, edhe ke me ndalunë të mbetunit’ e zemërimit.
11 Thoni urata, edhe ia epni Zotit Perëndisë tuei; gjith’ ata qi janë rreth ati le të bienë dhunëtia të frikëshimit,
12 i cilli ngre frymën’ e zotënivet, të frikëshimit ndër mbëretënit e dheut.